|
Arboretum Wespelaar
Grote Baan 63 3150 Haacht-Wespelaar
Open op woensdag en zondag van 1 april- 15 november
Met de Gespreksgroep Egenhoven bezocht ik dit bijzonder Arboretum op 11 september, een warme, zonnige dag.
We troffen het met gids Roger Creyf.
Halverwege de tachtigerjaren begon de dendrologisch geïnteresseerde Philippe de Spoelbergh, een lid van de familie bierbrouwers Artois te Leuven met speciale aanplant in dit 20 Ha grote park. Eerst werd er reliëf aangelegd en gedraineerd. Het geheel is een (Engelse) landschapstuin met soms lange doorkijken. Er zijn 4 tuiniers in dienst. Mij troffen de verzorgde boomschijven, soms met zuurder, verterend materiaal.
In 2011 werd de Stichting Arboretum Wespelaar opgericht en werd het arboretum opengesteld voor het publiek.
Wespelaar werkt wetenschappelijk. Men heeft bv oog voor bedreigde soorten in het wild: zo staan er 166 in het wild meer of minder bedreigde soorten. Men heeft er zelfs een soort Franklinia alatamaha die uitgestorven is in het wild. Groeide het laatst in het wild in de staat Georgië (Ver. Staten). We troffen het met deze boom. Hij begon pas te bloeien.
Er staan ongeveer 2 000 soorten. De families die het talrijkst vertegenwoordigd zijn zijn de Rhododendrons, de magnolia’s en de acers. Sommige van deze laatste begonnen al met hun herfstkleuren. De gids legde uit hoe door de minderende bladgroenverrichting andere stoffen zorgen voor de herfstkeuren. Bij de magnolia’s trokken de op vele manieren gevormde zaadvruchten de aandacht. De vroegste vertoonden al rijpe, knalrode zaden die begonnen af te vallen. Maar ik leerde ook de Magnolia grandiflora kennen die in zomer en najaar bloeit. Ik had die al opgemerkt in Engelse parken maar ken nu pas de naam.
Gids Roger Creyf wees ons op veel bijzonderheden bv de kort- en langloten bij lariks; Het zeer lange, geveerde blad van de hemelboom. Op ’t eerste zicht zou je de veertjes voor de bladeren houden.
Mij bekoorden de grote pawpaw vruchten. Zouden die het evengoed doen in de Kempische vrieslucht? Hier in het park is er het microklimaat van het bos. Sommige magnolia’s worden wat beschermd door een den of spar.
De dag werd op een originele manier besloten met koffie/thee en een stuk taart in het geklasseerde café-sashuis van Tildonk op de gekanaliseerde Dijle naar Leuven. In de voormiddag genoten we van de fijne tentoonstelling over Brabant tijdens de Groote Oorlog 14-18 in het vroegere klooster van de Ursulinen te Tildonk. Mijn vader lag toen te Bost voor Tienen en ontsnapte aan de dood door zich dood te gebaren. Binnenkort komt zijn verhaal op de blog.
De KVLV heeft een stuk van de gebouwen geërfd. Daarin is nu een restaurant waar we ’s middags lekker gegeten hebben. Ik heb er kennis gemaakt met het verbluffend lekker streekbier van de hoevebrouwerij Hof ten Dormaal van Tildonk, de blonde in een geuzefles van 37,5 cc.
Ik had gehoopt de zaal met de art-deco glazenierskunst te zien, doch dit gebouw behoort nu tot de school en is wellicht enkel nog te bezoeken op open-monumentendagen. Zeven jaar terug had ik wel de kans het kunstwerk van het instituut te Onze-Lieve-Vrouw- Waver te kunnen bewonderen met Art Fan. Daarbij hadden we het geluk gegidst te worden door de non die jarenlang had ingestaan voor de rondleidingen. Het was een van haar allerlaatste gidsbeurten.
FOTO’S (betreffen enkel het arboretum)
Gids Roger Creyf
In het midden Marie-Anne Dewulf, voorzitster van de Gespreksgroep Egenhoven ( Heverlee). Links haar man Leo Lagrou die instaat voor het secretariaatswerk
Inleiding
Quercus Pondaim. Grote bladeren. Wie ziet er een eik in?
Dit zijn de kortloten van de Pseudo larix amabilis
Een reeds verkleurende boom Paradior persica Jodrill Bank
Metaseqouia glytostraloides, een soort moerascypres, doch zonder luchtwortels, een zeer snel groeiende boom. (Tussen haakjes, onlangs las ik dat de bomen nu beduidend sneller groeien dan vroeger, door de verhoogde koolstofdioxides (CO2) in de lucht.)
Idem
Quercus frainetto, Hongaarse eik
27-09-2014, 00:27 geschreven door Daantje
|
