Perengalmug Contarinia pyrivora
Het is
weer zover. Mijn perenbomen zijn voor het zoveelste jaar getroffen door de
perengalmug. Mooie bloei (meestal) maar bij de vruchtjes stel je in mei vast
dat ze larven bevatten, zwart worden, afvallen, misvormd zijn...enfin verloren
zijn.
Mijn Olivier de Serre bijvoorbeeld (zo'n fantastische bewaarpeer) heeft
andermaal overvloedig gebloeid, deze keer met veel vruchtzetting, maar echt
allemaal aangeboord door die mug. Er staat niet één peertje meer aan. Idem voor
Josephine de Malines en andere... Het wordt ook jaar na jaar erger.
In een boek van Velt las ik scharrelkippen te kweken om de larven, cocons kwijt
te geraken maar dit kan praktisch niet.
Ken jij een effectief middel, wat zou ik moeten doen ?
Ik vrees dat ik de oplossing ook
niet ken. Dikkoppen, zoals de abnormaal vlug dikkende jonge aangetaste peertjes
met binnenin de zich ontwikkelende larven worden genoemd, heb ik vroeger leren
kennen. Soms heb ik die geplukt, maar je mag hiermee niet te lang wachten, want
het duurt niet lang vooraleer de larven volwassen zijn en in de grond
verpoppen.
De aangetaste vruchten verkleuren
naar zwart en vallen af.
Nu merk ik dat ik van geluk mag
spreken: de aantasting was tot nog toe zeer gering of onbestaande. Mijn kippen
kunnen, enkel tijdens de wintermaanden, wel rond de bomen scharrelen.
A.van Frankenhuyzen schrijft in
Schadelijke en nuttige Insekten in Fruitgewassen dat de nuttige sluipwespen
te kort schieten. De beruchte peregalmug, die de zgn. dikkoppen veroorzaakt,
is daarvan een duidelijk voorbeeld. Hoewel de parasiet Inostemma gewoonlijk zeer talrijk aanwezig is, kunnen perebomen voor 100 % door de peregalmug zijn aangetast.
Galmuggen overwinteren in de grond en kunnen daar jarenlang blijven liggen
alvorens te gaan verpoppen. Dit verschijnsel noemt men overliggen. Ook dit
bemoeilijkt de bestrijding.
In de klassieke teelt wordt de
perengalmug (en perengalmijt) met dezelfde middelen bestreden als de perenbladvlo.
In tegenstelling met deze van de
perengalmug zijn de natuurlijke belagers van de perenbladvlo in de bioteelt wel
zeer efficiënt en vormen perenbladvlooien daar geen problemen. In de klassieke
teelt stellen zich op dit gebied wel grote problemen.
In de geïntegreerde teelt past men
tegen perengalmug de producten calypso en diazinon toe. Deze producten zijn
echter wel schadelijk voor de nuttige roofwespen.
Albert Hallemans tilt niet hoog
aan de problemen met de perengalmijt. Hij geeft echter wel een goede
beschrijving.
Eén generatie per jaar. De mugjes
komen uit grond in april en zetten eitjes af op de meeldraden en de stempel van
de nog gesloten bloemknop (volle witte knopstadium).
De witroze maden vernietigen de
jonge vruchten die hierbij buikig opzwellen (zgn. dikkoppen) en afvallen (mei).
Komt slechts sporadisch en plaatselijk voor.
Ik polste iemand met een grote
perenverzameling. De perengalmug en de dikkoppen waren hem onbekend.
Een tuinbouwleraar wist te
vertellen dat er wel problemen zijn met de perengalmug. Wel kan het gebeuren
dat in een bepaald jaar de aantasting veel minder is. Waarom? Slechte
weersomstandigheden bij het ontpoppen?
Eddy Vets uit Itegem heeft een
hele verzameling peren en heeft geen problemen met perengalmijten. Van hem heb
ik geleerd dat fruitbomen jaarlijks een sterke organische bemesting moeten krijgen.
Misschien worden eventuele perengalmijten wel telkens opnieuw bedolven onder
het aangebrachte materiaal?
Misschien is de aangewezen
oplossing volgend jaar (nu is het te laat), in een vroeg stadium, al de
verdachte vruchtjes af te plukken en te verbranden om de populatieopbouw te
onderbreken.
Ik weet niet of omwoelen van de
grond nu kan helpen. Vogels pikken ook een en ander op uit de bodem.
