Zat. 2/2 Borgloon-Hoeselt,

Eerst naar de praktijkles druiven snoeien in de Paddock wijgaard van de NBS naast de kerk van Borgloon.

De ligging is uitstekend op de zuiderhelling.

Veel problematischer is het onderhoud van zo’n grote verzameling van allemaal diverse wijnrassen, waaronder soms erg ziektegevoelige. Een konstant opvolgen en spuiten is dan een noodzakelijkheid. Nu de wijngaard zijn jeugdfaze voorbij is heb ik de indruk dat de ziektedruk zeer sterk is geworden.

Wij hebben geleerd dat vooral de valse meeldauw zeer vernietigend gaat werken: de schimmel wordt aktief eenmaal boven de 8° en tast de takken sterk aan. Verschillende dode of halfdode exemplaren gezien.

De heer Meyermans, oudleraar van de tuinbouwschool van Leuven, die al een paar decennia terug de druiventeelt propageerde, toonde zeer goed dat je moest terugkomen op het eerste goede oog dat in een goede richting wijst. Geen naar boven gerichte oog. Hij trok sterk de aandacht op het luchtig houden van de ranken om het opdrogen te bevorderen. Daarom rigoureus het te veel aan ranken tot tegen de gesteltak weghalen.

Hij leerde het aanbinden met wijmen, een natuurproduct, aan.

Druiven snoeien op het nippertje

Gisterenavond de theoretische les over druiven gevolgd aan het LUC te Diepenbeek, ingericht door de Nationale Boomgaardenstichting.

Van de lesgever gehoord dat de druiven ten laatste moeten gesnoeid zijn tegen eind januari, maar met de zachte winters van tegenwoordig doe je het best voor half januari.

‘k Ben er direct ingevlogen! Gelukkig had ik de Perlette in de Filclair serre al begin januari gesnoeid.

Nog iets dat mij trof: je laat best maar 1 tros per rank staan. Je topt deze rank dan na het 5^de, 6^de blad en niet zoals men vroeger schreef na 2 bladeren.

Bij het buitenkomen sprak mij een senior aan. Hij was benieuwd om morgen de wijngaard van de NBS in het centrum van Borgloon te zien, vooral in verband met het snoeien want daar had hij nog helemaal geen verstand van. Hij had zo maar wat aangemodderd. Ondanks dat had hij heel wat lekkere druiven kunnen eten.

Onze conclusie: je moet geen expert zijn om druiven te telen, maar we kunnen nog veel bijleren!

Pomologie (Vervolg 2)

Alexandre Bivort, die de resterende collectie van Van Mons kocht en overbracht naar Geest-Saint-Remy, werd in 1809 te Fleurus geboren. Toen hij om familiale redenen naar Fleurus terug moest, werd om zijn culturen te redden, de ‘Société Van Mons’ gesticht, die echter niet lang bestond. Bivort stierf in 1872. Zijn voornaamste resultaten: Beurré Berckmans, Duchesse Hélène d’Orleans, Prevost, Alexandre Lambré, Madame Elisa enz.

Signaleren we nog onder onze voornaamste zaaiers:       Antoine Bouvier, notaris te Jodoigne, gestorven in 1844, met zijn voornaamste succes, de Triomphe de Jodoigne, mooi fruit en algemeen zeer goed. 

Zijn broer Simon Bouvier kweekte rond 1830 de Beurré Curtet, Délices de Jodoigne, Colmar Navez enz.

De Jonghe, die ons de Bronzé d’Enghien bezorgde, heden nog zeer gewaardeerd en ook de Colmar Marnix.   

Beauman van wie we de Bergamotte Hertrickx bezitten, zeer goed fruit dat bewaart tot mei.

Berckmans van Heist-op-de-Berg, grote zaaier van wie we Beurré de Wetteren en Emile d’Heist hebben. 

Bizeau d’Hauteville, gestorven te Binche in 1841, die een groot aantal rassen bekwam waaronder de uitstekende Joséphine de Binche.   

Men zou nog de naam van 20 andere zaaiers kunnen vermelden.

Maar onder al de zaaiers van de 19 de eeuw zijn het majoor Esperen en Gregoire-Nelis die de grootste successen boekten.

Esperen vooral bekwam rassen buiten het normale. Gregoire-Nelis zaaide er uitzonderlijk veel, maar van mindere waarde dan deze van Esperen.

Majoor Esperen had nog gediend in het leger van de keizer. Van verlofperiodes maakte hij gebruik om te zaaien. Na zijn pensionering werd hij volop boomkweker. Hij woonde in Mechelen en had er zijn kwekerij. Zijn meeste aanwinsten dateren van rond 1830.

Esperen had een bloeiende handel. Hij leverde ten tijde van Louis-Philippe aan het hof in Frankrijk. Elk jaar vertrok hij met een lading bomen van Mechelen naar Parijs en Versailles. Bomen van 2 en 3 jaar verkocht hij aan 15 en 20 frank.

Het is per vergissing dat men beweerde dat hij gronden bezat te Duffel. Wel ging hij dikwijks naar het kasteel Ter Elst bij zijn vriend, de advokaat August Hermans. In de tuinen stond een groot aantal fruitbomen van Esperen.

De man stierf in 1842 en liet ons volgende excellente rassen na: vier buitengewone:  Joséphine de Malines, Bergamotte Esperen, Soldat Laboureur en Seigneur d’Esperen. 

Verder:  vineuve Esperen, Suzette de Bavay, Grand Soleil, Poire Pèche, Passe-Colmar musqué, Elisa d’Heyst, La Juive, Des Deux Sœurs, Fondante de Malines, Besi Esperen, Bon Gustave enz.

Xavier Grégoire-Nelis werd op 17 april 1802 geboren te  Piétrebas en vestigde zich te Jodoigne. In 1832 begon hij te zaaien. Op de algemene tentoonstelling te Parijs etaleerde hij niet minder dan 265 nieuwe rassen.

Meerdere  van zijn peren hebben grote verdiensten; andere alhoewel goed, hebben niet de merkenswaardige kwaliteiten van de rassen die men in de tuinen vindt. 

Voor zijn zaailingen maakte hij gebruik van de pitten van beste gekende rassen.

Grégoire-Nelis, wiens naam voor altijd zal leven bij de amateurs van goede peren, stierf op 21 december 1887.  Hij was een zeer beminnelijk man die gratis enten uitdeelde van zijn nieuwe aanwinsten.

Onder de talrijke variëteiten van deze illustere zaaier, zie hier de meest merkwaardige. Peren van uitzonderlijke waarde: Soeur Grégoire, Zépherin Grégoire, Nouvelle Fulvie en Docteur Lentier.                                                                       Citeren we verder : Hélène Grégoire, Beurré Delfosse, Léon Grégoire, Souvenir de la Reine des Belges, Madame Grégoire, Président Royer, Aglaé Grégoire, Avocat Allard, Colmar Delahaut, Rousselet Van der Veken, Iris Grégoire, Monseigneur Sibour, Philippe Delfosse enz.

(Vervolgt)

OVERDEKKEN VAN BESSEN

Ik heb een vraagje naar uw ondervinding.

De laatste jaren heb ik een flinke opbrengst aan rode bessen. Om ze te kunnen plukken moet ik de vogels wel voor zijn. Daarom hang ik netten over de struiken. Maar waar de netten tot op de grond komen, geraken er diertjes in verstrikt. In 2007 waren het 3 merels, 2 spechten , 2 egels en een rat. Vooral egels en ratten winden zich op in die netten en brengen er serieuze schade aan. Als ik het niet tijdig opmerk zijn ze reeds gestorven. De diertjes moeten er in ieder geval uit geknipt worden. In de meeste gevallen moet er een flink stuk net afgesneden worden.

Het is mijn bedoeling om de netten niet meer tot op de grond te laten hangen. Daarom denk ik er aan om rondom (10 m x 5 m ) 1 meter hoge verzinkt kippengaas te plaatsen en er 10 jaar te laten staan. Dan moet alleen het bovenvlak afgeschermd worden met netten.

De mazen van het verzinkt kippengaas bestaat bij Aveve in 2 verschillende maten : zeshoekige mazen met een diagonaal van 25 mm en 13 mm. Voor een rol van 25 meter lang en 1 meter hoog komt dat voor kippengaas met mazen van 25 mm diagonaal op 43 euro,  en voor die met 13 mm mazen op 70 euro.

Ik vermoed dat de  kippengaas met 25 mm diagonaal niet afdoend is voor kleine vogels zoals mussen, mezen, spechten e.d.

Rode bessen zijn interessant en zelfs in het seizoen zeer duur ( +- 13 euro/kg ) maar de afscherming is ook niet goedkoop.

Daniël, heb jij hierover enige ondervinding of weet je misschien nog een andere oplossing ?

Fik,

Ik vind het vooral zonde van die spechten! Met merels heb ik geen compassie, die zijn er meer dan genoeg. Hun zang bekoort mij anders wel.

Mijn ondervinding:

Toen ik vele jaren geleden mijn aardbeien afdekte met vogelnet had ik ook problemen met egels die in het net verstrikt geraakten. Daarbij had je telkens het probleem als de netten te laag zakten o.a. door merels die er op landden, dat de netten in de vruchten haperden als je wou gaan plukken. Het verwijderen was telkens een moeizame karwei.

Al 20 jaar dek ik mijn aardbeien af met het insectengaas dat ik ook tegen de wortelvlieg gebruik. Met een breedte van 3,60m kan je al een stuk afdekken. Van hapering is nooit sprake meer. Zeer gemakkelijk.

Ik heb dit gaas ook gebruikt over andere losstaande kleinfruitstruiken. Bv over mijn Worchesterbessen of aanverwante Black Velvet, zeer stekelige, maar tegen de Amerikaanse meeldauw resistente,  zeer forse struiken. Ook hier weinig  problemen bij het verwijderen om te plukken, zij dat dit iets voorzichtiger dient te gebeuren met al die stekels.

Mijn kleinfruit staat voor ’t grootste stuk in een grote fruitkooi, overdekt met vogelnet.

Ik kweek in hagen, niet als struiken (behalve de blauwe bessen). Het net hangt ongeveer op 2,30m. De zijkanten liggen tegen de grond op worteldoek.  In meer dan 15 jaar zijn er geen problemen geweest met dieren die zich verstrikt hadden. Of misschien heb ik een vage herinnering aan 1 merel die er nog levend onder stak.

Ik had wel een ander probleem: konijnen knaagden gaten in het net om binnen te geraken.

Dit werd verholpen door het plaatsen van een halve meter hoge draad, van die groene, geplastifieerde met kleine vierkante gaten, ook niet goedkoop, maar wel duurzaam. Die draad is op zichzelf vrij stevig en dat maakt het nog gemakkelijker. Het net komt er vlak onderdoor en is daardoor beter aangespannen.

Ik vrees dat je met een net boven struiken veel meer (vang)plooien hebt.

Of de mussen schadelijk zijn op bessen heb ik nog niet ondervonden, om de simpele reden dat hier geen mussen meer zijn. Ik heb wel gelezen dat die schadelijk kunnen zijn door het afpikken van bloemkoppen. Maar nog eens ik heb dit nooit zelf gezien.

De netmazen zijn 22mm en daar komen kleine vogels door. Ik denk dat die nuttig zijn door de insecten, eerder dan de bessen die zij wegsnoepen.