Grote Bonte Specht

De Grote Bonte Specht komt nog vlug snoepen van de allerlaatste mezenbollen.

(Klikken op de foto om deze te vergroten.)

Met de KVLV naar de Zwalmstreek

Eerst ging het naar Lessines (Lessen ligt over de taalgrens) voor het bezoek aan het tot museum omgevormde oud hospitaal Notre Dame à la Rose, gesticht in 1242 met hospitaal – en kloostergebouwen, een eigen boerderij en tuinen en een ijskelder. De stukken ijs had men tijdens de vroegere, strenge winters maar uit de Dender, die naast het gebouw vloeit, te kappen.

Heel veel werd bewaard en het geheel werd uitstekend gerestaureerd. Met gids Jean hadden we een boeiende en humoristische, uitgebreide, door iedereen gesmaakte rondleiding. Er zijn veel mooie dingen te zien en ook akelige zaken van de oude geneeskunde. We vernamen veel over de vroegere behandelingen.                                                     Bij de kunstwerken hangt er zelfs een Christusfiguur met borsten, 1 van de 3 dergelijke taferelen in Europa. Meubelstukken en oude kasten vallen op.

Ik was al eens als twaalfjarige in Lessen. In de ondergrond zit een zeer hard, vulkanisch stollingsgesteente porfier. Men kapt er o.a. kasseistenen uit. Tussendoor hoorde ik dat er nog steeds 2 groeven actief zijn. Maar een kijkje stond spijtig niet op het programma.

We hadden een verzorgd middagmaal in De Zwalmkoets te Munkzwalm. Het begon met een bord waterkerssoep. Waterkers is een gewas dat gekweekt wordt in stromend bronwater. Van de gids zullen we in de namiddag horen hoe hij een vrouw met kanker met goed gevolg waterkers aanraadde.

Met gids Nestor Bekaert hadden we een rondrit door het zonovergoten landschap van de Vlaamse Ardennen o.a. over kasseistroken en stijgende wegen als de Berendries waar op zondag 1 april de Ronde van Vlaanderen passeerde. Een knap uitgedokterd traject.                                                          Een bezoek aan de kaasmakerij van de Sint-Michelshoeve onder de toren te Michelbeke-Brakel vormde de laatste activiteit. Het werd aanschuiven in de winkel.

Er was nog een stop aan de Biestmolen, nu herberg-restaurant  op de Zwalm te Oudenaarde. De gids trok onze persoonlijke aandacht op een waardevolle, bedrijfsvaardige dieselmotor. De watermolen staat hier midden onder het gebouw. Er zijn plannen om hem te restaureren en weer te laten functioneren.

FOTO’S van Aleide

Lessines heeft blijkbaar een grote kerk

Daouda bij nonneke. Erachter een alkoof waarin men tot 3 patiënten kon leggen. Op de rode gordijnen zag men minder het bloed.

Gedekte tafel met tinnen eetgerief. Later gebruikte men porselein

Verlostafel

De gids Jean. Een plezante

Moderner bed

Christus met borsten

Medereizigers

Gemaskerd benaderde men een pestlijder

VERVOLG  1

Meubilair

Lavabo

Gewelf

Via de ogen van dit schilderij hield het gebeuren in de andere kamer in het oog

Eiken kasten op de achtergrond

Daouda, onze gast voor 3 maand keek zijn ogen uit.

Een curieus beeld

En deel van het gezelschap.

Toren van de kapel van het hospitaal. Achteraf hoorde ik dat een paar buitenbeentjes van het gezelschap in de tuin waren geraakt. Spijtig dat ik de kruiden niet heb gezien.

VERVOLG 2

Naar de bus

Gasthof De Zwalmkoets te Munkzwalm

Aan tafel

Streekbier Eename triple, abdijbier naar de gelijknamige abdij.

De bus naast de Zwalmrivier.

Een kerktoren onderweg

De zerken staan hier nog rond de kerk

Hoeve

Is hier al gezaaid?

VERVOLG  3

Het kasteel van de graaf

In de dorpen heeft monumenten geplaatst. Hier de naaister.

De majestatische beuk op het protestantse kerkhof van Korsele.

Een zerk geraakt er in vergroeid

Takken

Waterkerskwekerij

Idem

Landschap

Idem

VERVOLG  4

Landschap

Standbeeld

Landschap

Boerenpaard

Kaas van rauwe melk

Oude molenstenen

Bloemen en kruidenkweek

Lisdodden

De kerk van Oelegem. De medereizigers van Schilde worden straks afgezet

Enting Louis

Louis Eelen van Vorselaar is een fijne vakman. Vorige week, toen hert nog warm en zonnig was dook hij op.

Toevallig was hier mijn oud leraar Duits Leo. Hij en Daouda waren benieuwd om te zien hoe hij entte.

Louis had zijn beitel wel niet bij maar zijn mes volstond. Hij ent nu met een driehoeksenting: driehoekige insnijding en precies passende driehoekige aansnijding van de ent.

Begin mei 1963 ging ik op een gelijkaardige manier te werk bij mijn allereerste enting, geleerd uit een boekje. En terwijl ik toen bezig was hoorde ik het snorrend-rollend geluid van een nachtzwaluw.

Op de boom bestemd voor dochter Tinneke tegenover het Lindenpaviljoen in Zoersel, entte hij de Aleida appel, een zaailing van hier en genoemd naar haar moeder. Het is een behoorlijke winterappel. De onderstam is een MM 106 bestaande uit een gesplitste stam. Op stam twee kwam een Ecolette. Het eerste resistent ras dat men in Wageningen kweekte. Een van de ouders is Elstar.

Op een tweede onderstam zette Louis een dubbele enting met Reinette d'Armorique met enten van Pierre Coustenoble, de voorzitter van de Croqueurs de Pommes Nord et Pas de Calais uit zijn boomgaard op de flanken van de Catsberg net over "de schreve" in Frans-Vlaanderen. Het is een zeer lang bewaarbare winterappel. (foto 3).

Op mijn 8 jaar oude, tot nog toe vruchtloze Weiki kiwibes entte Louis nog een mannelijke ent. Wellicht niet het beste moment , want nu geknipte takken gaan bloedden. Het zou kunnen dat de chip van vorig jaar toch nog tot leven komt.

Op de foto’s is te zien dat hier niet meer gewerkt wordt met raffia, maar met een speciaal lint. Het achteraf instrijken blijft hetzelfde. Echter het topje van de ent niet vergeten. (Laatste foto).