Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
17-01-2010
Entdag Mechelen
Entdag Mechelen
De zaal van de
kinderboerderij in het Tivoli-park te Mechelen zat propvol met geïnteresseerden
voor de entbeurs van NBS Mechelen.
Iedereen had de Syllabus
van de heldere uiteenzetting door Louis Hoegaerts. Ik hoor altijd graag
personen die spreken vanuit hun rijke ervaring.
Zelf heb ik een pak
stekken van Black Velvet uitgedeeld.
Dit is een kruising van de Worcesterbes met een zwarte bes, maar die er nauwelijks
van afwijkt. De plant groeit meer dan dubbel zo sterk als de gewone kruisbes (Ribes
uva crispa). Black Velvet is een Amerikaanse soort: Ribes divaraticum en
absoluut ongevoelig voor de Amerikaanse meeldauw die zoveel van onze stekelbessen
belaagt. De vruchten zijn eerder klein, donker roodzwart en hebben een stevige
stekelbessensmaak, die ik graag heb. De bessen houden beduidend langer dan de
gewone stekelbessen. De enorme oogst moet je wel afschermen tegen de vogels.
Fotos
Louis Hoegaerts
Eddy Vets, de voorzitter
Op de achtergrond rechts
Louis Eelen en Louis Millis, die achteraf, elk aan een eigen tafel, meer uitleg
gaven, demonstreerden en enten zetten op de boompjes die de liefhebbers
aangeschaft hadden.
De ouderdomsdeken en
sterkhouder van NBS Mechelen Rene De Brouwere, de 84 jarige leifruitspecialist.
Louis Eelen van Vorselaar,
de man met de beitel. Voor zijn
werkwijze verwijs ik naar het bezoek bij Georges Cooman, die gisteren ook van
de partij was. (Blog 15/8/2009. Typ op de blog bij zoeken: Georges Cooman).
Kleinkinderen Isis en Jasmien zijn dierenvrienden. In mijn prille kinderjaren waren kippen ook mijn speeltjes. Onze kippen zijn vrij tam. Hier de oudere kip die ondanks ijs en sneeuw niet ophield met leggen. In de tijd ondervond ik bij mijn project "Kip bij 't Groen, VELT wil 't doen" veel tegenwerking van een paar groene jongens die in de mening verkeerden dat hybride kippen des duivels waren.
Vandaag, 14 jan. komtAleide aan in Going, een dorp op een 10 tal
km ten westen van Kaële, in het droge, hoge noorden van Kameroen. Tien jaar
terug kwam ze er een eerste maal met dochter Leen en schoonzoon Aminou en zag,
vanuit haar ecologische achtergrond, dat er veel te doen was. In de maand voor
de nieuwe oogst leed men honger. Aleide startte een graanprojecten schafte een graanmolen aan. Zij ijverde om
de dieren op een afgebakende ruimte te houden om er enerzijds de mest te hebben
en te verhinderen dat de loslopende dieren de begroeiing vernielen. Er werden
putten gegraven en een touwpomp geplaatst. Voor de kinderen werd een
jeugdatelier gestart en voor de vrouwen alfabetiseringscursussen. Het comité
heeft er nu zijn eigen proefterrein met compostbemesting. Voor nog meer info
verwijs ik naar www.cozoego.be
Dit jaar heeft ze als
compagnon Guy Cotemans uit Ekeren, tuinaanlegger. Ik ben benieuwd naar zijn
bevindingen.
Vijf jaar terug ben ik er
ook geweest. In de streek van Maroua, de hoofdstad van de provincie
Extrême-Nord, bezochten we een landbouwproject voor opleiding, opgericht door
een Italiaanse pater. Nog verder naar het noorden ligt Wasa, het interessantste
nationale natuurpark van Kameroen. We zagen er o.a. olifanten. Onvergetelijk is
het Mandara gebergte met Rumsiki, tegen de grens met Nigeria. De basaltkegels
van de vulkanen staan er nog als reusachtige kolommen. De kegel er rond is weggeërodeerd.
We consulteerden de waarzegger met zijn krabbenorakel, die uitspraak doet naargelang de krab zich beweegt, en
blijkbaar ook met inspiratie uit whisky, getuige de hoop flessen. Ik vroeg hem of ik in 2005
veel fruit zou hebben. Zijn antwoord: Er zullen bomen zijn met veel vruchten
en andere niet.
Enkele fotos van vroeger. Al twee maal was er ook een
container-project. De container is zeer geschikt voor de graanopslag.