Met KVLV naar het Hageland
In de voormiddag
bezoek aan het geboortehuis-museum van pater Damiaan te Tremelo.
Wie destijds
melaatsheid opliep werd veroordeeld tot afzondering. Een van die
vergeetplaatsen was een stuk van het eiland Molokai, afgesloten van de rest van
het eiland door een hoge bergrug. Pater Damiaan ging midden onder hen wonen,
bouwde er een kerk en woningen. Hij werd zelf besmet en stierf er in 1889, het
geboortejaar van mijn vader.
Het waren
protestantse zendelingen die het werk van pater Damiaan wereldkundig maakten.
Molokai behoort tot
Hawaï, nu de 50 ste staat van de Verenigde Staten.
De besmetting loopt
men op door speeksel. Als men met de handen uit een gezamelijke pot eet met
besmette personen in hun incubatieperiode van 6 jaar, is de kans groot om ook
besmet te geraken. Melaatsen voelen zich niet ziek. De zieke plaatsen, met in
die tijd afgrijselijke en stinkende wonden, zijn gevoelloos geworden.
Mits een
behandeling van 2 jaar geneest men nu volledig. Door goede verzorging tracht
men intussen niet te veel weefsel te laten verloren gaan.
Het
namiddagprogramma staat in het teken van de Hagelandse wijn te
Wezemaal-Rotselaar.
Eerst maken we met
gids Etienne Vanoosthuyse, een doorwinterde kenner, een flinke wandeling naar
en op de Wijngaardberg. Hij heeft zijn eigen wijngaard op een andere helling in
Rotselaar. Een van zijn buren hebben we eind der zestigerjaren nog leren
kennen: eerwaarde heer ‘professor ‘ Bouts, natuurgeneeskundige, die er woonde op een
domein van 8 Ha. Hij is een vijftal jaar geleden op de gezegende leeftijd van 99
jaar en 11 maanden overleden.
Vroeger heeft men
op de Wijngaardberg van Wezemaal terrassen aangelegd voor wijnbouw. Op de
kam bouwde men met de uitgedolven ijzerzandstenen een 1,80 m hoge en 1,6 km
lange muur als beschutting tegen de Noordenwind. Dit was in de jaren 1810 tot
aan de verwoesting van de wijngaarden in Europa door de druivenziekte,
halverwege de 19 de eeuw. Dank zij enting op de onderstam van de Amerikaanse
druif, die hiertegen bestand bleek, heeft de wijnbouw zich opnieuw kunnen herpakken
en zich verder uitbouwen.
Al een tiental jaar
geleden zorgde de gemeente voor het materiaal en vormde zich “Den Steenen Muur”,
een groep van een 10-12 tal vrijwilligers, die iedere zaterdag voor het verdere
onderhoud en het wijnmaken instaan. De wijngaarden beslaan 1,2 Ha, goed voor
6.000 flessen. 30 % gaat naar de medewerkers, 10 % naar de gemeente en 60 %
staat ter beschikking voor het wijnproeven in kelder en garage van de wijnkelder "Den Steenen Muur" in het vroegere
gemeentehuis van Wezemaal.
Elk jaar is de
voorraad op. Verkoop komt er niet bij.
Bij het begin van
de wandeling zien we de opvallend grote kerk voor een dorp van 1300 zielen. In
vorige eeuwen was het een belangrijk bedevaartdoord naar St. Job. Een verdere
getuige hiervan is de imposante pastorij met kasteelallures met als pastoor een
Norbertijn van Averbode.
Bij het begin van
de wandeling op de Wijngaardberg is er een Pinot Noir wijngaard. Op de eerste
rij zijn de merels sinds een week, na het oogsten van de mais, duchtig beginnen mee te snoepen. Hoger op de berg komen ze
niet. “De merels zitten enkel rond de huizen”.
De druiven worden
gekweekt aan draden op een naar rechts gebogen gesteltak waarop de draagtakken
staan. Bij het begin van de buiging groeien de twee takken die voor de
vervanging moeten zorgen. Begin volgend jaar zal men de gesteltak met de
vruchttakken van dit jaar afzagen tot tegen de stam en de beste van de twee takken
vlak binden. Hierop zullen zich de nieuwe draagtakken ontwikkelen. De andere
tak wordt op 2 ogen ingeknipt die zullen instaan, de ene als nieuwe gesteltak
en de andere, ingeknipt op 2 ogen, zal zorgen voor de 2 takken als voortzetting
en vernieuwing van de wijnstok.
We zien een
vroegere boomgaard die stilaan ingenomen wordt door het bos. Hoger op de berg
is er enkel nog bos, tot we op een van de vroegere terrassen komen. Daar heeft
men een wijngaardje met het resistente ras Sirius (witte druif) aangelegd. Hier
kweekt men aan palen en zijn er meer vruchttakken. De trossen werden vorige
zaterdag geoogst.
Op de top zien we
eerst nog de restanten van een vroegere ijzerzandsteengroeve met erachter een overblijfsel van de vroegere ‘Stenen Muur’.
De andere kant is helemaal
in cultuur met een appelplantage. Men is volop bezig met een eerste tussenpluk van de Jonagold.
De volle paloxen worden tussen de rijen van een nieuwe perenaanplant gezet, misschien
om nog wat na te kleuren met de koude nachten.
We dalen iets
verder terug aan de zuidkant af en komen bij hun grootste wijngaard op de
helling. Bacchus is geplukt; Pinot gris en Dornfelder volgen eerstdaags; voor
de Chardonnay is het wachten tot eind oktober, begin november. Het plezante is
dat we van elk ras een besje kunnen proeven.
Terug in het
centrum nemen we plaats in de garage. Een andere groep heeft de kelder met
tongewelf ingenomen.
Het eerste
geserveerde wijntje, dat best heel goed smaakte, bleek een appelwijn. Daarop
volgde een Pinot gris, iets te zuur betoond. Dan de zeer goede, compelexe
Chardonnay. De Bacchus is vooral aromatisch. Dit jaar laat men de pel 1 dag
meegisten voor een nog beter resultaat. Voor mij was de max de Pinot Noir, de
ingrediënt voor de rode Bourgogne. Zonder pel bekomt men een witte wijn met een
zweempje rood. Mits enkele dagen meegisten van de pel wil men nu ook een rosé
maken. De rode Dornfelder is op. De pas 2 maanden oude Sirius is gewoon lekker. Het meest verrukte mij
een tijd geleden de Bio-Sirius 2005 van De Hageling,Tienen. Ik vond dat een
fenomenaal wijntje.
Ook in België
worden beslist zeer goede wijnen gemaakt. Wezemaal kent de stiel!
Dit jaar heeft men
iets minder druiven, maar die zijn, dank zij de goede septembermaand zeer goed
voorzien van suiker en zuur.
Je kan alvast gaan
proeven tijdens de Wijnfeesten op het laatste weekend van augustus volgend
jaar.
FotoÂ’s:
Wezemaal: oud
gemeentehuis met aanpalend wijnkelder “Den Steenen Muur”.
Aan de voet van de
Wijngaardberg.
Bij de Pinot noir
Bij de “Steenen
Muur”
De grote wijngaard
met Pinot gris, Bacchus, Chardonnay en Dornfelder.
Dornfelder heeft de
mooiste trossen. De onderste bladeren zijn weggenomen voor betere belichting.
7-9: proeven.
