Met KVLV naar het Hageland

In de voormiddag bezoek aan het geboortehuis-museum van pater Damiaan te Tremelo.

Wie destijds melaatsheid opliep werd veroordeeld tot afzondering. Een van die vergeetplaatsen was een stuk van het eiland Molokai, afgesloten van de rest van het eiland door een hoge bergrug. Pater Damiaan ging midden onder hen wonen, bouwde er een kerk en woningen. Hij werd zelf besmet en stierf er in 1889, het geboortejaar van mijn vader.

Het waren protestantse zendelingen die het werk van pater Damiaan wereldkundig maakten.

Molokai behoort tot Hawaï, nu de 50 ste staat van de Verenigde Staten.

De besmetting loopt men op door speeksel. Als men met de handen uit een gezamelijke pot eet met besmette personen in hun incubatieperiode van 6 jaar, is de kans groot om ook besmet te geraken. Melaatsen voelen zich niet ziek. De zieke plaatsen, met in die tijd afgrijselijke en stinkende wonden, zijn gevoelloos geworden.

Mits een behandeling van 2 jaar geneest men nu volledig. Door goede verzorging tracht men intussen niet te veel weefsel te laten verloren gaan.

Het namiddagprogramma staat in het teken van de Hagelandse wijn te Wezemaal-Rotselaar.

Eerst maken we met gids Etienne Vanoosthuyse, een doorwinterde kenner, een flinke wandeling naar en op de Wijngaardberg. Hij heeft zijn eigen wijngaard op een andere helling in Rotselaar. Een van zijn buren hebben we eind der zestigerjaren nog leren kennen: eerwaarde heer ‘professor ‘ Bouts, natuurgeneeskundige, die er woonde op een domein van 8 Ha. Hij is een vijftal jaar geleden op de gezegende leeftijd van 99 jaar en 11 maanden overleden.

Vroeger heeft men op de Wijngaardberg van Wezemaal terrassen aangelegd voor wijnbouw. Op de kam bouwde men met de uitgedolven ijzerzandstenen een 1,80 m hoge en 1,6 km lange muur als beschutting tegen de Noordenwind. Dit was in de jaren 1810 tot aan de verwoesting van de wijngaarden in Europa door de druivenziekte, halverwege de 19 de eeuw. Dank zij enting op de onderstam van de Amerikaanse druif, die hiertegen bestand bleek, heeft de wijnbouw zich opnieuw kunnen herpakken en zich verder uitbouwen.

Al een tiental jaar geleden zorgde de gemeente voor het materiaal en vormde zich  “Den Steenen Muur”, een groep van een 10-12 tal vrijwilligers, die iedere zaterdag voor het verdere onderhoud en het wijnmaken instaan. De wijngaarden beslaan 1,2 Ha, goed voor 6.000 flessen. 30 % gaat naar de medewerkers, 10 % naar de gemeente en 60 % staat ter beschikking voor het wijnproeven in kelder en garage van de wijnkelder "Den Steenen Muur" in het vroegere gemeentehuis van Wezemaal.

Elk jaar is de voorraad op. Verkoop komt er niet bij.

Bij het begin van de wandeling zien we de opvallend grote kerk voor een dorp van 1300 zielen. In vorige eeuwen was het een belangrijk bedevaartdoord naar St. Job. Een verdere getuige hiervan is de imposante pastorij met kasteelallures met als pastoor een Norbertijn van Averbode.

Bij het begin van de wandeling op de Wijngaardberg is er een Pinot Noir wijngaard. Op de eerste rij zijn de merels sinds een week, na het oogsten van de mais, duchtig beginnen mee te snoepen. Hoger op de berg komen ze niet. “De merels zitten enkel rond de huizen”.

De druiven worden gekweekt aan draden op een naar rechts gebogen gesteltak waarop de draagtakken staan. Bij het begin van de buiging groeien de twee takken die voor de vervanging moeten zorgen. Begin volgend jaar zal men de gesteltak met de vruchttakken van dit jaar afzagen tot tegen de stam en de beste van de twee takken vlak binden. Hierop zullen zich de nieuwe draagtakken ontwikkelen. De andere tak wordt op 2 ogen ingeknipt die zullen instaan, de ene als nieuwe gesteltak en de andere, ingeknipt op 2 ogen, zal zorgen voor de 2 takken als voortzetting en vernieuwing van de wijnstok.

We zien een vroegere boomgaard die stilaan ingenomen wordt door het bos. Hoger op de berg is er enkel nog bos, tot we op een van de vroegere terrassen komen. Daar heeft men een wijngaardje met het resistente ras Sirius (witte druif) aangelegd. Hier kweekt men aan palen en zijn er meer vruchttakken. De trossen werden vorige zaterdag geoogst.

Op de top zien we eerst nog de restanten van een vroegere ijzerzandsteengroeve met erachter een overblijfsel van de vroegere ‘Stenen Muur’.

De andere kant is helemaal in cultuur met een appelplantage. Men is volop bezig met een eerste tussenpluk van de Jonagold. De volle paloxen worden tussen de rijen van een nieuwe perenaanplant gezet, misschien om nog wat na te kleuren met de koude nachten.

We dalen iets verder terug aan de zuidkant af en komen bij hun grootste wijngaard op de helling. Bacchus is geplukt; Pinot gris en Dornfelder volgen eerstdaags; voor de Chardonnay is het wachten tot eind oktober, begin november. Het plezante is dat we van elk ras een besje kunnen proeven.                        

Terug in het centrum nemen we plaats in de garage. Een andere groep heeft de kelder met tongewelf ingenomen.

Het eerste geserveerde wijntje, dat best heel goed smaakte, bleek een appelwijn. Daarop volgde een Pinot gris, iets te zuur betoond. Dan de zeer goede, compelexe Chardonnay. De Bacchus is vooral aromatisch. Dit jaar laat men de pel 1 dag meegisten voor een nog beter resultaat. Voor mij was de max de Pinot Noir, de ingrediënt voor de rode Bourgogne. Zonder pel bekomt men een witte wijn met een zweempje rood. Mits enkele dagen meegisten van de pel wil men nu ook een rosé maken. De rode Dornfelder is op. De pas 2 maanden oude Sirius is gewoon lekker. Het meest verrukte mij een tijd geleden de Bio-Sirius 2005 van De Hageling,Tienen. Ik vond dat een fenomenaal wijntje.

Ook in België worden beslist zeer goede wijnen gemaakt. Wezemaal kent de stiel!

Dit jaar heeft men iets minder druiven, maar die zijn, dank zij de goede septembermaand zeer goed voorzien van suiker en zuur.

Je kan alvast gaan proeven tijdens de Wijnfeesten op het laatste weekend van augustus volgend jaar.

Foto’s: 

Wezemaal: oud gemeentehuis met aanpalend wijnkelder “Den Steenen Muur”.

Aan de voet van de Wijngaardberg.

Bij de Pinot noir

Bij de “Steenen Muur”

De grote wijngaard met Pinot gris, Bacchus, Chardonnay en Dornfelder.

Dornfelder heeft de mooiste trossen. De onderste bladeren zijn weggenomen voor betere belichting.

7-9: proeven.