WILMA danig belaagd

Op ma. 12 oktober Wilma geplukt. Het was meer dan nodig als je de foto’s ziet. Blijkbaar valt ze ook in de smaak van allerhande belagers. In dit geval verdenk ik meer de mezen. Misschien ook merels, die ik echter niet meer zie. Die morgen hoorde ik wel hun angstkreten.

Wilma is een interessante winterpeer van Willy Mahieu van Jabbeke, auteur van Appels en Peren, Laagstammige Fruitbomen van A tot Z. Lezers van de blog weten dat ik dit een onmisbaar boekje vind voor de fruitliefhebber.

De auteur beschrijft Wilma aldus.

Schurftgevoeligheid: 1-2.  Hij onderscheidt 4 categorieën 1 (weinig) tot 4 (zeer gevoelig).                                    ‘Sappige, grofvlezige, bewaarbare winterpeer met zeer goede smaak. Groenbruin en licht hobbelig. Vruchtbaar. Matige groeikracht. Vraagt zonnige standplaats, niet voor koude, natte gronden. Heel geschikt voor haagvorm. Erg mooie herfstkleur. Pluktijd : vanaf half oktober. Eetrijp: vanaf januari tot maart.Om opeenvolgende rijpheid te verkrijgen, vanaf januari met kleine hoeveelheden in de huiskamer brengen.’

Op foto 1 zie de tweestippige variant van het Aziatische  lieveheerbeestje, dat fruit niet versmaadt.

NBS Symposium Alden Biesen & Ecodroom Rivierenhof

Het symposium van Europom wilde ik niet missen.

Eerst hield Eddy Vets zijn literair-historische, natuurbeschrijvende lezing ‘De Boomgaard: een biotoop voor mens en dier’.

Daarna was het de beurt aan Paul Van Laer.

Eerst vertelde hij dat hij na 23 jaar onderzoek en veredelingswerk bij Jo Nicolaï overstapt naar de Nationale Boomgaardenstichting. De NBS krijgt er een waardevolle medewerker bij!

Hij bracht een zeer gestoffeerde powerpoint-presentatie: ’Mogelijkheden van lokale variëteiten voor fruittuin, boomgaard en landschap’

Dan spoedde ik mij naar het Rivierenhof in Deurne voor de ‘Ecodroom’ happening, ingericht door de Provincie van 13u tot 17u30.

Op de lange, brede middendreef vond je de ene stand naast de andere. Schuin tegenover ons stond de stand van Wervel ‘Werkgroep voor een Rechtvaardige en Verantwoorde Landbouw vzw’

Christof had de NBS-stand opgezet met een reeks appel – en perenrassen.

We deelden sterappeltjes uit. Het blijkt nog steeds een vrij bekende appel te zijn.

Wij merkten wel op dat men bv van een Reinette Hernaut meer en langer plezier zal hebben.

De personen met beperkte ruimte wezen we op de mogelijkheid van haagaanplanting van fruitbomen (1m van elkaar) en op het zeer interessant boekje van Willy Mahieu: ‘Appels en Peren. Laagstammige fruitbomen van A tot Z'

Christof heeft aldus 70 appels en 70 peren aangeplant.

Ondanks het overtrokken weer kwam veel volk opdagen. De provincie had gezorgd voor tentjes voor in geval van nood. De regen bleef gelukkig weg tot na afloop om half zes. De afbraak gebeurde wel in de regen.

FOTO’S

Eddy Vets

Paul Van Laer

Ecodroom

Sterappels

Reinette Hernaut

Reinette de Waleffe, het laatste door de Universiteit van Gemboux aanbevolen ras. Dit was een ontdekking voor een familie met dezelfde naam die langs kwam.

Duitsers waren dan weer verrast om er Karin Schneider aan te treffen.

Merels en het Geel

Er zijn precies veel minder merels. Begin juli was mij al opgevallen dat er veel minder indringers waren in mijn fruitkooi en dat dit haast allemaal oude, mannelijke merels waren. In vorige jaren waren dit haast uitsluitend jonge vogels.

Het is normaal dat je in augustus de merels niet aantreft op het fruit, want dan ruien ze en hebben ze eiwitrijker voedsel nodig. Je ziet ze dan ook veel minder.

In september komen ze weer mee-eten van de herfstframbozen en vooral van de druiven. Dit was dit jaar zo goed als niet het geval.

Op Europom te Alden Biesen ontmoette ik een fruitvriend. Hij had in een krant gelezen over ‘Het Geel’ bij vogels.

Zijn de merels er het slachtoffer van geworden?

In WIKIPEDIA vond ik het volgende:

Het geel, veroorzaakt door Trichomonas gallinae uit het trichomonas geslacht, is een parasitaire protozoa aandoening van de bovenste luchtwegen die vooral zangvogels treft. Meestal komt het bij duiven voor door onderling snavelcontact. Zo nu en dan kunnen ook roofvogels en uilen geïnfecteerd worden als zij besmette prooien eten. Uiterlijk ziet het er uit als een kazig abces in de keelholte, de vogels komen in ademnood en sterven door verstikking of voedseltekort.

De houtduiven zijn in onze omgeving nog even talrijk, maar op dit ogenblik minder schadelijk dan in het voorjaar en vroege zomer.

Verder lees ik dat de ziekte opgedoken is in Nederland en dat in Duitsland al duizende zangvogels gestorven zijn.

Wie weet meer?

Ik heb er bij ons nog niets over gelezen.