Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
22-09-2008
Ballonkaartje uit Nederland
Ballonkaartje uit Nederland
Net in de Prune de Prince dit balonkaartje uit het Nederlandse Gemert gevonden. De VELTafdeling daar heeft er een interessante tuin opgezet, die we met Velt Provincie Antwerpen bezochten. Ook aan het kruidencentrum De Sprenk brachten we een leerzaam bezoek. De tuin bevat heelwat natuurlijke elementen. Gemert ligt naast Helmond, laat ons zeggen de hoofdstad van de Peel. Daar gingen 'Beeckman en Beeckman' van Toon Kortooms op gymnasium. De eeneiïge tweeling haalde er glorieuze fratsen uit. Roger Windels gaf in het Sint Jozefinstituut, de gele doos, te Torhout in de grote klasruimte die wij 'Het Parlement' noemden les in aardrijkskunde aan alle 2 de klassen samen, met de epidiascoop, waarmee plaatjes uit een boek dat eronder gelegd werd, op een doek geprojecteerd werden. Tijdens een panne begon hij voor te lezen uit dat boek en hoorden wij voor 't eerst de naam Helmond. Die leerkracht heeft het daarna als senator nog tot in het echte parlement gebracht.
Sinds de
landeigenaar de site heeft overgenomen van de Trust (Stichting in Nederland,
VZW bij ons) is er heelwat geronoveerd. Rond het binnenpleintje zijn aantrekkelijke
winkeltjes opgetrokken en is het restauratiegedeelte uitgebreid. Het
plantcentre is nog beperkt, maar zou terugkomen.
De gidsen van
vroeger zijn blijven fungeren.
De wat aparte
vereniging: Friends of Brogdale functioneert niet meer.
De bomencollectie
wordt nu beheerd door de universiteit van Reading. East Malling Research,
waarbij zich de Brogdale Trust had aangesloten, en nog drie andere kandidaten
visten achter het net.
East Malling had de
intentie de collectie te verhuizen. Ze hebben het niet gehaald.
Tijdens ons bezoek
reed het smalspoor treintje.
Mijn bedenking: de
bezoekersfaciliteiten zijn veel verbeterd, maar zullen die bezoekers en
toeristen ook komen?
De vroegere trust
had gerekend op 100.000 bezoekers per jaar en ze moesten er ongeveer 10 jaar
over doen om dit aantal te bereiken.
Wij hadden een
mevrouw als gidse en we hadden de tijd om overal te komen.
De meer dan 2000
appelrassen vormen vanzelfsprekend de hoofdbrok. Overal konden we proeven. Bij
nog niet helemaal rijpe vruchten kan je wel merken of dit een lekkere appel zal
worden.
We stonden stil bij
de appel die wetenschapper Isaac Newton zag vallen en hem de wet van de
zwaartekracht openbaarde. Het ras werd naar hem hernaamd.
Als steeds wordt de
aandacht getrokken op de Roem Van
Vlaanderen. Dit is echter een Duits ras dat door iemand meegesmokkeld werd
en hier onder zijn nieuwe benaming ( Wie kan die mij zeggen, want ik ben de
echte naam vergeten?) aan de man gebracht werd.
De Knobby Russet was nog maar begonnen
zijn wratten te ontwikkelen, maar onder die erg ruwe schil steekt smakelijk
vruchtvlees.
De perenverzameling
had een tamelijk goede bezetting. Tijdens de bloei maart-appril had men hier
beter bestuivingsweer dan bij ons en blijkbaar minder vorst. Ik heb ooit wel
eens gezien dat er in Brogdale geen peren waren.
Mij is de kweepeer Ronda opgevallen. Mooie bladstand en
knappe vruchten. Lijkt mij een van de beste onder de 17 kweepeerrassen. Ik moet
er wel de bedenking bijmaken dat de bomen hier bespoten worden.
De pruimen waren
hier ook een mislukking dit jaar. Vorst en slecht bestuivingsweer.Dat weer kwam van het vastenland. We gingen
de late pruimen verkennen en ontdekten nog heel wat met te smaken vruchten.
Fotos
- Brogdale
- De 2 gidsen. Foto
Magda Schuurmans
- Gidse
- Bekoorlijke, rode
appel
- Blenheim Orange.
Hier nog weinig gekleurd. Met de huidige koude nachten zal kleuring zeker
toenemen. Wordt nu geplukt.
Eerst keukenappel;
in oktober dessertvrucht. Bewaart tot januari.
- Knobby Russet
(Foto Magda Schuurmans), bewaart tot maart. Onder de ruwe pel steekt lekker
vruchtvlees.
Weekend Engeland 13-14 september of een tocht met Hindernissen
Weekend Engeland 13-14 september of een tocht met Hindernissen
Met de brand in de
tunnel vorige donderdag moesten we uitwijken naar de ferry.
Bij een stop voor
Calais zagen we 4 jongeren ontsnappen uit een Poolse truck. Ze kropen door een
snede in het achterzeil.
Voor de eerste maal
een file zien aanschuiven voor de ferry.
Normaal hadden we
op de middag in Wisley moeten aankomen. Het werd half vier. Volgend jaar gaan
we terug en bezoeken dan zeker het nieuwe serrecomplex.
Op de universiteit
van Kent kwamen we ook te laat wegens vertraging door een ongeval. Men had het
buffet al afgeruimd. Gelukkig bereidde men voor ons nog een fish en ships
maaltijd, die ook smaakte.
Met 16 gingen we
daarna nog Canterbury bezoeken. Er was veel leven van de jeugd. Ooit een aanstaande
bruid met vriendinnen uitdagend fuivend gezien op haar vrijgzelinnenavond?
Het uurtje stappen
bergop tot de campus viel mij goed mee, ondanks het gevorderde uur (0u30, 1u30
onze tijd).
Waar: Julianastraat 98,
Heikant (Hulst) bij de heer Martinet, die al enkele keren een bijdrage leverde
voorde blog.
Open dag: 10.00u tot 17.00u
Erf excursie: 14.00u
Fruitpersen: tussen 10.00u tot 17.00u op afspraak
Activiteiten: excursie, demo dorsen & vlasbewerking, rondrit oude
wagen, verkoop agrarische producten, overdekt terras, tentoonstelling oude
fruitrassen, info over Zeeuwse erven.
Aanmelden voor de MoBipers voor 17 september
Het
aanmelden doen we om op die manier een planning kunnen maken en u niet al te
lang hoeft te wachten. U hoort vooraf hoe laat u aan de beurt zult zijn. Gezien
de ervaringen uit het voorgaande jaar, is het verstandig tijdig aan te melden.
Aanmelden bij: Mobipers: rudolfjan@mobipers.nl
of 06-1100 34 70
ten minste 75 kg ofwel 3 volle houten veilingkisten per adres /
persoonalleen fruit dat niet rot of beschimmeld is. Valfruit en fruit met
aantastingen door insecten zijn geen probleem
persen kost 1,- per liter. Contant afrekenen ter plaatse. (75 kg
brengt ongeveer 50 liter op). Het sap wordt verpakt in 5l pakken en is lang (2
jaar) houdbaar
Heeft u
nog vragen, neem dan gerust even contact met ons op.
Met veel interesse heb ik je blog doorgenomen,het is een
blog met mooie en duidelijke fotos Bij het eerste bericht schreef jeiets over de grond verbeteren met regenwormencompost,welnu
dat moet ik als compostmeester tegenspreken,de compost die gemaakt word,word
gemaakt door een speciale worm,namelijk de tijgerworm,bij ons compostmeesters
ook de compostworm genoemd. Deze worm leeft in de strooisellagen van vb. het
bos,het is een kleine rode worm met aan de onderkant een tekening in de vorm
van een tijger,vandaar zijn naam "de tijgerworm",deze worm komt
massaal voor in de verschillende compostsystemen en word vooral gebruikt om te
composteren in gesloten bakken,deze systemen worden gebruikt om te composteren
bij mensen die geen plaats hebben om een compostsysteem te plaatsen en toch
willen composteren,zo composteren levert een vette en natte compost op die je
het beste een tijdje laat drogen en daarna word het gebruikt,na menging met
tuingrond om kamerplanten te verplanten of
in te verspenen,
de hoeveelheid compost dat dit oplevert is onvoldoende om een kleigrond te
verlichten en ik denk dat je in het bericht bedoeld de gewoon gemaakte compost
in bakken,vaten of hopen, het levert niet alleen compost op maar ook een
vloeistof,"perculaat of wormensap" genoemd,dat je verdund kan
gebruiken bij de gietbeurten van kamerplanten. Ik heb hier op bloggen een blog
gemaakt,die volledig geweid is over het composteren op alle manieren,je kan er
ook een stukje nalezen over het composteren in een wormenbak. Hier is het
adres:
Dit wouw ik je even melden, zonder je artikels af te breken,daar
dit in geenszins mijn bedoeling is of was .
Met beleefde groetjes,
De compostmeester.
Ik wist nog niet dat de mestworm, Eusenia fetida, ook
tijgerworm genoemd wordt. Dit lijkt niet slecht gevonden met al zijn
streep-segmenten.Eind de jaren 70 werden we als landelijk
Veltsecretariaat overspoeld met aanbiedingen voor wormencompost uit Italië. Hier
ten lande waren er handige verkopers van wormen - en wormensystemen, mits een
serieuze investeringsprijs. Na een tijd van beiden niet meer gehoord.
Bij Heinz Erven zag ik zijn gemetste wormenputten met
nogal wat afvalfruit.
Een inventieve persoon (Firma Ecocult?), als ik het mij
goed herinner uit Westrozebeke, of was het Oostnieuwkerke (?), had in die tijd een
wormenbak ontwikkeld met worteldoek, bestaande uit 2 compartimenten.
In het middentussenstuk waren grotere gaten. Het nieuwe
materiaal (liefst al iets voorgecomposteerd) werd aan een kant aangebracht en geregeld
wat aangevuld. Gefundenes Fressen voor de mestwormen (tijgerwormen). Eens vol
en uitgewerktbegint men met het tweede
gedeelteen verhuizen de meeste wormen.
De edele wormencompost gebruikte ik bij de aanplant van bessen en aardbeien.
Wellicht gebruikte Aleide die ook voor enkele bloempotten. Ik zou moeilijk
ermee kleigrond kunnen verbeteren want ik heb zandgrond en zeker te weinig
pierenmest voor dit doel. Vorig jaar werd er nog gebruik van gemaakt van de
wormenbak. Na 25 jaar nog te gebruiken! In deze bak kan je alleszins meer
wormenmest bereiden dan in het moderne vat met kraantje.
Al een hele tijd geleden heb ik het meegemaakt dat in
onze volle beerput-overloop-sterfput, zich een massale klomp van mestpieren
gevormd had. Dank zij Aleide gebruiken wij zoveel als kan - nog van voor de
jaren zeventig van de vorige eeuw - natuurlijke zeep- en wasproducten. De meeste regenwormen in mijn min of meer uitgewerkte composthoop behoren tot de gewone soort Lumbricus terrestris
Het nu gebruikte wormenvat, naar Engels model, heeft
een kraantje om het percolaat (het gevormde, rijke vocht) af te tappen. Dit
systeem heb ik echter niet.
Ik heb eveneens het certificaat van compostmeester.
Op 28 augustus schreef
ik over de suikermaïs. Dat perceel met de superzoete rassen is nu
afgeoogst. Dit jaar was de opkomst van de zaden uitstekend. Er zijn jaren dat
dit veel minder is. Ik moet ook een tijdje (tot de nieuwe plant goed aan t
groeien is. Bij pas ontluikende planten weten de duiven de zaadkorrel te
vinden) afdekken tegen de houtduiven.
Nu oogsten we het
iets later gezaaide blok, een eind verwijderd van het eerste blok. Hier staat Kelvedon Glory, een gewoon F1 ras en Double Standard, zaadvast ras.
Uit de de fotos
blijkt wel een heel groot verschil. Ik heb sterk de indruk dat van Double
Standard tevens weinig kwaliteitsvol zaaizaad werd aangeboden als je de
variabiliteit bij de kolven ziet. Daarbij komt nog dat Kelvedon Glory een heel
stuk beter smaakt.
Het zaadvast ras
Double Standard kostte £ 1.37 (biologisch zaad).Kelvedon Glory F1 £1.05 (niet
biologisch zaad). In elk zakje 48 zaden.
Op de blog van 22/02/2008
en 14/06 bloei berichtte ik over mijn nieuwe zaailingbraam.
Een grote aanwinst
is het zeker niet. Dat is ook de normale verwachting. Een nieuw ras komt pas na
jaren op de markt en is de enige overlevende van vele duizenden zaailingen.
De bessen zijn
eerder klein en vrij zacht. De smaak valt echter wel mee. De ziektetolerantie
is wellicht ook niet van de beste; want het bovenste derde van de voornaamste
stengel stierf af. (Stengelziekte)
Ik laat de plant
nog een jaar staan. Dan is die beter uitgestoeld en de vruchten misschien iets
groter?
Met de Fruitwerkgroep van Velt-Beernem op stap (Vervolg)
Met de Fruitwerkgroep van
Velt-Beernem op stap (Vervolg)
Na de middaglunch op het domein Het Vinne,
provinciaal domein in de stad Zoutleeuw, was er wat tijd voor verkenning. Tot
aan de hoogstamboomgaard aan de overzijde ben ik niet geraakt. Achter de
motte, een terp waarop in de middeleeuwen een versterking stond is er een
nieuwe hoogstamboomgaard aangelegd in een schapenwei. Ik schat een zevental
jaar geleden. Enkele bomen waren al goed geladen. Men snoeit zodanig dat men
meer hangende takken kan bekomen wanneer deze gaan dragen.
Te Rijkel,
het domein dat we vervolgens bezochten met Willy Vandormael, viel mij deze
boomvorm nog sterker op.
Hier gaat begin juli al een aantal jaren de Dag van
de Kers door.
Willy vertelde over het probleem met een speciale
aantasting van de kersenbomen. Het kleine kersenvirus, beter bekend onder zijn
Engelse naam Little Cherry Virus. Op het zicht is aan de boom niet veel te
merken, doch de vruchten blijven klein en smakeloos. Het is begonnen bij de
hoogstam, maar tast nu ook de laagstam aan en wordt een groeiend probleem. In sommige
streken van British Columbia, Canada, ruimt men gedwongen alle kersenbomen op, ook de Japanse kersen, die geïnfecteerd kunnen zijn, maar wat men niet kan zien,
en is er een wachttermijn van 5 jaar voor heraanplant.
Willy heeft de rassen, telkens in drievoud, die hier
staan zelf geënt. Hier staan bv van de eerste Reginas (kers).Bij de appels proefde ik al een goed
smakende Reinette Descardre.
We stonden stil bij 2 bomen Bramley Seedling. De ene
was groen zoals men die gewoonlijk ziet.(Ze leken mij hier wel iets lichter
groen dan die bij mij). De vruchten ernaast waren veel meer gekleurd. Men is er
nog steeds niet uit of het wel een Bramley is.
De laatste halte was het Fruitmuseum in Borgloon.
Willy Vandormael, die er de bezieler van is, wist
boeiend over de verschillende oude attributen te vertellen, te beginnen bij een
oude veilingsklok. Nu koopt men soms erg grote hoeveelheden via het internet en
gelijktijdig verbonden met de verschillende grote veilingen.
De ruimte is hier beperkt, maar draagt bij tot de authenticiteit.
Wellicht krijgt men een veel ruimer pand als de
stroopfabriek van Borgloon je weet wel het oude gebouw dat door de mobilisatie van
het Limburggevoel verkozen werd tot het belangrijkste erfgoed van Vlaanderen,
terug opengaat.
We namen met een dankbaar gevoel afscheid van Willy
Vandormael, die deze week op 3 september 77 werd. Hij had zijn handen vol met
de kooplustigen van de streekproducten.
Het meest aftrek hadden de stroop en de vliersiroop.
Bezoek aan het
Bio-fruitbedrijf van Jos Swillen te Bekkevoort, op de Pellenberg na, het
hoogste punt van het Hageland (87 m).
Gestart in 1986, kweekte hij
geïntegreerd, schakelde in 99 over naar Bio samen met 4 andere collegas in de
streek. Wil nu bio-dynamisch gaan telen onder het Demeter keurmerk. De aanpak
in Oostenrijk was inspirerend. Hij zag hoe snoeien met de maankalender invloed
heeft op de boom. Over het nut van de preparaten heeft hij nog twijfel.
De controle van Blik, die
de bioproductie kontroleert bij de producent en in het verkoopscircuit, vindt
hij accuraat. Voorlichting ontvangen zij vooral van Marc Trapman.
De teler is vol lof over
de steun van Colruyt die ze van bij t begin in de overschakelingsfase gekregen
hebben. De 50 ton van vroeger vielen terug naar 20 ton, met meerdere problemen,
om dan terug te stijgen naar 30 ton. Nu is er veel meer arbeid nodig dan
vroeger. Het bodemleven is stukken verbeterd.Het spuiten met zwavel en de
toegelaten 6 kg koper, verdeeld over verschillende sproeibuurten, is hiervoor
geen bedreiging.
10 Ha fruit: klassieke
rassen: Jonagold Dacosta, Elstar, Boskoop en Greenstar. Plus nog wat Conference
en Lucas. Met de resistente nieuwe rassen als bv Topaz is er te veel bewaarrot
(Gloeosporium). Belgica is in bio te klein en te schurftgevoelig. Kanzi is de
lekkerste appel, maar bio niet te telen wegens veel te veel schurft. Zari als
zomerras?
Bemesting:
biochampignonmest of kippenmest (12 ton). In t voorjaar nog wat bloedmeel als
stikstofbron voor een betere groeistart.
Ferromoonverwarring van
fruitmot en vruchtschilvreter met een Chinees product met 800 nesteltjes per
Ha. Zeer straf spul. Doen het met rubberen handschoenen en oude kleren die
daarna bij de afval gaan, anders blijven ze blijvend belaagd door de
vlindertjes. De lokstof is zelfs nog wat effectief het volgende jaar.
Afwisselend wordt tegen fruitmot, die de wormstekigheid veroorzaakt, ook met
Carpovirusine gespoten in 4 beurten.
Vroeger veel last van
woelratten; nu al twee jaar geen probleem meer. Is het dank zij de vossen en de
zich uitbreidende steenmarter? Kraaien en kauwen doen erg veel schade, vooral
aan de peren.Waarom blijven dit beschermde vogels? Zij verjagen de torenvalken.
Buizerden die zich in de streek vestigen worden afgeschoten door de jagers.
Op het bedrijf toondehij de efficiënte rijenpoetser van Italiaanse
makelij. Na de pluk worden de rijen toegedekt naar de bomen toe. In het
voorjaar haalt men de bedekking weer weg. Tevens heeft men dan een zwarte
strook en is er minder bevriezingsgevaar.
Er was pas een
tweedehandse, moderne sorteermachine aangeschaft. Er zijn 2 koelcellen voor
korte bewaring. Voor de lange bewaring gaat men naar de veiling van Glabbeek.
We werden nog vergast op
een bekertje appelsap: eenzijdig erg zoet. Ik verkies mijn sap van een groot
sortiment appelen met meer ondersteunend zuur. Velen proefden de pas geplukte Elstar,
mooi op kleur en al heerlijk smakend.
Naar mijn mening bezochten
we hier een voorbeeldbedrijf op biogebied. Jos maakt ook deel uit van het
bestuur van Belbior, de vereniging van de Vlaamse biotelers.
P.S. de gefotografeerde
appel vertoont priksporen van de appelbloesemkever
Vanavond 5 september
nodigde Louis de geïnteresseerden uit in zijn fruittuin. Gelukkig hingen er een
paar richtingsaanduidingen want met de filles geraakte ik er met vertraging.
Intussen was de regen iets minder geworden om na een tijd zelfs op te houden.
Louis heeft bij de meeste
bomen op de verschillende gesteltakken telkens een ander ras geënt. Aldus heeft
hij vele honderden rassen staan. Vele rasnamen hoorde ik voor t eerst.
Er werd nogal wat
geproefd. Ook zijn hond proefde mee.
Alle appels staan op MM
106 onderstam in struikvorm.
Ik had de indruk dat de
groei op die plaats niet van de sterkste is. Natuurlijk zijn er altijd sterkere
groeiers.
De fruitbezetting valt dit
jaar, globaal gezien, tegen als gevolg van de nachtvorst in de Zennevallei.
De groei op de peren vond
ik wel goed. Het helpt natuurlijk dat ze geen of slechts 1 vrucht te voeden
hebben.
Echter aan de buitenkant
van een perenrij zijn 2 bomen aangetast door perenvuur.
We wandelden naast de
druivenrij en Louis liet ons proeven. Een onbekend ras met kleine, blauwe
bessen had een sterke focksy smaak, kenmerkend voor sommige Amerikaanse rassen.
De mooie, roze bessen van de Siegerrebe vielen het meest in de smaak. Wellicht
het best droeg Boskoop Glory, met zeer mooie trossen en een vrij goede smaak.
Het laatst wandelden we
bij de Colt-onderstammetjes van de kersen waarop Louis Gisela 5 ent als
tussenstam om de groei te temperen van de rassen die hij erop zal enten
Vanmorgen 4 rupsen van de
koninginnepage ontdekt op de knolvenkel.
De rupsen verschillen in
leeftijd: een nog vrij kleine, een grotere, een nog groter en een bijna (?)
volwassene.
Op de blog van 11 juni had
ik bericht over het voorbijvliegen van een koninginnepage en nog geschreven dat
de wortelen onbereikbaar waren wegens afdekking met insectengaas
Ik wist dat venkel ook als
waardpant geldt. Toch is het de eerste maal dat ik erop rupsen van de
koninginnepage opmerk en dan nog 4 ineens.
Af en toe kunnen we een vijg snoepen. De eersten, een goede maand geleden,werden wat men zou kunnen noemen rotrijp. Ik zoek de oorzaak in te veel vocht, want het gebouw waartegen die staat heeft geen dakgoot.De laatste weken kunnen we toch af en toe een rijpe vrucht snoepen. Rotte vruchten heb ik niet meer gezien. Het ras is een Brown Turkey.
Ik ken wel het gebruik om
groene okkernoten op genever te zetten en zo een likeur te bereiden.
Toen ik de verhoogde
aardbeibedden aanlegde gebruikte ik ook grond afkomstig van het kuisen van mijn
gracht. Grond uit andere grachten zou ik niet willen. Hier op de buiten, zonder
andere bewoners , is dit enkel de jarenlange ophoping van organisch materiaal.
In het restantje van de hoop ontdekte ik een vijftal groene bolsters van
walnoten.
Dat eekhoorntjes , gaaien
en eksters rijpe noten hamsteren is mij welbekend. Zo staan er bij mij links en
rechts wel een tiental jonge notenboompjes.
Maar groene noten?
Ik verdenk er de gaaien
van. Eekhoorntjes heb ik al maanden niet meer gezien. Een paar weken terug waren
er gaaien aan die kant druk doende aan het gaaiebekken en schelden. Waren ze
opgewonden om wille van het onderstoppen van de noten?
Of goldt het nog een ander
ceremonieel?
P.S. Op 6/9 's Morgens een jonge eekhoorn gezien. Was het plukken van de groene bolsters toch zijn werk? Wellicht moet hij het onderscheid tussen groene en rijpe noten nog leren?
Zijn het synnoniemen of
niet? Ik ben er nog niet uit.
Bij All Gold heb ik
gelezen dat het een mutatie betreft van Autumn Bliss. Van Golden Bliss zou je
dit nog eerder veronderstellen, maar ik heb het (nog) niet zwart op wit gezien.
De vruchten zijn duidelijk
groter dan Autumn Bliss.
De smaak voldoet, maar
Fallgold vind ik een stuk fijner.
Ik heb al een tijdje nog
een andere geel-roze waarvan ik de naam niet (meer) ken.
Een mooie bes. De smaak is
eveneens middelmatig. Van kleur ziet de bes er wel aantrekkelijk uit.
Deze bes staat wel op een
tamelijk beschaduwde plaats. Zou dit de smaak wat beinvloeden?
Jaar na jaar hield Europa grote schoonmaak onder de
gevaarlijke pesticides. Sommigen zijn radicaal verboden.(Wat nog niet wil zeggen
dat ze niet meer gebruikt worden. Zie de bevindingen van Greenpeace Duitsland
van voor een paar jaar.) Voor andere geldt een uitdovend gebruik.
Mij verraste dan ook
volgend bericht:
NGOs waarschuwen voor nieuwe Europese pesticidenormen
Brussel. Vanaf 1 september worden nieuwe Europese
maximumnormen voor de aanwezigheid van pesticiden in voedingsproducten van
kracht. De milieuorganisatie PAN Europe trekt aan de alarmbel: in veel gevallen
gaan de plafonds omhoog en zullen consumenten in grotere mate blootgesteld
worden aan pesticiden, met alle gezondheidsrisicos vandien. voor elke pesticide
zocht de Europese Commessie het land met de slechtste veiligheidsnorm en
probeerde vervolgens om die als nieuwe Europese standaard door te drukken.
Europese consumenten zullen nu minder beschermd worden tegen blootstelling aan
meer dan tweehonderd pesticiden, stelt Elliot Cannell van PAN Europe.
De milieulobby waarschuwt voor de gevolgen voor de
volksgezondheid. De Duitse tak van Greenpeace screende alle 170.000 Europese
pesticidennormen, zowel de bestaande als de nieuwe. Bij bijna 700 normen voor
fruit en groenten zouden de grenswaarden te hoog liggen. De toegelaten aanwezigheid
van pesticiden in name appelen, peren, druiven, tomaten en paprikas is vaak zo
hoog dat ze acute en chronische schade aan de gezondheid kan toebrengen, in
het bijzonder bij kinderen.
PAN Europe onderneemt intussen verwoede pogingen om de
nieuwe Europese normen aan te vechten. Dat kan echter jaren aanslepen. Intussen
moeten consumenten volgens Cannell hun hoop stellen in de detailhandel. In Europa
zijn er volgens hem al een twaaltal grote supermarktketens die strengere normen
hanteren dan de in Europa wettelijk vastgelegde plafonds. (BELGA)
Al enkele dagen genieten
we opnieuw van de suikermaïs. Eigenlijk is die heerlijkheid bij ons slechts weinig
bekend. In Detroit stond men ermee in stalletjes aan de straat.
Ik herinner me nog dat ik
Aleide suikermaïs bracht, na de eerste geboorte thuis. (dochter Mieke, 8
september 1965). Toen teelde ik het zaadvast
ras Golden Bantam. Dit ras is nog
steeds te verkrijgen.
Ik geef al een tijd de
voorkeur aan de nog betere F1 rassen en zeker de SS (supersweet) rassen.
Het zijn rassen uit de
Organic Garden Catalogue van Chase Organics (blog van 12/02/2008) en Garden
Organic (Zeg maar de Engelse Velt, die dit jaar 50 jaar bestaat).
Organic is in het Nederlands biologisch.
Ze bieden 4 superzoete F1
rassen aan, maar nog steeds niet als biologisch zaad.
Early Extra Sweet F1
Sweet Nugget F1
Sweetie F1
Swift F1
Ik teel deze in een apart
blok, omdat maÏs een windbestuiver is en andere maïs, zeker de voedermaïs, best
een eind verder geteeld worden.
In een ander blok heb ik Kelvedon Glory F1 en Double Standaard staan. Dit laatste ras
is wel een zaadvast ras, maar er zijn witte naast gele zaden. Dit is biologisch
geteeld zaad, net als Golden Bantam. Ik ben van plan er volgend jaar ook Golden Bantam (biozaad) bij te zaaien
voor een betere vergelijking.
Vroeger at ik de
suikermaïs rauw van de kolf, nu heb ik die liever gestoomd, bestreken met boter
en een tikkeltje zout erop. En niet te vergeten hierbij een heerlijk schuimwijntje.
Voor
de geïnteresseerden kan ik dusgewenst deze winter mee zaden bestellen. Laat dit
weten per mail.
Transgene gewassen worden grootste milieuramp ooit
"Transgene
gewassen worden grootste milieuramp ooit"
De Britse kroonprins Charles gelooft dat het wijdverbreid gebruik van genetisch
gemodificeerde organismen zal leiden tot de grootste milieuramp aller tijden. Dat
de 59-jarige troonopvolger een vurig aanhanger is van biodynamische landbouw
was reeds eerder geweten, maar nooit eerder is hij met zijn commentaar over
ggo's zo ver gegaan als in een interview dat vorige week gepubliceerd werd in
de Daily Telegraph. Net zoals elders in Europa is er in Groot-Britannië nogal
wat oppositie tegen de doorbraak van transgene gewassen. Ook prins Charles
heeft het niet begrepen op de industrialisering van de voedselproductie (door mij geaccentueerd).
"Multinationale voedingsbedrijven voeren al langer een gigantisch
experiment uit met de natuur en de hele mensheid, en dat is nu al
ontspoord", meent de kroonprins. Hij verwijst naar problemen met de
waterbevoorrading door overvloedige irrigatie in het Indiase Punjab en naar de
verzilting in het westen van Australië. Die milieuproblemen zijn volgens
Charles het gevolg van "excessieve benaderingen van moderne vormen van
landbouw". "We zouden meer moeten praten over voedselzekerheid en
niet altijd over voedselproductie. Als de grote multinationals denken dat ggo's
zullen werken omdat de ene uitvinding na de andere van de band zal rollen, dan
stevenen we af op de grootste milieuramp aller tijden". De uitspraken van
Charles komen op een ogenblik dat het debat over een verhoging van de
voedselproductie weer actueel geworden is als gevolg van de wereldwijde
voedselcrisis. Eerder dit jaar liet de leidinggevende Britse wetenschapper John
Beddington verstaan dat men transgene gewassen niet links mag laten liggen in
de zoektocht naar manieren waarop de landbouw de stijgende vraag naar voedsel
kan beantwoorden.
Bron: Vilt, 18/08/2008
Bij een vriend zag ik de oude herfstframboos Zeva (foto). Hij was er nog steeds tevreden over. Ik heb de Zeva zomerframboos staan. Ook nog steeds een interessante vrucht.
Dit jaar nodigde de grote
fruitboomkwerij Carolus van Nieuwerkerken, Limburgse gemeente net boven St
Truiden, de geïnteresseerden rechtstreeks uit op hun kwekerijpercelen, gelegen
te Laar (Landen, Brabant) en omgeving. Verplaatsing met busjes.
Telkens huurt men grote
percelen landbouwgrond voor de duur van één kweekperiode.
Je staat te kijken hoe
prachtig vertakt en gelijkvormig men de vele duizende bomen kweekt, die over
gans Europa verkocht worden.
Mij trof het dat er rassen
bij waren bestemd voor de Skandinavische Landen. Idared bv. heeft daar een betere smaak dan bij ons. Wij zagen Belida, een kruising met Idared. Karin Schneider , een mutant van de
Deense Ingrid Marie , een kloeke boomvorm.
In de omgeving van Oslo
heb ik destijds bij de ouders van Gunnar Album, die bij ons een jaar te gast
was, een schitterende Summerred gezien,
zonder behandeling kerngezond. Hetzelfde ras was bij mij een en al schurft met
enkelezielige, niet te eten vruchtjes. Dit
ras had mij zo ontgoocheld dat ik niet eens moeite deed om deze om te enten, te
meer omdat hij de boom ernaast, een Winston -nochtans anders een gezond
groeiend ras - eveneens om zeep had geholpen. Beiden zijn nu reeds lang
gerooid.
Dat fruitbomen kweken een
apart vakmanschap vereist was hier duidelijk te zien. Zaakvoerder Koen Carolus
die ons gidste, wees ons op de verschillende rassen en ook op rijen met
proefbomen, het resultaat van een reeds lange afvalselectie. Slechts een paar
bomen van 10.000 beginnelingen brengen het zover. Hij wees exemplaren met een
te dun takkengestel aan. Dat kan niets worden.
Fotomateriaal:
1. Carolus,
2. Koen Carolus, de
zaakvoerder
3. Het appelperceel
4. Wij rijden naar een perceel met 8 maanden oud appelplantsoen, nog in volle wasdom. Dit bereikt men met gestuurde bemesting via bevloeiing. We staan hier midden het perceel bij de aanvoerdarmen voor elke helft. Ondergronds ligt in elke rij een voedingsdarm met voedingsnippels voor elke boom. Men moet die ingraven omdat anders kraaien er gaten ik pikken om hun dorst te lessen!
Bij de telers hoorde ik de vraag of men erin zou in slagen tegen de winter een eenjarige verkoopbare boom te bekomen.
5. Op verplaatsing bij de
perenpercelen in het golvende Brabantse landschap.
6. Een Sweet Sensation als doorgroeiboom.
Let op de donkere bladeren van deze peer met rode pel. Dit is een mutant van Doyenné de Comice, een clubras.
7. We zagen ook Conference
als sprintboom, die zo behandeld wordt dat die op twee jaar van hoogte
groeit.
Er staat ook nog traditioneel
gekweekte Conference.
8. Zari, de nieuwe, vroege herfstappel, die aanstaande dinsdag 26 aug.
gelanceerd wordt op het Proefcentrum Fruitteelt te Sint Truiden door
Better3fruit (www.better3fruit.com). Zari is een kruising van Elstar en
Delbarestival.
Zari wordt beschreven als
een mooi gebloste, stevige, zoete, knapperige en bijzonder sappige appel. De
smaak heeft veel weg van een Jonagold en is bedoeld om de overgangsperiode
tussen oude en nieuwe oogst op te vangen.
De vrucht heeft voor een
zomerappel een uitzonderlijk lang uitstalleven van anderhalve maand.
Het oogsttijdstip valt in
Augustus, iets na Delbarestival, (merknaam voor het ras Delcorf).
Het ras is geen clubras,
maar vrij te verkrijgen. Men is bezig met de aanplant in diverse, Europese
streken, want heden ten dage moet men, om succesvol te zijn, een massaaanbod hebben.
9. Naast Zari lanceert
Better3fruit ook Zonga en Tunda, beiden ongeveer een week vroeger
dan Delbarestival. Deze rassen komen vooral in aanmerking voor de thuisverkoop, waarvan ik denk dat die in stijgende lijn kan gaan door de tendenz naar meer plaatselijke voeding. In Amerika spreekt men van een 'Locavorens' (eten van ter plaatse) tendenz.
Zonga is een kruising tussen Alkmene en Delbarestival met 50 % blos
(Bij Zari 75 % blos). Men omschrijft Zonga als een frisse, zuurzoete appel,
helderrood gestreept op een geelgroene achtergrond met een gladde schil.
Tunda heeft een meer traditioneel aroma, is donkerrood gestreept
(25 % blos) op een groene achtergrond.
Mij zou het zeer interesseren hoe
deze rassen zich het bij mij van nature, zonder behandeling zouden gedragen.
