We genieten weer van de Suikermaïs

Al enkele dagen genieten we opnieuw van de suikermaïs. Eigenlijk is die heerlijkheid bij ons slechts weinig bekend. In Detroit stond men ermee in stalletjes aan de straat.

Ik herinner me nog dat ik Aleide suikermaïs bracht, na de eerste geboorte thuis. (dochter Mieke, 8 september 1965).  Toen teelde ik het zaadvast ras Golden Bantam. Dit ras is nog steeds te verkrijgen.

Ik geef al een tijd de voorkeur aan de nog betere F1 rassen en zeker de SS (supersweet) rassen.

Het zijn rassen uit de ‘Organic Garden Catalogue’ van Chase Organics (blog van 12/02/2008) en Garden Organic (Zeg maar de Engelse Velt, die dit jaar 50 jaar bestaat).

Organic is in het Nederlands biologisch.

Ze bieden 4 superzoete F1 rassen aan, maar nog steeds niet als biologisch zaad.

Early Extra Sweet F1

Sweet Nugget F1

Sweetie F1

Swift F1

Ik teel deze in een apart blok, omdat maÏs een windbestuiver is en andere maïs, zeker de voedermaïs, best een eind verder geteeld worden.

In een ander blok heb ik Kelvedon Glory F1 en Double Standaard staan. Dit laatste ras is wel een zaadvast ras, maar er zijn witte naast gele zaden. Dit is biologisch geteeld zaad, net als Golden Bantam. Ik ben van plan er volgend jaar ook Golden Bantam (biozaad) bij te zaaien voor een betere vergelijking.

Vroeger at ik de suikermaïs rauw van de kolf, nu heb ik die liever gestoomd, bestreken met boter en een tikkeltje zout erop. En niet te vergeten hierbij een heerlijk schuimwijntje.

Voor de geïnteresseerden kan ik dusgewenst deze winter mee zaden bestellen. Laat dit weten per mail.

Web in de weg

Vanmorgen zag ik in de deuropening van de bergplaats de spin in het web dat ze op een nacht gesponnen had.

Het was niet makkelijk om er een fatsoenlijke foto van te maken. Het automatisch scherpstellen lukte maar niet.

Voor de spin: vergeefse moeite, want ik moest er passeren: weg web.

Bezoek aan een grote Boomkwekerij

Dit jaar nodigde de grote fruitboomkwerij Carolus van Nieuwerkerken, Limburgse gemeente net boven St Truiden, de geïnteresseerden rechtstreeks uit op hun kwekerijpercelen, gelegen te Laar (Landen, Brabant) en omgeving. Verplaatsing met busjes.

Telkens huurt men grote percelen landbouwgrond voor de duur van één kweekperiode.

Je staat te kijken hoe prachtig vertakt en gelijkvormig men de vele duizende bomen kweekt, die over gans Europa verkocht worden.

Mij trof het dat er rassen bij waren bestemd voor de Skandinavische Landen. Idared bv. heeft daar een betere smaak dan bij ons. Wij zagen Belida, een kruising met Idared. Karin Schneider , een mutant van de Deense Ingrid Marie , een kloeke boomvorm.

In de omgeving van Oslo heb ik destijds bij de ouders van Gunnar Album, die bij ons een jaar te gast was, een schitterende Summerred gezien, zonder behandeling kerngezond. Hetzelfde ras was bij mij een en al schurft met enkele  zielige, niet te eten vruchtjes. Dit ras had mij zo ontgoocheld dat ik niet eens moeite deed om deze om te enten, te meer omdat hij de boom ernaast, een Winston -nochtans anders een gezond groeiend ras - eveneens om zeep had geholpen. Beiden zijn nu reeds lang gerooid.

Dat fruitbomen kweken een apart vakmanschap vereist was hier duidelijk te zien. Zaakvoerder Koen Carolus die ons gidste, wees ons op de verschillende rassen en ook op rijen met proefbomen, het resultaat van een reeds lange afvalselectie. Slechts een paar bomen van 10.000 beginnelingen brengen het zover. Hij wees exemplaren met een te dun takkengestel aan. “Dat kan niets worden.”

Fotomateriaal:

1. Carolus,

2. Koen Carolus, de zaakvoerder

3. Het appelperceel

4. Wij rijden naar een perceel met 8 maanden oud appelplantsoen, nog in volle wasdom. Dit bereikt men met gestuurde bemesting via bevloeiing. We staan hier midden het perceel bij de aanvoerdarmen voor elke helft. Ondergronds ligt in elke rij een voedingsdarm met voedingsnippels voor elke boom. Men moet die ingraven omdat anders kraaien er gaten ik pikken om hun dorst te lessen!

Bij de telers hoorde ik de vraag of men erin zou in slagen tegen de winter een eenjarige verkoopbare boom te bekomen.

5. Op verplaatsing bij de perenpercelen in het golvende          Brabantse landschap.

6. Een Sweet Sensation als “doorgroeiboom”. Let op de donkere bladeren van deze peer met rode pel. Dit is een mutant van Doyenné de Comice, een clubras.

7. We zagen ook Conference als “sprintboom”, die zo behandeld wordt dat die op twee jaar van hoogte groeit.

Er staat ook nog “traditioneel” gekweekte Conference.

8. Zari, de nieuwe, vroege herfstappel, die aanstaande dinsdag 26 aug. gelanceerd wordt op het Proefcentrum Fruitteelt te Sint Truiden door Better3fruit (www.better3fruit.com). Zari is een kruising van Elstar en Delbarestival.

Zari wordt beschreven als een mooi gebloste, stevige, zoete, knapperige en bijzonder sappige appel. De smaak heeft veel weg van een Jonagold en is bedoeld om de overgangsperiode tussen oude en nieuwe oogst op te vangen.

De vrucht heeft voor een zomerappel een uitzonderlijk lang uitstalleven van anderhalve maand.

Het oogsttijdstip valt in Augustus, iets na Delbarestival, (merknaam voor het ras Delcorf).

Het ras is geen clubras, maar vrij te verkrijgen. Men is bezig met de aanplant in diverse, Europese streken, want heden ten dage moet men, om succesvol te zijn, een massaaanbod hebben.

9. Naast Zari lanceert Better3fruit ook Zonga en Tunda, beiden ongeveer een week vroeger dan Delbarestival. Deze rassen komen vooral in aanmerking voor de thuisverkoop, waarvan ik denk dat die in stijgende lijn kan gaan door de tendenz naar meer plaatselijke voeding. In Amerika spreekt men van een 'Locavorens' (eten van ter plaatse) tendenz.

Zonga is een kruising tussen Alkmene en Delbarestival met 50 % blos (Bij Zari 75 % blos). Men omschrijft Zonga als een frisse, zuurzoete appel, helderrood gestreept op een geelgroene achtergrond met een gladde schil.

Tunda heeft een meer traditioneel aroma, is donkerrood gestreept (25 % blos) op een groene achtergrond.

Mij zou het zeer interesseren hoe deze rassen zich het bij mij van nature, zonder behandeling zouden gedragen.

Canadese Fijnstraal

De Canadese fijnstraal (Conyza of Erigeron canadensis) is een uit vele bloemhoofdjes samengestelde plant (composiet),  zoals de naam aanduidt, afkomstig uit Noord-Amerika. Je ziet dit onkruid massaal op ruige terreinen.

Ik ben de persoon nog dankbaar die er mij in de tuin op wees dit onkruid zorgvuldig te verdelgen. In de tuin worden dit forse planten als je er niet vlug bijzijt.

En dan nog zijn er steeds nieuwe ontkiemingen van zaadjes die met de wind meegevoerd worden. Elk bloemhoofdje brengt duizenden zaadjes voort. De 1-1,5 mm lange zaadjes met vruchtpluis zijn zeer licht en worden door de wind ver verspreid. Gelukkig zijn er dat bij mij maar enkele.                De bloei loopt van juni tot de herfst.

Laatst zag ik een plantenkwekerij waar de Canadese fijnstraal welig tierde. Het schijnt dat veel herbicides er maar weinig vat op hebben.

Bij mij geen probleem: ik doe het manueel.

Fallgold

(Klik op de foto voor vergroting)

Er zijn ook gele herfstframbozen. De oude, vertrouwde hierbij is Fallgold.

De smaak is duidelijk zoeter dan deze van de rode rassen. Van kleur zijn ze diep geel, naar het rozige toe als ze goed rijp zijn. Ze groeien iets hoger dan Autumn Bliss, de rode, meest bekende variëteit.

Dag van de Proeftuin

Di. 19 aug. ging in het technisch Instituut St Isidorus te Sint-Niklaas een dag van de proeftuin door.

Hier was ik nog nooit geweest. De omvangrijke proefpercelen maakten op mij indruk.

Het Waasland, met aansluitend Zeeuws Vlaanderen is ook een grote fruitstreek met meerdere 100 Ha grote bedrijven. Het 50 tal aanwezigen bestond voornamelijk uit jonge bedrijfsleiders.

Het eerste thema was de verwarringstechniek met ferromonen, de vrouwelijke lokstoffen die, overal verspreid, de mannetjes het noorden doen verliezen, zodat ze niet of nauwelijks de voortplanting kunnen verzekeren. Men heeft het voornamelijk gemunt op de fruitmot, die de wormstekigheid veroorzaakt.

Om goede resultaten te boeken moet men over een hecht blok van  minstens 4 Ha beschikken. Samenwerken met andere fruittelers is hier de boodschap.

Mij trof vooral het tweede thema:de Franse, PRP-methode (PROCEDES ROLAND PINGEON), die er in bestaat op basis van spoorelementen het bodemleven sterk te verbeteren.

Middels 3 profielputten trachtte men dit aan te tonen, respectievelijk : onbehandeld; na 1 jaar toepassing; en na 2 jaar toepassing.

Eigenlijk was er al te veel avondlijke schaduw in de 1 m diepe profielputten om de kleurnuances goed te zien en te constateren dat er meer nuances en leven komen in de diepere ondergrond.

Er waren sporen van een diepere beworteling en bij een diepe aardwormengang werd er opgemerkt: “zit je prikstok er voor iets tussen?”

In de bioteelt versterkt men het bodemleven al jaar en dag met gesteentemelen en zeealgenkalk om wille van de rijkdom aan spoorelementen.

Andere thema’s als het inzetten van pesticides en herbicides vragen een grote deskundigheid om wille van de steeds strengere eisen van Europese en andere overheden. Bij de invoer stelt bv Rusland strenge eisen wat residuen betreft. Ook de milieueisen zijn terecht verstrengd.

Nog een ander thema was het beheersen van de Toortswantsen, bij wie de Golden sterk in de smaak valt.

De Conferenceperen hingen dunnetjes als gevolg van de vorst op 23 maart en 8 april, waarbij ook de vroegst bloeiende appels geraakt werden. Men had het over de producten die men kan inzetten om nog wat vruchten over te houden.

Er was een proefaanplanting met de nieuwe clubrassen: Junami, Rubens, Wellant en Kanzi. De sporen van de zware verhageling vorig jaar, kort na de aanplanting, waren nog allerduidelijkst.  Ik zag nogal wat kanker op Rubens en Kanzi.

Op de terugweg was ik verwonderd toch enkele rijen prachtige Schone van Boskoop te zien. Ik dacht dat die helemaal afgeschreven waren. De vraag zal wel zijn: Hoe hun groeikracht beheersen?

Binnen gaf mevr. Ann Schenk een duidelijke uiteenzetting over pluk – en bewaaradviezen. De bewaarkwaliteit ziet er dit jaar beter uit dan vorig jaar.

Een verhelderend en sterk gedocumenteerd verhaal over de oogstprognoses, vooral in Europa, werd gebracht  door de heer Jozef Odeurs. Ik heb onthouden dat de perenoogst overal in Europa, behalve in Spanje, een heel stuk lager uitvalt en dat de prijzen behoorlijk kunnen zijn. Concurentie uit de vroegere Oostbloklanden is er voorlopig niet te verwachten.

Het feit dat de vervoerkosten danig oplopen betekent ook een stimulans voor de locale productie.

Foto’s

1. De heer Francis Flusu met Annie Demeyere, ambtenaar van de Vlaamse gemeenschap, die van de fruitvoorlichting naar de landbouwgewassen getransferreerd werd, is komen supporteren.

2. Delbard Estival, merknaam van het ras Delcorf. Een zeer goede, vroege herfstappel, maar spijtig zonder spuiten niet te kweken. Ik heb mijn boom omgeënt.

3. Idem

4.Een ander aantrekkelijke appel. Ambassy (?), een mutant van Delbard Estival. Als je op de vorm let, betreft het wellicht  een ander ras.

5. Kanzi, een ras dat furore maakt.

6.Kankertakken op Kanzi 

7. Junami

Hoera Zoersel!

Sinds gisteren mag Zoersel zich een 5 ***** gemeente noemen, geslaagd in de 5 opdrachten.

1.   1000 maskers maken en tot zaterdagmorgen verkopen voor een goed doel. Uiteindelijk werden 1022 maskers aan de man gebracht en het CoZoeGo project van Aleide Lagrou, dat nu al 7 jaar loopt kreeg de fenomenale check van € 10.737.

2.  Meer dan 300 kinderen hadden zich verkleed in wilde dieren uit Afrika.

3.  Meer dan 200 vrouwen met vlechten en in Boubou (lang Afrikaans kleed) droegen een mand op hun hoofd 100 m ver.

4.  Een reliëfkaart van Afrika maken met kroonkurken. Uiteindelijk werden zo’n 850.000 stoppen gebruikt die met een nagel vastgestoken werden. Voldoende nagels vinden bleek het grootste probleem.

5.  De apotheose: zing met 8000 het lied “Droog je Tranen AFRIKA”. Dit werd een ware triomfzang van de massa. Oordeel van de deurwaarder. “Ik heb enkele moeten aftrekken wegens niet meezingen, maar er zijn toch 8.800 personen geteld.(Bij het betreden van het park had iedereen een genummerde gele armband gekregen.)

Ook de weergoden waren Zoersel gunstig gezind. Dit alles vond plaats onder een zonovergoten hemel.

Vanavond om 20u15 allemaal kijken naar VRT één!

Foto’s

1.  Maskers

2.  Aleide

3.  Check

4.  Oudste dochter Leen met 8 jaar ervaring in Douala, de havenstad en met 3.000.000 inwoners de grootste stad van Kameroen.

5.  De draagsters

6.  Draagsters, met vooraan in groene boubou de mevrouw die later de ontroerende muzikale inleidingszang van het lied zou vertolken.

7.  De vuurdans met Mohamed.

8.  Isis, jongste van Leen en hier in Halle-Kempen 7 jaar geleden geboren.

9.  Reliëfkaart van Afrika

Wilde Postelein

Tijdens winter en voorjaar heb ik winterpostelein staan. Die zaait zichzelf uit. Een gedeelte moet ik wel afschermen tegen de loslopende kippen, want die zijn anders met alles weg.

Ook de zomerpostelein zaait zichzelf uit. Het zijn dikke, knapperige, malse blaadjes in de sla.

Er groeit ook een wilde postelein als onkruid. De blaadjes zijn veel kleiner. Zelfs in droge, warme periodes sterven uitgetrokken exemplaren niet vlug af, dank zij de oliehoudende stengels en bladeren. Liggend op de grond vormen ze opnieuw wortel.

Een verwante, maar reuzensoort heb ik op het tuinbouwbedrijf van mijn nicht op de twintigste mileroad (32 km) van het centrum van Detroit in de staat Michigan, de staat met de grote meren, (Verenigde Staten) gezien.

’s Zomers is het er heet en droog, een landklimaat. Hun ergste onkruid was juist een soort postelein . Een zeer forse, diepwortelend onkruid, met de hand niet uit te rukken. Voortdurend moet die uitgestoken en afgevoerd worden. Op de speciale stortplaats bleef die verder groeien, niet kapot te krijgen.

Mijn favoriet onder de bramen: Fantasia

Uit mijn kinderjaren heb ik nog een duidelijke herinnering aan de bramenpluknamiddagen. Met kameraden of alleen trok ik er op uit om aan de struiken langs de gracht – en boskanten bramen te plukken. De grootste bessen groeiden evenwel op de betere gronden bij mijn kozijns Hostens te Edewalle.

Toen ik halverwege de negentigerjaren mijn eerste Fantasiabramen proefde welden die beelden weer in mij op: grote vruchten met de stevige wilde bramensmaak. Fantasia is hierbij de voltreffer. Overweldigende vruchtbaarheid met reuzengrote bramen.

Bij de wilde bramen zijn er door kruisingen tientallen soorten ontstaan. Als ik mij het goed herinner heb ik ooit een standaardwerk over bramen kunnen aanschaffen met een beschrijving van meer dan 300 soorten; erg ingewikkeld en een erg duur boek.

Deze braam heeft men rond 1990 aangetroffen te Kingston-upon-Thames in Engeland, vermeerderd en in de handel gebracht.

Kort daarop kon ik een plant aanschaffen in Engeland.

Momenteel zijn de eerste vruchten rijp. Je herkent de rijpe vruchten aan de iets doffere tint. Dikwijls wijst een lichte insectenprik de weg. Bij behoorlijk weer gaat de vruchtrijping door tot in oktober. Aanhoudend zeer nat weer betekent echter een ramp. De Botrytisschimmel doet dan de meeste vruchten rotten.

Laat ons hopen dat er voldoende zonnige perioden komen tussen de vele aangekondigde vlagen!

Weer volop Herfstframbozen

De herfstframbozen hebben de verplanting zeer goed overleefd. Op het wachtperceel had ik ze in dikke zoden uitgestoken en op een rij buiten de fruitkooi midden april opgeplant. De op dezelfde manier verplante zomerframbozen hebben het niet allemaal gehaald. Hun wortelgestel is groter en daardoor kwetsbaarder. De zomerframbozen door de werkploeg van de NBS verplant -zonder het intact houden van de wortels in zodenblokken-hebben allemaal het laattijdig verplanten niet overleefd.

Ik heb al meermaals geschreven dat herfstframbozen voor de liefhebber interessanter zijn dan zomerframbozen. Ook in de beroepsteelt krijgen die nu veel meer aandacht.

Op de foto’s zijn vooral vruchten te zien van het ras Autumn Bliss. Op de eerste foto staat waarschijnlijk  een ander ras. Misschien betreft het Dinkum (1995), het eerste ras van Derek Jennings na zijn pensionering.