Met de Fruitwerkgroep van Velt-Beernem op stap (Vervolg)

Na de middaglunch op het domein ‘Het Vinne’, provinciaal domein in de stad Zoutleeuw, was er wat tijd voor verkenning. Tot aan de hoogstamboomgaard aan de overzijde ben ik niet geraakt. Achter de motte, een terp waarop in de middeleeuwen een versterking stond is er een nieuwe hoogstamboomgaard aangelegd in een schapenwei. Ik schat een zevental jaar geleden. Enkele bomen waren al goed geladen. Men snoeit zodanig dat men meer hangende takken kan bekomen wanneer deze gaan dragen.

Te Rijkel, het domein dat we vervolgens bezochten met Willy Vandormael, viel mij deze boomvorm nog sterker op.

Hier gaat begin juli al een aantal jaren de ‘Dag van de Kers’ door.

Willy vertelde over het probleem met een speciale aantasting van de kersenbomen. Het kleine kersenvirus, beter bekend onder zijn Engelse naam ‘Little Cherry Virus’. Op het zicht is aan de boom niet veel te merken, doch de vruchten blijven klein en smakeloos. Het is begonnen bij de hoogstam, maar tast nu ook de laagstam aan en wordt een groeiend probleem. In sommige streken van British Columbia, Canada, ruimt men gedwongen alle kersenbomen op, ook de Japanse kersen, die geïnfecteerd kunnen zijn, maar wat men niet kan zien, en is er een wachttermijn van 5 jaar voor heraanplant.

Willy heeft de rassen, telkens in drievoud, die hier staan zelf geënt. Hier staan bv van de eerste Regina’s (kers).   Bij de appels proefde ik al een goed smakende Reinette Descardre.

We stonden stil bij 2 bomen Bramley Seedling. De ene was groen zoals men die gewoonlijk ziet.(Ze leken mij hier wel iets lichter groen dan die bij mij). De vruchten ernaast waren veel meer gekleurd. Men is er nog steeds niet uit of het wel een Bramley is.

De laatste halte was het Fruitmuseum in Borgloon.

Willy Vandormael, die er de bezieler van is, wist boeiend over de verschillende oude attributen te vertellen, te beginnen bij een oude veilingsklok. Nu koopt men soms erg grote hoeveelheden via het internet en gelijktijdig verbonden met de verschillende grote veilingen.

De ruimte is hier beperkt, maar draagt bij tot de authenticiteit.

Wellicht krijgt men een veel ruimer pand als de stroopfabriek van Borgloon – je weet wel het oude gebouw dat door de mobilisatie van het Limburggevoel – verkozen werd tot het belangrijkste erfgoed van Vlaanderen, terug opengaat.

We namen met een dankbaar gevoel afscheid van Willy Vandormael, die deze week op 3 september 77 werd. Hij had zijn handen vol met de kooplustigen van de streekproducten.

Het meest aftrek hadden de stroop en de vliersiroop.