Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
09-09-2008
Met de Fruitwerkgroep van Velt-Beernem op stap (Vervolg)
Met de Fruitwerkgroep van
Velt-Beernem op stap (Vervolg)
Na de middaglunch op het domein Het Vinne,
provinciaal domein in de stad Zoutleeuw, was er wat tijd voor verkenning. Tot
aan de hoogstamboomgaard aan de overzijde ben ik niet geraakt. Achter de
motte, een terp waarop in de middeleeuwen een versterking stond is er een
nieuwe hoogstamboomgaard aangelegd in een schapenwei. Ik schat een zevental
jaar geleden. Enkele bomen waren al goed geladen. Men snoeit zodanig dat men
meer hangende takken kan bekomen wanneer deze gaan dragen.
Te Rijkel,
het domein dat we vervolgens bezochten met Willy Vandormael, viel mij deze
boomvorm nog sterker op.
Hier gaat begin juli al een aantal jaren de Dag van
de Kers door.
Willy vertelde over het probleem met een speciale
aantasting van de kersenbomen. Het kleine kersenvirus, beter bekend onder zijn
Engelse naam Little Cherry Virus. Op het zicht is aan de boom niet veel te
merken, doch de vruchten blijven klein en smakeloos. Het is begonnen bij de
hoogstam, maar tast nu ook de laagstam aan en wordt een groeiend probleem. In sommige
streken van British Columbia, Canada, ruimt men gedwongen alle kersenbomen op, ook de Japanse kersen, die geïnfecteerd kunnen zijn, maar wat men niet kan zien,
en is er een wachttermijn van 5 jaar voor heraanplant.
Willy heeft de rassen, telkens in drievoud, die hier
staan zelf geënt. Hier staan bv van de eerste Reginas (kers).Bij de appels proefde ik al een goed
smakende Reinette Descardre.
We stonden stil bij 2 bomen Bramley Seedling. De ene
was groen zoals men die gewoonlijk ziet.(Ze leken mij hier wel iets lichter
groen dan die bij mij). De vruchten ernaast waren veel meer gekleurd. Men is er
nog steeds niet uit of het wel een Bramley is.
De laatste halte was het Fruitmuseum in Borgloon.
Willy Vandormael, die er de bezieler van is, wist
boeiend over de verschillende oude attributen te vertellen, te beginnen bij een
oude veilingsklok. Nu koopt men soms erg grote hoeveelheden via het internet en
gelijktijdig verbonden met de verschillende grote veilingen.
De ruimte is hier beperkt, maar draagt bij tot de authenticiteit.
Wellicht krijgt men een veel ruimer pand als de
stroopfabriek van Borgloon je weet wel het oude gebouw dat door de mobilisatie van
het Limburggevoel verkozen werd tot het belangrijkste erfgoed van Vlaanderen,
terug opengaat.
We namen met een dankbaar gevoel afscheid van Willy
Vandormael, die deze week op 3 september 77 werd. Hij had zijn handen vol met
de kooplustigen van de streekproducten.
Het meest aftrek hadden de stroop en de vliersiroop.
Bezoek aan het
Bio-fruitbedrijf van Jos Swillen te Bekkevoort, op de Pellenberg na, het
hoogste punt van het Hageland (87 m).
Gestart in 1986, kweekte hij
geïntegreerd, schakelde in 99 over naar Bio samen met 4 andere collegas in de
streek. Wil nu bio-dynamisch gaan telen onder het Demeter keurmerk. De aanpak
in Oostenrijk was inspirerend. Hij zag hoe snoeien met de maankalender invloed
heeft op de boom. Over het nut van de preparaten heeft hij nog twijfel.
De controle van Blik, die
de bioproductie kontroleert bij de producent en in het verkoopscircuit, vindt
hij accuraat. Voorlichting ontvangen zij vooral van Marc Trapman.
De teler is vol lof over
de steun van Colruyt die ze van bij t begin in de overschakelingsfase gekregen
hebben. De 50 ton van vroeger vielen terug naar 20 ton, met meerdere problemen,
om dan terug te stijgen naar 30 ton. Nu is er veel meer arbeid nodig dan
vroeger. Het bodemleven is stukken verbeterd.Het spuiten met zwavel en de
toegelaten 6 kg koper, verdeeld over verschillende sproeibuurten, is hiervoor
geen bedreiging.
10 Ha fruit: klassieke
rassen: Jonagold Dacosta, Elstar, Boskoop en Greenstar. Plus nog wat Conference
en Lucas. Met de resistente nieuwe rassen als bv Topaz is er te veel bewaarrot
(Gloeosporium). Belgica is in bio te klein en te schurftgevoelig. Kanzi is de
lekkerste appel, maar bio niet te telen wegens veel te veel schurft. Zari als
zomerras?
Bemesting:
biochampignonmest of kippenmest (12 ton). In t voorjaar nog wat bloedmeel als
stikstofbron voor een betere groeistart.
Ferromoonverwarring van
fruitmot en vruchtschilvreter met een Chinees product met 800 nesteltjes per
Ha. Zeer straf spul. Doen het met rubberen handschoenen en oude kleren die
daarna bij de afval gaan, anders blijven ze blijvend belaagd door de
vlindertjes. De lokstof is zelfs nog wat effectief het volgende jaar.
Afwisselend wordt tegen fruitmot, die de wormstekigheid veroorzaakt, ook met
Carpovirusine gespoten in 4 beurten.
Vroeger veel last van
woelratten; nu al twee jaar geen probleem meer. Is het dank zij de vossen en de
zich uitbreidende steenmarter? Kraaien en kauwen doen erg veel schade, vooral
aan de peren.Waarom blijven dit beschermde vogels? Zij verjagen de torenvalken.
Buizerden die zich in de streek vestigen worden afgeschoten door de jagers.
Op het bedrijf toondehij de efficiënte rijenpoetser van Italiaanse
makelij. Na de pluk worden de rijen toegedekt naar de bomen toe. In het
voorjaar haalt men de bedekking weer weg. Tevens heeft men dan een zwarte
strook en is er minder bevriezingsgevaar.
Er was pas een
tweedehandse, moderne sorteermachine aangeschaft. Er zijn 2 koelcellen voor
korte bewaring. Voor de lange bewaring gaat men naar de veiling van Glabbeek.
We werden nog vergast op
een bekertje appelsap: eenzijdig erg zoet. Ik verkies mijn sap van een groot
sortiment appelen met meer ondersteunend zuur. Velen proefden de pas geplukte Elstar,
mooi op kleur en al heerlijk smakend.
Naar mijn mening bezochten
we hier een voorbeeldbedrijf op biogebied. Jos maakt ook deel uit van het
bestuur van Belbior, de vereniging van de Vlaamse biotelers.
P.S. de gefotografeerde
appel vertoont priksporen van de appelbloesemkever
Vanavond 5 september
nodigde Louis de geïnteresseerden uit in zijn fruittuin. Gelukkig hingen er een
paar richtingsaanduidingen want met de filles geraakte ik er met vertraging.
Intussen was de regen iets minder geworden om na een tijd zelfs op te houden.
Louis heeft bij de meeste
bomen op de verschillende gesteltakken telkens een ander ras geënt. Aldus heeft
hij vele honderden rassen staan. Vele rasnamen hoorde ik voor t eerst.
Er werd nogal wat
geproefd. Ook zijn hond proefde mee.
Alle appels staan op MM
106 onderstam in struikvorm.
Ik had de indruk dat de
groei op die plaats niet van de sterkste is. Natuurlijk zijn er altijd sterkere
groeiers.
De fruitbezetting valt dit
jaar, globaal gezien, tegen als gevolg van de nachtvorst in de Zennevallei.
De groei op de peren vond
ik wel goed. Het helpt natuurlijk dat ze geen of slechts 1 vrucht te voeden
hebben.
Echter aan de buitenkant
van een perenrij zijn 2 bomen aangetast door perenvuur.
We wandelden naast de
druivenrij en Louis liet ons proeven. Een onbekend ras met kleine, blauwe
bessen had een sterke focksy smaak, kenmerkend voor sommige Amerikaanse rassen.
De mooie, roze bessen van de Siegerrebe vielen het meest in de smaak. Wellicht
het best droeg Boskoop Glory, met zeer mooie trossen en een vrij goede smaak.
Het laatst wandelden we
bij de Colt-onderstammetjes van de kersen waarop Louis Gisela 5 ent als
tussenstam om de groei te temperen van de rassen die hij erop zal enten
Vanmorgen 4 rupsen van de
koninginnepage ontdekt op de knolvenkel.
De rupsen verschillen in
leeftijd: een nog vrij kleine, een grotere, een nog groter en een bijna (?)
volwassene.
Op de blog van 11 juni had
ik bericht over het voorbijvliegen van een koninginnepage en nog geschreven dat
de wortelen onbereikbaar waren wegens afdekking met insectengaas
Ik wist dat venkel ook als
waardpant geldt. Toch is het de eerste maal dat ik erop rupsen van de
koninginnepage opmerk en dan nog 4 ineens.
Af en toe kunnen we een vijg snoepen. De eersten, een goede maand geleden,werden wat men zou kunnen noemen rotrijp. Ik zoek de oorzaak in te veel vocht, want het gebouw waartegen die staat heeft geen dakgoot.De laatste weken kunnen we toch af en toe een rijpe vrucht snoepen. Rotte vruchten heb ik niet meer gezien. Het ras is een Brown Turkey.
Ik ken wel het gebruik om
groene okkernoten op genever te zetten en zo een likeur te bereiden.
Toen ik de verhoogde
aardbeibedden aanlegde gebruikte ik ook grond afkomstig van het kuisen van mijn
gracht. Grond uit andere grachten zou ik niet willen. Hier op de buiten, zonder
andere bewoners , is dit enkel de jarenlange ophoping van organisch materiaal.
In het restantje van de hoop ontdekte ik een vijftal groene bolsters van
walnoten.
Dat eekhoorntjes , gaaien
en eksters rijpe noten hamsteren is mij welbekend. Zo staan er bij mij links en
rechts wel een tiental jonge notenboompjes.
Maar groene noten?
Ik verdenk er de gaaien
van. Eekhoorntjes heb ik al maanden niet meer gezien. Een paar weken terug waren
er gaaien aan die kant druk doende aan het gaaiebekken en schelden. Waren ze
opgewonden om wille van het onderstoppen van de noten?
Of goldt het nog een ander
ceremonieel?
P.S. Op 6/9 's Morgens een jonge eekhoorn gezien. Was het plukken van de groene bolsters toch zijn werk? Wellicht moet hij het onderscheid tussen groene en rijpe noten nog leren?
Zijn het synnoniemen of
niet? Ik ben er nog niet uit.
Bij All Gold heb ik
gelezen dat het een mutatie betreft van Autumn Bliss. Van Golden Bliss zou je
dit nog eerder veronderstellen, maar ik heb het (nog) niet zwart op wit gezien.
De vruchten zijn duidelijk
groter dan Autumn Bliss.
De smaak voldoet, maar
Fallgold vind ik een stuk fijner.
Ik heb al een tijdje nog
een andere geel-roze waarvan ik de naam niet (meer) ken.
Een mooie bes. De smaak is
eveneens middelmatig. Van kleur ziet de bes er wel aantrekkelijk uit.
Deze bes staat wel op een
tamelijk beschaduwde plaats. Zou dit de smaak wat beinvloeden?
Jaar na jaar hield Europa grote schoonmaak onder de
gevaarlijke pesticides. Sommigen zijn radicaal verboden.(Wat nog niet wil zeggen
dat ze niet meer gebruikt worden. Zie de bevindingen van Greenpeace Duitsland
van voor een paar jaar.) Voor andere geldt een uitdovend gebruik.
Mij verraste dan ook
volgend bericht:
NGOs waarschuwen voor nieuwe Europese pesticidenormen
Brussel. Vanaf 1 september worden nieuwe Europese
maximumnormen voor de aanwezigheid van pesticiden in voedingsproducten van
kracht. De milieuorganisatie PAN Europe trekt aan de alarmbel: in veel gevallen
gaan de plafonds omhoog en zullen consumenten in grotere mate blootgesteld
worden aan pesticiden, met alle gezondheidsrisicos vandien. voor elke pesticide
zocht de Europese Commessie het land met de slechtste veiligheidsnorm en
probeerde vervolgens om die als nieuwe Europese standaard door te drukken.
Europese consumenten zullen nu minder beschermd worden tegen blootstelling aan
meer dan tweehonderd pesticiden, stelt Elliot Cannell van PAN Europe.
De milieulobby waarschuwt voor de gevolgen voor de
volksgezondheid. De Duitse tak van Greenpeace screende alle 170.000 Europese
pesticidennormen, zowel de bestaande als de nieuwe. Bij bijna 700 normen voor
fruit en groenten zouden de grenswaarden te hoog liggen. De toegelaten aanwezigheid
van pesticiden in name appelen, peren, druiven, tomaten en paprikas is vaak zo
hoog dat ze acute en chronische schade aan de gezondheid kan toebrengen, in
het bijzonder bij kinderen.
PAN Europe onderneemt intussen verwoede pogingen om de
nieuwe Europese normen aan te vechten. Dat kan echter jaren aanslepen. Intussen
moeten consumenten volgens Cannell hun hoop stellen in de detailhandel. In Europa
zijn er volgens hem al een twaaltal grote supermarktketens die strengere normen
hanteren dan de in Europa wettelijk vastgelegde plafonds. (BELGA)
Al enkele dagen genieten
we opnieuw van de suikermaïs. Eigenlijk is die heerlijkheid bij ons slechts weinig
bekend. In Detroit stond men ermee in stalletjes aan de straat.
Ik herinner me nog dat ik
Aleide suikermaïs bracht, na de eerste geboorte thuis. (dochter Mieke, 8
september 1965). Toen teelde ik het zaadvast
ras Golden Bantam. Dit ras is nog
steeds te verkrijgen.
Ik geef al een tijd de
voorkeur aan de nog betere F1 rassen en zeker de SS (supersweet) rassen.
Het zijn rassen uit de
Organic Garden Catalogue van Chase Organics (blog van 12/02/2008) en Garden
Organic (Zeg maar de Engelse Velt, die dit jaar 50 jaar bestaat).
Organic is in het Nederlands biologisch.
Ze bieden 4 superzoete F1
rassen aan, maar nog steeds niet als biologisch zaad.
Early Extra Sweet F1
Sweet Nugget F1
Sweetie F1
Swift F1
Ik teel deze in een apart
blok, omdat maÏs een windbestuiver is en andere maïs, zeker de voedermaïs, best
een eind verder geteeld worden.
In een ander blok heb ik Kelvedon Glory F1 en Double Standaard staan. Dit laatste ras
is wel een zaadvast ras, maar er zijn witte naast gele zaden. Dit is biologisch
geteeld zaad, net als Golden Bantam. Ik ben van plan er volgend jaar ook Golden Bantam (biozaad) bij te zaaien
voor een betere vergelijking.
Vroeger at ik de
suikermaïs rauw van de kolf, nu heb ik die liever gestoomd, bestreken met boter
en een tikkeltje zout erop. En niet te vergeten hierbij een heerlijk schuimwijntje.
Voor
de geïnteresseerden kan ik dusgewenst deze winter mee zaden bestellen. Laat dit
weten per mail.
Transgene gewassen worden grootste milieuramp ooit
"Transgene
gewassen worden grootste milieuramp ooit"
De Britse kroonprins Charles gelooft dat het wijdverbreid gebruik van genetisch
gemodificeerde organismen zal leiden tot de grootste milieuramp aller tijden. Dat
de 59-jarige troonopvolger een vurig aanhanger is van biodynamische landbouw
was reeds eerder geweten, maar nooit eerder is hij met zijn commentaar over
ggo's zo ver gegaan als in een interview dat vorige week gepubliceerd werd in
de Daily Telegraph. Net zoals elders in Europa is er in Groot-Britannië nogal
wat oppositie tegen de doorbraak van transgene gewassen. Ook prins Charles
heeft het niet begrepen op de industrialisering van de voedselproductie (door mij geaccentueerd).
"Multinationale voedingsbedrijven voeren al langer een gigantisch
experiment uit met de natuur en de hele mensheid, en dat is nu al
ontspoord", meent de kroonprins. Hij verwijst naar problemen met de
waterbevoorrading door overvloedige irrigatie in het Indiase Punjab en naar de
verzilting in het westen van Australië. Die milieuproblemen zijn volgens
Charles het gevolg van "excessieve benaderingen van moderne vormen van
landbouw". "We zouden meer moeten praten over voedselzekerheid en
niet altijd over voedselproductie. Als de grote multinationals denken dat ggo's
zullen werken omdat de ene uitvinding na de andere van de band zal rollen, dan
stevenen we af op de grootste milieuramp aller tijden". De uitspraken van
Charles komen op een ogenblik dat het debat over een verhoging van de
voedselproductie weer actueel geworden is als gevolg van de wereldwijde
voedselcrisis. Eerder dit jaar liet de leidinggevende Britse wetenschapper John
Beddington verstaan dat men transgene gewassen niet links mag laten liggen in
de zoektocht naar manieren waarop de landbouw de stijgende vraag naar voedsel
kan beantwoorden.
Bron: Vilt, 18/08/2008
Bij een vriend zag ik de oude herfstframboos Zeva (foto). Hij was er nog steeds tevreden over. Ik heb de Zeva zomerframboos staan. Ook nog steeds een interessante vrucht.
Dit jaar nodigde de grote
fruitboomkwerij Carolus van Nieuwerkerken, Limburgse gemeente net boven St
Truiden, de geïnteresseerden rechtstreeks uit op hun kwekerijpercelen, gelegen
te Laar (Landen, Brabant) en omgeving. Verplaatsing met busjes.
Telkens huurt men grote
percelen landbouwgrond voor de duur van één kweekperiode.
Je staat te kijken hoe
prachtig vertakt en gelijkvormig men de vele duizende bomen kweekt, die over
gans Europa verkocht worden.
Mij trof het dat er rassen
bij waren bestemd voor de Skandinavische Landen. Idared bv. heeft daar een betere smaak dan bij ons. Wij zagen Belida, een kruising met Idared. Karin Schneider , een mutant van de
Deense Ingrid Marie , een kloeke boomvorm.
In de omgeving van Oslo
heb ik destijds bij de ouders van Gunnar Album, die bij ons een jaar te gast
was, een schitterende Summerred gezien,
zonder behandeling kerngezond. Hetzelfde ras was bij mij een en al schurft met
enkelezielige, niet te eten vruchtjes. Dit
ras had mij zo ontgoocheld dat ik niet eens moeite deed om deze om te enten, te
meer omdat hij de boom ernaast, een Winston -nochtans anders een gezond
groeiend ras - eveneens om zeep had geholpen. Beiden zijn nu reeds lang
gerooid.
Dat fruitbomen kweken een
apart vakmanschap vereist was hier duidelijk te zien. Zaakvoerder Koen Carolus
die ons gidste, wees ons op de verschillende rassen en ook op rijen met
proefbomen, het resultaat van een reeds lange afvalselectie. Slechts een paar
bomen van 10.000 beginnelingen brengen het zover. Hij wees exemplaren met een
te dun takkengestel aan. Dat kan niets worden.
Fotomateriaal:
1. Carolus,
2. Koen Carolus, de
zaakvoerder
3. Het appelperceel
4. Wij rijden naar een perceel met 8 maanden oud appelplantsoen, nog in volle wasdom. Dit bereikt men met gestuurde bemesting via bevloeiing. We staan hier midden het perceel bij de aanvoerdarmen voor elke helft. Ondergronds ligt in elke rij een voedingsdarm met voedingsnippels voor elke boom. Men moet die ingraven omdat anders kraaien er gaten ik pikken om hun dorst te lessen!
Bij de telers hoorde ik de vraag of men erin zou in slagen tegen de winter een eenjarige verkoopbare boom te bekomen.
5. Op verplaatsing bij de
perenpercelen in het golvende Brabantse landschap.
6. Een Sweet Sensation als doorgroeiboom.
Let op de donkere bladeren van deze peer met rode pel. Dit is een mutant van Doyenné de Comice, een clubras.
7. We zagen ook Conference
als sprintboom, die zo behandeld wordt dat die op twee jaar van hoogte
groeit.
Er staat ook nog traditioneel
gekweekte Conference.
8. Zari, de nieuwe, vroege herfstappel, die aanstaande dinsdag 26 aug.
gelanceerd wordt op het Proefcentrum Fruitteelt te Sint Truiden door
Better3fruit (www.better3fruit.com). Zari is een kruising van Elstar en
Delbarestival.
Zari wordt beschreven als
een mooi gebloste, stevige, zoete, knapperige en bijzonder sappige appel. De
smaak heeft veel weg van een Jonagold en is bedoeld om de overgangsperiode
tussen oude en nieuwe oogst op te vangen.
De vrucht heeft voor een
zomerappel een uitzonderlijk lang uitstalleven van anderhalve maand.
Het oogsttijdstip valt in
Augustus, iets na Delbarestival, (merknaam voor het ras Delcorf).
Het ras is geen clubras,
maar vrij te verkrijgen. Men is bezig met de aanplant in diverse, Europese
streken, want heden ten dage moet men, om succesvol te zijn, een massaaanbod hebben.
9. Naast Zari lanceert
Better3fruit ook Zonga en Tunda, beiden ongeveer een week vroeger
dan Delbarestival. Deze rassen komen vooral in aanmerking voor de thuisverkoop, waarvan ik denk dat die in stijgende lijn kan gaan door de tendenz naar meer plaatselijke voeding. In Amerika spreekt men van een 'Locavorens' (eten van ter plaatse) tendenz.
Zonga is een kruising tussen Alkmene en Delbarestival met 50 % blos
(Bij Zari 75 % blos). Men omschrijft Zonga als een frisse, zuurzoete appel,
helderrood gestreept op een geelgroene achtergrond met een gladde schil.
Tunda heeft een meer traditioneel aroma, is donkerrood gestreept
(25 % blos) op een groene achtergrond.
Mij zou het zeer interesseren hoe
deze rassen zich het bij mij van nature, zonder behandeling zouden gedragen.
De
Canadese fijnstraal (Conyza of Erigeron canadensis) is een uit vele bloemhoofdjes samengestelde
plant (composiet), zoals de naam aanduidt, afkomstig uit Noord-Amerika. Je ziet
dit onkruid massaal op ruige terreinen.
Ik ben de persoon nog dankbaar die er mij in de
tuin op wees dit onkruid zorgvuldig te verdelgen. In de tuin worden dit forse
planten als je er niet vlug bijzijt.
En dan nog zijn er steeds nieuwe ontkiemingen van
zaadjes die met de wind meegevoerd worden. Elk
bloemhoofdje brengt duizenden zaadjes voort. De 1-1,5 mm lange zaadjes met vruchtpluis
zijn zeer licht en worden door de wind ver verspreid. Gelukkig zijn er dat bij
mij maar enkele.De bloei
loopt van juni tot de herfst.
Laatst
zag ik een plantenkwekerij waar de Canadese fijnstraal welig tierde. Het
schijnt dat veel herbicides er maar weinig vat op hebben.
Er
zijn ook gele herfstframbozen. De oude, vertrouwde hierbij is Fallgold.
De
smaak is duidelijk zoeter dan deze van de rode rassen. Van kleur zijn ze diep
geel, naar het rozige toe als ze goed rijp zijn. Ze groeien iets hoger dan
Autumn Bliss, de rode, meest bekende variëteit.
Di. 19 aug. ging in
het technisch Instituut St Isidorus te Sint-Niklaas een dag van de proeftuin
door.
Hier was ik nog
nooit geweest. De omvangrijke proefpercelen maakten op mij indruk.
Het Waasland, met
aansluitend Zeeuws Vlaanderen is ook een grote fruitstreek met meerdere 100 Ha
grote bedrijven. Het 50 tal aanwezigen bestond voornamelijk uit jonge
bedrijfsleiders.
Het eerste thema
was de verwarringstechniek met ferromonen, de vrouwelijke lokstoffen die, overal verspreid, de
mannetjes het noorden doen verliezen, zodat ze niet of nauwelijks de
voortplanting kunnen verzekeren. Men heeft het voornamelijk gemunt op de
fruitmot, die de wormstekigheid veroorzaakt.
Om goede resultaten
te boeken moet men over een hecht blok van minstens 4 Ha beschikken. Samenwerken met
andere fruittelers is hier de boodschap.
Mij trof vooral het
tweede thema:de Franse, PRP-methode (PROCEDES ROLAND PINGEON), die er in
bestaat op basis van spoorelementen het bodemleven sterk te verbeteren.
Middels 3
profielputten trachtte men dit aan te tonen, respectievelijk : onbehandeld; na
1 jaar toepassing; en na 2 jaar toepassing.
Eigenlijk was er al
te veel avondlijke schaduw in de 1 m diepe profielputten om de kleurnuances goed te
zien en te constateren dat er meer nuances en leven komen in de diepere
ondergrond.
Er waren sporen van
een diepere beworteling en bij een diepe aardwormengang werd er
opgemerkt: zit je prikstok er voor iets tussen?
In de bioteelt versterkt
men het bodemleven al jaar en dag met gesteentemelen en zeealgenkalk om wille
van de rijkdom aan spoorelementen.
Andere themas als het
inzetten van pesticides en herbicides vragen een grote deskundigheid om wille
van de steeds strengere eisen van Europese en andere overheden. Bij de invoer
stelt bv Rusland strenge eisen wat residuen betreft. Ook de milieueisen zijn
terecht verstrengd.
Nog een ander thema
was het beheersen van de Toortswantsen, bij wie de Golden sterk in de smaak
valt.
De Conferenceperen
hingen dunnetjes als gevolg van de vorst op 23 maart en 8 april, waarbij ook de
vroegst bloeiende appels geraakt werden. Men had het over de producten die men
kan inzetten om nog wat vruchten over te houden.
Er was een
proefaanplanting met de nieuwe clubrassen: Junami, Rubens, Wellant en Kanzi. De
sporen van de zware verhageling vorig jaar, kort na de aanplanting, waren nog
allerduidelijkst.Ik zag nogal wat
kanker op Rubens en Kanzi.
Op de terugweg was
ik verwonderd toch enkele rijen prachtige Schone van Boskoop te zien. Ik dacht
dat die helemaal afgeschreven waren. De vraag zal wel zijn: Hoe hun groeikracht
beheersen?
Binnen gaf mevr.
Ann Schenk een duidelijke uiteenzetting over pluk en bewaaradviezen. De
bewaarkwaliteit ziet er dit jaar beter uit dan vorig jaar.
Een verhelderend en
sterk gedocumenteerd verhaal over de oogstprognoses, vooral in Europa, werd
gebracht door de heer Jozef Odeurs. Ik
heb onthouden dat de perenoogst overal in Europa, behalve in Spanje, een heel
stuk lager uitvalt en dat de prijzen behoorlijk kunnen zijn. Concurentie uit de
vroegere Oostbloklanden is er voorlopig niet te verwachten.
Het feit dat de
vervoerkosten danig oplopen betekent ook een stimulans voor de locale
productie.
Fotos
1. De heer Francis
Flusu met Annie Demeyere, ambtenaar van de Vlaamse gemeenschap, die van de
fruitvoorlichting naar de landbouwgewassen getransferreerd werd, is komen
supporteren.
2. Delbard Estival, merknaam van het ras Delcorf. Een zeer goede, vroege herfstappel, maar spijtig zonder spuiten niet te kweken. Ik heb mijn boom omgeënt.
3. Idem
4.Een ander
aantrekkelijke appel. Ambassy (?), een mutant van Delbard Estival. Als je op de vorm let, betreft het wellicht een ander ras.
Mooi, de rij stralende zonnebloemen. Spijtig waren de witzadige niet meer kiemkrachtig, want Aleide heeft die het liefst om er zonnebloemmelk mee te maken. Zwarte zonnebloemmelk ziet er minder aantrekkelijk uit.
Dank u Dorien ,uw formidabele medewerkers en de vele gulle kopers
Dorien beheerde het departement 1.000 maskers maken en verkopen, ten laatste zaterdagmorgen, voor een goed doel. Dit werd CoZoeGo (Comité Zoersel Going), gestart in 2001. Er werd een bedrag van 10.737 bijeengebracht. Going is een dorp in de provincie l'Extrème Nord van Kameroen, met een Sahelklimaat. Elk jaar trekt Aleide er twee, drie maand naar toe. Ik heb hier al die tijden -zonder vrouw- overleefd.
Er
is nog plaats voor Engeland, met bezoek aan Wisley, de fantastische tuin van de
Royal Horticultural Society van 100 Ha; Brogdale, de grootste fruitverzameling
van Europa, alleen al 2300 appelrassen en het beroemde Sissinghurst. 174 - 179.
