De Appelwolluis

(Phenacoccus aceris)

In het Engels: mealybugs

In Fruitteeltnieuws 05 2 maart 2012 bespreekt men dit insect dat wel met bloedluis kan verward worden. Het schijnt al een oud bekend insect te zijn dat nu weer zijn kop opsteekt. Zelf heb ik er gelukkig geen last van.

Appelwolluizen zijn voornamelijk te vinden in de spleten van oudere appelbomen.

De appelwolluis overwintert als larve in een witte cocon, die ze vanaf half maart beginnen te verlaten. Vanaf half april zijn de meesten hun zuigwerk in de boom begonnen. Daarbij scheiden ze honingdauw uit waarop zich de roetdauwschimmel ontwikkelt. Bladeren en vruchten raken zwart besmeurd.

Mannetjes blijven prutsklein maar krijgen wel vleugels. De larven en volwassen vrouwtjes zijn veel groter en hebben het uitzicht van een mini pessebed, bepoederd met een wasachtige, witte poederlaag. Ze produceren aan hun achterlichaam lange wasdraden die een cilindervormige eizak vormen. Hierin leggen ze ongeveer 500 eieren. Dit gebeurt al vanaf eind april. Het zijn meestal deze lange eizakken van ongeveer 9 mm lang en 3 cm breed die men ziet in schorsspleten, op scheuten of aan de onderkant van bladeren. De jonge larven blijven een tijd in de eizak. Pas van ongeveer half juni beginnen ze hun zuigwerk. Dit gaat een groot deel van de zomer door.

Hun natuurlijke bestrijders zijn dezelfde als deze genoemd bij bloedluis.