Naar de Bruinkoolontginning bij Aken
Met de senioren van de Landelijke Gilde met 2 bussen van De
Blauwvoet (Balen) naar Vaals (Nederlands
Limburg) met het Drielandenpunt, het hoogste punt van Nederland: 321m. en dan
verder iets voorbij Aken naar de Bruinkoolmijnen.
Wij zitten boven op de dubbeldekker met 70 plaatsen.
Onderweg rijden we door de regen. Chauffeur Yves vertelt mij dat hij vooral op
Londen rijdt.
Na de koffiestop in het restaurant bij de
Wilhelmina-uitkijktoren van Vaals stapt
de gids op de bus. Hij wijst ons de interessante plaatsen van de streek. We
hebben relatief geluk: het regent niet meer, doch het zicht is niet zeer
helder.
Te Aken toont hij de gespecialiseerde
brandwondenkliniek en vertelt hij over de grote universiteit met 60.000
studenten, die tot in Nederland een kot zoeken, slechts een 5 tal km verder.
Vandaar naar de plaats Inden, een van de drie bruinkoolontginningsgebieden in de streek, niet
ver van Aken.
Te Eschweiller met de indrukwekkende
elektriciteitscentrale wordt o.a. gestookt met bruinkool- verlaten we de
autoweg om naar het eerste uitkijkpunt te rijden.
De groeven zijn reusachtig en de machines navenant. Men
graaft tot ongeveer 200m diep. Een reeks panelen geeft uitleg. Zie fotos.
Na de ontginning over enkele tientallen jaren wordt
het een groot meer, See in het Duits. Iets dergelijks hebben we gezien bij het
bezoek vorig jaar met Zoersel aan Gräfenhainichen (bij Leipzig, in het vroegere
Oost-Duitsland) waarmee de gemeente verbroederd is. De ontginning is daar al 20
jaar gestopt, grote meren, doch een 5 tal van die reuzen-machines heeft men
samengebracht rond een openluchttheater.
(klik in de rechtermarge op de blogs
22/10-28/10 2012 . Als je bij zoeken bovenaan links Ferropolis intypt krijg je slechts
een gedeelte te zien en spijtig genoeg niet de machines)
Daarop rijden we naar de grote uitkijktoren. Er zijn
een 20tal gegadigden voor de beklimming van de 216 gemakkelijke treden. In de namiddag, vanaf 14u kan je wel met de
lift.
We rijden weer naar het grote restaurant te Vaals voor
een degelijk middagmaal.
Daarna gaan we opnieuw op tocht met de gids door het mooie,
groene, golvende Limburgs landschap.
Eerst staat een bezoek aan een schapenboerderij op het
programma. Het begint opnieuw te regenen en op een bepaald moment ook te
hagelen. Het uitstappen gebeurt in de regen. Er stond een demonstratie van
schapen-drijven op het programma, doch daarvoor is het geen weer. Ik schat het rond
de 10°.
De boer, man met baard en bruine hoed, een echte
herder geeft uitleg. Hij kweekt een paar duizend schapen en heeft 8
schaapsherders in dienst, die elk met een kudde natuurgebieden onderhouden. Dit
brengt verschraling mee van de gronden met als gevolg een grotere
soortenrijkdom aan planten en bloemen. Vervolgens gaat het naar de stallen. Een
aantal geïnteresseerden verdringt zich rond de herder.
Het doet deugd weer op de warme bus te stappen.
Als we verder rijden is de regen gestopt. We dwarsen
een reeks dorpjes met nu en dan een mooi panorama. We komen o.a. ook door Valkenburg.
Te Margraten zijn we nog net voor sluitingstijd (17u) op het Amerikaans kerkhof
met 8.000 graven en nog eens 2.000 namen van de vermisten op de muren. Velen vielen
in de slag van de Ardennen. Bij het binnenrijden zie je bij het huis van de
Amerikaanse conservator een knappe boomgaard. De gids vertelt dat er te
Margraten nog een fruitveiling is. Zuid-Limburg is naast De Betuwe,
Zeeuws-Vlaanderen en de Flevopolder nog een belangrijke fruitstreek. Hier is
ook de grote boomkwekerij Frijns gevestigd. In het verleden ben ik er een paar
keer geweest. In Echelrade, dorp van de Fusiegemeente Eijsden-Margraten bezocht
ik een achttal jaar geleden Marc Vandewall, kweker van de prachtige, resistente
herfstappel Colina. Hij ontwikkelde nog een paar beloftevolle rassen, doch ik
heb er geen verdere informatie over.
In de particuliere tuinen zie je ook meer fruit dan
bij ons en er zijn eveneens (rest)boomgaarden. Hetzelfde in Duitsland. Niet ver
van de bruinkoolontginning bloeide nog een late appelboom; een courtpendu of
een Reinette de France?
Nog een derde maal naar het restaurant te Vaals voor
het avondmaal. Bij momenten breekt zelfs de zon door en dan naar huis.
Het viel mij in de bus op zo weinig vermoeide mensen
te zien. Blijkbaar zorgde de avondmaaltijd voor nieuwe energie, ook voor
mezelf.
FOTOS van mijn echtgenote Aleide.
U zijt alvast welkom op het 12 de
Afrikaans Tuinfeest op zondag 7 juli in de namiddag op de Lage Weg 60 te
2980 Halle-Zoersel.
Info: aleide@cozoego.be ; www.cozoego.be
tel 03 383 12 37
De Wilhelmina uitkijktoren bij het restaurant in Vaals
Op het uitkijkpunt van de groeve bij Inden
Uitleg over bruinkool
Reusachtige machine
Yves, de chauffeur heeft iets opgemerkt
De mijn
Idem
De elektriciteitscentrale van Weisweiler die
hoofdzakelijk draait op bruinkool
