Jeanne d’Arc een uitstekende Peer

Nadat ik in 1970 de moestuin naar een nieuw en groter perceel verhuisd had (Tussen haakjes ik besefte toen nog niet dat de boerenmoestuin vol stak met resten van DDT. In de vijftiger en zestiger jaren werd dit goedje algemeen gebruikt. Zo groeide er rond het erf ook geen sprietje gras vanwege de totale onkruidverdelgers!) plantte ik enkele bomen o.a. de peer Jeanne d’Arc op kwee. Er werd een grote kruidentuin aangelegd en naar de boom werd zo goed als niet meer omgezien, geen compost, geen bemesting, geen snoeibeurten.

Na verloop van tijd proefde ik een peertje en was verrast door de goede smaak. Gevolg het tapijt van bosaardbeien er rond werd bedolven onder compost en de boom werd bijgeknipt.

De boom fleurde op en de vruchten werden groter.

De peer ontstond in de kwekerij van Arsène Sannier te Rouen in 1885.

Een warme standplaats wordt aanbevolen. Bij mij is die wat omsloten. De vruchten pluk ik zo laat mogelijk, na half oktober. Anderhalve maand later bereiken ze hun volle rijpheid. Ze worden niet rap buikziek.

Ze smaken uitstekend, sappig, aromatisch, smeltend vruchtvlees. Heerlijk en vrij gezond, matig schurftgevoelig.

Als ik vergelijk met de twee Doyenné de Comice, die bij mij in de tien jaar dat ze er stonden slechts een paar prutsvruchtjes voortbrachten.Een en al (tak)schurft. Ik heb ze gerooid. Een vervanger op die plaats Seigneur Esperen doet het wel zeer goed.

Een jeanne d’Arc kan beslist tippen aan een Doyenné de Comice (een goede dan!)