|
Naar de streek van ‘de Groote Oorlog’
Met de Senioren van de Landelijke Gilde
Als zoon van een oud-strijder wou ik er absoluut bijzijn.
Een eerste stop was te Roeselare om de innerlijke mens te versterken: koffie/thee en een paar grote boterkoeken, in de Kempen zijn het koffiekoeken.
Te houthulst passeerden we het kerkhof van 1823 Belgische gesneuvelden tijdens de doorbraak in 1918. Mijn vader werd toen krijgsgevangen op de hoogten van het belendend dorp Klerken.
Vandaar naar het Duitse kerkhof te Langemark. De Duitse kerkhoven worden nog steeds onderhouden door vrijwilligers. Voor de talrijke Engelse kerkhoven fungeert een officiële dienst.
De Duitse kerkhoven ademen een aparte sfeer. Te Langemark liggen 44.000 gesneuvelden begraven, waarvan 25.000 niet geïdentificeerd.
Daarna verkenden we verder de streek tot over ‘de schreve’ in Frans –Vlaanderen. Middagmaal tegen Poperinge, dat we daarna bezochten.
In het stadhuis bezochten we de dodencel van gedeserteerden die op de koer gefusilleerd werden. Pas nu erkent men dat deze mensen een oorlogsshock hadden opgelopen en niet meer beseften wat ze deden. Vervolgens bezochten we de hoofdkerk, Sint Bertinus, met o.a. oude glasramen die de oorlog overleefden.
Van de tijd om even te verpozen maakten we gebruik om van een Sint Bernardus Abt 12° te genieten, die niet veel afwijkt van de befaamde trappist van West-Vleteren; immers die werd jarenlang gebrouwen in dezelfde brouwerij te Watou.
Vandaar ging het naar Ieper voor de imposante, Last-post om 20u00 onder de Menenpoort.
FOTO’S
Louis Mampay, boomkweker te Viersel. Mijn oudste appelbomen op onderstam M7, geschikt voor zandgrond, zijn intussen serieuze kleppers geworden.
Te Langemark gaat men eerst door een tunnel
De groep
Hoek met de 25.000 niet-geïdentificeerde
Idem
Vele gevallenen waren te enthoesiaste, Duitse studente-vrijwilligers. Cfr de oude film “Vom Westen nichts Neues”
De groep
Gedenkteken voor de 44.000
Idem
|
