Bevindingen te Heikant (Hulst) Zeeuws-Vlaanderen

 van Karel Martinet.  Bedankt om door te geven.

De laatste weken heb je weer heel wat interessants te melden, bijv over pruimen.

Je toonde twee mooie pruimen, de rode Colobel (kersxAnna Spath) en de prachtige MO-Nectar. Bij deze laatste verwijst je vriend naar de Strival. Het frappeert mij wel, omdat ik ook een Strival heb gehad en die vruchten zoals ik ze in gedachten heb leken mij veel meer op de getoonde Colobel, vooral qua kleur, meer nog dan op de MO Nectar. Zelf moest ik bij Strival altijd denken aan de Spaanse Santa Rosas die je op de markt kunt kopen, maar die nog iets dikker zijn. Ik had die Strival omstreeks 1980 (vrij duur, f 32,-) gekocht bij het verzendhuis Willemse, wellicht bekend bij jou. Ik heb veel zorg aan het boompje besteed, goed open gesnoeid en zo want het was een warrige (niet al te sterke, maar dichte groeier met zeer veel zeer fijn hout. De pruim bloeide na een jaar of 4 erg rijk, maar de vruchtzetting was zeer teleurstellend, ik heb nooit meer dan 3 vruchten per jaar kunnen oogsten. Omdat ik toen een stuk of 15 pruimensoorten had dacht ik dat de bestuiving wel zou lukken, maar dat was niet zo. De pruim (Strival) was sappig, maar ik vond het een kerspruim. Dat wil zeggen, niet zo veel aroma, of smaak, wel sappig. Een niet al te korte maar dunne steel zat er aan. De dikste woog zoals beloofd in de catalogus, ongeveer honderd gram. En dat was de voornaamste reden dat ik ze gekocht had. Maar na een jaar of 7 ging het boompje plotseling dood, volgens mij aan een bacterieziekte, het ging snel en er was niets aan te doen.

Indertijd heb ik nog een aparte pruim gekocht bij Willemse, uit een speciaal gidsje dat alleen liefhebbers kregen, de Edwards, ook door jou wel eens genoemd. Die doet het nog steeds, en is nu zeker zes of zeven meter hoog, als "laagstam". Hij lijdt volgens mij wat aan Monilia, er loopt gom uit de jonge takjes na de bloei, maar de boom groeit hard genoeg om er niet door te treuren. Elk jaar komen er vruchten aan, zelden echt veel, maar het is net voldoende voor mijn behoefte, die qua vorm doen denken aan Belle de Louvain maar een slag groter en blauw van kleur. De vrucht is steviger en smaakt ook heel anders. Er zit in onrijpe Edwards sensationeel veel zuur. Je weet niet wat je proeft als je er te vroeg in bijt, ook al is de vrucht blauw geworden, het lijkt wel een onrijpe sleedoorn. Bij volledigfe rijpheid is dit zuur bijna volledig weg, dan is het gewoon een lekkere en stevige grote pruim. Als je precies op het juiste moment er van eet, dus net niet te rijp, dan vind ik de combinatie van zoet met wat fijne maar duidelijke zuren een sensatie, echt uniek voor een dikke pruim. Daarom mag de grote boom bij mij blijven staan, ook al draagt ze maar povertjes. De gemiddelde Edwards weegt bij mij 80 tot 90 gram.

De MO Nectar in jouw verhaal ziet er zeker fantastisch uit vind ik. Als de smaak nu nog goed is... (Naar mijn smaak een uitstekende pruim).

Zelf was ik de 16e in Hof ter Saksen bij Beveren, pruimenproeven met de NBS. Het viel mij wat tegen eerlijk gezegd, vergeleken met de kersenhappening die ik in Alden Biezen vorig jaar heb beleefd. Er waren enkele tientallen pruimen te bewonderen, maar die waren alle onrijp of te rijp. Het leek er op dat men precies in een gat viel tussen de vroege en de late pruimen. Ook aan de bomen in de 3 ha grote boomgaard hing nauwelijks iets eetbaars. Wat er te koop was, waren maar een paar soorten, en dan nog handelsrassen, die kan ik op de markt ook kopen. En er waren een paar fouten in de naamgeving bij de bomen die zelfs mij meteen opvielen.

Enkele zaken die bij mij in Heikant dit jaar speelden:

niet veel pruimen maar wel zeer mooi en erg lekker.

Nadat mijn Vlaamse Blauwe "mirabellen"boom doodging (van Calle Wetteren), en mijn Early Laxton, en toen mijn Opal, heb ik nu geen vroege pruimen meer. Die moet ik dus nog aanplanten, want ik heb de laatste jaren wel vier nieuwe pruimen aangeplant, maar helaas geen vroege. (Bryanstons Gage, Valor, R.Cl. de Bavay en Avalon)

Het moet mij van het hart Daniel dat ik de informatie die ik lees over het pluktijdstip, zo dikwijls incorrect is. Is dat nu volledig door het broeikaseffect? Neemnu Anna Späth, dat is een late pruim die bij mij half september al weer voorbij is. Ik zit nu te denken aan St Catherine. Vroege pruimen, ik zou het niet weten, in elk geval neem ik weer een Opal.

Verder heb ik dit jaar ook wat perziken (vooral de Lieveling) en abrikozen gehad. (Bredase) De laatste worden spijtig niet goed rijp, ze verschrompelen de een na de andere nadat de huid lokaal bruin is geworden, zou dat een soort schurft kunnen zijn? Mijn Moorpark heeft nul abrikozen opgeleverd terwijl er toch veel leken aan te komen. Volgens mij is er Monilia in het spel want de boom gomt op de dunne takjes en er is erg veel taksterfte, ook van dunne takjes, meteen na de bloei. Daarvoor is er weinig aan de hand. Ik heb ook een jonge abr. boom, Luizet, (van Willemse) die prachtig groeit en dit jaar een (1) mooie vrucht heeft voorgebracht. Ook een Hongaarse Abr. heeft veel gebloeid maar ook daar zijn alle vruchtjes geleidelijk afgevallen en was er veel taksterfte van dunne takken. Door de sterke groei is dat nu niet meer te zien, maar het ziet er wel naar uit dat ook de abrikozenteelt in ons land, als er geen nachtvorst is geweest, ook niet meer kan lukken vanwege Monilia, tenminste als je niet spuit. Ik ga de Moorpark rooien en wil het met de andere bomen nog even aanzien. Rond 1990 heb ik één keer (in 30 jaar tijd) een schitterende oogst van abrikozen gehad aan een Hongaarse Abr. Manden vol hingen er aan, niet te geloven, en ook nog erg lekker, maar twee jaar later was de boom, 20 jaar oud, ineens dood. Normaal bevriezen alle bloesems in maart/april. Vreemd is dat diverse catalogen (Willemse en Bakker) schrijven dat de abrikoos bloeit in mei, terwijl dit eigenlijk altijd in maart of april is. En daarom lukt het haast nooit met die abrikozen.

Als ik perziken of abrikozen heb, weten de wespen helaas ook de weg.

Peren heb ik dit jaar niet, helemaal niet, nul stuks, van een stuk of vijf bomen. Ik weet nu hoe het komt: afgezien van enig schurft, de houtduiven gaan er mee vliegen, als ze drie of vier cm lang zijn, misschien de kauwen ook wel. Appels heb ik voldoende en van goed formaat, het is gewoon een geweldig goed groeizaam jaar geweest voor alles wat maar groeien wil: lang, veel zon en voldoende regen.

Mijn paw paws hebben weer niet gedragen, omdat de 2e boom niet of nauwelijks bloeit, er is kruisbestuiving nodig, nu weet ik nog steeds niet hoe ze smaken.

Verder heb ik bij De Moerbeiboom bij Wetteren twee soorten kaki's gekocht, ze groeien goed, ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ze zouden het volgens Dithmer Guillaume goed moeten doen.

Mijn meeste plezier heb ik nog beleefd van mijn vijgen. Die zijn er ondanks de strenge winter toch gekomen. (Ze staan wel tegen muren.) De vijgen hebben alleen de wespen als plaag, maar de vroege vijgen zijn rijp voor de wespen er zijn. Daarnaast heb ik ontdekt dat ik de bijna rijpe vruchten kan inpakken met huishoudfolie. Gewoon er ronddraaien, het blijft gewoon zitten en de beestjes kunnen er niet bij. Helpt ook tegen rotten als het regent en er al scheurtjes inzetten. Het is de moeite als het mooie grote vruchten zijn. Dit jaar was de zwaarste 207 gram, een verpulvering van het oude record dat 170 gram bedroeg. Uiteraard zijn kleinere vruchten meestal fijner, lekkerder en zoeter.

Trouwens, ook de noten doen het hier goed, net als bij jullie. Ik schrok wel van de ziektes die je beschrijft! Ik heb er bij mij ook een handvol bruine mummies afgeplukt, maar ik weet niet of dit nieuw is, ik denkt dat nie niet voor het eerst is, maar ik hoop wel dat het niet toeneemt. Mijn grootste tros was slechts 7 stuks, geen 14, maar toch plezierig om te zien.

Succes met je blog Daniel, ga zo voort.

Karel