Reintje op
Bezoek
Gisteren viel me de stilte op in de kalkoenenwei. Ik ging kijken. Het eerste wat ik zag waren pluimen niet zo ver
van de slaapplaats. Ze slapen boven op het hok in plaats van er in. Iets verder
vond ik de mannetjes kalkoen met een fijn gaatje van een tand in de hals. Iets
verder lag een wijfjeskalkoen zonder kop. De hals was afgevreten tegen het
lichaam. Ze lag tegen de afsluitingsdraad aan en aan de andere kant lag het
gras platgetrapt.
Daar het beest te zwaar woog om het
over de draad te krijgen, moest hij (of zij?) zich tevreden stellen met hals en
kop! De tweede wijfjeskalkoen vond ik doodgebeten op een andere plaats.
Vier jaar terug, toen ik voor t
eerst kalkoenen hield, heeft de vos een eerste bezoek aan de kalkoenen gebracht.
Het was toen tegen eindjaar aan en ik had nog nooit kalkoenen geslacht. Reintje
deed het toen voor mij, gelukkig maar met één kalkoen!
Dit is het einde van de kweek van
bronskalkoenen. Een wijfje was opnieuw beginnen leggen.
De paar kuikentjes van een eerste
broedpoging waren haast onmiddellijk gekidnapt. (Rat, bunzing, ekster?)
Het is niet gemakkelijk
om in de natuur te overleven.
|