Op Boerentoerenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vorig jaar is Wervel - Antwerpen met deze busuitstappen begonnen.
Te Aartselaar bezochten we het biologisch melkveebedrijf van Dirk en Ilse SJongers. Dirk heeft nog 2 broers die boeren: een doet het eveneens biologisch, de andere gangbaar.
Een eerste aanvraag bij het certificeringsorgaan BLIK werd afgewezen, omdat uit het onderzoek van zijn bodem bleek dat deze vervuild was met cadmium. (Neerslag van Union Minière Hoboken, nu Umicore). Dank zij de E G wetgeving voor Bio, met mindere eisen, kon hij wel overschakelen. 6 Jaar terug moest nog 40 % naar de gangbare melkerijen gebracht worden. Nu kan 100% van de melk biologisch afgezet worden.
Het bedrijf evolueert stilaan naar een zorgboerderij, waar mensen met een handicap kunnen komen werken.
Als ik de grote oppervlakte zuidermuren zag, suggereerde ik Dirk druivelaars aan te planten. Er had er lange tijd een gestaan, vertelde hij, maar deze was door een nu gerooide naaldboom in de verdrukking geraakt.
De woonruimte met zelfgebouwde, grote tegelkachel was net groot genoeg voor de broodjeslunch.
In de namiddag ging het naar bioboer Koen Busschots te Koningshooikt (Lier).
Een mispel naast de toegangsweg trok al onmiddellijk de aandacht.
Koen nam in 1990 het biobedrijf van zijn vader Marcel over.
Het bedrijf bedraagt 10 Ha. Gelukkig steunt het op 2 pijlers: 3 Ha groenten en 7 Ha fruit: 3 Ha appels en evenveel peren. Verder een halve Ha pruimen en nog een ½ Ha ander fruit: noten, kersen, krieken, perziken.
Hij startte al onmiddellijk met tegenslag: zware lentenachtvorsten in 90 met als gevolg zeer weinig fruit en het jaar daarop een uiterst zware hagelstorm begin augustus. Als boer blijft men afhankelijk van de natuur. Ik heb achteraf in de streek de schade aan de bast van bomen gezien. Niet te geloven: overal diepe putten. Geen fruit meer aan de bomen en nauwelijks nog een blad. Er waren jonge boompjes bij die letterlijk afgehageld waren. De reeds grote maïs op aanpalende velden was totaal af en platgeslagen.
De datum 7 oktober van ons bezoek was goed gekozen, want het was die dag appelproefdag in de bedrijfswinkel.
Maar eerst gingen we op wandelvoordracht, waarbij we veel vernamen over de groei en verzorging van fruit. Hij legde het waarom van zomer en wintersnoei uit. Zijn appels staan op M9. Een peer die nog te fel groeit op kwee als bv de Flippen (Beurré de Merode) krijgen een tussenstam Comtesse de Paris en blijven dan kleiner. In de bioteelt is er geen sprake van chemisch dunnen. Alles gebeurt met de hand. Optimaal heeft 1 vrucht 70 bladeren nodig.
Tot juli wordt de strook onder de bomen zwart gehouden. De tijdelijke begroeiing daarna zorgt voor extra humusmateriaal. Zou de gras en onkruidgroei de vegetatieve groei van de bomen iets verminderen ten voordele van de vruchten? Op sommige bomen was de groei nog niet afgesloten wegens de forse hergroei in aug., na de julidroogte.
Zijn zandleem bodem heeft een goede structuur, veel humus en een rijk bodemleven. Een indicatie is bv 60 regenwormen per m². Een nadeel is dat in een dergelijke bodem de mollen en woelmuizen het eveneens naar hun zin hebben met als gevolg wortelschade. De mollen zijn alleen de wegbereiders, of zeg ik in dit geval beter gangbereiders?
Topaz is een schurftresistente, heerlijk smakende appel, maar gevoelig voor stambasisrot. Daarom gebruikt men als tussenstam Golden Delicious. Een liefhebber kan bv hoger enten op een MM 106. Maar deze onderstam is te groeikrachtig voor de beroepsteelt.
Dat het ras vrij gevoelig is voor kanker was duidelijk te merken. Tijdig de aangetaste takken wegnemen en meenemen, want kankertakken op de grond laten slingeren vormt in het natte najaar en winter weer sporen en nieuwe infecties.
Santana van Nederlandse herkomst is zijn ander topras. Er zou nog maar 2 Ha aangeplant zijn in België. De vruchten zijn groter en nog mooier rood dan Topaz. Ze hebben eveneens een zeer goede smaak.
Mensen met een allergie voor rauwe appels zouden geen hinder ondervinden bij dit ras. Hij begint de rode vruchten tussen te plukken van begin september. Nog een zeer goede eigenschap: het ras is niet beurtjaargevoelig.
We bezochten ook het veld met de eenjarige Rode Topaz, een beschermd ras. Vele boompjes droegen reeds enkele mooi rode vruchten. Ik bemerkte al dadelijk een kankertakje. De mutatie slaat blijkbaar alleen op de kleur. De kankergevoeligheid is meegeerfd.
Ik vernam nog dat hij een paar nieuwe rassen van de befaamde, baanbrekende kwekerij Jo Nicolai heeft staan: Dara en Mila. Een van deze rassen was vroeg en zeer goed smakend.
Een ander nieuwer ras dat hij aanplant is Holsteiner Cox. Dit ras is gezond en krijgt geen stip.
Daarna werd er duchtig geproefd aan de stand. Nogal wat keuzebriefjes met een drietal voorkeuren verdwenen in de doos.
Santana en Topaz blijken de toppers.
Svatava smaakt nu, maar zou te vlug achteruit gaan. Raijka zou in hetzelfde bedje ziek zijn. Pirouette vond ik te vlak van smaak.
Daarnaast waren ook oude rassen te proeven als bv Goudreinette en Septer, een minder bekend ras van Wageningen (Piet De Sonnaville) vond ik behoorlijk van smaak.
Het werd aanschuiven aan de kassa.
Ik vond het een zeer gesmaakt bezoek!
