Lombarts Calleville in twee Betekenissenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vorige week reed ik met een flinke lading appelen naar Voormezele, een eind voorbij Ieper, op de weg naar de Kemmelberg.

Net voor dat je links moet afslaan, staat rechts in een park ‘de betonnen villa’, een curiositeit van na de eerste wereldoorlog.

Voor zover ik weet kan je als liefhebber je vruchten laten persen bij Fructus in Landen ofwel bij Lombarts Calleville in Voormezele.

Twee jaar terug richtte de VELT-werkgroep Fruit van Beernem een uitstap in naar de kwekerij De linde van Bart Dequidt te Kemmel en naar de Wijngaard op de Monteberg, de zuidflank van de Kemmelberg.

We werden daar ontvangen en rondgeleid door Jean-Pierre Six en waardeerden achteraf zijn wijnreusites.

Het derde bezoek was bij fruitperser Luc Goossens van Lombarts Calleville. We bezochten zijn boomgaard achter de bedrijfsgebouwen; verzamelden vruchten, die vervolgens geperst werden en het resultaat geproefd. Ik maakte een afspraak en iets daarna reed ik een eerste maal met mijn vruchten naar het verre West-Vlaanderen. Het interessante was dat ik mijn 60 kg kweeperen apart kon laten persen. Het sap gemengd met twee derde appelsap viel erg in de smaak op de Kerstmarkt van Zoersel. Als gevolg van de gasleidingshistorie en het verplanten van de bomen had ik dit jaar geen oogst. Dubbel spijtig, want het project in Kameroen van CoZoeGo (Comitee Zoersel Going), het project van Aleide is dit jaar een van de twee centrale projecten.

Vandaag oogstte ik de Lombarts Calville vruchten die waren blijven hangen. De meeste kwamen gemakkelijk los.

Ik oogst graag de wintervruchten wanneer die voor een stuk afgerijpt zijn op de boom. Dan nog kan ik ze voldoende lang natuurlijk bewaren.

Eigenlijk verdient Lombarts Calleville meer aandacht bij de liefhebber. De boom groeit zeer gezond, zo goed als schurftloos en ook geen kanker. De smaak valt danig mee en hij is nog een tijd te bewaren. Minstens tot januari.

Joan Morgan in The Book of Apples, de appelbijbel omschrijft de smaak als: ‘Rich, sprightly (levendige smaak), lots of flavour of fruit (rijke fruitsmaak), sweet (zoet), juicy (sappig). Zij kan het weten, want ze heeft de meer dan tweeduizend rassen van Brogdale beoordeeld.

Het ras werd in 1906 gekweekt door P. Lombarts te Zundert, zo’n 40 km van hier, net over de grens in Nederland. Het zou een zaailing zijn van de Calleville Blanche d’Hiver, een van de lievelingsappels van Michel Ponchau, de president van de afdeling Nord et Pas de Calais van de Crocqueurs de Pommes.

De familie Lombarts bracht het ras in 1911 in de handel.

De gele kleur maakt dat dit ras minder aangepikt wordt door de merels, die het vooral op roodkleurige vruchten gemunt hebben.

Niet alleen bij de mensen is de rode kleur aantrekkelijker! Maar schijn bedriegt (soms).