Eén van de laatste herinneringen aan de tweede wereldoorlog inArendonk is een bunker aan het kanaal Dessel-Schoten. Eigenlijk is het niet meer dan een zwaar verstevigd betonnen hok van een meter vijftig bij een meter vijftig. Op de buitenkant van de bunker zijn er met behulp van een soort grote soeplepel betonnen dopjes opgezet. Waarvoor?...Ik zou het niet weten!. (klik op de foto.)
De vacantie is bijna voorbij. En daarmee ook de drukte op de Europese wegen. Ook aan de massale emigratie van mijn Nederlandse buren komt daarmee een einde. Ik heb ze zien rijden en ben ze tegengekomen: Gelijk de Hunnen, de Noormannen en onze Germaanse oosterburen in vroeger tijden Europa overspoelden, maar dan in omgekeerde richting, zo trekken mijn hollandse vriendjes in een laattijdige inhaalbeweging Oost- en Zuid-Europa binnen. Als colonnes werkmieren, in eindeloze slierten en rijen. Met sleurhutten achter hun wagens- kerrevens, zeggen mijn vrienden daartegen - in alle maten en vormen. Volgestouwd met pa en ma, familie en ouwe oma, trekken ze richting Pyreneeën,Salou en andere kampeerterreinen. Eens aangekomen kapen zij het eerste beste caféterrasje, bestellen de hoogstnodige consumaties en geven de kelner van dienst een uitgebreide fooi. O wee, de garcon of serveuse die daarin trapt. Vanaf het moment dat de fooi is overhandigd wordt het bedienend personeel gegijzeld en het café aangeslagen: Het caféetje wordt voor veertien dagen een hollandse enclave. "Nou Piet en Toos, lekker gesellich hé !!" Niet gehinderd door enige talenkennis of een beginnende vorm van wellevendheid komen mijn vrienden te voorschijn op de onmogelijkste plaatsen: In een speciaal voor passagiersboten aangelegde zijarm van het meer van Annecy - compleet verboden voor alle ander vaarverkeer - duikt plots een gehuurd motorbootje op, met allemaal hollandse kapiteins aan het roer. "We motte terugvaren Joop..." In de historische binnenstad van Albertville, verboden voor alle gemotoriseerd verkeer - zelfs de bakkers en beenhouwers moet alles te voet aanslepen - komen Kees en Sjaan hun autookes draaien. Eindeloos zijn de verhalen.... ...En dan, eindelijk is de vacantie voorbij en keert de rust weer: de plaatselijke middenstand kan starten met puin ruimen en herstellen van de opgelopen depressies.En de volgende invasie opnieuw bang afwachten !!!!
Van 1914 tot 1918 was de Westhoek het toneel van Wereldoorlog I. Honderdduizenden soldaten van meer dan 20 nationaliteiten sneuvelden. Na de vaak zinloze veldslagen en de talloze verwoestingen herrees de Westhoek uit zijn as. Onder de honderdduizenden waren verschillende jongens uit Arendonk. Hieronder een paar onder hen... het soldatenkerhof van Steenkerke
Jozef Jan Maes Belgisch soldaat van de 7de Compagnie geboren te Arendonck den 18 Maart 1894 en eervol gesneuveld voor Moorslede den 29 September 1918 Hij werd 24 jaar.
August Jozef Paeshuys Grenadier in 't Belgisch Leger geboren te Arendonck den 27 September 1893 als een koene held gesneuveld voor het vaderland te Werchter den 11September 1914 Hij werd net geen 21 jaar.
Een beetje laat , maat toch: Een dikke proficiat.Op 9 Juni wonnen de gasten van het Gielsbos in Gierle (een centrum in de Kempen dat opvang biedt aan personen met een verstandelijke beperking) de preselecties voor het Eurosongfestival voor mensen met een mentale handicap. Dat festival gaat dit jaar door in Oostenrijk op 18 november. Ons land wordt vertegenwoordigd door"Peter O. en Co".
Peter heeft het winnende liedje zelf geschreven, met een beetje hulp van de mensen van het Gielsbos. Allemaal duimen voor Peter Otten en zijn vrienden op 18 november 2005 in Graz te Oostenrijk, waar hij onze nationale kleuren zal verdedigen.
Ergens in een godvergeten plaatske in het lieflijk groene Limburg hebben een tiental "kunstenaars met visie" een oude kerk aangeslagen om hun kunstprobeersels ten toon te stellen. Hun collectie behelst vooral een moderne en aparte kijk op het Christendom. Een madam op een kruis genageld, een ander - geel - kruis met daaraan een blauwe peniskop. En ga zo maar verder. Voor mij niet gelaten. Ik ben daar niet blij mee, maar vrije meningsuiting en uw eigen gedacht kunnen zeggen staat ook bij mij voorop.
Wat me echter wel stoort is het feit dat telkens dezelfde gemeenschap gepakt wordt. Het is "bon ton" om de katholieke kerk te kakken te zetten. Ook hier weer. Voor mij niet gelaten. In het kader van de vrije mening en expressie moeten we dat tolereren. Maar het probleem zit hem ergens anders: De nieuwe duitse paus Benedictus XVI afbeelden met een hitlersnorreke en zijn rechterarm ter hoogte van zijn borstkas laten sieg heilen; 't moet kunnen. Maar een joodse rabbijn hetzelfde snorreke en een haviksneus aanschilderen en een zak geld in handen geven: ...ho maar...heel de Antwerpse Pelikaanstraat staat op zijne kop. Ge krijgt het één proces na het ander voor smaad en jodenhaat. Alle centra voor gelijke kansen en tegen racisme krijgt ge op uw dak. En dan nog te zwijgen van ons ander broeders in het geloof: de Moslims. Probeer maar eens een ajatollah te schilderen in zijn bloot gat die achter een bende geiten aan zit. Ge krijgt een fatwa over U heen van hier tot in Scherpenheuvel en een paar gekken achter U heen. Maar ja; vrije meningsuiting moet kunnen, maar dan wel selectief en zonder risico.
....Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk. (zie mijn berichtjes van 29/6: asielcentrum)
Nepalese grootmoeder met haar kleinzoon.
Bahadur is 24 jaar en komt uit Dharan in Nepal. Dharan ligt ongeveer tegen de driehoek waar Nepal, China en Bangladesh elkaar raken. Volop in een gebied dat gecontroleerd wordt door de Maoistische rebellen. Samen met twee collega's vertegenwoordigde hij in Dharan "his majesty the King" en de regering in Kathmandu.Overal een prestigieuse job, maar niet in Dharan. Doodsbedreigingen en fysiek geweld dwongen hem om het land te ontvluchten. Zijn vrouw van 22 jaar en zijn twee kindjes - een meisje van 5 en een jongetje van 3 jaar - moest hij achterlaten.Nu zit hij in het asielcentrum van Arendonk. Met oosterse gelatenheid en op zijn hukken, en maar wachten. Hij kan geen Engels, geen Frans, geen Duits en ook geen Nederlands. Alleen Nepalees en Chinees. Elke dag, zo rond een uur of elf, sleft hij traag naar de grote toegangspoort van het asielcentrum. Tegen die tijd komt de facteur met de post. Tegen beter weten in hoopt Bahadur op een briefje uit Nepal. Van zijn vrouw. Iedere keer sleft hij onverrichterzake terug. Heel waarschijnlijk krijgt Bahadur binnenkort een briefje uit Brussel. Dat hij mag blijven. ...Maar zeg nu zelf: moet hij daar eigenlijk blij mee zijn???
Een vriend van mij is toegetreden tot het gild van de 65-plussers. En zoals U weet biedt dat aan een mens nogal wat voordelen. Eentje daarvan is het gratis busrijden met "de Lijn". Mijne vriend houdt nogal van de "geneugtes des levens" en daarom maakt hij uitgebreid gebruik van het aangeboden openbaar vervoer. Zonder echter zijn status van voorbeeldig echtgenoot en huisman te verwaarlozen: Op de pare weekdagen rijdt hij zijne gazon af, gaat hij koffie drinken bij zijn vijfentachtigjarige moeder, verzorgt de kattenbak en zet de groencontainer buiten. Op de onpare dagen gaat hij toeren met "de Lijn". Zo rond een uur of elf in de voormiddag stapt hij halverwege tussen Dessel en Retie op de bus, laat zijn kaart zien en rijdt dan mee tot op de markt in Retie. Daar gaat hij eerst twee "Stellas" drinken bij Amelieke. Hij gaat aan het raam zitten, dan ziet hij de volgende bus komen. Om twaalf uur staat hij terug aan de halte voor de bus naar Turnhout. Op Turnhout Markt zit zijne maat in "de Cambrinus" te wachten achter twee versgetapte Primussen. Na wat bijbuurten pakt mijne vriend rond half twee van aan "Turnhout Statie" de sneldienst naar Antwerpen. Op de Grote Markt, onder het standbeeld van Brabo, weten de cafébazen ondertussen dat hij komt voor 3 bollekes Keuning. Royaal op tijd gaat hij terug naar zijn bus, de stopdienst ditmaal, want die vertrekt om tien voor de vijven terug naar Turnhout.Wachten op de bus doet hij in gezelschap van twee Jupilers. De bus vertrekt altijd keurig op tijd en veel te rap volgens mijn vriend. 't Gevolg daarvan is dat hij ergens in de buurt van de paters-trappisten in Westmalle op de stopknop duwt, want dan moet hij dringend pissen. Onder het genot van twee "Westmalles" wacht hij op de volgende bus naar Turnhout. In Turnhout moet hij hollen om de voorlaatste bus naar Mol. Halverwege, hij is dan weer terug in Retie, stapt hij af en gaat terug bij Amelieke om zijne dorst te lessen. .......'t Wordt dan zo laat dat de laatste bus weg is en mijne vriend een taxi moet nemen om thuis te geraken.
Aan mijn vriendjes... Ge ziet het hé, we moeten nog niet al te erg klagen hier in Belzenland. Daarom stel ik voor om vanaf nu een wereldwijde campagne te beginnen om de volgende wereld-gay-parade compleet in tutu en string te organiseren in Teheran of Bagdad.
Kunnen we "en passant" een oorlogsweesje adopteren.
Augustus 1994. Arendonk werd opgeschrikt door berichten over een brand op de wijk Lusthoven. Tijdens een ponykamp komen in een fel uitslaande brand 5 kindjes om het leven. De eigenaar tracht tevergeefs om hulp te bieden maar er is geen redden meer aan. De kinderen liggen te slapen op de bovenverdieping van de stallingen/schuren. Verder dan enkele berichten in de kranten komt het niet: de getroffen families -sommigen van adel - verkiezen geen persoonsgegevens vrij te geven.
Einde van het verhaal !!!! toch voor de buitenwacht.
Bij een zware brand in een vakantieverblijf in het Kempense Arendonk komen in augustus vijf kinderen om het
Bij een zware brand in een vakantieverblijf in het Kempense Arendonk komen in augustus vijf kinderen om het leven. Foto archief GVA.
eindelijk, het bolleke gevonden. In mijn bericht van 26 juni meldde ik dat een vriend van mij (martinus I) een genetische afwijking heeft waar hij bijzonder trots op is. Het is een vergroeiing van de kieuwbogen en volgens perfessers die het kunnen weten, vrij uniek. Voor de wetenschap, om de lezers van seniorennet te plezieren en uit zelfbehagen heeft mijn vriend zich laten portreteren.
Eventjes er tussen uit!!!. Over en 't weer naar de Franse Alpen. Niet meer om te wandelen of te klimmen, gewoon op een zonnig terrasje met een homp stokbrood, een stukske Franse kaas, en een glas wijn. Mijne vriend zou boeken meenemen. Ik ga mensen kijken.
Op mijn blog gaat het leven intussen gewoon verder.
Dag op dag, 3 maanden nadat in Arendonk een moeder en haar zoontje van 6 jaar werden begraven na een dodelijk ongeval op weg naar Disneyland-Parijs, is het weer ijzig stil in Arendonk. Een jonge familie, vader moeder en twee kleine kindjes, op terugweg van vacantie, werd in Koblenz aangereden. Daarbij verongelukte het jongste zoontje. Weer een leeftijdsgenootje van mijn kleinkind. Op 1 september zou het aan zijn eerste studiejaar beginnen. Vandaag, op 13 augustus, wordt de kleine Rohald begraven. Het leven gaat door en moet doorgaan. ...Maar vandaag eventjes niet in Arendonk. Voor de ouders, grootouders en de familie geraakt dat leven nooit meer op de rails. ...Alleen stilte,diepe treurnis en medeleven passen hier.
Ach Margrietje !!! (klik op de afbeelding) Kijk! dit meiske van hiernaast moet in Brussel de belangen van ons Kempenvolk verdedigen. Het is niet verwonderlijk dat de Kempen in Europa bekend staat als een achtergebleven regio in moeilijkheden. Van zulke praat, zoals mijn vriendin verteld, wil mijn broek wel eens afzakken. Ik zal ze maar proberen op te houden want ik ben niet gerestaureerd. ...nog niet. Arnold Schwarzenegger, de acteur-gouverneur, zal weer lachen met die Belskes.
August Maria Jozef Sneyers geboren te Arendonck, 24 Juni 1893 gesneuveld voor ons vaderland tussen Steenstraete en Yperen, op een verkenning in de Duitsche linien op 11 Juli, den dag de gulden sporen, 1918 hij werd 25 jaar.
(klik op de foto)
In Flanders Fields the poppies grow Between the crosses, row in row That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below. We are the dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie in Flanders Fields (John McCrea)
treurend ouderpaar van Käthe Kollwitz op het Duitse soldatenkerkhof in het Vlaamse Vladslo.
Augustinus Clementinus Van Gorp 7de Linieregiment geboren te Arendonck op 23 April 1893 gesneuveld te St.Joris bij Nieuwpoort den 21 October 1914 en aldaar begraven door Belgiche soldaten. Hij werd 21 jaar.
Een vriendin van mij zit, of liever, zat met een probleem. Nikske met de belastingen of ergens in de relationele sfeer of zo, nee nee, mijn vriendin heeft een lichamelijk ongemak. Vorige week, na een verkwikkende douche, bemerkte ze op het tepeltje van haar linkerborst een tjopke. Haar vriend werd er bijgeroepen voor een "second opinion" en die zag direkt dat er kapers op de kust waren. Hij die altijd gedacht had dat hij de enige gebruiker was van zijn vrouws borsten, ontdekte dat er zich op het tepeltje een teek gehuisvest had. Nu is mijn vriendin geschapen met een boezem die in medium cups passen en ze voelde niks voor een borstvergroting op natuurlijke wijze. Dus werd haar vriend gesommeerd om de teek te verwijderen. Dat kan met een pincetje, maar dan loopt men het risico dat het koppeke blijft zitten. Mijn vriend heeft dus besloten om de teek er uit te zuigen, met koppeke en pootjes en al. U kunt begrijpen: hij heeft de week van zijn leven beleefd !. Maar hoe komt er in godsnaam een teek op het tepeltje van haar linkerborst? ...Bosbessen gaan plukken, of gewoon in haar blootje en op handen en voeten over het gazon gekropen? Dan rest de vraag: Stond het gras zo hoog of hingen die borsten zo laag???.
