Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
24-11-2005
Sinte Katriena
Sinte Katriena zingen. In de ons omringende dorpen gaan kinderen Sinte Maarten zingen, of Nieuwejaarkezoete, of Driekoningen. In Arendonk gaat de jeugd op 25 november de straat op om huis aan huis Sinte Katriena te zingen. Volgens de legende zou, ergens in de derde eeuw, Sinte Katriena de bloedmooie dochter geweest zijn van koning Costus in Alexandrië. Na haar bekering tot het katholieke geloof begon zij gepassioneerd het geloof te verkondigen. De keizer kreeg het ervan op zijn heupen, en nadat zijn beste redenaars vruchteloos geprobeerd hadden haar de mond te snoeren werd Katrientje gevangengenomen, geradbraakt en stierf ze als martelares omdat men haar fraaie kop eraf hakte. Sinte Katriena is de patrones van leraren, studenten, scholieren, meisjes, maagden, gehuwde vrouwen, theologen, filosofen, universiteiten, bibliotheken, ziekenhuizen, redenaars, molenaars, schippers, kappers, boekdrukkers, schoenmakers, naaisters, notarissen, advocaten, drenkelingen. en zij wordt aanroepen tegen de migraine en tegen tongaandoeningen wat dat ook mag wezen....En ook de Arendonkenaars hebben haar in hun hart gesloten.
Tijdens hun rondgang zingen de kinderen een liedje dat als volgt klinkt: Sinte Katriena, fille fille mina een kjeske voor ne cent en al wie daar niet overkan over dat kjeske, over dat kjeske en al wie daar niet over kan over da kjeske van ne cent. Laat ons, laat ons ne goeien avond onder ons.
Als tegenprestatie krijgen de kinderen dan een snoepke, wat fruit, wat geld en soms, bij de een of andere kruidenier of fritkot een overjaarse babbelut of frikandel, maar dat is niet de regel. Bij huizen waar niet werd opengedaan dierf men wel eens zingen van: "Hoog huis, laag huis, d'r zit een gierige pin in huis." Dus als ge vrijdag in de geburen bent zorg er voor dat ge wat kleingeld bij de hand hebt.
Ons familiewapen. Wij hebben ook een familiewapen. (zie mijn berichtje van 7 november). 't Is niet goedgekeurd, het voldoet aan geen enkele eis van welke commissie dan ook, het is geschiedkundig niet verantwoord, in één woord er klopt nikske van. We hebben het zelf uitgevonden. Omdat we van het gedacht waren dat als Prins Laurent van Saksen Coburg Gotha en Jeanpol Dudekem d' Acos er eentje hebben, wij er ook recht op hebben. Het schild zelf bevat 5 onderdelen, een koffiepot, een orchidee, een horloge, een oorlelbolleke en een bij.
Vandaag gaan we het hebben over de Orchidee.
Wij, als volk van Jef Koffie, houden allemaal van de natuur en van de bloemekes. Dat hebben we van ons vader geleerd. Toen hij eind 1941 na een jaar krijgsgevangenschap ergens in den "Heimat" terug naar huis kwam, kon hij aan de slag als tuinman-hovenier op de dynamietfabrieken van Arendonk. Na verloop van tijd ging hij in de serres van de directeur werken. Honderden orchideëen stonden daar in al hun glorie...en allemaal exotische exemplaren. Ons vader heeft ze 24 jaar verzorgd alsof het de zijne waren. En wij mochten regelmatig mee. Eerst de chauffagebranders vol steenkool schuppen en dan voorzichtig, beetje bij beetje, de bloemekes water geven. Ons vader kende al zijn orchideëen bij naam. Hij zag ze graag. Vandaar de orchidee in ons wapenschild: een hommage aan onze pa en zijn bloemen.
11.11.11 in 2004. Een bevriend blogger uit La douce France vroeg vorige week naar de resultaten van de operatie 11.11.11 hier in Arendonk. Er waren nog geen resultaten bekend meldde men hem. Die zijn vandaag ook nog niet gekend, dus publiceren we maar de cijfers van vorig jaar 2004.
Opbrengst van de locale acties: 0,0 euro Overschrijvingen naar plaatselijk rek.nr. 1.475,75 euro
storting naar het nationaal nummer 2.258,50 euro storting aan zusterorganisaties (wp +zaz) 324,38 euro -------------- totaal: 4.058,53 euro
Opbrengst omgerekend per inwoner: 0,33 euro
't Is niet om over naar huis te schrijven. Met 0,33 euro hoorde de gemeente Arendonk bij de 10 Antwerpse gemeentes die minder dan 33 eurocent per persoon afdroegen. Meerhout spande de kroon met 11 cent per persoon en het gemiddelde voor de provincie Antwerpen was 0,74 euro. Dat was 2004...En nu afwachten wat het wordt voor 2005.!!!!
Opsporing verzocht! Bijgaande foto komt uit het boek "Doei en Despotie" van Hendrik Van Gorp. Het behandelt de oorlogsdagen in Arendonk gedurende de tweede wereldoorlog. In zijn boek staat er een foto van een neergestorte geallieerde bommenwerper (?). Tot op heden werd er van uitgegaan dat deze foto betrekking had op een gevallen Amerikaanse Dakota in 1941 in de Roest in Arendonk. Historici die deze materie dieper uitspitten zijn deze mening niet langer toegedaan. Kan iemand - privé, heemkundige kring - uitsluitsel geven waar deze foto zou genomen zijn. Mogelijk bestaan er meerdere exemplaren van, of andere foto's die in éénzelfde reeks zouden getrokken zijn. Plaatsing van deze foto en daarmee dus ook de plaats waar deze Dakota zou gevallen zijn, zou een zwart gat in hun opzoekingen invullen. Alvast bedankt aan alle zoekers.
Nepbommen van scouts en chirovolk... Ge moet van "goeden huize" zijn om tegenwoordig uw nek als chiro- of scoutsleider nog uit te willen steken. De "correct-juisten" onder ons vinden het maar niks dat de jeugdbewegingen tegenwoordig regelmatig in het nieuws komen met nepbommen, met bloedbesmeurde lakens, enz... Zoiets doet ge als verantwoordelijk leider niet. Ik, en samen met mij honderdduizenden anderen, hebben in onze jeugd niks anders beleefd: Ieder jaar hadden wij wel eens een dramatische ontvoering van een leider, een gewelddadig geënsceneerd "wreed" accident met veel bloed (veelal van een varken), we smeten en gooiden met nepbommen, elke week hadden we kidnappingen....en lol dat we hadden. En iedereen vond dat redelijk normaal; dat hoorde bij een jeugdbeweging. Zelfs onze kinderen, nu dertigers en twintigers, denken met veel plezier aan die spannende uren. En dan beginnen terroristen en andere rotzooi met echte bommen te gooien, aanslagen te plegen, mensen af te slachten, de straat onveilig te maken en de gewone burger te koeioneren. Het zijn de scouts of het is de chiro niet die in de fout zijn gegaan; die doen precies hetzelfde als vijftig, veertig, dertig, twintig en tien jaar geleden, nikske meer en nikske minder.
Toen kon dat...Nu niet meer!!! Zou dat aan die jeugdbewegingen liggen.?
EN ANDER LOSLOPEND WILD... In Ninove hebben ze een wielertoerist op zijne frak geschoten. Dat is al de vierde keer dit jaar dat een kartouche hagel in het lijf van een "homo sapiens" verdwijnt in plaats van in een konijn of een wild varken.
Jefke Schrijvers, de grote pief van de "Hubertus Vereniging Vlaanderen" noemt het een accidentje en vindt het dagelijks verkeer honderd keer gevaarlijker. Ik vind Jefke Schrijvers gevaarlijk: Als ge als voorzitter van zo'n vereniging zulke uitspraken durft doen dan moeten ze hem niet alleen verbieden van te schieten maar ook van te praten. In de media is er een zwartmaakcampagne tegen ons bezig zegt de Jef nog. Dat is niet moeilijk als ge het zelf uitlokt! Als ge de dag van vandaag , als menselijk exemplaar, met uwe velo over de kanaaldijk rijdt of door de bossen gaat kuieren en ge loopt de kans op een schot hagel in uw achterste dan kan de voorzitter van Sint hubertus nog zoveel zeveren als hij wil, dan zit hij fout.. En als dat al de vierde keer is op anderhalve maand tijd dan moeten er maatregelen genomen worden. Ze hebben voor minder straffe accidentjes grotere wetten gestemd.
De Rode Del; fijn om wonen! In Arendonk ligt een enorm bos- en vengebied: De Rode Del. Eertijds hoorde het toe aan de voormalige dynamietfabrieken. Toen die dicht gingen in 1964 viel het bosgebied ten prooi aan grondverkavelaars. De bestaande wegen door het domein kregen de naam van de burgemeester en nog een paar notabelen (zodoende konden ze naderhand niet meer reclameren) en de verkaveling kon een aanvang nemen. Honderden percelen kwamen er vrij en die werden voor een groot gedeelte ingeklauwd door onze Nederlandse vrienden die een buitenverblijf "in den vreemde" de max vonden. Het merendeel van de verkaveling was illegaal en is dat nog steeds. Bouwvergunningen waren er niet, permanente bewoning mocht niet en toch werden er bungalows en caravans neergepoot. Nu na meer dan veertig jaar is het gebied compleet verloederd: de meegebrachte woonwagens zitten onder de rotzooi en de beloofde vergunningen zijn er nog altijd niet. Een nieuwe postbode rijdt er verloren en de vuilkar kan de verzamelde rotzooi in vier beurten niet laden. Fijn wonen hoor, bij ons in "De Rode Del".
Ruzie om een kleine.!! 't Zal wel in elk huishouden voorgekomen zijn; buitenechtelijke kinderen, natuurlijke kinderen, kinderen waarvan de vader het ouderschap ontkende... Tijdens mijn stamboomopzoekingen kwam ik bijgaand vodje papier tegen. Het bleek een verklaring te zijn afgelegd in notarishanden en die handelde over de geboorte van een jongetje. Het dokument dateert van 16 februari 1759 en is in het latijn opgesteld.
Hieronder volgt de nederlandse vertaling. 16 febr. 1759 is gedoopt joannes onwettige zoon van joannes nijs en barbara lasters deze barbara heeft tijdens de baring onder eed verklaard in handen van de vroedvrouw dat joannes nijs de natuurlijke vader is. Deze bedoelde joannes nijs evenwel is bereid zich aan te bieden om onder eed te verklaren dat hij de vader niet is.
Zijn verklaring bracht weinig zoden aan de dijk want de kleine kreeg de naam van de vader. Jaren later trouwde Barbara Lasters en kreeg de kleine Joannes alsnog de familienaam van zijn stiefvader.
De pinhelm. Als grensgemeente met het neutrale Nederland had Arendonk tijdens de eerste Wereldoorlog af te rekenen met prikkeldraadversperringen. Het kanaal dat Arendonk in tweeën snijdt was een natuurlijke hindernis. Op de noordelijke kanaaldijk kwamen draadafspanningen in verschillende rijen. Die werden dan vanuit een centraal punt onder stroom gezet. D'er zijn er zo verschillenden -burgers en soldaten- aan de draad blijven plakken en ter plekke doodgevallen. Op de Brug over het kanaal stond het enigste wachthuisje met daarvoor constant een Duitse pinhelm die de pasjes controleerde....Ze hadden hem moeten laten staan!!! dan hadden we geen verbodsplaten nodig gehad...
Ons familiewapen. Wij hebben ook een familiewapen. (zie mijn berichtje van 7 november). 't Is niet goedgekeurd, 't zal nooit goedgekeurd worden, het voldoet aan geen enkele eis van welke commissie dan ook, het is geschiedkundig niet verantwoord, in één woord er klopt nikske van. We hebben het zelf uitgevonden. Omdat we van het gedacht waren dat als Prins Laurent van Saksen-Coburg-Gotha en Jeanpol Dudekem d' Acos er eentje hebben, wij er ook recht op hebben. Het schild zelf bevat 5 onderdelen, een koffiepot, een orchidee, een horloge, een oorlelbolleke en een bij.
Vandaag gaan we het hebben over de Koffiepot.
De bijnaam van onze familie is : die van Koffie. Hoe die ooit werd gegeven is niet te achterhalen. Hij komt ne mens in godsnaam aan een bijnaam. De burgerlijke stand die schrijft bij een geboorte natuurlijk niet op: "heden geboren Jefke, zoon van Louis van 't pispotje", neen die schrijft "Jefke, zoon van Lodewijk De Vocht", om maar iets te noemen. In ieder geval de bijnaam Koffie dragen we al minstens een 6 generaties mee; toch al wel zo'n 150 jaar. Mijn vader zijn grootvader was al ne Koffie. En als ik in het midden van de vorige eeuw bij mijn eigen grootvader ging buurten stond de koffiepot centraal op de keukentafel. 't Was daar wreed gezellig.En dat is het bij ons in de familie nog altijd. Vandaar dat hij in ons familiewapen ook de centrale plaats heeft gekregen.
Hier zijn ze dan!!! Elke jeugdbeweging staat of valt met gemotiveerde ouders. Die vormen dan een ondersteunend oudercomité. Bij ons is dat niet anders...Hier zijn ze dan: de mannen die zorgen dat zo'n 100 jongens en meisjes week-in week-uit onbezorgd kunnen ravotten en spelen. Onze klak gaat in diepe dank voor hen beiden af.!! (klik op de foto)
' t Moest eindelijk eens van mijn hart...Iedereen is vrij om te doen en te laten met zijn blog wat hij wenst te doen en te laten. Maar laten we 1 ding afspreken: als we gedichtjes of poezie van ander mensen gebruiken dan gaan we er de naam van de dichter of schrijver bijzetten.... Anders krijgen we slechte gedachten van elkaar.
...Gestolen gedichtjes...Een aanklacht tegen plagiaat. (Met de postume toestemming van den Herman en de lieve groetjes van Kristienneke.) ============================================ Herman De Koninck ligt te draaien en keren in zijn graf. Verdoemme, verdoemme, die bloggers van 't seniorennet die zijn straf.
Ze pikken ongevraagd mijn beste gedichtjes, en zetten ze dan op hun eigenste site; die wichtjes.
Moesten het nu gedichtjes van Lannoye of den Brusselmans zijn da's rommel, da's prul, dat doet minder pijn.
ik zal eens aan mijn Kristienneke vragen of ze die ongenode gasten nergens aan kan klagen.
en dan die hondjes en poesjes zo langs de kant zo vlak naast mijn gedichtjes; ik vind het een schand.
Michelleke van Gaia vind het ook al een affrontje al zijn lievelingen met hun kortgeschoren kontje.
Moest ik nu nog tot de levenden behoren ik zou nogal eens van me laten horen
Alhoewel...ik lig zo bij mezelf te overwegen ik blijf liever liggen en ga nooit meer bewegen
Ze bekijken het maar, al die bloggers van 't net ....als ze zelf niet kunnen dichten, dan pikken ze het maar!.
Voorpaginanieuws bij de gazetten... de wereld heeft een half uur stilgestaan.. Jan Verheyen heeft geweend.
Jan Verheyen, 42 jaar, filmregisseur en stand-in komiek als ander volk belet is, is voor de eerste keer vader geworden. Vader worden is een emotionele gebeurtenis, zeker de eerste keer. En dat ne mens dan al eens een half uurke tranen van vreugde en geluk laat lopen! ...Dat zou ik nog doen bij de zevende kleine. Maar Janneke Verheyen gaat met zijn emoties de populaire toer op. Hij moet dat zonodig kond doen aan de Vlaamse gazetten- en boekskeslezers. En die boekskes en gazetten ruiken omzet. Dus publiceren die tranen van Janneke Verheyen!. En nog wel op hun eerste blad. ....En terwijl in Parijs en omstreken huizen en koters tot de grond afbranden, terwijl in Pakistan nog duizenden lijken onder de brokstukken zitten, terwijl er in Irak jonge kindjes hun armen en benen verliezen, komen de gazetten met wereldnieuws op hun eerste pagina: Jan Verheyen heeft een half uur geweend. Awel van mij mag hij veertien dagen bleiten, maar lieve gazetten laat hem dan zijn tranen plengen op jullie voorlaatste pagina tussen het weerbericht en de beurscijfers. Houdt Uw voorkant voor serieus nieuws. Ge gaat er een hoop mensen een plezier mee doen!!.
Een vriend van mij is een gepensioneerd hobbyist-landbouwer. Samen met zijn vrouwke bouwde hij kort na zijn huwelijk een burgerswoning waar na verloop van jaren hokken en koters achter kwamen. Kortom een doorsneewoning zoals er zovele naast onze Vlaamse spoorwegen liggen. In de loop der jaren ontpopte mijn vriend zich tot een verdienstelijk tuinder: erwtjes, peekes, tussendoor een sjalotje... Ook op gebied van pluimvee en andere neerhofdieren geraakte zijn naam bekend. Zo was hij jarenlang huisleverancier van scharreleieren en gevilde konijnen aan plaatselijke middenstandsvrouwen. De laatste jaren kwam echter de mot in zijn commerce. Nikske anders dan tegenslag: Een balorige ezel die noodgedwongen moest gecastreerd worden, een schaap dat hij per ongeluk de kop insloeg, de groen jongens die een vogelrichtlijn vlak boven zijn slaapkamervenster tekenden en nu de ophokplicht. Zelfs zijn scharrelkippen en tamme ganzen mogen niet meer buiten.
Tot overmaat van ramp heeft zijn buurman - wel een professioneel agrariër- het weiland naast zijn hof gehuurd en die vol dikbilkoeien gezet. Sinds gisteren staat daar ook een dikbilstier tussen: een kolos van een klein duizend kilos, dampende neusgaten, poten gelijk eikenbomen, wild in het rond loenzende ogen...en brullen dat ie kan. De vrouw van mijn vriend is helemaal weg van de dikbilstier en staat dagelijks in volle bewondering over de schutting naar het prachtbeest te kijken..... Wat een vent, wat een prachtkerel. Ze vergeet zelfs de soep in te scheppen voor mijne vriend die zich zeer achteruit gedaan voelt.. Stikjaloers is hij op dat beest en hij overweegt nu om zijn geboer met alles er op en eraan te verkopen. Hij is het niet gewoon van op de tweede plaats te komen. Omwille van zijn "sociale status" wenst hij anoniem te blijven. Geinteresseerde kandidaten dienen zich daarom tot ondergetekende te wenden. Voor een zacht prijzeke kunt U zich met kerstmis nog "herenboer" noemen.
Eindelijk, de kogel is door de kerk..de borden zijn er!!!!!!.
..... En het onderstaande heb ik al eens een keertje eerder geschreven.
Dagelijks komen er door het centrum van Arendonk en door de aanpalende woonwijken honderden vrachtwagens op weg naar ons geliefd buurland. Zij gaan Holland bevoorraden met goederen waarmee een volk in leven blijft. Dat al deze mastodonten door Arendonk komen ligt aan het feit dat de afritten van de E34 Antwerpen-Eindhoven en van de Boudewijnautostrade aansluiten op gewestwegen die door Arendonk lopen en die een kortere verbinding met het Nederlandse Noord-Brabant en met het hinterland van Rotterdam mogelijk maken. Dagelijks denderen dus duizenden tonnen door het tellorenlikkersdorp. De Nederlandse transportwereld profiteert ook van deze situatie en laat een groot deel van zijn camions de kortste weg door Arendonk nemen. Het gemeentebestuur ijvert nu al jaren om het zware verkeer boven de 7,5 ton uit de dorpskom en de doorgaande wijken te weren. Na jaren van geploeter hebben zij het voor elkaar gekregen dat de bevoegde minister een verkeersreglement heeft goedgekeurd dat alleen plaatselijk vervoer toelaat. Alle zwaar vervoer moet voortaan een toerke om maken. Hebben die Hollandse geburen van ons toch geen beroep aangetekend bij de Raad van State zeker!."Jullie pakken onze boterham af" zeggen de Kezen "want we moeten nu omrijden en dan gaan we op de fles..." Het bovenstaande en nog wat meer schreef ik op 6 juli van dit jaar. Vandaag zijn de voorbereidende werkzaamheden gestart om de verkeersborden met "geen doorgaand vrachtverkeer boven 7,5 ton" te plaatsen. Nog enkele weken en we kunnen als zwakke weggebruiker -fietser, voetganger, kindjes- met een gerust hart de baan op.
Het familiewapen. 't Heeft lang geduurd. Exact 200 dagen voor iemand gevraagd heeft wat dat wapenschild links en rechts op mijn blog betekende en of dat allemaal wel officieel was. De praat die ik op het seniorennet verkoop is niet van aard om mensen te doen geloven dat ik een afstammeling zou kunnen zijn van een familiestam met een wapenschild. Wij, Jef Koffie's trots, hebben dus ook geen wapenschild. 't Is te duur, we hebben onze sociale status niet mee en driehonderd jaar geleden zaten er een paar haagweven in de familie. Vandaar...
We hebben dan zelf maar een familiewapen ontworpen. In vijf korte berichtjes die vanaf deze week op dit blog verschijnen zal ik een motivatie geven voor de vijf verschillende figuren die kruisgewijze in het familiewapen zijn opgenomen: de orchidee, het oorlelbolleke, de bij, het hanghorloge en centraal de koffiepot.Vijf attributen die een stempel hebben gedrukt op Jef Koffie's trots. Het Heraldisch College gaat natuurlijk steigeren en krijgt een collectieve beroerte als ze zo iets onder ogen krijgt. Maar dat trekken we ons niet aan: Wij zijn fier op ons wapenschild en we dragen het met trots zoals het de familie past...
In de kiem gesmoorde liefde! 't Moet zo wat veertig jaar geleden zijn. Arendonk had een nieuwe brug over de vaart gekregen en ik had een nieuw lief gevonden. De brug verving een oude Baileybrug die de Engelsen bij het eind van de oorlog gelegd hadden. Mijn nieuw lief verving de vorige die ik bij mijn vriend had omgeruild voor de deze. We waren allebei bij de chiro. Ik als leider bij de aspiranten - gasten van zo'n 16-17 jaar - en mijn nieuw vlam bij de kleinsten, de speelclubbers. Vrijen in onze tijd was een heel belevenis. "D'r aanraken is al genoeg" zei ons moeder "daar kan een meiske al van in verwachting geraken." Dus kussen was het hoogst haalbare. We waren ten slotte ook maar van de boerenbuiten. We hadden zo rond een uur of acht afgesproken onder de nieuw brug. Haar chiromeisjes waren al lang naar huis en de mijne had ik op speurtocht gestuurd, kwestie van mijn handen vrij te hebben. Ruim op tijd was ik op post en ook mijn nieuwe schat liet niet op zich wachten....Juist toen het moment suprême zich aandiende en we wilden overgaan tot de ultieme daad: een zuinig kusje op het gesloten mondje, kwamen die schooiers van aspiranten met een geweldig kabaal te voorschijn. Mijn nieuw lief schrok zich een ongeluk en sloeg op de vlucht pas nadat ze me een klets had verkocht op de plaats waar het eerste kusje was voorzien. Ik heb ze daarna in de donkere nooit meer terug gezien. 't Was over. Alweer een prille liefde in de kiem gesmoord. Er zouden er nog volgen.!!!
Bekende Vlamingen.!!! Gisteren ben ik met mijne maat naar de boekenbeurs geweest. 't Was er over de koppen lopen... En bekend volk dat daar rondloopt!. Of liever zit. Roedels BV's - bekende vlamingen - zitten er te zitten en te signeren. En dan bedoel ik niet onze Vlaamse schrijvers zoals den Brusselmans, den Aspe, Kristienneke of Hugo Claus. Nee; wie ik bedoel zijn de door zichzelf omhooggeschoten sterren van radio en tv. Iedereen die een blauwe maandag met zijn of hare kop op den televies is geweest, 't zij met een kookprogramma, een soapke of een derderangskwis, voel zich tegenwoordig geroepen om memoires te schrijven, poëzie te produceren of het sexueel actief leven van dwergmieren te beschrijven. Tegen dat een signeersessie begint zie je ze aan de stand van hun "publisher" aankomen. Mannekes kussen mannekes, vrouwkes vrouwkes en iedereen kent iedereen; Dé elite en het cultureel gezicht van Vlaanderen op vier vierkante meters Boekenbeurs. Niet gestoord door enige gêne beginnen ze een conversatie met de buurman of -vrouw van een concurrerende familiesoap. Ondertussen quasi achteloos en ongeinteresseerd de boeken signerend van hun kijkpubliek. Ze voelen zich o zo verheven. Vanuit hun ooghoeken letten zij nauwgezet op de signeeractiviteiten van hun buur "bekende Vlaming": daaraan meten zij hun eigen populariteit. En hun aanbidders staan intussen in dichte drommen aan te schuiven voor een gesigneerd kookboekje, een gehandtekend niemendalleke of een prentje met daarop hun vedettenkop. Ik kan aannemen dat ons klein mannen en nog wat aanstormende jeugd een uur wil wachten op een handtekening van de mannen van Ketnet en die van Spring, maar dat drommen "ouderen en verstandigen" in een idiote idolatrie in lange, driedubbele rijen staan aan te schuiven om een glimp te kunnen opvangen van "thuis- familie- en ander flikkenvolk" daar kan ik met mijn Kempisch verstand niet bij. 't Zal dus aan mij liggen...Mijne maat en ik zijn doorgeschoven en een "Blonde Leffe" gaan drinken, mijne stylo in aanslag om een handtekening uit te delen. Er is niemand komen opdagen....er is dus nog werk aan de winkel!!!
Ons vrienden...de paters van Postel. Postel is al sinds de 16de eeuw hofleverancier voor de Arendonkse pastoors. Niet alleen wat betreft parochieherders hadden de Norbertijnen wat in de pap te brokken, ook hadden zij een paar boerderijen die in pacht werden gegeven aan Arendonkse boeren.
Een verplichting die de Postelse paters hadden was de bedeling van brood aan de armen. Daar probeerden ze onderuit te komen. Dat deden ze zelfs met smeekschriften aan de Spaanse koning in 1600. 'tWas allemaal vergeefse moeite want de koning stuurde een emailtje terug: "....de kloosterlingen op vetten Donderdag voor vastenavond en op Witte Donderdag voor Paschen, een uitdeeling zouden moeten doen van koren en brood."
't Was schijnbaar nog niet genoeg want in 1619 werd de Postelse abdij bestormd door Arendonkse wevers. Met slaande argumenten werd de prelaat gedwongen om de hongerige horde te voorzien van eten. Vanaf toen,- en naar het schijnt nu nog,- bidden de Norbertijnen van Postel tijdens de zondagse hoogmis: "Tegen de wildheid der Arendonkenaars, bescherm ons Heer."
Dat Jef Koffie dit niet meer mee kan maken !. Drie van zijn nakomelingen zorgen er voor dat "zijn trots" opnieuw aangroeit. Als alles goed gaat - en daar ziet het wel naar uit - worden er in het voorjaar van 2006 ineens drie nakomelingen geboren. Dat brengt het totaal aantal achterkleinkinderen ineens van tien naar dertien.
Dat wordt dus vanaf februari tot april nieuw kindjes kijken, feliciteren, borreltjes drinken, kinnekeskak eten, hopen dat ge peter of meter mag worden, en met de fiere papa's en mama's blij, content en gelukkig zijn. Ik denk dat Jef Koffie, nu ergens in het een of ander planetenstelsel, ik denk zelfs in den hemel, zit te overpeinzen dat hij met recht en rede "trots" mag zijn op zijn eigenste volk.
Zijn Marie, die naast hem zit, zie ik volmondig "ja" knikken!!!
Nepbommen van scouts en chirovolk...
EN ANDER LOSLOPEND WILD...
