Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
18-12-2005
hoogdringendheid
Beste bloggers...
Dit is niet mijn stijl...mensen om aandacht vragen...maar op dit ogenblik circuleert op het blog een racistische site
Het is het blog "Hardcore" in de categorie "Muziek".
Ik, en ik denk met mij nog vele anderen, wil dit blog dat poneert dat "vreemdelingen en ander gespuis" hier niet thuis horen van het seniorennet verwijdert wordt. Daarom vraag ik u om een emailtje te sturen naar blogabuse@seniorennet.be Die zullen dat varkentje met zijne vieze praat dan wel verder wassen. Ik hoop dat we met z'n allen en samen zulke blogs kunnen weren.
Bedankt.
De tekst is ondertussen van het blog verwijderd (ma. 19/12)
Lei en Willy. Zou het toeval zijn dat Lei van zijn vrouw is en Willy Claes zijn Suzanne heeft laten zitten? Zouden die twee iets innigs met elkaar hebben? Of in het vooruitzicht van het adoptierecht voor holebi's hun voorbereidingen aan het treffen zijn? 't Zou mooi zijn: een pianospelend voetballerke.!
Alle gekheid op een stokje natuurlijk: Een serieus mens wenst vooral hun twee vrouwen veel sterkte toe. Die twee gasten komen er wel.
Onze kerststal. Op de Voorheide (ge weet wel; die wijk waar het chique volk van Arendonk woont) staat de schoonste kerststal van de provincie Antwerpen. Een ploeg vrijwilligers werkt een ganse week aan de stal die wordt opgesteld in de kerk zelf. Versierd met herders, koningen, kamelen, schaapjes en allerlei andere opgezette vogels en beestjes ligt Jezuke te pronken in zijn kribbeke. Ieder jaar wordt de kerststal bezocht door honderden bezoekers, zelfs van over de grens. Als het goed en schoon is zeggen we het ook: Een aanrader om eventjes binnen te springen en stil te zijn.
lokatie:parochiekerk St.Jozef Arendonk-Voorheide. openingsuren:van zaterdag 18 december tot zaterdag 31 december dagelijks van 13.00 uur tot 17.00 uur.
En ge moogt verniet binnen!!!
Let wel op: Er is maar 1 kroeg in de buurt. En een restaurant of taverne al helemaal niet. U mag gerust uw boterhammekes meebrengen en ter plaatse opeten, als ge maar beloofd om geen weken te blijven...We hebben al last genoeg met ons eigen zelve.
Freya...de Hun. Liefste vriendjes bloggers; neem een voorbeeld aan onze vrienden de Nederlanders. Als onze vice-minister-president Freya Van den Bossche de Hollanders schoffeert en uitmaakt voor, ik citeer: "stijf, truttig, kleinburgerlijk", dan zeggen de hollandse excellenties in koor: "Heer, wij vergeven het haar: het is waarschijnlijk een lomp meiske met een heel slechte opvoeding, twee bloeikes van kindjes en als gevolg daarvan een post-natale depressie". Het wicht weet niet wat ze uitkraamt zeggen de Nederlandse minister-excellenties over ons Freyaake. Freya komt in de geschiedenisboeken, net zoals Attila de Hun en Kop van den Eynde. Dat waren ook een koppel barbaren. Ziet ge bloggers...die nederlanders accepteren als er iemand over hun de waarheid zegt. Zelfs over de manier waarop maken ze geen misbaar. We moeten daar een voorbeeld aan nemen: Als iemand onder ons ook eens de waarheid zegt wordt hij verketterd en vergruisd. Tolerantie, verdraagzaamheid en vrijheid van denken en spreken; dat kunnen wij nog leren van onze hollandse vrienden.....Alhoewel...daar worden er ook overhoop geschoten als ze iets zeggen dat niet in de kraam past.
Plop aan de gevel. In plaats van zich bezig te houden met waar het om draait, met de essentie: dat Ventje in de kersststal, in die kribbe. Neen, dan hangen ze zo een kabouter Plop aan hun raam. ...En dan verschieten ze dat er negers, zigeuners en ander derde wereldvolk ook langs daar binnen kruipt. Ze wijzen ze zelf de weg !!!
100 jaar socialisten in Arendonk. Een tijdje geleden vierden de Arendonkse socialisten hun honderdjarig bestaan als lokale partij. Een heus feest met heel wat prominenten en feestelingen. De Willy, gekend als vroegere baas van de Nato en verdienstelijk pianospeler bij de Kaasboerin, was er zelfs bij. De socialistische partij bestaat dus al lang in Arendonk. Dit in tegenstelling tot de ons omringende landelijke gemeentes zoals Ravels, Poppel en Retie. Neem nu Retie: daar is pas voor een paar jaar de eerste socialist opgedoken en heeft er een partijke opgericht. Ze proberen zich nu een weg te zoeken in het Retiese politieke landschap: voor de eerste jaren zal dat maar een karrenspoor zijn of "ne volleir" gelijk ze in Arendonk zeggen. In de voorbije eeuw waren ze meer gelijk de eerste Christenen in de Romeinse catacomben of doken ze eens sporadisch op gelijk het gewapend verzet in de tweede wereldoorlog.
In Arendonk is dat anders: Hier zijn de socialisten al van in 1905 verenigd in een partij. Dat komt omdat Arendonk, meer dan de ons omringende gemeentes, nijverheid en industrie had. In Ravels en Poppel reden ze met de mestkar rond; hier stonden sigarenfabrieken, dynamietfabrieken, en breiden ze kouskes. Hier was er beweging onder het volk. En de pastoor op de preekstoel kon nog zo tekeer gaan en tieren tegen "die ketters"; niemand hield ze tegen om ook "ne rooie" te worden. Na vele en lange decennia in de oppositie gezeten te hebben maken ze nu deel uit van een coalitie die "Arendonk, Stad en Vrijheid" geregeerd. En zjust is zjust: ze doen dat met verve.
Arendonk is van oudsher een gemeente waar de valkerij werd beoefend. Reeds in de late middeleeuwen zwermden de Arendonkse valkeniers uit naar de Europese vorstenhoven. Zelfs Jan Van Eyck, de Vlaamse primitief die ten onrechte door die van Maaseik wordt geadopteerd, maakte in zijn schilderijen gewag van de valkerij. Vandaag de dag zijn er in Arendonk nog verschillende valkeniers aktief. Als een mens geluk heeft en men krijgt ze aan de praat dan zijn de wilde verhalen niet meer te stoppen: De keren dat hun vogel een konijn te stekken had aan de verkeerde kant van de beek, en dan; broek uit en door het ijskoude water, tot aan de borstkas door de modder, op handen, voeten en op de buik door de koeienschitten, ...pure lyriek. Omdat de valkerij in de Arendonkse geschiedenis zo'n prominente plaats heeft ingenomen is er in het Heemmuseum "Als ice can" een speciale hoek voorzien met alles over roofvogels. Een gewaardeerd lid van de kring, de Carlo, zo kan ik hem wel noemen, is een delerium nabij als hij over zijn havik, een vrouwkesvogel, begint te vertellen. Binnen de kortste keren praat hij in wazige zinnen zoals: "Mijne vogel is....een chique wijveke, en ....ik ben met een grote vogel vertrokken en met een klein vogeltje thuisgekomen. (wat moet ik me daar bij voorstellen ???)... Verstaat ge nu waarom Arendonk met geen enkele buurgemeente is gefusioneerd.!!!
Het Arendonks heemmuseum is elke laatste zondag van de maand open voor het publiek. Ook te bezoeken op afspraak.
....Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk. (zie mijn berichtjes van 29/6 en andere: asielcentrum)
Ahmed , zo'n 23 jaar, komt uit Irak. Uit een klein dorpke uit de buurt van Bagdad. Sarah, van dezelfde ouder, komt met haar moeder en broer uit Iran. Om precies te zijn uit Teheran. Het zijn om zo te zeggen geburen. Zo als wij geburen zijn met de nederlanders. Maar naast geburen zijn het ook aartsvijanden. Soennieten tegen Sjiieten, weet je wel. Ahmed is een christelijke Irakees die onder het regime van Saddam Hoessein - zolang hij in de pas bleef lopen - niet veel te vrezen had. Met de komst van de willekeur, na de val van Saddam, geraakte Ahmed als opgejaagd wild op de dool. Hij vluchtte over Koerdistan, via Turkije en nog wat Oost-europese landen naar België. Via Brussel is hij in het Asielcentrum van Arendonk terecht gekomen. Sarah, met moeder en broer, komen uit die andere schurkenstaat: Iran. Ook op de loop voor de willekeur en de Ajattollahs. Ook zij landen in Arendonk. ...En zoals dat wel meer gebeurt in een jong mensenleven worden Sarah en Ahmed verliefd op elkaar. Een Irakees met een Iranese. Water met vuur. Maar alles moet stiekem gebeuren: Broerlief van Sarah is als een gebeten hond als het over Irakezen gaat. Hij lust ze rauw. Enkele maanden hebben zij hun jonge relatie stil kunnen houden. Toen kwam Sarah's broer de liefde op het spoor. Na enkele bedreigingen en een klets tegen zijn oren is Ahmed vertrokken uit het centrum van Arendonk. Naar een ander centrum. Sarah heeft nog een tijdje de liefde kunnen onderhouden met de hulp van de pendeldienst van "de Lijn". Over en weer: van centrum naar centrum. Maar de druk werd te groot. Nu, zo'n twee jaar later, zijn Ahmed en Zarah niet meer samen. ..En deze keer was de onverdraagzaamheid en de haat van "hun eigen volk" de oorzaak...
Ons familiewapen. Wij hebben ook een familiewapen. (zie mijn berichtje van 7 november). 't Is niet goedgekeurd, het voldoet aan geen enkele eis van welke commissie dan ook, het is geschiedkundig niet verantwoord, in één woord er klopt nikske van. We hebben het zelf uitgevonden. Omdat we van het gedacht waren dat als Prins Laurent van Saksen Coburg Gotha en Jeanpol Dudekem d' Acos er eentje hebben, wij er ook recht op hebben. Het schild zelf bevat 5 onderdelen, een koffiepot, een orchidee, een horloge, een oorlelbolleke en een bij.
Vandaag gaan we het hebben over het oorlelbolleke.
Ziet ge het!!! ...Het oorlelbolleke. Volgens geleerde professoren aan de universiteit is het een pre-auriculair aanhangsel; een uitwas van de gehoorgang buiten het oor.(We zijn niet gek: we hebben dat nagevraagd: voor hetzelfde geld is het een begin van een siameesje.) Zo'n 6 generaties geleden is het voor het eerst in de familie opgedoken en nog wel aangetrouwd:. In 1877 trouwde één van de stamvaders met ene Joanna Jansen uit Postel. En zij was in het bezit van het bolleke. Sindsdien is het in elke generatie opgedoken: een tweelingbroer van ons vader, een broer en nu de jongste kleindochter. Bij haar werd het direkt na de geboorte operatief verwijderd. Slimme mensen die het kunnen weten zeggen dat het vrij uniek is. Een reden voor ons om het in ons familiewapen op te nemen.We zijn per slot van rekening zelf ook vrij uniek.
Psst....de waarheid over de Sint. De klein mannen spelen nu toch met hun cadeautjes. Ik kan het nu rustig vertellen: Mijn vriend was dit jaar dé echte Sinterklaas. Ik kan het weten: Hij heeft bij ons in de achterkeuken zijn kostuum aangetrokken. En ik heb eigenhandig zijne piet geschilderd, mijn vrouw de andere. Van ons thuis is hij met paard en koets vertrokken naar de kindjes uit de buurt.En beziens dat de heilige man had: mensen en geburen die normaal hunne kop omdraaien als ze hem in zijn doordeweekse kleren tegenkomen, begonnen al van op honderd meter te zwaaien en lieve woordjes te roepen. Buiten het feit dat 'mijne' Sint ruzie kreeg met een hollandse nep-sint met twee schabouwelijke neppieten en ze over de grens heeft moeten jagen is alles perfect gelopen. Na zijn toer en bezoek aan de kinderen van de buurt is sinterklaas nog een goeiendag gaan zeggen in het asielcentrum. Een veertigtal glunderende kindersnoeten stonden de Sint en zijn gevolg op te wachten. Ook Klaas beleefde plezier aan de ontvangst door de asielzoekers. Het kan ook niet anders: Hij en zijn twee zwarte hulpjes zitten daar natuurlijk op hun plaats: het zijn per slot van rekening zelf een stelletje vreemdelingen. Moe maar voldaan heeft de "echte" Sint zijn kostuum terug uitgeschoten. Veel rust is hem niet gegund want volgende week is hij al ingehuurd om met rendier en bellen de kerstman te vertegenwoordigen. Dan heeft hij een paar maanden rust - tot na het jachtseizoen,als er niet meer op konijnen mag gejaagd worden - dan moet hij weer opdraven als paashaas. Kei-cool en belangloos....stel U voor!!!
Het dynamietfabriek. Ingeklauwd door... grondverkavelaars. Toen in 1964 de werkhuizen en opslagplaatsen van de dynamietfabriek definitief sloten begon het verval. Wat eens een bloeiende fabriek was is nu een puinhoop van ingezakte werkhuizen en caravans...
...De waarheid, niets dan de waarheid. Een vriend van mij heeft zich ge-out als "Getuige van Jehova". Zich outen is zich bekennen tot iets: ik ben een etterbak bijvoorbeeld, of na zes uur s'avonds dans ik in een tutu rond de keukentafel. Dat is zich outen. Ik ken mijn vriend al van in onze jeugdjaren: samen op de klasbanken gezeten, samen bij de jeugdbeweging, samen bij het cafévoetballen, getuige mogen spelen op zijn trouwfeest. Fidele kerel waar ge staat op kunt maken. Tot voor een paar jaren: problemen op het werk, problemen met moeder-de vrouw, aan de drank....
Veertien dagen geleden ben ik mijne vriend terug tegengekomen op Turnhout Markt. Mooi in 't pak, boekentasje onder de arm. Een pint gaan drinken in de Cambrinus kon helaas niet. Mijn vriend was op weg naar een "brainwashbijeenkomst" van Jehova's Getuigen. Twee jaar was hij nu een gewaardeerd lid. Op het toppunt van zijn miserie - geen werk, geen vrouw, veel drank - was hij als een radeloze prooi in de strikken van Jehova's koninkrijk gelopen. Hij leurde nu met "wachttorens", discuteerde met de mensen aan hun voordeur en las elke avond 4 bladzijden uit Jehova's Waarheid. Met zijn jeugdjaren had hij volledig gebroken, jeugdvereniging en cafévoetballen uit zijn geheugen gewist. Met zijn kinderen en kleinkindjes had hij geen contact meer. Dat liet zijn nieuwe Waarheid hem niet toe; ze waren immers "Het Geloof" niet toegedaan noch genegen. Vrienden had hij niet meer: Hij werd immers iedere zondag verwacht in de Koninkrijkszaal of geacht om met een andere uitverkorene de straten af te struinen in de hoop andere wanhopigen in hun "Wereld en Waarheid" binnen te leiden. MOETEN GELOVEN kan moeilijk en pijnlijk zijn !!!.
Wat de Lieve God (zie mijn artikeltje van 3 december) was voor de jongens en meisjes van het 1ste studiejaar, is het gastenboek voor ons senioren. Hieronder volgt een al even mooie bloemlezing. Let wel op: de briefjes aan de "Lieve God" werden geschreven door kinderen van 6 en 7 jaar. De briefjes in de gastenboeken door mensen van boven de 50. Senioren, mensen met levenservaring dus.... Hier komen ze:
"Hallo amaai zenne, ben nogal verschoten van diene giraf zenne dadaa..."
"Mijun hondje schreef daarstraks een brief naar de Sint. Ik heb hem zelf slechts bij toeval gevonden!"
"Sint niklaas is bij mij geweest en heb paaseieren gekregen."
"Hallo. We waren nie meer wakker, Maar nu wel. dadaaa..."
"Aus den himmel hab ich e-mail gekriegen von meinen guten freund Karol. Auch meine gebeten sind mit dir."
"Ooit zag ik op een paaltje een bord hangen met daarop "vrouw te koop, niet tevreden geld terug."
Dringende oproep aan iedereen. Als je zwarte piet ergens tegenkomt, zeg dan dat zijne zak kapot is...
Goeiemorgen morgen goeiendag... ik wou dat ik je iets vertellen mag..."
"Seg amaai, er zit op mijne blog ook al ne man...iedereen mag hem meenemen zenne...ik heb al ne vent."
"Hallo Ja zenne Saluukes."
???? U hebt dringend hulp nodig van de "Here."
Zoals gezegd: een bloemlezing uit willekeurige gastenboeken... Een mens zou spijt krijgen dat Hendrik Conscience destijds zijn volk leerde schrijven.
De poeierloop. Kunt gij U nog herinneren hoe ge vroeger moest gaan zwemmen? Bij ons hier was er in ieder geval geen zwembad. Dat hebben ze in Arendonk pas rond 1978 gebouwd. Bij de inhuldiging zijn er nog twee schepenen, met een stuk in hun voeten, in gesprongen. Maar daar wou ik het niet over hebben. Nu nog niet.
Door Arendonk loopt de Wamp, onze plaatselijke stroom. Lang voordat de ruilverkavelingen onze rivier zo recht als een kaars maakte lagen de meanders in elke bocht. Sommigen meters diep. In die kuilen gingen wij zwemmen: de jongens in het Jongenskuiltje, de meisjes in het Meiskeskuiltje. Wij, de jeugd van de Voorheide, een gehucht van Arendonk, mochten daar niet komen. We stonden bekend als te gevaarlijk: Volgens de plaatselijke klap konden wij niet van de badpakskes van de meiskes afblijven. Wij trokken de bretellekes naar beneden, loog men over ons. Wij gingen zwemmen in de Poeierloop. Soms wel met z'n twintigen. En in onze loop mochten de jongens en de meiskes door elkaar zwemmen. De Poeierloop was een brede gegraven gracht van zo'n 500 meter lang die een verbinding maakte tussen het kanaal Dessel-Schoten en de dynamietfabrieken en die moest zorgen voor koelwater voor die fabrieken. 't Was daar elke zomer vollen bak en die van het centrum kwamen dan vol afgunst kijken hoe wij, jongens en meisjes van het eerste studiejaar tot het laatste middelbaar, door elkaar kreffelden, spellekens speelden en elkaar leerden kennen....van binnen en van buiten....Bij ons deden de meiskes zelf hun bretellekes naar beneden.
Vorige week is het laatste stukske Poeierloop dicht gegooid. Er komen brede putbuizen in en beton erover. De Poeierloop is moeten wijken voor de industrie en de vooruitgang. En net nu de Wamp haar meanders terug begint te krijgen zijn wij onze zwemput toch nog kwijt geraakt zeker.
![[ Picture of Willy Claes ]](http://www.nato.int/pictures/cv/secgen/claes.jpg)
Veertien dagen geleden ben ik mijne vriend terug tegengekomen op Turnhout Markt. Mooi in 't pak, boekentasje onder de arm. Een pint gaan drinken in de Cambrinus kon helaas niet. Mijn vriend was op weg naar een "brainwashbijeenkomst" van Jehova's Getuigen. Twee jaar was hij nu een gewaardeerd lid. Op het toppunt van zijn miserie - geen werk, geen vrouw, veel drank - was hij als een radeloze prooi in de strikken van Jehova's koninkrijk gelopen. Hij leurde nu met "wachttorens", discuteerde met de mensen aan hun voordeur en las elke avond 4 bladzijden uit Jehova's Waarheid.
