Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
18-03-2006
Jaarmarkt 2
Vervolg van de Jaarmarkt. Op hun jaarlijkse ronde langs de Arendonkse kroegen zijn mijn vrienden aanbeland in hun stamcafé. Het café heet "het Volkspaleis" of zoiets en dat is er aan te zien. Antoon Spinoy, de grote steenlegger, zou zich in zijn graf omdraaien. Het café is inderdaad het café van het volk geworden maar dan van exemplaren die zich lijken te gedragen als beesten: Zatte doosjes aan de toog, mannekes met gouden handjes, exotische tsjechische serveusjes en halfblote hollandse animeermeisjes en ander kermisvolk. Ondertussen proberen een paar overjaarse boerenzoons, hun vroegere strapatsen bij de KLJ indachtig, de minderjarige dochter van één van de serveuses zat te voeren. De vuiligheid in de glazen kan wedijveren met de smeerboel op de vloer en de spinnenwebben hangen vastgeklodderd in de pisbakken.Voorwaar een plaats waar de waarkmens zich moet thuisvoelen. En dan te bedenken dat hier ieder jaar, als de vogels jongen, de vlaggen door deuren en ramen buitensteken en er verheven toespraken worden gehouden door de "Willy" of de "Freddy". 't Wordt hoog tijd dat ze met de grote kuis beginnen. Mijn vrienden snapten dat ook en verplaatsten zich naar hun laatste jaarmarkthalte: het tegenoverliggend café "een bagatel". De vreugde en de lol in "café bagatelleke" was niet minder dan bij de waarkmens. Ook hier zatte, half uitgeklede teutebellen, venten met rooddoorlopen verzopen oogkes en als kers op de taart een overjaarse van een bierbuik voorziene hollandse charmezanger die zichzelf serieus stond te vinden. De cafébaas had hem in een hoek van de kroeg gedeponeerd en daar stond hij uitgebreid André Hazes en Frensje Bauwer na te kweiken.... Met succes zo bleek. Mijn vrienden hebben hun pint laten staan en hebben het pand verlaten: Aan de buitendeur moesten ze over een andere zatte hollander stappen die dwars voor de deur lag. Zijn broek open en zijn onderbroek op zijn knieen. Een paar supportsters waren met een brandende sigaar zijn schaamhaar weg aan 't stoken. Volgende week is het jaarmarkt in Retie maar daar passen mijn vrienden voor. Te wild en te vulgair voor hun doen, zeggen zij.
...een culturele hoogdag. Zoals elk dorp dat zich respecteert heeft ook Arendonk zijn jaarmarktkermis. Bij ons is dat de tweede zondag van maart. De maandag daarop wordt de markt en de aanpalende straten overspoeld door raar uitziende wezens met speciale karren die allerlei koopwaar aanprijzen dat, éénmaal aangekocht, niet blijkt te werken of totaal nutteloos blijkt te zijn. Vier vrienden van mij hebben een trouw abonnement op de jaarmarkt. In een snel tempo laveren ze voorbij al de kraampjes met snuisterijen, langs reclamemakende politieke partijen en tentjes van non-profitorganisaties om te belanden bij het vertrek: Café bij Jeanne Trul, een bruin café naast het gemeentehuis. Daar is de fine fleur van Arendonk al verzameld. Het gemeentepersoneel heeft een driekwart snipperdag gekregen van de burgervader en staat dat uitgebreid te vieren aan een geimproviseerde toog. Mijn vrienden drinken hier vier pinten; van ieder ééntje.
De volgende halte van mijn vrienden op hun kroegentocht is het cultureel centrum van de gemeente. In Arendonk heet dat centrum "De Garve". Het had evengoed "bij Jeanne Trul" of "den bonte Os" kunnen heten. Met jaarmarkt wordt De Garve ingepalmd door een plaatselijke fotoclub die, om hun kas te spijzen, dikke zelfgemaakte soep verkoopt. Dat is meteen de enige culturele activiteit waar de club zich op kan beroepen op uitzondering van een paar kunstig gemaakte naaktfotos van een model op jaren met een biljartkeu in d'r handen. Vroeger maakte de club foto's van BA's, bekende Arendonkenaars. Die werden telkenjare met groot succes tentoongesteld. 't Was ook geen kunst, maar het waren toch schoon foto's. Jaarmarkt heeft echter niets met kunst en cultuur te maken en dat beseffen mijn vrienden ook. Na het nuttigen van een verkeerd getapte stella verkassen zij naar hun lievelingskroeg en het clublokaal van hun geliefde partaai een paar honderd meter verder op. Hun verdere avonturen leest u nog deze week op dit blog of in de streekeditie van de Gazet van Antwerpen. Bij de politieberichten wel te verstaan.
Zot van 't voetballen. Vrienden van mij staan zot van 't voetballen. Op zich is daar niks op tegen. Ik heb zelfs vrienden die zot staan van de vrouwen. Ieder weekend spenderen sommige gasten een zondag en vijftien euro om ergens te velde een scheidsrechter uit te schelden voor "voile zwette", met apennootjes te smijten, oerwoudgeluiden te produceren en de tegenpartij te schofferen. Als ze dat zouden doen op een doordeweekse dag op de Meir in Antwerpen dan werden ze opgepakt voor ordeverstoring en aanzetten tot ontucht en rassenhaat. Mijn vrienden zijn zo niet: die laten zich op het voetbal voor de zot houden. En nog wel door jonge gasten tussen de 20 en de 35 jaar die zonder veel scrupules naast de bal stampen, er onder door koppen, er naast pakken en dan voor dood gaan liggen. Maar mijn vrienden worden stillekesaan slimmer en beginnen zich vragen te stellen bij het gedrag en de uitlatingen van hun idolen. Zij vinden het ook niet meer vanzelfsprekend dat die jonge gasten met BMW-sportkarren liggen rond te toeren, ze snappen ook niet meer dat jonge kerels elke werkdag onder de uren van den baas ongegeneerd en de godganse voormiddag mogen kaartspelen, ze verstaan niet dat gezonde kerels na twee voetbalmatchen in één week afgepeigerd en ten einde krachten zijn, het gaat hun verstand te boven dat hun idolen na een verloren match iedereen de schuld geven behalve zichzelf. Mijn vrienden pleiten er nu voor om heel de huidige voetballerij op topniveau bij het groot huisvuil te zetten en te beginnen met een proper lei en dat houdt in: - dat in iedere club nog maar maximaal 4 buitenlandse spelers mogen opgesteld worden. - dat iedere speler verplicht wordt om met de velo of met de lijnbus naar het werk te komen. -dat iedere profspeler minimaal 20 uren onbezoldigd vrijwilligerswerk per week dient te verrichten. - dat iedere speler zijn eigen boterhammen mee naar de training moet brengen. - dat alle spelers moeten meedraaien in een beurtrol voor de opkuis van de kantine, het grasmaaien, de kalklijnen trekken en de tribunes schuren.
Mijn vrienden zijn natuurlijk maar amateurs en wat ze zoal bedenken maakt natuurlijk geen schijn van een kans. Maar er over nadenken en nog wat regeltjes erbij verzinnen zou in ieder geval geen kwaad kunnen.
Wat een ravage... treft een mens aan als hij na enkele dagen afwezigheid weer onder de collega-bloggers plaats neemt. Herrie, varkenskoppen, schunnige fotos, scheldpartijen, blogs die aankondigen om voor de elfendertigste keer van het SN te verdwijnen, zich bedenken, terugkomen onder een andere naam en meer van die "carnavalsstreken". Bij het aanschouwen van dit alles zou een pas gerevalideerd persoon terug de schijterij krijgen. Neem nu de bloggers die om wat voor reden aankondigen dat ze een puntje zetten achter hun blogactiviteiten: Ogenblikkelijk schieten een paar goedmenende zielen in actie om deze bloggers te behoeden voor het martelaarschap. Ik vraag me dan af: Zijn die collega-senioren zo makkelijk te beinvloeden of menen ze het niet?. 't Is natuurlijk leuk voor de familiegeschiedenis: "opa is ooit actief geweest op internet en hij was daar heel geliefd....ze konden hem zelfs niet missen...iedere keer begon hij opnieuw."
Ik heb mijn "brabbesblog" gemaakt voor twee categorieën van mensen: de eerste categorie zijn de mensen die rondom mij leven: familie, kennissen en nogal wat goei vrienden (ja, die heb ik ook !!!): voor hen heb ik de beide zijkanten van mijn blog gereserveerd: familie- en andere kiekjes waar niemand anders iets aan heeft en van tijd tot tijd een anecdote over plaatselijke gebeurtenissen in het middenvak. De tweede categorie zijn de collega-bloggers, de toevallige passanten en andere geinteresseerden. 't Klinkt misschien een beetje cru maar ik heb eigenlijk geen affiniteit met deze mensen.- met uitzondering van hooguit een 5tal bloggers die ik heb leren kennen en waarderen via kanalen naast het bloggen. Ik ken de anderen van haar noch pluim. Ik blijf er vriendelijk tegen hoor, ik ga zelfs een goeie dag terug zeggen maar of zij al dan niet verkiezen om het bloggen adieu te zeggen zal mij een zorg wezen. Ik zou het genant vinden iemand die ik niet ken te vragen om te willen blijven. Ik ben ook niet te beroerd om toe te geven dat ik het fijn vind om een goede waardering te krijgen; dat ik het leuk vind als ik weer een plaatske ben gestegen in de galerij van de eeuwige roem. Diegenen die het olympisch principe huldigen van "meedoen is belangrijker dan winnen" beliegen zichzelf. En dan die eeuwige dankbaarheid: Waarom zou ik in een dankbare buiging moeten neerzijgen voor de makers van het seniorennet. Wij krijgen van hen de mogelijkheid om ons ding te doen en wij, alle 6.000 bloggers te samen, zorgen er op onze beurt voor dat het seniorennet door onze blogs miljoenen bezoekers trekt en alzo een kroonjuweeltje wordt. Wat ik wel heb voor de makers is respect en bewondering voor de manier waarop zij hun project uitbouwen. Daar kan men terecht fier op zijn. ...Maar ik ben afgedwaald: Ik kreeg dus bijna een beroerte toen ik de puinhopen aanschouwde die waren veroorzaakt door collega-bloggers. Eén slachtveld van verbale scheldpartijen. Misschien is het verstandig om de organisatoren te vragen om op het strand van Oostende een vierkante kilometer af te bakenen met een rood-wit politielint, aan beide kanten van dat vierkant een container rotte vis te zetten en de deelnemers aan de reunie naar believen te laten gooien met het stinkend goedje. Het zal de samenhorigheid ten goede komen. Ik zal verstek laten gaan: ik lees het 's anderendaags wel op het een of andere blog...als het ondertussen niet gestopt is.
De Eifeltoren in Parijs. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We zijn begonnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Ondertussen zijn deklassieke zevende revue gepasseerd en gaan we verder met de moderne zeven. Vandaag zijn we aan nummerke 2. 1. de beelden op het paaseiland.(06/03) 2. de Eifeltoren in Parijs.(14/03) 3. de Mayasteden in Zuid-Amerika. 4. het operahuis in Sydney. 5. de kathedraal van Chartres. 6. de Borobodur in Indonesië. 7. de tempel van Angkor Wat. 7.1 de Taj Mahal in India. 7.2 de Chinese muur.
De Eiffeltoren is het meest opmerkelijke monument in Parijs en het is wereldwijd het symbool van Frankrijk. Het wordt door velen gezien als één van de niet-klassieke wereldwonderen. De toren, opgetrokken uit ijzer en genoemd naar zijn bouwheer Gustave Eiffel, ontvangt jaarlijks meer dan 5,5 miljoen bezoekers. Op 28 november 2002 verwelkomde de Eiffeltoren zijn 200.000.000ste gast.
De Eiffeltoren is gebouwd voor de Internationale tentoonstelling van Parijs in 1889, ter viering van de Franse Revolutie in 1789. De Prins van Wales, Koning Edward VII van Engeland, opende de toren.
Van de 700 voorstellen die waren ingediend voor een ontwerp competitie, werd het ontwerp van Maurice Koechlin & Emile Nouguier unaniem gekozen. De aannemer was ene meneer Gustave Eiffel en de architect was meneer Stephen Sauvestre. Het ontwerp werd niet meteen aangenomen, doordat enkele vooraanstaande Parijzenaars ertegen demonstreerden, waaronder Emile Zola, Charles Garnier en Dumas.
Met zijn 324 meter (inclusief vlaggenmast) was dit het hoogste gebouw tot 1930. Andere statistieken zijn: 2.5 miljoen klinknagels, 300 staalwerkers en 2 jaar om het te bouwen (1887 - 1889). De top beweegt maximaal 12 cm door de wind.
De hoogte varieert tot en met 15 cm afhankelijk van de temperatuur, 15.000 ijzeren stukken, 40 ton verf, 1.665 trappen naar de top. Het werd bijna gesloopt in 1909, maar werd gered vanwege de antenne op de top die werd gebruikt voor de telegraaf.
Ziek Mannen, den "Brabbes" is zo ziek als een hunneke.
beestjes in zijne buik, nagels in zijn koppeke, en zo stijf als een plank. de mannen van de Pidpa kunnen niet bijhouden met water leveren om het toilet door te spoelen.
Hij en zijne maat, J.Rekel, liggen dus een paar dagen plat.
(met dank aan "broertje Martinus" om het blog enigszins actief en onder de mensen te houden.)
De wereldwonderen lopen stilaan op een einde... En nu de glijmiddeltjes en de erectiepil een vooraanstaande plaats hebben ingenomen in de huisapotheek van de senioren is de tijd gekomen om aandacht te besteden aan het positiespel om het met een populaire voetbalterm te zeggen en dat vinden we in de Kamasutra. Ik weet het...ik weet het... Sommigen bloggers zijn me voorgegaan maar dat waren ofwel doktoors ofwel gasten die uit eigen ervaring spraken, wat niet altijd een referentie is.
Op zijn hondjes, gelijk de missionarissen, een zeldzame keer vastgebonden aan de sponden van het bed daar deden we het zo wat mee. Ondertussen weten we dat we nog wel op zon 50 ander manieren de liefde kunnen bedrijven Maar hoe moet datzonder onze nek te breken of een onherroepelijke hernia op te lopen? Daarom zoals reeds vroeger beloofd, gaan we in verschillende afleveringen voorlezen uit de Kamasutra, een oud liefdesboek uit India, dat ergens in de eerste eeuwen van onze jaartelling is geschreven. In deze seksuele handleiding komt van alles aan bod. Het gaat bijvoorbeeld over:
Seksuele technieken. Je kunt een vrouw wel op drie manieren zoenen, en verder zijn er wel acht soorten kussen. Je hebt de nekkus, de bijtkus, de snoepkus, de plaagkus, de waterkus en de zuigzoen. Omhelzen kan op vier manieren. Je kunt je nagels op maar liefst acht manieren in de huid van je geliefde zetten. En de penis kan negen bewegingen in de vagina maken. Versieren. Als een meisje heeft laten merken dat ze een jongen leuk vindt, moet hij haar verder voor zich winnen door bijvoorbeeld haar hand vast te pakken, door bij het zwemmen in het water te duiken en dicht naast haar boven te komen of door bij een feest haar voet aan te raken.
Het lichaam. bijvoorbeeld de grootte van geslachtsorganen. Mannen zijn van klein naar groot een haas, stier of paard; vrouwen zijn een hert, merrie of olifant. Op elk potje past een dekseltje, en waar geen dekseltje op past ondergaat een maagdenwijding of kan lid worden van de pauselijke wacht.
voor de anderen onder jullie:
Zet de spuitbus Reflex-spray en het potteke tijgerbalsem al maar klaar!.
de vogelgriep. We kunnen natuurlijk wel eens lachen met de ophokplicht. Ondertussen heeft men maar mooi en op een zeer adequate manier het gros van de bevolking de stuipen op het lijf gejaagd.
Zonder het probleem te minimaliseren kunnen we toch de vraag stellen of al deze paniekzaaierij nodig is. Even alles op een rijtje. Het vogelgriepvirus H5N1 behoord tot het grieptype A waartoe alle grote griepuitbarstingen in de vorige eeuw behoorden. In 1918 de Spaanse griep met 20 tot 40 miljoen doden. In 1957-1958 de Aziatische griep met 1 miljoen doden en later nog de HongKonggriep met 700.000 doden.
Het vogelgriepvirus H5N1 waar we nu mee zitten is opgedoken in 2003 in Azië en heeft sindsdien aan 76 mensen het leven gekost. Op uitzondering van 3 kleine Turkse meisjes zijn alle slachtoffers in Azië gevallen; meer bepaald in China, Thailand en Vietnam.
Momenteel is de ziekte slechts overdraagbaar van dier naar mens. Van mens naar mens zou enkel kunnen wanneer er een nieuw virus zou ontstaan uit een samensmelting van het vogelgriepvirus en een bestaand menselijk virus (griep..). En dan komen we tot de kern van de zaak: De hygienische omstandigheden in de genoemde Aziatische landen zijn van dien aard dat het een wereldwonder mag heten dat er nog niet meer slachtoffers zijn gevallen. De mensen slapen bij de kippen, de beestjes worden geslacht tussen de restanten van het huisvuil, open rioleringen en andere koeiendrek.
Zonder de zaak dus te minimaliseren dient men zich dan ook vragen te stellen of al deze voorzorgsmaatregelen niet ingegeven zijn door een vorm van paniek. 76 doden en één poes wereldwijd in een tijdspanne van 3 jaar- hoe erg ook voor alle nabestaanden - zijn niet van dien aard om de brave burger de schrik op het lijf te moeten jagen. Als men het probleem bij de bron wil aanpakken dan zal men in Vietnam en omstreken moeten leren om hun handen te wassen en niet in de waterput te pissen.
De ophokplicht. Ik ben vandaag mijn vriend gaan helpen. Mijne vriend is namelijk slachtoffer van de ophokplicht. Als semi-professionele kiekenkweker is hij in het bezit van een pluimveestapel voor dubbel gebruik (leg- en soepkiekens) en van ganzen. Bovendien ligt zijn commerce in de nabijheid van een vogelrichtlijngebied, een moeilijk woord voor een autostrade voor trekvogels. ........Mijne vriend zijn gevogelte moest dus opgehokt worden. Daar zijn we vandaag - véél te laat - mee bezig geweest. Het stalleke waar de beesten normaal in overnachten is ongeschikt omdat daar al een gecastreerde ezel resideert. Niettegenstaande de ballen bij dat beest zijn verwijderd is hij/zij even balorig gebleven als van te voren. Het is onverantwoord om daar enig ander levend wezend bij te huisvesten. Mijn vriend heeft dus noodgedwongen gekozen voor camouflagenetten. Omdat hij niet zijn hele hof wilde afspannen hebben we een terreintje afgebakend van 10 bij 10 meter. Ik weet het ; veel is dat niet, maar de kiekens en de ganzen moeten maar een beetje dichter bij elkander kruipen. De winter is tenandere het land nog niet uit en er kunnen nog koude nachten komen. Rondom dat terreintje hebben we palen geslagen die we op de vaartdijk hebben gevonden. De mannen van de "dienst der scheepvaart" zijn de dijken aan het herstellen en het is een aanschuiven van klein zelfstandigen om de oude palen op hun remorque te laden. We kwamen zelfs twee gepensioneerde gemeenteambtenaren tegen: eentje van de ontvangerij en eentje die elentrik repareerde op het ocmw. Bovenop die palen heeft mijn vriend het camoeflagenet genageld. De kiekens en de ganzen zijn nu opgehokt. 't Is natuurlijk geen zicht: de hof van mijn vriend lijkt nu op een gebombardeerd kamp van soennietische verzetstrijders in Irak. Maar hij is wel in orde met de wetgeving....Nu ik het zo bedenk: misschien wel de eerste keer in zijn leven.
De beelden op het Paaseiland. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We zijn begonnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Ondertussen zijn deklassieke zevende revue gepasseerd en gaan we verder met de moderne zeven.Vandaag de eerste. 1. de beelden op het paaseiland.(05/03) 2. de Eifeltoren in Parijs. 3. de Mayasteden in Zuid-Amerika. 4. het operahuis in Sydney. 5. de kathedraal van Chartres. 6. de Borobodur in Indonesië. 7. de tempel van Angkor Wat. 7.1 de Taj Mahal in India. 7.2 de Chinese muur.
Het eiland werd waarschijnlijk rond 400 bereikt door Polynesische zeevaarders van de eilanden rond Tahiti. Getuige het gebruik in Polynesië van de zoete aardappel, die uit de Andes stamt, is er waarschijnlijk wel enig contact geweest met het vasteland van Zuid-Amerika. De bloeitijd van het eiland, waarin de beelden (moai) zijn opgericht, schat men op 1000 - 1600, en in die dagen had het eiland tot 7000 inwoners. Het eiland kende zijn eigen schrift, het Rongorongo, waarvan nog een aantal voorbeelden bewaard zijn. Nadien ging het bergafwaarts, waarschijnlijk door roofbouw en het verplaatsen van de beelden vanaf de plaats waar ze werden gemaakt naar de kust. Het eiland was oorspronkelijk bebost, maar van dat woud is geen spoor meer.
Zonder hout was het eiland hopeloos van de wereld afgesneden: er kon geen schip meer worden gebouwd. Er volgde waarschijnlijk grote sociale onrust, en in de 18e eeuw begon men alle ahu omver te gooien. Kanibalisme was het vervolg van de hongersnood, iedereen moordde elkaar uit en dus is het eiland nu onbewoond.
Het werd op Paasdag 1722 ontdekt door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jacob roggeveen, vandaar ook de naam van het eiland.
Wie heeft juffrouw Erdal verstopt? Deze week is er in 't Bels een terroristje gaan lopen. Eentje van extreem-linkse signatuur en daar bovenop nog een vrouwtje zou onze prins flip zeggen. Mevrouw Fehriye Erdal werd dinsdag in Brugge veroordeeld tot vier jaar cel en een boete van 2.500 Euro. Als lid van de DHPK-C, een militante Turkse terreurorganisatie werd zij in Turkije verdacht van mededaderschap aan de moord op een industrieel en twee van zijn personeelsleden in 1996. Zij zette het op een lopen en kwam in België terecht waar zij na verloop van tijd werd opgepakt voor verboden wapenbezit en bendevorming. Na een hongerstaking en nog wat gerotzooi kreeg zij huisarrest op een onbekende plaats in België en de Staatsveiligheid moest haar in de gaten en in 't leven houden. Dat moest tot dinsdagavond dus: de polis zou haar dan komen halen om haar straf uit te zitten. Maar de turkse mie was gaan vliegen. ...Foetsie. Madame Onkelinckx, de verantwoordelijke minister van justitie, snapte er nikske van: "..Er waren constant 3 ploegen van 8 agenten met de zaak bezig en we hadden nog een ploeg van 8 politiemannen met 4 autos achter de hand" declameerde de minister. Dat zijn 32 polissen. "We mochten ze niet oppakken" zei die andere minister, de skilatten nog onder zijn voeten."ze was nog niet veroordeeld."
TURKSE KAMERAAD ERDAL IS ONKELINX TE SLIM AF
Waar juffrouw Erdal uithangt zal me een zorg zijn. Eigenlijk hoop ik dat de Turken, na twee afgewezen uitleveringsverzoeken, bij de derde hun gelijk wel halen als ze haar hier per geluk nog kunnen terug vinden. Als 't mieke Erdal naar België gekomen is om hier rust en vrede te kennen had ze zich maar aan de regels moeten houden: dan had ze niet moeten gaan leuren met kalasnikovs en zeker den "terrorist" niet gaan uithangen. We moeten er niet meer teveel woorden aan vuil maken: "Laat juffrouw Fehriye Erdal van de DHPK-C in Istanboel haar straf uitzitten". Ze zal rap het verschil kennen tussen een turks prison en een belgisch huisarrest. ...en die twee ministers moeten voor hun straf elk vijfhonderd keer schrijven: "Wij hebben België belachelijk laten maken."
Spoorloos verdwenen... Wie heeft de Tibetaanse troonopvolger gezien? 't Gaat goed met China. In snel tempo wordt het een van de economische grootmachten. Prinsen en regeringsleiders lopen er de deuren plat om de chinese machthebbers op te vrijen. Fabrieken met westers en vlaams kapitaal rijzen er uit de grond...maar de mensenrechten ho maar...Nooit van gehoord. Kent U Tibet? Al bijna 50 jaar een geannexeerde provincie van China. Kent u de Dalai Lama? of de Panchen Lama??? Hiernaast staat een fotoke van de wettige troonsopvolger van Tibet.
De Dalai Lama, de geestelijke en politieke leider van Tibet ging in 1959 in ballingschap naar India toen de Chinezen met grof geweld Tibet binnenvielen. In 1989 werd daar een jongetje geboren die erkend werd als de 11de Panchen Lama, de reincarnatie en wettige opvolger van de Dalai Lama. De Chinezen die nattigheid voelden, kidnapten de kleine troonopvolger met zijn hele familie en sindsdien, al 11 jaar, is hij spoorloos. Alle Chinezen gebaren van krommen haas. Nooit van gehoord zeggen die mannekens met hun spleetoogkes. Zij stelden in de plaats van de gekidnapte kleine een ander ventje aan dat ooit de grote baas moet worden in Tibet. Vorig jaar in de grote vacantie zou de Dalai Lama België bezoeken; juist op het moment dat onze prins flip met nog een paar anderen in zijn zog in china wou gaan buurten. De Dalai Lama mocht niet komen; dat werkte verstorend voor de politiekers en op de zenuwen bij de chinezen. Nu dit jaar in juli komt hij wel, en nog wel naar Antwerpen, Brussel en Gent. Mocht ge ondertussen die kleine tegenkomen ; er niet mee naar de "chinees" gaan hé.
Ook bij de soldaten geweest? De verplichte legerdienst is nu al weer meer dan 10 jaar afgeschaft. De meesten onder ons die niet vrijgesteld werden wegens broederdienst, platvoeten of een bevriende politieker hebben echter één of meerdere jaren van hun jeugd doorgebracht in de een of andere legerkazerne. Naargelang de graad die men in het leger bekleedde werd er met uw voeten gespeeld of kon je met ander zijn voeten spelen. Tot 1909 bestond het Belgisch leger uit vrijwilligers en lotelingen. Wie zich de film "de Loteling" herinnert weet hoe zo'n loting er aan toeging. De meesten van de uitgeloten waren van gewone komaf - fabrieksarbeider, boerenzoon - en konden met moeite lezen, laat staan dat ze hun naam al konden schrijven.
(foto uit "de Loteling van Roland Verhavert) Bij mijn stamboomopzoekingen vond ik in een brief van 8 juli 1874 vanuit Namen. Hij werd door een daarvoor aangestelde soldaat geschreven in naam van mijn ongeletterde overgrootvader aan zijn vader, mijn betovergrootvader dus. Of ze nu wel of niet konden schrijven, de inhoud van de brieven van 130 jaar geleden was nog precies dezelfde als in onze tijd:" ....en hoe is het thuis, iedereen nog gezond en zoudt ge als 't u blieft nog wat geld kunnen opsturen." Het geproduceerde nederlands was wel geen universiteitsvlaams maar in Arendonk verstonden ze het toch. Lees maar eens mee:
"de kompelementen van zijnen zoon als dat hij nog in goede gezonheyd is en hij hoopt van hune alle het zelfden en waar het anders het zouw hem groot verdriet doen en dat hij ook geere nog een wijnig geld zouden hebben als gij het derven kund en veel meeder kan ik niet scryven dan de kompelementen aan vader en broeders vrinden en vrindinen als dat ik denk van maar een vier maanden te goei moeten te dienen."
Mijn overgrootvader is heel en zonder teveel butsen uit zijn legerdienst gekomen. Of hij de gevraagde centen ooit heeft gekregen is minder zeker en of die vrindinen blijven wachten zijn lijkt al me helemaal onwaarschijnlijk.
De tempel van Artemis in Ephese. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! 1. de pyramides van Cheops.(20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon.(03/02) 4. het mausoleum van Halicarnassus.(08/02) 5. de Pharos van Alexandrië.(16/02) 6. het Zeusbeeld op Olympia.(23/02) 7. de tempel van Artemis in Ephese (28/02)
De Tempel van Artemis (Diana) in Efeze in Klein-Azië (het tegenwoordige Turkije) wordt algemeen gerekend tot de zeven klassieke wereldwonderen. Het in de 6e eeuw voor Christus door Croesus gemaakte bouwwerk was opgetrokken van marmer. Het was een van de heiligdommen ter ere van de maagdelijke jacht-, vruchtbaarheids- en maangodin Artemis, een voor de Grieken in die tijd zeer belangrijke godin. Het was bijna 122 meter lang en ca. 55 meter breed. Het totale complex had een oppervlakte van ca. 8000 m². In de 4e eeuw voor Christus werd de tempel gerenoveerd, maar in het jaar 262 vernield en leeggeroofd door de Gothen. Later werd het bouwwerk afgebroken. Brokstukken van de tempel worden bewaard in het Brits Museum in Londen. Acht van de ca. 18 meter hoge, donkergroene pilaren zijn te bezichtigen in de aya Sofia in het Turkse Istanbul.
Heel bevreemdend ... ...vond ik het dat ik bakken vol kritiek en vieze praat over me heen kreeg in een 15tal emailtjes als reactie op het artikeltje over mensen in de illegaliteit. (zie 22/02). Ik schreef daarin dat mensen die illegaal en uitgeprocedeerd in ons land verbleven, conform de wet het land dienden te verlaten. Ik was een onmenselijke kinderbeul, een vieze vlaams blokker en een gevoels- en gewetenloze racist. Hallo !!! Een emailtje terugsturen naar deze gasten was niet mogelijk omdat in goede seniorenbloggersstijl de meeste emails anoniem of vals waren. Daarom; om deze schatten een beetje te helpen volgende vraagjes: Waar zaten jullie toen hier aan het bushokje een zigeunerfamilie, van god en klein peerke verlaten, in de vrieskou en met een versleten kindervoiture met daarin een boeleke van 3 maanden, naar Brussel vertrok om uitgewezen te worden...waar zaten jullie toen? Waar zaten jullie met jullie plakaten toen die 10 Nigerianen van die scheepsschroef werden geplukt en enkele weken later naar een gesloten asielcentrum gingen om uitgewezen te worden....waar zaten toen die plakaten? Waar waren jullie proteststemmen toen een kreupel zigeunervrouwke met één been en nog geen één meter vijftig hoog moest vertrekken omdat ze van het bestaan van procedures geen kaas had gegeten en niemand haar taaltje sprak?....waar was jullie protest? Waar zaten jullie toen die Kazakse familie terug moest omdat toevallig hun zoontjes geen sjotterkes waren, of niet naar een school gingen die een leerlingentekort had? Sliepen jullie toen die Mongoolse moeder met haar dochtertje zonder protest het vliegtuig in kroop richting de plaats waar ze hare vent overhoop hadden geschoten? ....Waar waren jullie bij die ander honderden uitwijzingen? Hadden die geen rechten? Wat hadden zij misdaan dat ze wel terug moesten zonder protest van jullie? Jullie wisten van niets, zeggen jullie nu. 't Zal in jullie oren hardvochtig klinken, misschien is het dat ook wel, maar we zullen een keuze moeten maken: Het is niet: Jij mag blijven, jij moet eruit. ....Was 't maar zo eenvoudig !!!
De twee "G's." Vorig weekend zijn we gaan wandelen aan het Kroonven in Bladel. Voor diegenen die Bladel niet weten liggen: Het is een Brabants dorpke niet ver van de Belgische grens met nog vele honderden hectares bossen en daarin verscholen een hoop vennen. Dat wandelen van ons is maar een alibi om na niet al te lange tijd ergens in een kroeg te belanden. Dit keer was dat "het Nekkermenneke".
Vroeger toen er nog geen leidingwater bestond werd met een lange boomstaak en daaraan een emmer, water uit een put gehaald en in die putten zaten de nekkermennekes. Je zag die zitten als je over de rand van de put keek.
Het cafeeke waar we belanden heette het "Nekkermenneke". In de jaren '60-'70 werd er zondagsvoormiddags gekaart door een paar stamgasten en de cafébaas zelf. Met z'n vieren zaten ze te klaverjassen aan een tafeltje met daarrond een hoop supporters. Als er iemand dorst had moest hij het zelf halen want de cafébaas was aan 't winnen. Wanneer er een toevallige passant het café binnenkwam en naar de waard vroeg om een pint te bestellen dan zei de kaartende cafébaas steevast:" die heb ik vandaag nog niet gezien" en hij kaartte verder. Toen wij binnenkwamen zat "koud Pietje" aan het stamtafeltje. Koud Pietje is een gepensioneerde gemeenteambtenaar op jaren die zo'n beetje de "Swis" is in het café. Hij wandelt van tafel naar tafel en vraagt uitgebreid naar ieders gezondheidstoestand, zelfs als met het blote oog te zien is dat deze hopeloos is. Pietje is 76 maar dat is er niet aan te zien. Hij is nog één en al vitaliteit, komt erbij zitten, buurt, vertelt, en in een onbewaakt moment drinkt hij uw borreltje jenever half leeg. Pietje heeft zijn bijnaam -Koud Pietje of Pietje diepvries - gehaald toen hij als bijverdienste zijn huis had omgebouwd tot een grote frigo die hij verdeelde in klein vriezerkes. Overdag leverde Pietje, als ambtenaar op het gemeentehuis, de slachtvergunningen af en 's avonds stopte hij de gevierendeelde koeien in zijn verhuurde frigos. Koud Pietje had voor ons nog een moppeke in petto: "..In de klas was juffrouw Annelies bezig met de les Nederlands en de kindjes in de klas moesten voorbeelden geven van woordjes met daarin 2 g's. "gegeven" zei Chareltje. "goed zo Chareltje" zei juffrouw Annelies. "gegeten" zie Fritske. "flink zo Frits" zie de juffrouw. ....Andréke op de laatste rij zat al tien minuutjes met zijn vingerke te zwaaien. Eindelijk was hij aan de beurt. "Geslachtsgemeenschap" zei Andréke. " Mooi zo, dat is een hele mond vol " sprak juffrouw Annelies. "Nee juffrouw dat is pijpen met twee p's" antwoordde Andréke. ...Toen moest Koud Pietje van de cafébaas aan de toog komen zitten...
Voor de vroege bloggers... ....voor de nachtraven onder jullie, voor de vroege kruideniers, voor de stokers en andere pipos als daar zijn "de holtorren", "het vuurpeleton", "den douwen", "het schoentje", "dauwke junior" en nog een hoop bloggers die anderen niet gerust kunnen laten, vannacht gelezen in een serieus boek en onmiddellijk aan jullie gedacht: "Wijsgeerige opmerkingen en gedachten". De menschen ijveren doorgaans tegen die ondeugden, welke zij zelve bezitten of waarvan zij het tegenbeeld in de tegenoverstaande deugd meenen te bezitten."
Wie herinnert ze zich nog? ..de kapellekes tegen de gevels van de huizen, boven de voordeur, afgeschermd onder een dakgoot?... Als men door landelijke dorpen van de Kempen rijdt ziet men ze links en rechts nog hangen, maar het worden curiosa : de Mariakapelletjes. Toen in 1954 het kerkelijk dogma "Onze Lieve Vrouw Onbevlekt ontvangen" honderd jaar oud was werden in de verschillende Vlaamse bisdommen de gelovigen aangespoord om een gevelkapelletje op een goed zichtbare plaats aan hun huis te bevestigen.Tegelijkertijd deden de huishoudens de belofte iedere dag tesamen met de kinderen tenminste één tientje van een paternoster te bidden. Het waren de hoogdagen voor de vlaamse katholieke kerk. In landelijke parochies hingen de kapellekens deur naast deur, en het was als met de zondagsmis; wie er geen aan zijne gevel had hangen werd vies aangekeken. Nu meer dan 50 jaar later kom je ze nog sporadisch tegen: tegen de gevel van een oude boerderij, bij een bejaarde jonkman die niet meer op de ladder durft om het beeldje weg te halen of boven een oude staldeur, op enkelen na, allemaal vergaan en verweerd door wind en zon. Deze vorm van volksdevotie is verloren gegaan en vervangen door deze van de tuinkabouterkes in het voortuintje of heksenvrouwkes achter de ramen.....'t Is maar waar ge in gelooft.
Het zeusbeeld op Olympus. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!!
1. de pyramides van Cheops.(20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon.(03/02) 4. het mausoleum van Halicarnassus.08/02) 5. de Pharos van Alexandrië.(16/02) 6. het Zeusbeeld op Olympia.(23/02) 7. de tempel van Artemis in Ephese
Het beeld van Zeus bevond zich binnen in de Dorische tempel van Olympia, op de GrieksePeloponnesus. Het beeld was 9 meter hoog (andere bronnen zeggen 12 meter) en stelde de Griekse oppergod voor, tronend op de Olympus. Het was een houten beeld, bekleed met goud en ivoor en met ogen van edelstenen. Het werd omstreeks 433 voor Christus gemaakt door de Atheense beeldhouwer Phidias. Deze maakte eerder al het Beeld van Athena te Athene. De tempel van Zeus was echter niet voorzien op zo'n groot beeld (het Parthenon was gebouwd rónd het beeld) en het beeld zat dus gekneld tussen de interne zuilen van de tempel.
Na de definitieve afsluiting van de "heidense" Olympische Spelen werd het beeld in 426 na Christus naar de hoofdstad Constantinopel overgebracht, waar het 50 jaar later (in het jaar 475) bij een paleisbrand verloren ging.
De Romeinse naam voor Zeus is Jupiter. (nog een geluk dat ze mij zo niet noemen).
De Eiffeltoren is gebouwd voor de Internationale tentoonstelling van Parijs in 1889, ter viering van de Franse Revolutie in 1789. De Prins van Wales, Koning Edward VII van Engeland, opende de toren. 
eer adequate manier het gros van de bevolking de stuipen op het lijf gejaagd.
