Borgbrieven.
Ge hoort de dag van vandaag wel eens de uitspraak: ze moeten alle sukkelaars binnen laten en ze moeten onderhouden worden."  De voorstanders van open grenzen schermen wel eens met het argument dat in vroegere tijden iedereen altijd en overal welkom was. 

Niets is echter minder waar: Daarvan getuigen de "borgbrieven".
Wanneer in de late middeleeuwen en in de 17de, 18de eeuw de mensen meer en meer mobiel werden gingen ze ook automatisch een lief of een vrijer zoeken in een naburige gemeente. Het "eigen volk" was ineens niet goed genoeg meer en de "meiskes uit het buurdorp" hadden mooier en rooier wangetjes en kontjes.
Tussen die gasten op vrijersvoeten zaten er natuurlijk een hoop die geen "nagel hadden om aan hun gat te krabben". Eens ze een mieke bij de geburen aan de haak hadden geslagen stapten ze naar de schepenenbank of naar de armenmeester om bijstand en financiele steun. De gemeentebesturen zagen al die armoeizaaiers met lede ogen hun gemeentekas plunderen.
               
Om daaraan te verhelpen moest de toekomstige echtgenoot een schriftelijke verklaring hebben van de bestuurders van zijn gemeente van herkomst waarin die verklaarden, hun dorpsgenoot financieel te ondersteunen in zijn nieuwe woonplaats.Dikwijls werden zelfs de nog te verwekken kinderen in zulk een borgbrief opgenomen. Hieronder een afschrift van een borgbrief uit Reusel (Nederland) aan de schepenenbank van Arendonk van 15 januari 1706. (Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat al de inwoners van Reusel schooiers en armoeizaaiers waren.)

15 January 1706.
Wij Schepenen en Armmeester des dorps van Reusel, quartier van kempenland, meyerije van S'Hertogenbosch verclaren en bekennen te inde inaneren costeloos en  schadeloos te houden den armen ofte Heiligen Geest van Arendonck (:die buijten vermoeden:) dito armen zouden komen te leijden door Wouter van Doorn ingebooren alhier beneffens de hellichte de kinderen naer datum dezes in houwelijck staende te verwecken bij Catharina Maes geboortigh van Arendonck voorszijt tot dien eijnde verbindende onze Revenien en incomste der armen alhier, ten bedwanck van allen Heeren, Hoeven, Rechten en Rdchteren zulcx behoort, T'Oirconde deze door onze Secretaris doen schrijven en teeckenen op den 15 Januarij 1706.

't Kwam er dus op neer dat de gemeente Reusel haar ingezetene Van Doorn financieel zou ondersteunen bij armlastigheid en ook voor de helft van de kosten zou opdraaien voor de klein mannen die hij in Arendonk zou produceren. Een nobel principe dat gelukkig is afgeschaft. Voor ge het weet staat de helft van Noord-Brabant hier aan te schuiven.

                

22-03-2006, 21:45 geschreven door J.Rekel  

De Maya kunnen bogen op een geschiedenis van zeker 3000 jaar en er zijn vandaag nog een aantal miljoen Maya die een van de Mayatalen spreken. De archeologie heeft laten zien dat de Maya al vanaf die tijd begonnen zijn voor ceremoniële doeleinden bouwwerken neer te zetten. Van deze vroege tijd is het echter niet erg duidelijk waar de grenzen liggen tussen de eigenlijke Maya en hun buren de Olmeken.

De vroegste monumenten bestaan uit eenvoudige, soms met cement bedekte, grafheuvels waarvan er een aantal in vrijwel intacte staat te vinden zijn in El Salvador (Tazumal en San Andrés). Deze zouden zich echter in latere tijden tot imposante, uit steen opgetrokken, piramides ontwikkelen. In Cival in het laagland van Guatemala zijn daarvan al voorbeelden uit de 3de eeuw voor Christus. In later tijden ontwikkelden de Mayas de beroemde steden van Tikal, Palenque, Capan en Kalakmul naast Dos Pïlas, Uaxactun, Altun Ha en vele andere steden in Guatemala, Mexico en andere Zuid-Amerikaanse landen..                                    

                               
De kunst en architectuur van de Klassieke Tijd (ong. 200-1200) wordt algemeen als het meest verfijnd en van de grootste schoonheid van de antieke Nieuwe Wereld genoemd. 
Nu het schrift van de Maya goeddeels ontcijferd is, is duidelijk geworden dat de Mayakunstenaars hun werk signeerden. Dit is maar bij weinige beschavingen het geval.

                     
In Tikal ligt de beroemdste Mayastad van Guatemala. Tikal is gelegen in het tropisch regenwoud.
 
(bron Wikipedia)

21-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Nog enkele weken en we worden als recreatiefietser en -wandelaar weer van de weg getoeterd door luid krijsende wielertoeristen op weg naar hun persoonlijke besttijd. Om lijf en leden te beschermen dient de recreant halsoverkop de wegberm in te duikelen om niet tussen de wielspaken te geraken van de voorbij razende terroristen.
                

Sinds kort zijn daar ook de "Nordic Walking wandelaars" bijgekomen. Nordic walking is een nieuw soort sport dat uitgevonden is door een paar snuggere fabrikanten van sportmateriaal die hun omzet in basketbalsloefkes en drinkbussen zagen slabakken. Aan goedgelovige mannekes en vrouwkes wordt verteld dat wandelen met twee gesofisticeerde stokken naast hun lijf tot ongekende fysieke prestaties kan leiden. En mits goed gebruik van die twee stokken zou heel uw lijf in beweging komen.....uw lichaamssappen zouden zelfs terug gaan spuiten... Ik mag er niet aan denken.
Ik herinner me mijn grootvader zaliger nog. Dat was ne mens die voor de kost, dag in dag uit, zakken van 100 kilo uit een scheepsbuik moest sleuren. Na zijn uren verzorgde hij thuis nog een koeike. En daar gebruikte hij wel eens een stok: één uit de kant gesneden elzentak waarbij hij aan het boveneinde een gat had gemaakt en een nestel had doorgestoken. Met zo'n stok sloeg mijn grootvader zaliger zijn koei op haar achterkwartier als ze niet voortmaakte. Voor de rest is mijn opa zonder al teveel mankementen zesentachtig geworden.

Mijn vader zaliger had ook een stok. Die had hij meegebracht van een bedevaart uit Scherpenheuvel. Als ons moeder een "Lieve-vrouwke-met-water-erin" mocht kopen dan had hij recht op een wandelstok, meende hij. Aan het uiteinde van zijn stok zat zelfs een blikken pinneke; dat gaf een plezant tikkend geluid. Hij gebruikte zijn stok om in het voorjaar boontjes en erwtjes te zetten. Mijne pa heeft met veel miserie de achtenzestig gehaald.
Ik heb fijne herinneringen aan die mannen in mijn leven.....en aan hun stokken.

                        

...En nu hebben we dus Nordic Walking: Twee metalen stokken met allerlei snufjes, uitschuifbare stukken, veringen en ressorts....het kan niet op. Op een wandeling toekomen met een koppel stokken onder de 100 euro is heiligschennis, vooral slecht voor de bekkenbodemspieren en ge valt in schand met zo'n goedkope rommel..
De volgelingen van de "tweestokkensport" laten zich  natuurlijk uitgebreid voor de zot houden  door gewiekste commercanten die er een bloeiende commerce in zien: 10 lessen volgen, een blits trainingspakske, een aangepaste drinkbus, een Tom Boonenzonnebrilleke en ze zijn op weg: de wijde wegen van Vlaanderen vacantieland tegemoet: onderweg aangestaard door normaal functionerende wandelaars die ook deze rage zullen zien overgaan.
Nog enkele weekends zwaar weer en op de komende antiekmarkten gaan we de eerste "Nordic walking-stokjes" al bij de andere rommel zien liggen....'t Kan niet rap genoeg.... Dan gaat ook het gekwijl bij mijn vriendinnen weer over.

20-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Op hun jaarlijkse ronde langs de Arendonkse kroegen zijn mijn vrienden aanbeland in hun stamcafé.
Het café heet "het Volkspaleis" of zoiets en dat is er aan te zien. Antoon Spinoy, de grote steenlegger, zou zich in zijn graf omdraaien. Het café is inderdaad het café van het volk geworden maar dan van exemplaren die zich lijken te gedragen als beesten:  Zatte doosjes aan de toog, mannekes met gouden handjes, exotische tsjechische serveusjes en halfblote hollandse animeermeisjes en ander kermisvolk. Ondertussen proberen een paar overjaarse boerenzoons, hun vroegere strapatsen bij de KLJ indachtig,  de minderjarige dochter van één van de serveuses zat te voeren. De vuiligheid in de glazen kan wedijveren met de smeerboel op de vloer en de spinnenwebben hangen vastgeklodderd in de pisbakken. Voorwaar een plaats waar de waarkmens zich moet thuisvoelen. En dan te bedenken dat hier ieder jaar, als de vogels jongen, de vlaggen door deuren en ramen buitensteken en er verheven toespraken worden gehouden door de "Willy" of de "Freddy". 't Wordt hoog tijd dat ze met de grote kuis beginnen.
                     
Mijn vrienden snapten dat ook en verplaatsten zich naar hun laatste jaarmarkthalte: het tegenoverliggend café "een bagatel". De vreugde en de lol in "café bagatelleke" was niet minder dan bij de waarkmens. Ook hier zatte, half uitgeklede  teutebellen, venten met rooddoorlopen verzopen oogkes en als kers op de taart een overjaarse van een bierbuik voorziene hollandse charmezanger die zichzelf serieus stond te vinden. De cafébaas had hem in een hoek van de kroeg gedeponeerd en daar stond hij uitgebreid André Hazes en Frensje Bauwer na te kweiken.... Met succes zo bleek. Mijn vrienden hebben hun pint laten staan en hebben het pand verlaten: Aan de buitendeur moesten ze over een andere zatte hollander stappen die dwars voor de deur lag. Zijn broek open en zijn onderbroek op zijn knieen. Een paar supportsters waren met een brandende sigaar zijn schaamhaar weg aan 't stoken.
Volgende week is het jaarmarkt in Retie maar daar passen mijn vrienden voor. Te wild en te vulgair voor hun doen, zeggen zij.

18-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Zoals elk dorp dat zich respecteert heeft ook Arendonk zijn jaarmarktkermis. Bij ons is dat de tweede zondag van maart. De maandag daarop wordt de markt en de aanpalende straten overspoeld door raar uitziende wezens met speciale karren die allerlei koopwaar aanprijzen dat, éénmaal aangekocht, niet blijkt te werken of totaal nutteloos blijkt te zijn. 
Vier vrienden van mij hebben een trouw abonnement op de jaarmarkt. In een snel tempo laveren ze voorbij al de kraampjes met snuisterijen, langs reclamemakende politieke partijen en tentjes van non-profitorganisaties om te belanden bij het vertrek: Café bij Jeanne Trul, een bruin café naast het gemeentehuis. Daar is de fine fleur van Arendonk al verzameld. Het gemeentepersoneel heeft een driekwart snipperdag gekregen van de burgervader en staat dat uitgebreid te vieren aan een geimproviseerde toog. Mijn vrienden drinken hier vier pinten; van ieder ééntje.
 

De volgende halte van mijn  vrienden op hun kroegentocht is het cultureel centrum van de gemeente. In Arendonk heet dat centrum "De Garve". Het had evengoed "bij Jeanne Trul" of "den bonte Os" kunnen heten. Met jaarmarkt wordt De Garve ingepalmd door een plaatselijke fotoclub die, om hun kas te spijzen, dikke zelfgemaakte soep verkoopt. Dat is meteen de enige culturele activiteit waar de club zich op kan beroepen op uitzondering van een paar kunstig gemaakte naaktfotos van een model op jaren met een biljartkeu in d'r handen. Vroeger maakte de club foto's van BA's, bekende Arendonkenaars. Die werden telkenjare met groot succes tentoongesteld. 't Was ook geen kunst, maar het waren toch schoon foto's.  Jaarmarkt heeft echter niets met kunst en cultuur te maken en dat beseffen mijn vrienden ook. Na het nuttigen van een verkeerd getapte stella verkassen zij naar hun lievelingskroeg en het clublokaal van hun geliefde partaai een paar honderd meter verder op.
Hun verdere avonturen leest u nog deze week op dit blog of in de streekeditie van de Gazet van Antwerpen. Bij de politieberichten wel te verstaan.

17-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Vrienden van mij staan  zot van 't voetballen. Op zich is daar niks op tegen. Ik heb zelfs vrienden die zot staan van de vrouwen.
Ieder weekend spenderen sommige gasten een zondag en vijftien euro om ergens te velde een scheidsrechter uit te schelden voor "voile zwette", met apennootjes te smijten, oerwoudgeluiden te produceren en de tegenpartij te schofferen. Als ze dat zouden doen op een doordeweekse dag op de Meir in Antwerpen dan werden ze opgepakt voor ordeverstoring en aanzetten tot ontucht en rassenhaat.

Mijn vrienden zijn zo niet: die laten zich op het voetbal voor de zot houden. En nog wel door jonge gasten tussen de 20 en de 35 jaar die zonder veel scrupules naast de bal stampen, er onder door koppen, er naast pakken en dan voor dood gaan liggen. Maar mijn vrienden worden stillekesaan slimmer en beginnen zich vragen te stellen bij het gedrag en de uitlatingen van hun idolen. Zij vinden het ook niet meer vanzelfsprekend dat die jonge gasten met BMW-sportkarren liggen rond te toeren, ze snappen ook niet meer dat jonge kerels elke werkdag onder de uren van den baas ongegeneerd en de godganse voormiddag mogen kaartspelen, ze verstaan niet dat gezonde kerels na twee voetbalmatchen in één week afgepeigerd  en ten einde krachten zijn, het gaat hun verstand te boven dat hun idolen na een verloren match iedereen de schuld geven behalve zichzelf.
Mijn vrienden pleiten er nu voor om heel de huidige voetballerij op topniveau bij het groot huisvuil te zetten en te beginnen met een proper lei en dat houdt in:
- dat in iedere club nog maar maximaal 4 buitenlandse spelers mogen opgesteld worden.
- dat iedere speler verplicht wordt om met de velo of met de lijnbus naar het werk te komen.
-dat iedere profspeler minimaal 20 uren onbezoldigd vrijwilligerswerk per week dient te verrichten.
- dat iedere speler zijn eigen boterhammen mee naar de training moet brengen.
- dat alle spelers moeten meedraaien in een beurtrol voor de opkuis van de kantine, het grasmaaien, de kalklijnen trekken en de tribunes schuren.

Mijn vrienden zijn natuurlijk maar amateurs en wat ze zoal bedenken maakt natuurlijk geen schijn van een kans. Maar er over nadenken en nog wat regeltjes erbij verzinnen zou in ieder geval geen kwaad kunnen.

(met dank aan www.tscheldt.be voor de cartoon)

16-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

treft een mens aan als hij na enkele dagen afwezigheid weer onder de collega-bloggers plaats neemt. Herrie, varkenskoppen, schunnige fotos, scheldpartijen, blogs die aankondigen om voor de elfendertigste keer van het SN  te verdwijnen, zich bedenken, terugkomen onder een andere naam en meer van die "carnavalsstreken".
Bij het aanschouwen van dit alles zou een pas gerevalideerd persoon terug de schijterij krijgen. Neem nu de bloggers die om wat voor reden aankondigen dat ze een puntje zetten achter hun blogactiviteiten: Ogenblikkelijk schieten een paar goedmenende zielen in actie om deze bloggers te behoeden voor het martelaarschap. Ik vraag me dan af: Zijn die collega-senioren zo makkelijk te beinvloeden of menen ze het niet?. 't Is natuurlijk leuk voor de familiegeschiedenis: "opa is ooit actief geweest op internet en hij was daar heel geliefd....ze konden hem zelfs niet missen...iedere keer begon hij opnieuw."

Ik heb mijn "brabbesblog" gemaakt voor twee categorieën van mensen: de eerste categorie zijn de mensen die rondom mij leven: familie, kennissen en nogal wat goei vrienden (ja, die heb ik ook !!!): voor hen heb ik de beide zijkanten van mijn blog gereserveerd: familie- en andere kiekjes waar niemand anders iets aan heeft en van tijd tot tijd een anecdote over plaatselijke gebeurtenissen in het middenvak.
De tweede categorie zijn de collega-bloggers, de toevallige passanten en andere geinteresseerden. 't Klinkt misschien een beetje cru maar ik heb eigenlijk geen affiniteit met deze mensen.- met uitzondering van hooguit een 5tal bloggers die ik heb leren kennen en waarderen via kanalen naast het bloggen.  Ik ken de anderen  van haar noch pluim. Ik blijf er vriendelijk tegen hoor, ik ga zelfs een goeie dag terug zeggen maar of zij al dan niet verkiezen om het bloggen adieu te zeggen zal mij  een zorg wezen. Ik zou het genant vinden iemand die ik niet ken te vragen om te willen blijven.
Ik ben ook niet te beroerd om toe te geven dat ik het fijn vind om een goede waardering te krijgen; dat ik het leuk vind als ik weer een plaatske ben gestegen in de galerij van de eeuwige roem. Diegenen die het olympisch principe huldigen van "meedoen is belangrijker dan winnen" beliegen zichzelf.
En dan die eeuwige dankbaarheid: Waarom zou ik in een dankbare buiging moeten neerzijgen voor de makers van het seniorennet. Wij krijgen van hen de mogelijkheid om ons ding te doen en wij, alle 6.000 bloggers te samen, zorgen er op onze beurt voor dat het seniorennet  door onze blogs miljoenen bezoekers trekt en alzo een kroonjuweeltje wordt. Wat ik wel heb voor de makers is respect en bewondering voor de manier waarop zij hun project uitbouwen. Daar kan men terecht fier op zijn. 
                         
...Maar ik ben afgedwaald:  Ik kreeg dus bijna een beroerte toen ik de puinhopen aanschouwde die waren veroorzaakt door collega-bloggers. Eén slachtveld van verbale scheldpartijen. Misschien is het verstandig om de organisatoren te vragen om op het strand van Oostende een vierkante kilometer af te bakenen met een rood-wit politielint, aan beide kanten van dat vierkant een container rotte vis te zetten en de deelnemers aan de reunie naar believen te laten gooien met het stinkend goedje. Het zal de samenhorigheid ten goede komen. Ik zal verstek laten gaan: ik lees het 's anderendaags wel op het een of andere blog...als het ondertussen niet gestopt is.

15-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

De Eiffeltoren is het meest opmerkelijke monument in Parijs en het is wereldwijd het symbool van Frankrijk. Het wordt door velen gezien als één van de niet-klassieke wereldwonderen. De toren, opgetrokken uit ijzer en genoemd naar zijn bouwheer Gustave Eiffel, ontvangt jaarlijks meer dan 5,5 miljoen bezoekers. Op 28 november 2002 verwelkomde de Eiffeltoren zijn 200.000.000ste gast.

De Eiffeltoren is gebouwd voor de Internationale tentoonstelling van Parijs in 1889, ter viering van de Franse Revolutie in 1789. De Prins van Wales, Koning Edward VII van Engeland, opende de toren.

Van de 700 voorstellen die waren ingediend voor een ontwerp competitie, werd het ontwerp van Maurice Koechlin & Emile Nouguier unaniem gekozen. De aannemer was ene meneer Gustave Eiffel en de architect was meneer Stephen Sauvestre. Het ontwerp werd niet meteen aangenomen, doordat enkele vooraanstaande Parijzenaars ertegen demonstreerden, waaronder Emile Zola, Charles Garnier en Dumas.

Met zijn 324 meter (inclusief vlaggenmast) was dit het hoogste gebouw tot 1930. Andere statistieken zijn: 2.5 miljoen klinknagels, 300 staalwerkers en 2 jaar om het te bouwen (1887 - 1889). De top beweegt maximaal 12 cm door de wind.

De hoogte varieert tot en met 15 cm afhankelijk van de temperatuur, 15.000 ijzeren stukken, 40 ton verf, 1.665 trappen naar de top. Het werd bijna gesloopt in 1909, maar werd gered vanwege de antenne op de top die werd gebruikt voor de telegraaf.

14-03-2006, 22:56 geschreven door J.Rekel  

Ziek Mannen,
den "Brabbes" is zo ziek als een hunneke.

 beestjes in zijne buik, nagels in zijn koppeke, en zo stijf als een plank.
 de mannen van de Pidpa kunnen niet bijhouden met water leveren om het toilet door te spoelen.

Hij en zijne maat, J.Rekel, liggen dus een paar dagen plat.


(met dank aan "broertje Martinus" om het blog enigszins actief en onder de mensen te houden.)

09-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Kamasutra

De wereldwonderen lopen stilaan op een einde...
En nu de glijmiddeltjes en de erectiepil een vooraanstaande plaats hebben ingenomen in de huisapotheek van de senioren is de tijd gekomen om aandacht te besteden aan “het positiespel” om het met een populaire voetbalterm te zeggen en dat vinden we in de Kamasutra. 
Ik weet het...ik weet het... Sommigen bloggers zijn me voorgegaan maar dat waren ofwel doktoors ofwel gasten die uit eigen ervaring spraken, wat niet altijd een referentie is.

Op zijn hondjes, gelijk de missionarissen, een zeldzame keer vastgebonden aan de sponden van het bed…daar deden we het zo wat mee. Ondertussen weten we dat we nog wel op zo’n 50 ander manieren de liefde kunnen bedrijven… Maar hoe moet dat  zonder onze nek te breken of een onherroepelijke hernia op te lopen?  Daarom zoals reeds vroeger beloofd, gaan we in verschillende afleveringen voorlezen uit de Kamasutra, een oud liefdesboek uit India, dat ergens in de eerste eeuwen van onze jaartelling is geschreven. In deze seksuele handleiding komt van alles aan bod. Het gaat bijvoorbeeld over:

Seksuele technieken. Je kunt een vrouw wel op drie manieren zoenen, en verder zijn er wel acht soorten kussen. Je hebt de nekkus, de bijtkus, de snoepkus, de plaagkus, de waterkus en de zuigzoen. Omhelzen kan op vier manieren. Je kunt je nagels op maar liefst acht manieren in de huid van je geliefde zetten. En de penis kan negen bewegingen in de vagina maken. 
Versieren. Als een meisje heeft laten merken dat ze een jongen leuk vindt, moet hij haar verder voor zich winnen door bijvoorbeeld haar hand vast te pakken, door bij het zwemmen in het water te duiken en dicht naast haar boven te komen of door bij een feest haar voet aan te raken.

Het lichaam. bijvoorbeeld de grootte van geslachtsorganen. Mannen zijn – van klein naar groot –een “haas”, “stier” of  “paard”; vrouwen zijn een “hert”, “merrie” of  “olifant”.  Op elk potje past een dekseltje, en waar geen dekseltje op past ondergaat een maagdenwijding of kan lid worden  van de pauselijke wacht.  

voor de anderen onder jullie:

Zet de spuitbus “Reflex-spray” en het potteke tijgerbalsem al maar klaar!.

08-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

de vogelgriep.
We kunnen natuurlijk wel eens lachen met de ophokplicht. Ondertussen heeft men maar mooi en op een zeer adequate manier het gros van de bevolking de stuipen op het lijf gejaagd.

07-03-2006, 22:46 geschreven door J.Rekel  

Ik ben vandaag mijn vriend gaan helpen. Mijne vriend is namelijk slachtoffer van de ophokplicht. Als semi-professionele kiekenkweker is hij in het bezit van een pluimveestapel voor dubbel gebruik (leg- en soepkiekens) en van ganzen. Bovendien ligt zijn commerce in de nabijheid van een vogelrichtlijngebied, een moeilijk woord voor een autostrade voor trekvogels.

........Mijne vriend zijn gevogelte moest dus opgehokt worden. Daar zijn we vandaag - véél te laat - mee bezig geweest. Het stalleke waar de beesten normaal in overnachten is ongeschikt omdat daar al een gecastreerde ezel resideert. Niettegenstaande de ballen bij dat beest zijn verwijderd is hij/zij even balorig gebleven als van te voren. Het is onverantwoord om daar enig ander levend wezend bij te huisvesten. Mijn vriend heeft dus noodgedwongen gekozen voor camouflagenetten. Omdat hij niet zijn hele hof wilde afspannen hebben we een terreintje afgebakend van 10 bij 10 meter. Ik weet het ; veel is dat niet, maar de kiekens en de ganzen moeten maar een beetje dichter bij elkander kruipen. De winter is tenandere het land nog niet uit en er kunnen nog koude nachten komen. Rondom dat terreintje hebben we palen geslagen die we op de vaartdijk hebben gevonden. De mannen van de "dienst der scheepvaart" zijn de dijken aan het herstellen en het is een aanschuiven van klein zelfstandigen om de oude palen op hun remorque te laden. We kwamen zelfs twee gepensioneerde gemeenteambtenaren tegen: eentje van de ontvangerij en eentje die elentrik repareerde op het ocmw.

Bovenop die palen heeft mijn vriend het camoeflagenet genageld. De kiekens en de ganzen zijn nu opgehokt.
't Is natuurlijk geen zicht: de hof van mijn vriend lijkt nu op een gebombardeerd kamp van soennietische verzetstrijders in Irak. Maar hij is wel in orde met de wetgeving....Nu ik het zo bedenk: misschien wel de eerste keer in zijn leven.

07-03-2006, 11:01 geschreven door J.Rekel  

                               
Het eiland werd waarschijnlijk rond 400 bereikt door Polynesische zeevaarders van de eilanden rond Tahiti. Getuige het gebruik in Polynesië van de zoete aardappel, die uit de Andes stamt, is er waarschijnlijk wel enig contact geweest met het vasteland van Zuid-Amerika. De bloeitijd van het eiland, waarin de beelden (moai) zijn opgericht, schat men op 1000 - 1600, en in die dagen had het eiland tot 7000 inwoners. Het eiland kende zijn eigen schrift, het Rongorongo, waarvan nog een aantal voorbeelden bewaard zijn. Nadien ging het bergafwaarts, waarschijnlijk door roofbouw en het verplaatsen van de beelden vanaf de plaats waar ze werden gemaakt naar de kust. Het eiland was oorspronkelijk bebost, maar van dat woud is geen spoor meer.

Zonder hout was het eiland hopeloos van de wereld afgesneden: er kon geen schip meer worden gebouwd. Er volgde waarschijnlijk grote sociale onrust, en in de 18e eeuw begon men alle ahu omver te gooien. Kanibalisme was het vervolg van de hongersnood, iedereen moordde elkaar uit en dus is het eiland nu onbewoond.

Het werd op Paasdag 1722 ontdekt door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jacob roggeveen, vandaar ook de naam van het eiland.

(bron: Wikipedia)

06-03-2006, 16:14 geschreven door J.Rekel  

Deze week is er in 't Bels een terroristje gaan lopen. Eentje van extreem-linkse signatuur en daar bovenop nog een vrouwtje zou onze prins flip zeggen. Mevrouw Fehriye Erdal werd dinsdag in Brugge veroordeeld tot vier jaar cel en een boete van 2.500 Euro. Als lid van de DHPK-C, een militante Turkse terreurorganisatie werd zij in Turkije verdacht van mededaderschap aan de moord op een industrieel en twee van zijn personeelsleden in 1996. 
                               
Zij zette het op een lopen en kwam in België terecht waar zij na verloop van tijd werd opgepakt voor verboden wapenbezit en bendevorming. Na een hongerstaking en nog wat gerotzooi kreeg zij huisarrest op een onbekende plaats in België en de Staatsveiligheid moest haar in de gaten en in 't leven houden. Dat moest tot dinsdagavond dus: de polis zou haar dan komen halen om haar straf uit te zitten. Maar de turkse mie was gaan vliegen. ...Foetsie. Madame Onkelinckx, de verantwoordelijke minister van justitie, snapte er nikske van: "..Er waren constant 3 ploegen van 8 agenten met de zaak bezig en we hadden nog een ploeg van 8 politiemannen met 4 autos achter de hand" declameerde de minister. Dat zijn 32 polissen. "We mochten ze niet oppakken" zei die andere minister, de skilatten nog onder zijn voeten."ze was nog niet veroordeeld." 

04-03-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel  

De familieuitbreiding.  
Op 3 weken tijd breidde de stam van "Jef Koffie's trots" uit met twee kleine spruiten. Echt iets om trots op te zijn.
                                   
    

Op 31 januari werd onze "Dries" geboren. 3,850 kgr en 53,5 cm. Precies gelijk zijne bompa toen die geboren werd.

           

Op 26 februari was het de beurt aan ons "Eline". 3,540 kgr en 51 cm. Oma's vreugde kan niet op.

03-03-2006, 23:38 geschreven door J.Rekel  

02-03-2006, 20:15 geschreven door J.Rekel  

Ook bij de soldaten geweest?
De verplichte legerdienst is nu al weer meer dan 10 jaar afgeschaft. De meesten onder ons die niet vrijgesteld werden wegens broederdienst, platvoeten of een bevriende politieker hebben echter één of meerdere jaren van hun jeugd doorgebracht in de een of andere legerkazerne. Naargelang de graad die men in het leger bekleedde werd er met uw voeten gespeeld of kon je met ander zijn voeten spelen. Tot 1909 bestond het Belgisch leger uit vrijwilligers en lotelingen. Wie zich de film "de Loteling" herinnert weet hoe zo'n loting er aan toeging. De meesten van de uitgeloten waren van gewone komaf - fabrieksarbeider, boerenzoon - en konden met moeite lezen, laat staan dat ze hun naam al konden schrijven.

(foto uit "de Loteling van Roland Verhavert)
Bij mijn stamboomopzoekingen vond ik in een brief van 8 juli 1874 vanuit Namen. Hij werd door een daarvoor aangestelde soldaat geschreven in naam van mijn ongeletterde overgrootvader aan zijn vader, mijn betovergrootvader dus. Of ze nu wel of niet konden schrijven, de inhoud van de brieven van 130 jaar geleden was nog precies dezelfde als  in onze tijd:" ....en hoe is het thuis, iedereen nog gezond en zoudt ge als 't u blieft nog wat geld kunnen opsturen." Het geproduceerde nederlands was wel geen universiteitsvlaams maar in Arendonk verstonden ze het toch. Lees maar eens mee:

"de kompelementen van zijnen zoon
als dat hij nog in goede gezonheyd is en
hij hoopt van hune alle het zelfden
en waar het anders het zouw hem
groot verdriet doen en dat hij
ook geere nog een wijnig geld zouden
hebben als gij het derven kund
en veel meeder kan ik niet scryven
dan de kompelementen aan vader en
broeders vrinden en vrindinen als
dat ik denk van maar een vier maanden
te goei moeten te dienen."

Mijn overgrootvader is heel en zonder teveel butsen uit zijn legerdienst gekomen. Of hij de gevraagde centen ooit heeft gekregen is minder zeker en of die vrindinen blijven wachten zijn lijkt al me helemaal onwaarschijnlijk.

01-03-2006, 23:17 geschreven door J.Rekel  

De Tempel van Artemis (Diana) in Efeze in Klein-Azië (het tegenwoordige Turkije) wordt algemeen gerekend tot de zeven klassieke wereldwonderen. Het in de 6e eeuw voor Christus door Croesus gemaakte bouwwerk was opgetrokken van marmer. Het was een van de heiligdommen ter ere van de maagdelijke jacht-, vruchtbaarheids- en maangodin Artemis, een voor de Grieken in die tijd zeer belangrijke godin. Het was bijna 122 meter lang en ca. 55 meter breed. Het totale complex had een oppervlakte van ca. 8000 m². In de 4e eeuw voor Christus werd de tempel gerenoveerd, maar in het jaar 262 vernield en leeggeroofd door de Gothen. Later werd het bouwwerk afgebroken. Brokstukken van de tempel worden bewaard in het Brits Museum in Londen. Acht van de ca. 18 meter hoge, donkergroene pilaren zijn te bezichtigen in de aya Sofia in het Turkse Istanbul.

28-02-2006, 23:55 geschreven door J.Rekel  

27-02-2006, 22:50 geschreven door J.Rekel  

Het cafeeke waar we belanden heette het "Nekkermenneke". In de jaren '60-'70 werd er zondagsvoormiddags gekaart door een paar stamgasten en de cafébaas zelf. Met z'n vieren zaten ze te klaverjassen aan een tafeltje met daarrond een hoop supporters. Als er iemand dorst had moest hij het zelf halen want de cafébaas was aan 't winnen. Wanneer er een toevallige passant het café binnenkwam en  naar de waard vroeg om een pint te bestellen dan zei de kaartende cafébaas steevast:" die heb ik vandaag nog niet gezien" en hij kaartte verder.
Toen wij binnenkwamen zat "koud Pietje" aan het stamtafeltje. Koud Pietje is een gepensioneerde gemeenteambtenaar op jaren die zo'n beetje de "Swis" is in het café. Hij wandelt van tafel naar tafel en vraagt uitgebreid naar ieders gezondheidstoestand, zelfs als met het blote oog te zien is dat deze  hopeloos is. Pietje is 76 maar dat is er niet aan te zien. Hij is nog één en al vitaliteit, komt erbij zitten, buurt, vertelt, en in een onbewaakt moment drinkt hij uw borreltje jenever half leeg. Pietje heeft zijn bijnaam -Koud Pietje of Pietje diepvries - gehaald toen hij als bijverdienste zijn huis had omgebouwd tot een grote frigo die hij verdeelde in klein vriezerkes. Overdag leverde Pietje, als ambtenaar op het gemeentehuis, de slachtvergunningen af en 's avonds stopte hij de gevierendeelde koeien in zijn verhuurde frigos. Koud Pietje had voor ons nog een moppeke in petto:
"..In de klas was juffrouw Annelies bezig met de les Nederlands en de kindjes in de klas moesten voorbeelden geven van woordjes met daarin 2 g's. "gegeven" zei Chareltje. "goed zo Chareltje" zei juffrouw Annelies. "gegeten" zie Fritske. "flink zo Frits" zie de juffrouw. ....Andréke op de laatste rij zat al tien minuutjes met zijn vingerke te zwaaien. Eindelijk was hij aan de beurt. "Geslachtsgemeenschap" zei Andréke. " Mooi zo, dat is een hele mond vol " sprak juffrouw Annelies. "Nee juffrouw dat is pijpen met twee p's" antwoordde Andréke. 
...Toen moest Koud Pietje van de cafébaas aan de toog komen zitten...  

26-02-2006, 00:00 geschreven door J.Rekel