Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
19-04-2006
Bloggen.
Boeren of bloggen... We hebben er lang op moeten wachten, op de zon. En dan komen de kriebels: de ene gaat in zijn hof werken, een andere op een terraske zitten, velo rijden of aan zijn vakantie beginnen denken. ...Blijven bloggen op Seniorennet kan ook. Een mens moet een keuze maken.
Brabbes, en met hem, zijn maat J.Rekel hebben een keuze gemaakt. Ze gaan van alles doen wat goed is voor het hart: met de kleinkindjes spelen, in den hof werken, Blonde Leffe drinken, links en rechts gaan buurten en als er dan nog wat tijd overblijft ook nog wel eens een artikeltje schrijven bij "Jef Koffie's trots.".
Het blog "Jef Koffie's trots" bestaat één jaar, het heeft een dikke dertigduizend bezoekers gehad. (die 90.000 pageviews tel ik niet mee; dat is flauwe kul.) Velen hebben er van genoten; nog meer hebben zich er aan geërgerd. Dat heeft me deugd gedaan.
De Rekel blijft dus schrijven, zij het in minder mate dan het afgelopen jaar. Twee of drie berichtjes per week moeten volstaan of het zou moeten zijn dat de gecastreerde ezel van mijne vriend ineens klein ezeltjes moet kopen. Trouwe lezers, ik noem er een paar: "den Hos", "Donkere Leffe", "Addo", "Pedro", "Bor", veel "stille maar dagelijkse lezers uit Arendonk, (bedankt allemaal ) "de Pedro", "den Douce France met zijn aanhang"en nog een hoop anderen komen tussendoor maar eens kijken naar iets nieuws. Door jullie allemaal heb ik de couragie gevonden om met dit onnozel "tijdverdrijf dat bloggen is" door te gaan. Blijf komen lezen. Een andere couragie en inspiratie vond ik in die klojo's die me elke dag goeiendag kwamen zeggen: "het dipke douwerken", "lulleke Lucske en schoonmama", de pipo uit De Klinge "Lana", de cybersenior van het jaar, de furieuse feeks "Amorfati" en last but not least: "de kruidenier en de keverbakker van de Voorhei".
Ge ziet het: Vanaf morgen ga ik boeren: patatten planten, onkruid wieden en veel weg en weer rakkeren, pinten pakken met vrienden. Als ik 's avonds thuis kom, en ik heb nog goesting, dan ga ik bloggen maar ge moet er U niet te veel van voorstellen. In september, als de scholen terug beginnen dan gaat den Brabbes ook naar een nieuw studiejaar en er weer vollen bak tegen aan.
...Aan "velen" onder U een prachtige zomer toegewenst.
Valse tanden... Verdomme Oma, waar is mijn vals gebit gebleven? Een bevriend koppel is, zoals zovele van hun lotgenoten, aanbeland in het tijdperk van de valse tanden. En zeg nu zelf: bij de helft van de eigenaars van een vals gebit wringt of duwt het wel ergens. Zo ook bij mijn vriend. Druivenpitjes of broodkorstjes die onder het gehemelte kruipen, de bovenste rij die naar voren kiepert als men in een "Jonathan Gold" bijt of gewoon tanden die nooit gepast hebben en ook nooit zullen passen. Iedere avond na de afwas nestelt het bevriende koppel zich in hun zetel en begint de televisieavond: "het 7-uurnieuws", "Man bijt hond", "het leven zoals het is"....en dan begint de ruzie zoals in zoveel huishoudens: de ene wil "Thuis" zien, de andere "Familie" kijken. Zo rond een uur of tien is het tijd voor een laatste versnapering: een potje yoghurt, een platte kaasje, een warme chocomelk. Om enigszins te kunnen genieten van dit laatste lekkers gaat het valse gebit eruit en wordt het op het salontafeltje gedeponeerd. Op een stuk gazet, de Humo of op Dag Allemaal,kwestie van geen vieze plekken te maken op het salontafeltje. Vorige week, net voor het slapengaan, miste mijn vriend ineens zijn gebit. Drie uren van te voren had hij het uitgedaan en ergens neergelegd; waar precies wist hij niet meer: Op het salontafeltje dacht hij, 't kon ook aan de computer zijn want hij had nog patience gespeeld, of op de lavabo in de bijkeuken.... . Op hun knieën hebben mijn vrienden, enkel gekleed in hun nachtjaponneke, door de living gekropen op zoek naar opa's tanden. Nergens geen gebit meer te vinden.
Om drie uur 's nachts, toen haar echtgenoot naast haar met ingezakte kaken vredig lag te snurken, moest mijn vriendin ineens aan de vuilzak denken. Die zou 's morgens vroeg opgehaald worden en stond al op straat. Misschien...het gebit? Om zeven uur, diep in de nacht dus, werd de inhoud van de zak op de keukentafel omgekieperd en aan een grondig onderzoek onderworpen: en ja hoor, opgefrommeld in een stuk van het parochieblad zat het vals gebit van den opa. Het koppel overweegt nu de aanschaf van een doosje met bijhorend lintje: dan kan mijn vriend zijn tanden aan zijn nek hangen als ze in zijn mond pijn doen.
kermiskoersen en wegomleggingen. 't Is zoals met dansende muggen. Als de zon in het voorjaar een half uur heeft geschenen dan zie je op het gazon overal dansende muggen. Precies zo gaat het er aan toe op de vlaamse wegen rond de kerkentorens. Het wielerseizoen is gestart en dan moeten zonodig kermiskoersen georganiseerd worden op en rond het marktplein. Iedereen rijdt koers: nieuwelingen, juniors, elites, vrouwvolk en over de vaartdijk de wielertoeristen. Ge kent me: ik zweet liever achter een Blonde Leffe aan de toog bij Jeanne Trul dan op een velo. Maar om bij mijn lievelingscafébazin te geraken moet ik me verplaatsen. Nu bezit Arendonk twee wieler- en supportersclubs voor koersrijders en die kerels vinden van zichzelf dat ze minstens een paar keer per jaar een rondrit met velos moeten organiseren door ons geliefd dorpke. Vanaf een uur of twee worden allerlei wegomleidingen georganiseerd, staan er oude mannen met platen het verkeer in de war te sturen, staan er meer verbodsborden op de weg dan stokskes op een olympische skipiste en verveelde politiemannen proberen er het beste van te maken: ook zij hadden liever bij Jeanne Trul gezeten. Als 't koers is dan lijkt Arendonk een belegerde vesting: een Bagdad in het klein. Men rijdt zich vast van de ene wegversperring in de andere. Ge wordt van de weg getoeterd door de koersdirecteur, een lokale garagist met sponsorambities, dan een minuut of tien wachten en dan weer een overjaarse camionette van een concurrerend automerk met daarop een groene vlag. Tussenin het peloton: hooguit een vijftiental mini-coureurs die over het macadam doeferen en dat vijftien tot twintig rondes lang. Na afloop van de koers schiet iedereen de kroeg binnen. Ik ben dan nog altijd een parkeerplaats aan 't zoeken na een vruchteloos gepoog om de wegblokkages te vermijden. Mijn plaats aan de toog kan ik wel op mijn buik schrijven. 't Is zwaar om als Arendonkenaar de erfenis van Rik Van Steenbergen te moeten dragen.
Verklarend woordenboek... Een vriend van mij die meer verstand heeft dan ikzelf en waarvoor ik dus, weliswaar met enige tegenzin, mijn klak moet afnemen heeft me volgende woorden en verklaringen ervan toegestuurd. De kans dat hij ze zelf heeft verzonnen is heel klein maar hij heeft de moeite gedaan om ze te verzamelen. Velen van jullie gaan zichzelve herkennen.
Wat betekent bijvoorbeeld..... - trui: een kledingstuk dat een kind moet aantrekken als zijn moeder het koud heeft. - kapitalist: een persoon die vanuit zijn kantoor met airco, in een auto met airco, naar zijn club met airco rijdt om daar in de sauna te gaan. - intellectueel: een persoon die gedurende twee uren aan iets anders kan denken dan aan sex. - hoofdpijn: het door de vrouw meest gebruikte voorbehoedsmiddel. - huwelijk: verbond dat twee personen toelaat om problemen op te lossen die ze niet zouden gehad hebben als ze vrijgezel gebleven waren. - snobisme: zaken kopen die men niet graag ziet met geld dat men niet heeft om indruk te maken op mensen die men niet mag. - scout: een kind dat gekleed is als een idioot en geleid wordt dooreen idioot die gekleed is als een kind. - gynaecoloog: persoon die daar werkt waar anderen zich vermaken. - geheim: informatie die men slechts aan een persoon per keer doorgeeft. - dans: een verticale frustratie van een horizontaal verlangen.
Hebt U zich ergens in herkend?...Dat was ook de bedoeling.
De tempel van Angkor Wat. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We zijn begonnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Ondertussen hebben deklassieke zevende revue gepasseerd en gaan we verder met de moderne zeven. 1. de beelden op het paaseiland.(06/03) 2. de Eifeltoren in Parijs.(14/03) 3. de Mayasteden in Zuid-Amerika.(21:03) 4. het operahuis in Sydney.(25:03) 5. de kathedraal van Chartres.(03/04) 6. de Borobodur in Indonesië.(07/04) 7. de tempel van Angkor Wat.(12/04) 7.1 de Taj Mahal in India. 7.2 de Chinese muur.
De tempel Angkor Wat is een tempel in de provincie Siem Reab in Cambodja. De tempel is een van de belangrijkste overblijfselen uit de periode van het Khmer-rijk. Rond de tempel lag de stad Angkor Wat.
De tempel in Angkor Wat is gebouwd tussen 1113 en 1145, tijdens de regeerperiode van koning Suryavarman II, en is de grootste etagepyramide op het Zuidoost-Aziatische vasteland.
In de 9de eeuw verenigde koning Jayavarman II (802-850) Cambodja, en stichtte zijn hoofdstad in Angkor. Het was het begin van een ongekende bloeiperiode. Van de 9e tot de 12e eeuw zouden de koningen van Angkor blijven bouwen aan tempels en vanuit Angkor regeerden de koningen van het machtige Khmerrijk over Cambodja en delen van Vietnam en China.
De tempel zelf heeft een lengte van anderhalve kilometer en een breedte van 1,3 kilometer. Er zijn echter nog een aantal zeer bijzondere tempels te vinden, waaronder de Bayon. Op dit enorme bouwwerk zijn meer dan vijftig dezelfde ijzig glimlachende gezichten afgebeeld. Net als op Angkor Wat zijn aan de buitenkant van de muur scenes uit hindoeïstische geschriften uitgehakt. De dood van koning Jayavarman VII betekende in feite ook het einde van de macht van Angkor. De tempelbouw stopte en Cambodja kreeg steeds meer te lijden van invallen uit buurrijken. In 1431 werd Angkor verwoest door de Thai uit Ayuthaya. De Khmer verhuisden naar het gebied rond Phnom Penh. Na de ineenstorting van het Khmer rijk werd het tempelcomplex verlaten en door de jungle overwoekerd. Het werd herontdekt in 1860, en pas tussen 1930 en 1970 werden de tempels langzaam uit de jungle gered en zijn belangrijke restauraties uitgevoerd. Nog steeds zijn veel tempels door bomen overwoekerd, wat eigenlijk een geweldig gezicht is.
Antwerpse eurogames. Leuk Antwerpen heeft gewonnen. De Europese homo en lesbische sportfederatie heeft de elfde editie van de Eurogames toegewezen aan de stad Antwerpen. De Eurogames vinden plaats van donderdag 12 juli t.e.m. zondag 15 juli 2007. Aan dit holebi-sportevenement nemen 3000 sporters deel en vindt voor de eerste keer plaats in België. Competities worden georganiseerd in verschillende disciplines en categorieën voor o.a. volleybal, voetbal, stijldansen, zwemmen, badminton, worstelen, hockey en bowling. Naast het sportieve luik zullen er ook heel wat culturele activiteiten plaatsvinden, o.a. een filmfestival, theatervoorstellingen, tentoonstellingen.Tot zover de officiële mededeling. Waarom moeten die gasten nu aparte spelen organiseren vraagt een normaal functionerend mens zich af? Kunnen die niet meedoen met de grote hoop eens om de vier jaar? Neen hoor; stijldansen moet gebeuren met een zielsgenoot: lekker tegen elkaar aanschurken.Zwemmen is nog zo iets: je droogt jezelf toch niet af als een lekkere leuke boy dat in jouw plaats wil doen.
Tientallen jaren hebben de holebiekes geijverd voor integratie, opdoeken van discriminatie, erkenning en gelijkberechtiging. Hebben ze dat eigenlijk verkregen - ze mogen zelfs met elkaar trouwen en kinnekes kopen - en dan gaan ze apart spelen... Moet het volk met blonde haren en blauw ogen nu ook op zijn eigen beginnen...?
Alhoewel...ik zou toch ook niet getackeld willen worden door een sjotterke van die eurogames, laat staan dat ik er mee zou moeten worstelen. En bowlingen....neen hoor: van mijn ballen moeten die gasten afblijven.
Chagrijnige Piet. Een heel goeie vriend van mij is een meewerkend lid aan ons lokaal politiekorps. Dat houdt in dat hij op geregelde tijdstippen met een politiecombie en vergezeld van wisselende collega's achter boeven en andere weggebruikers aanzit. Hij doet dat met veel overtuiging en is zodoende een voorbeeld, een soort Stachanov, voor zijn collega's in het korps. Zelfs in zijn eigen vrije tijd durft hij het gepeupel des volks wel eens de levieten lezen. Lukt hem dat niet dan gaat hij in gezelschap van zijn geliefde in eenzame afzondering. Zijn grote herdershond is daarbij zijn geliefde en welkome hulp. 't Is al enige maanden geleden, zeg maar oudejaarsavond, dat mijn goeie vriend verstoord werd door te vroeg knallend vreugdevuur.Arendonk wordt namelijk bewoond door een vrij grote kolonie hollanders die zelfs bij de dood van papa Maxima Zorreguieta vuurpijlen en rotjes zouden afsteken.Het is dus niet verwonderlijk dat onze nederlandse buren met oudejaar ruim op tijd de festiviteiten inzetten. Volgens de wet, het strafboek en nog een paar rechtsgeleerden mag dat niet. Maar geen mens die daar om maalt: rond een uur of zes-zeven enkele vuurpijlen omhoog schieten voor de kleinste kindjes, die voor middernacht in bed moeten liggen, moet kunnen. Mijn allergoeiste vriend is daar ten stelligste op tegen en zo ook zijn herdershond die allergisch is voor fusils. Dus op ordonantie van het politielid, weliswaar buiten dienst en zonder kostuum, kappen met dat gevlam en geknetter en wachten tot 23.50 uur. Dan pas en tot één uur in het nieuwe jaar is knallen toegestaan. De vriend in kwestie, die zich meer aangetrokken voelt tot het viervoetig dier dan tot leden van zijn eigen soort, neemt tegen die tijd het zekere voor het onzekere. Hij mobiliseert een nauw familielid, zet de auto voor de deur, gaat met zijn eigen vriend, de herder die hysterisch wordt van al dat vuurwerk, op de achterbank zitten en laat zich gedurende de duur van het vuurwerk, van 23.50 tot 01.00 uur, rondrijden op plaatsen waar van enig gedonder of geflits geen sprake is.We weten dat: ander vrienden hebben hem bezig gezien. Wat is het toch fijn een dierenliefhebber te zijn.....maar mensen en kindjes graag zien, dat is zovéééél belangrijker. Veel belangrijker dan een mechelse scheper die toevallig schrik heeft van een vuurpijltje. Maar daar heeft mijn vriend geen kaas van gefreten !!!!
...Negerinnentetten. Ik heb ontzaglijk naar mijn voeten gekregen van een politiek correcte dame op jaren. Dat kwam zo: Vorige vrijdag stond ik op de lokale markt bij de snoepkraam. Ik dacht bij mijn eigen: "laat je nog eens van je beste kant zien en neem wat snoeperij mee voor die schatten van kleinkinderen". "Negerinnentetten" leek me wel iets. U kent ongetwijfeld "negerinnentetten" of "negerzoenen" zoals onze noorderburen ze noemen: ronde schuimbollen op een koekenbodem en overgoten met bruine chocola en daarbovenop een tjoepke, ook van bruine chocola. Niettegenstaande de heerlijkheid al vele tientallen jaren bestaat is er plotsklaps kritiek op de naam gekomen van een club die zich "Stichting Eer en Herstel Betaling Slachtoffers van Slavernij in Suriname" noemt. In Suriname hebben de hollanders zich vroeger weleens "lekker laten gaan"!!!!
"Negerzoenen" of "negerinnentetten" is een racistisch woord en mag en kan dus niet meer gebruikt worden in onze multi-culturele samenleving. Onwetend van dit alles bestelde ik een kilo van die lekkernij tot de politiek correcte dame zich ging ermee moeien. Ik heb de bestelling geannuleerd en in de plaats een pond "zure rek" gekocht.
Voortaan heten "negerinnentetten" de "Buyszoenen".Onze burgemeester heet ook Buijs. ...Vroeger toen ik zo heerlijk op een "negerinnentet" zat te zabbelen durfde ik wel eens wegdromen naar mijn koloniale verleden in Kongo en naar de bewoonsters ervan. Maar nu .... den "Buys zoenen" !..ik mag er niet aan denken!.
De Borobodur in Indonesië. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We zijn begonnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Ondertussen hebben deklassieke zevende revue gepasseerd en gaan we verder met de moderne zeven. Vandaag zijn we aannummerke zes:
1. de beelden op het paaseiland.(06/03) 2. de Eifeltoren in Parijs.14/03) 3. de Mayasteden in Zuid-Amerika.(21/03) 4. het operahuis in Sydney.(25/03) 5. de kathedraal van Chartres.(03/04) 6. de Borobodur in Indonesië.(07/04) 7. de tempel van Angkor Wat. 7.1 de Taj Mahal in India. 7.2 de Chinese muur.
De Borobudur is een boeddhistisch tempelcomplex op 40 km ten noordwesten van Jogjakarta in de provincie Centraal-Java, in het centrum van het Indonesische eiland Java. Het is naast de Prambanan en het Kraton, twee andere tempelcomplexen in Jogjakarta één van de toeristische trekpleisters van Centraal-Java. De Borobudur is gelegen bij de Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesië, en is gebouwd in de periode 750 - 850 na Christus. De naam stamt mogelijk van het Sanskriet "Vihara Buddha Ur", dit betekent vrij vertaald "boeddhistische tempel op de berg".
De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa - oorspronkelijk hopen van steen waarin zich de relieken van Boedha werden bewaard. Later werden het halfronde gebouwen -. De basis van deze stoepa is 118 bij 118 meter en heeft acht etages; de onderste vijf zijn vierkant, de bovenste drie rond. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Op de bovenste etage bevinden zich 72 kleine stoepa's, die gebouwd zijn rondom één grote centraal rond gebouw. De kleine stoepa's vertegenwoordigen van onder naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirvana te worden opgenomen. De open gaten in de onderste stoepa's staan op hun punt (de weg is nog onzeker) en in de bovenste stoepa's vlak, horizontaal (de weg is duidelijk, het geloof stevig). De grote stoepa of halfronde gebouw staat symbool voor het Nirvana.
's Ochtends dient de Borobudur nog steeds als gebedsoord. Een pelgrim loopt iedere etage zeven maal rond met de klok mee. In de stoepa's bevinden zich Boeddhabeelden; wie door de gaten in de stoepa's deze beelden aan kan raken ontvangt, volgens het lokale bijgeloof (niet volgens het boeddhisme), het eeuwige geluk
De bouw van de Borobudur, althans het voltooien er van - vermoedelijk op wens van een der vorsten uit de boeddhistische Cailendra-dynastie - is alleen al uit het oogpunt van fysieke mankracht een enorme prestatie geweest. In de tempel is niet minder dan 55.000 kubieke meter steen verwerkt. De bouw moet minstens 40 jaar hebben geduurd en de kosten moeten overweldigend zijn geweest; misschien wel overeenkomstig het Birmaanse gezegde: "de grote Pagode is voltooid, het land is geruïneerd..." ....
De suikertante. Een opa of een voke die zichzelf respecteert heeft het beste voor met zijn kleinkinderen. Hij zou desnoods mastenbollen gaan rapen moest dat de levensstandaard van zijn kleine deugnieten omhoog kunnen krikken. Een van de zaken die daarin kunnen helpen zijn suikertantes en -nonkels, of in een verdere graad: een ongetrouwde broer of zus van de opa zelve. Zulke figuren in de familie houden enigszins het familiekapitaal bijeen en geven aan de neven en nichtjes prettige financiële vooruitzichten. Een vriend van mij heeft nog zicht op enkele tientallen miljoenen, in oude belgische franken weliswaar, en dat is een prettige gewaarwording. 't Komt van een ongetrouwde tante van vooraan in de negentig en een oom langs vaders kant die geen gebruik wenste te maken van de krachten die God hem gaf om zich voort te planten. Wat die twee na hun crematie zullen nalaten is integraal bestemd voor de kleinkinderen.
Verder gaan die kleinkindjes met de regelmaat van een klok op bezoek bij een tante in de fleur van haar leven. Zij snappen natuurlijk de finesse nog niet en gaan er op bezoek omdat het zo plezant is bij die tante: iedere keer pannenkoeken bakken, gesponsorde bezoekjes aan Plankendael, een optreden van K3, Kim Clijsters in het sportpaleis, het kan niet op. Echt een tante uit de duizend.
Nu is die tante in de Kerstvakantie toch op safari geweest in Kenia zeker. En ze heeft er toch wel een echte leeuw aan de haak geslagen zeker. Een stoere bink, een pront gezicht erop en attent en galant.......Here Jezus.! In één woord: de witte prins waar ze al jaren van droomde. Voortaan geen eenzame dodentochten meer in Bornem. Het kriebelt en kreffelt van de vlinders in tantes buik. De kindjes zien hun tante ook glunderen en zijn er gelukkig mee in haar plaats...Alleen nu komt het echte probleem: wie mag er bruidsjongen of -meisje zijn??? Ze staan al te drummen voor hun "suikertante".
poepen en poepen is twee. Als grensgemeente hebben wij de "de eer en het genoegen" om meer dan 10 procent van onze inwoners te mogen aanspreken met "mijnheer of madam den hollander". Sommigen wonen hier al lang en buiten een uitbarsting van collectieve waanzin en gezwaai met oranje vlaggekes bij een schaatsende nederlander of een gemiste penalty is de meerderheid van dat volk best te pruimen. Alhoewel "best te pruimen" is een uitdrukking die onze noorderburen niet kennen. Net zo min als een heleboel andere vlaamse uitdrukkingen: een "turlevies" een "joindekulas", of een " pèrre-total" zijn woorden waarbij hun oren gaan flapperen. "Poepen" is nog zo'n woord: Verleden week in de sporthal komt er ineens een fleurig uitziende hollandse dame driftig en gehaast op me toegestapt met de vraag: "Waar kan ik hier ergens poepen?"
Als ik met vrienden ergens aan de toog hang, en na een vijftal Blonde Leffes, durven we wel eens fantaseren over de cafébazin; sommige van mijn vrienden zouden die ook wel eens willen poepen. Ik ga hier natuurlijk niet in detail vertellen wat zij daar mee bedoelen. Een omschrijving zoals "zich vleselijk vervoegen met de waardin" of " van bil gaan", of "wippen en douwen met Jeaninneke" moet volstaan om te omschrijven wat wij hier te lande met poepen bedoelen. De hollandse dame moet ongetwijfeld mijn rood aanslaande kop bemerkt hebben toen ze nogmaals vroeg: "Nou zeg, waar poepen jullie hier?" Ik heb nederig mijn hoofd gebogen en me van de plaats des onheils verwijderd. Aan de toog van de sporthal vertelde ik mijn wedervaren. Een vriend van mij die nog ooit met een hollandse deerne had liggen rotzooien op vaders zolder wist te vertellen dat poepen op z'n hollands alleen wilde zeggen dat ze hoogdringend aan een of andere vorm van ontlasting toe zijn. Zo zie je maar tot wat misverstanden kunnen leiden en waaraan ik ben ontsnapt.
"Poepen" ... Alhoewel als ik het zo bedenk: "...Zeg nu zelf, als ge hoort zeggen: "Ik ga straks na het avondeten nog eens heerlijk poepen." dan zijn de vlaamse vooruitzichten toch een stuk gezelliger en spannender dan de hollandse....
motocross voor peuters... Drie vrienden van mij worden ieder jaar gevraagd om toegangscontrole te doen bij een jaarlijks motorcrossgebeuren van een lokale club. Om de zaak een beetje rendabel te krijgen worden er 's zaterdags crossen ingericht voor kinderen en opgroeiende jeugd. Mijn vrienden zitten dan vanaf half zeven in de morgen tot twee uur in de middag in een aftandse bouwkeet inkomkaartjes te verkopen aan papa's en mama's, opa's en oma's van crossende kleuters en kinderen. Trotse motocrossvaders, behangen met nepjuwelen, grote oorbellen en volgetatoueerde bovenarmen komen aanrijden met hun 4x4.Achter dat vehikel hangt een overjaarse caravan volgeschilderd met reklame voor een plaatselijk fritkot, een sauna- en sexbar of een lokale verdeler van auto-onderdelen. Iedereen behalve de jonge crosser moet 10 euro inkom betalen.
Enkele kilometers voor de inkom wordt oma met zachte dwang gedwongen om in de caravan te kruipen en plat op haar buik te gaan liggen tot er weer iemand van de familie op de deur komt kloppen. Dat spaart dan 10 euro uit. De familie moet, omwille van vaders hobby die bij gebrek aan eigen talent, door de zoon wordt uitgeoefend, al heel de week de broeksriem aanhalen en boterhammen met choco en gelei eten. Rond een uur of twee begint de miserie: De kleine, zo'n 6 jaar oud, wordt in volledige crosstenue en op een monstertje dat tussen zijn beentjes staat te trillen, naar het vertrek geduwd. Ondertussen brult vaderlief zijne kleuter nog allerlei instructies in het oor. Met zo'n twintig staan ze dan aan het vertrek: Voor hen het ijzeren starthekken, een berg volk en brullende supporters.
...Ergens achter een flauwe bocht, net voorbij een springheuvel van zo'n vijf meter hoog, staan de mama's van de kleine crossertjes: de gezichten angstig verstopt achter het trainingsvestje van hun zoontje, soms zie je d'r eentje een kruisteken maken, - om wat af te smeken ?-oma' staan vol schrik met de rug naar het parcours en opa's staan in stilte te vloeken en zich af te vragen: waarom juist hun kleine dat moest overkomen: het ongeluk een papa te treffen die zot is van motocrossen.!!!
...maar niet getreurd hoor: Vlak bij de uitgang staan twee urgentiewagens van het"Rescue Team" volledig standby. Er kan niks gebeuren met uwe kleine.
De kathedraal van Chartres. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We zijn begonnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Ondertussen hebben deklassieke zevende revue gepasseerd en gaan we verder met de moderne zeven. Vandaag zijn aan de 5de moderne.
1. de beelden op het paaseiland.(06/03) 2. de Eifeltoren in Parijs.(14/03) 3. de Mayasteden in Zuid-Amerika.(21/03) 4. het operahuis in Sydney.(25/03) 5. de kathedraal van Chartres.(03/04) 6. de Borobodur in Indonesië. 7. de tempel van Angkor Wat. 7.1 de Taj Mahal in India. 7.2 de Chinese muur.
Het huidige bouwwerk is de zesde kathedraal die op die plek werd opgetrokken en staat op een heuvel met uitzicht op Chartres De eerste werd in 743 in brand gestoken door een Franse edelman, de tweede werd door de Denen in 858 platgebrand en de drie volgende werden, eveneens door brand, verwoest in respectievelijk 962, 1020, en 1194..
Toch begon men vrijwel meteen met de bouw van een nieuwe kathedraal, een voorbeeld van Gotische bouwkunst.. 26 jaar later was men gereed met de hoofdstructuur. Gaandeweg werden de beroemde 176 gebrandschilderde ramen, de beelden en de andere versieringen aangebracht. In 1260 was alles afgewerkt en werd het gebouw opgeleverd.
De combinatie van licht van buiten en de gebrandschilderde ramen geeft een aparte blauwe gloed, ook wel het blauwe Chartreslicht genoemd. Het meest fameuze raam is de noordelijke rozet, waarin afbeeldingen van engelen, koningen, duiven en bijbelse profeten het centrale punt omringen, de maagd Maria met Christus.
De beroemdste reliek van de kathedraal is een hoofddoek waarvan gezegd wordt dat Maria die gedragen heeft. Het werd in 876 geschonken door Karel de Kale, kleinzoon van de eerste keizer van het Heilige Roomse Rijk, Karel de Grote.
de verzopen kater. Vrienden van mij hebben naast een schone kroost met drie kindjes ook een poes. Toen zij trouwden zwoeren ze dure eden dat er nooit beesten in of aan het huis zouden komen. Met het komen van de kindjes zijn ook de beesten gekomen: kanarievogels, parkietjes, goudvissen, gerbils in huis, wandelende takken, twee onopgehokte kippen van de buren en een poes. De poes is een gecastreerde bruine kater met witte vlekken op zijn lijf. Mijn vrienden zijn niet wild van de poes: hij schijt de twintig vierkante meters grote gazon vol, zit achter de kanarievogels te jagen en glipt regelmatig door de voordeur naar binnen. De vrouw des huizes vindt de kater dan enkele uren later terug in het kinderbedje naast de baby. Ze zijn hem liever kwijt dan rijk. Tot vorige week dus: Toen de vrouw des huizes thuiskwam zag ze hem liggen: languit en platgereden op het fietspad. 't Bloed uit zijn bakkeske, de rug gebroken en de oogskes nog open. Er moest dringend een oplossing gevonden worden voor de kindjes uit school kwamen en mijn vriend werd, tussen twee huilbuien in, opgedragen een kartonnen doos van het werk mee te brengen en de dooi poes te begraven in de tuin. Mijne vriend heeft echter geen schup en de tuin leent zich niet tot dierenbegraafplaats dus moest er iets anders op gevonden worden. Hij zou de doos met inhoud ergens dumpen langs de een of andere boskant of in een gracht. Telkens hij dat snode plan ten uitvoer wou brengen passeerde er wel iemand die hem kende of waarvan hij dacht dat zij hem kenden. Dan deed hij maar alsof hij dringend moest plassen. Na meer dan anderhalf uur rondrijden heeft mijn vriend ten einde raad - het is niet netjes, ik weet het - de dooie kater in het kanaal laten schuiven. Langzaam zag hij hem de vaart afglijden richting Turnhout - nog een geluk bij een ongeluk -.
...Toen mijn vriend zuchtend terug het binnenkoertje van zijn huis opstapte zat hun bruin-wit gevlekte kater op de vensterbank. Hij was bezig aan een extra bakje heerlijke "kittekat". Die had hij van de vrouw des huizes van puur contentement en opluchting gekregen.
Moest er iemand een bruine gecastreerde kater missen; er drijft er momenteel eentje in een kartonnen doos ter hoogte van het Deurganckdok.
Onze kroonprins: een heer van stand. Om nog een terug te komen op onze prins flip....We kunnen daar tussendoor wel eens meewarig mee lachen maar dat is gene simpele hé. Kijk maar eens wat hij in zijn leven al verzameld en gepresteerd heeft.
Koninklijke Militaire School (1978-1981) Trinity College, Oxford University - UK (1985) 118e Promotie Alle Wapens, paracommando- en vliegerbrevetten Master of Arts in Political Sciences (Graduate School - Stanford University - USA) Generaal-majoor (divisieadmiraal)
Sinds 1993 : erevoorzitter van het Agentschap voor Buitenlandse Handel 1993-1997 : voorzitter van de Nationale Raad voor duurzame ontwikkeling
Sinds 21 juni 1994 : senator van rechtswege.
Sinds 1997 : erevoorzitter van de Federale Raad voor duurzame ontwikkeling Sinds 1998 : oprichting van het Prins Filipfonds, binnen de Koning Boudewijnstichting Sinds 2001 : erevoorzitter van de Belgische Investeringsmaatschappij voor ontwikkelingslanden (BIO) Sinds 2002 : doctor honoris causa (KULeuven): zie foto Sinds 2004 : erevoorzitter van het European Chapter, Club of Rome Sinds 2004 : erevoorzitter van de Intern. Polar Foundation
Grootlint in de Leopoldsorde (april 1990) Grootkruis in de Christusorde (2005, Portugal) Grootkruis in de orde van de Eer (2005, Griekenland) Grootkruis in de orde van Verdienste van de Poolse Republiek (2004, Polen) Grootkruis in de orde van de Witte Roos (2004, Finland) Grootkruis in de koninklijke Sint Olaforde (2003, Noorwegen) Ridder in de orde van de Olifant (2002, Denemarken) Grootkruis in de koninklijke Serafijnenorde (2001, Zweden) Grootkruis in de orde van Isabella de Katholieke (2000, Spanje) Ridder van de Gouden Leeuw van Nassau (1999, Luxemburg) Grootkruis van Eer en Devotie in de orde van Malta (1998, Malta) Grootkruis in de orde van Verdienste van de Bondsrep. Duitsland (1998, Duitsland) Grootlint in de militaire orde van Aviz (1997, Portugal) Grootkruis in de orde van de Condor van de Andes (1996, Bolivië) Grootkruis ridder in de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem (1995) Grootlint in de Opperste Chrysanthemumorde (1994, Japan) Grootkruis in de orde van de Bevrijder San Martin (1994, Argentinië) Grootkruis in de orde van Oranje-Nassau (1993, Nederland)
Hebt gij al een grootkruis??? Nee? En ook erevoorzitter van de plaatselijke biljaarklup zeker? Awel dan moet ge niet lachen.
Zeg het nu zelf.... De laatste weken is er weer een hoop heisa rond onze lieve knuffelbeer Prins Filip. Op een handelsmissie in Zuid-Afrika heeft hij volgens sommigen weer eens de stijve hark uitgehangen en meer nieuw klanten weggejaagd dan er bij gewonnen.Dus de handelsmissie was totaal naar de knoppen. We waren er niet bij, dus we kunnen er niet over meepraten.
Maar 't is altijd wat met die prinsen; kunnen die 's morgens niet gewoon hun boekentaske pakken, een brooddoos er in en gaan werken voor de kost. Alhoewel, als ge die fotokes hieronder ziet: Zoudt ge daar met een gerust hart een tweedehandsauto van durven kopen???
.....het heertje op de rommelmarkt van Soweto. !!!!
...en die lummel achter prinses Matil, in wat zou die sjacheren??
Moesten er lezers en bezoekers zijn waarvan de 3 fotos van hierboven niet doorkomen op hun peecee; laat me dit even weten (via gastenboek-email) ....Dank bij voorbaat.
Paniek bij "Jef Koffie's trots." Ons Lien, een van de takjes aan de stam van "Jef Koffie's trots" zit in de periode van het melktandjes verliezen. Precies op tijd, op haar zevende verjaardag en op het moment dat ze haar eerste communiekleedje moet gaan passen. 't Staat altijd leuk op de fotos: een lachend snuitje met twee rijen ontbrekende tandjes. Tot wanhoop van mamas en omas. Ons Lien tilt er niet te zwaar aan: Zij heeft het klaar gekregen dat haar dooppeter, toen het eerste melktandje sneuvelde, voor haar een klein Didldoosje heeft gekocht met daarin acht aparte vakjes. Eén vakje voor elk tandje. Ze is nu aan nummerke zes en het staat in de bovenste rij. Al een paar dagen wiebelt het tandje heen en weer, haar mama heeft al een lichte poging ondernomen om het proces een beetje te versnellen en haar oudere broer wil overgaan tot drastische middelen: een touwtje aan het tandje en aan het keukendeurtje en dan hard dichtslaan. Alles zonder succes want de natuur heeft zijn tijd nodig. Afgelopen zondag namiddag was ons Lien op bezoek bij opa en oma. Opa lag gelukzalig naar de "Brabantse Pijl" te kijken toen er van boven een ijzige schreeuw kwam: Ons Lien had tijdens het tanden poetsen zo hard gewreven dat het zesde tandje gesneuveld was en met het spoelwater in de lavabo was verdwenen. Haar collectie in het Didldoosje zou nooit meer kompleet worden. Het kinderverdriet stopte pas toen oma op het idee kwam om de wasbak te slopen. Opa werd met zachte dwang verplicht om de aankomst van de "Brabantse Pijl" te volgen op een krakkemikkig radiootje en ondertussen met schroevendraaier en engelse sleutel op zoek te gaan naar het weggespoelde kindertandje. Hij heeft het toch wel gevonden zeker. In de ronding van de syffon lag het te blinken. Ons Lien heeft haar zesde melktandje vakkundig en met heel veel liefde in een propke watte gerold en naast de vijf anderen gelegd. Opa zag nog net hoe Oscar Freire een bos bloemen kreeg en drie kussen van een schoon madam. 't Kon hem eigenlijk ook niet schelen wie de winnaar was; zijn klein Lien had zojuist zijne zondagmiddag gered en ook van oma's beloning voor de zondagavond bij het slapengaan was hij practisch zeker.!!!.
De turkse riviera... Niettegenstaande sommige van mijn vrienden een linkse heilsstaat genegen zijn en bij alles wat enigszins rechts georienteerd is spontaan beginnen braken, gaan deze vrienden van mij met regelmatige tussenpozen naar de Turkse Riviera's.Nu staat Turkije niet direkt bekend als het meest progressieve en tolerantste land op het westelijk halfrond. Maar daar malen mijn vrienden niet om: de principes moeten in dit geval wijken voor de portemonnee. Een euvel dat meer schijnt voor te komen in progressieve kringen. Maanden van te voren speuren zij in gazetten, reclamefolders en bij reisagentschappen naar de ideale - lees goedkoopste - vacantieformule naar Antalya, Bodrun en andere lieftallige plaatsen waar de zon schijnt en er danseresjes aan palen hangen. Eén van mijn vrienden, de leider, is bekend met "Turkey" en de rest volgt hem in zijn aanbevelingen. Het feit dat ze alle vier een redelijk comfortabel en enigszins gelukkig huwelijksleven consumeren is geen beletsel om hun vrouwen thuis te laten. Zij vertrekken onder het mom van een culturele doe-vacantie met bezoeken aan moskees, colleges en gekartelde minaretten. Niettegenstaande bijna veertig jaar huwelijk geloven hun vrouwen die smoesjes. Van zodra de grote dag daar is, pakken zij hun VTM-gestickerde valiezen, stappen in een gecharterde volumewagen en vertrekken met de goedkoopste vlucht vanuit Eindhoven of Charleroi naar hun plaats van bestemming. Eens aangekomen in Antalya laten zij zich als volleerde pacha's naar hun hotel voeren, zwieren hun koffers op een smoezelige vierpersoonskamer en duikelen vervolgens de eerste de beste bar binnen waarvan zij vermoeden dat er inheemse karakterdanseressen op hen liggen te wachten. In plaats van hun meegebrachte turkse lires aan een kebab te besteden frommelen zij de briefjes van duizend tussen de slipjes van de dansende dames. Dat duurt zo'n dag of tien. Tussendoor gsm-men zij eventjes met het thuisfront en op de laatste dag vertrekken zij moe en voldaan terug naar moeder de vrouw. Dat deze laatste, bij het sorteren van vaders ondergoed, niet in de gaten heeft dat ze vier vuil onderbroeken van hare vent mist, getuigt van het misbruik van vertrouwen waar mijn vier vrienden zich schuldig aan maken.
U begrijpt dat de escapades van mijn vrienden niet op deze ene bladzijde kunnen samengevat worden. Het vervolg mag u ongetwijfeld één dezer dagen op dit blog verwachten.
Arendonk bezet :1830 - 1839. Niettegenstaande België met de hulp van "de stomme van Portici" in 1830 de Hollanders buiten flikkerde bleef de hollandse koning Willem I aanspraak maken op het Belgisch grondgebied. Het bleef duren tot 1839 toen hij eindelijk het nutteloze er van inzag en zijn pogingen om het noordelijke deel van België te annexeren opgaf. Tot die tijd hadden de gemeentes aan de grens met Holland last van ingekwartierde troepen, regelmatige strooptochten over de landsgrenzen heen en ander militair gespuis dat ons vrouwvolk ambeteerde en ons bier opzoop.
In het "hedendaags archief van Arendonk" dat zich te Antwerpen bevindt zijn er twee boeken, "Register van processen verbaal, wegens ongevallen, diefstallen en dergelijke, 1819 - 1888". Deze boeken vertellen ons veel over de geschiedenis van ons dorp en de mensen die er woonden. Over de periode van 1830 - 1839 zijn er enkele mooie processen die handelen over de ingekwartierde soldaten die we U niet willen onthouden: Leest U mee:
"...3 mei 1833: Elisabeth Jacobs, spinster en 72 jaar oud is aangerand. De dag voordien was zij aan het werk in de Lookersche Dammen ofwel de torfputten genaamd. Rond 4 uur in de namiddag stond plotseling een naakte man voor haar. Deze staend poogde zig met haer vleeschelijk te vervoegen . Elisabeth weigerde en zei: gaat weg schandael . De man werpt de vrouw op de grond en gaat boven op haar liggen. Hij tracht haar kleed op te lichten, zeggende: gij moet er toch aan, zo niet zal ik u verder kwaad toebrengen. Tijdens het gevecht is Elisabeth in haar gezicht gekwetst. Dan ziet zij hulp opdagen in de persoon van Waltherus Vosters, smid.
Vostershad van ver het gebeurde gezien, kwam toegelopen en had de man zeer boos toegesproken. Deze liet direct de vrouw los en gaf toe dat hij verkeerd gehandeld had. Toen hij zich aankleedde zagen ze dat het een militaire korporaal was.
De commandant werd op de hoogte gebracht en ontdekt dat de dader korporaal SnickLeopold was. Deze had toegegeven dat hij die dag in de Lokerse Dammen gaan zwemmen was en dat hij daar een vrouw geslagen had. De korporaal wordt geconfronteerd met de vrouw en haar redder die hem herkennen. Hij wordt onder arrest van de militaire overheid geplaatst...."
Kijk, zo schrijven de polissen de dag van vandaag geen processen meer!!!!! "hij poogde zig staend met haar vleeselijck te vervoegen" mooi toch.
(met dank aan T.Van Eemeren van HK. "Als ice can")
Hierboven J.Rekel's vriend die poogde "Elisabeth" vast te houden.
