De kei van de Vrij (Voorheide)



De Voorheide is een eigenzinnige deelgemeente van Arendonk. Eigenlijk is de Voorheide voor Arendonk wat de Vinkeveense Plassen voor Amsterdam zijn. Die van de  Voorheide weten dat, die van Arendonk niet. Wij hebben ook geen eigen gemeentehuis, of een ander clublokaal, wij hebben een kei. Dat past beter bij ons karakter.
Lang geleden toen de boeven en het ander gespuis nog door de plaatselijke "schout ende borgemeesters" werden veroordeeld tot de strop gebeurde dat op de Voorheide. Op de plaats waar de rechtsspraak, of wat daar voor moest doorgaan, plaatsvond hebben die van de Voorheide een kei neergelegd. Omdat ze ook weten dat alles wat niet te heet en te zwaar is na verloop van tijd naar de markt verhuisd hebben ze een extra zware uitgezocht. Ge zijt allemaal welkom om eens naar ons gemeentehuis te komen kijken. Vlakbij ligt er een gezellige kroeg waar ze U met open armen ontvangen. ...Ze pompen daar zelfs uw fietsbanden op. Voor nikske.

20-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

...Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk.
  (zie mijn berichtjes van 29/6: asielcentrum)

Jolana is achter in de zestig en komt uit Armenië uit een klein dorpje tegen Turkije aan. Veel geluk heeft ze in haar leven niet gehad. Haar grootmoeder werd kort na de eerste wereldoorlog vermoord door Koerdische onafhankelijkheidsstrijders en haar grootvader werd naar Syrië gedeporteerd samen met 1,5 miljoen landgenoten. Nooit iets meer van gehoord. Jolana bleef achter in Armenië.
In 1920 werd Armenië ingelijfd bij de Sovjet-unie en tegelijkertijd kwamen tienduizenden Russen overgewaaid.
Laat Jolana nu toch wel trouwen met een kleinzoon van zo’n nieuwe landgenoot zeker. Haar man werkt zich met zijn Russische roots op in de Armeense hierarchie en alles loopt op wieltjes tot….de onafhankelijkheid. Alles wat russisch is wordt geviseerd en is de kop van Jut. Oude vetes worden beslecht. Jolana’s man en haar twee zonen belanden in de gevangenis, worden gemarteld, weer vrijgelaten, opnieuw opgepakt, weer gemarteld. De twee zonen weten bij een volgende vrijlating te vluchten naar  Azerbeidjan. Haar man kan het niet meer opbrengen en sterft in een hospitaal in Jerevan.
De hele mizerie beu besluit Jolana eind 2001 de benen te nemen naar het westen.  Sinds kerstmis 2001 zit zij te verpeuteren in Arendonk. Oh ja… ze verstaat en spreekt alleen maar Armeens.

       

         Een Armeens kamp op de grens met Azerbeidjan.

19-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Het fijne dorpje Retie beleefde afgelopen weekend zijn eigen "Fata Morgana". Een optreden van Marc Deckx en de Rubys, 40 jaar geleden kon er nog niet aan tippen. Mocht Warke Sneyers-zaliger, de Retiese geschiedschrijver, terugkomen; hij zou de gebeurtenis van het weekend vermelden als het hoogtepunt in de geschiedenis van de nog korte 21ste eeuw.
Wat is er gebeurd? ...Onder impuls van enkele promotoren van het woordje "gratis en verniet",  hebben de Retiese kortoren een garageverkoop gehouden. Een garageverkoop kun je het beste vergelijken met een haafkoopdag. Alle oude rommel en curiosa waar de familie bij het overlijden van hun voorouders om gevochten en ruzie gemaakt hebben, die omwille van de ontstane onenigheid voor jaren op een vergeten zolder werd gestouwd, komt terug boven water en wordt aan de passerende curiositeitenzoeker voor een euro of daaromtrent aangeboden. En curiosa hebben ze in Retie met hopen, getuige mijn vele vrienden die ik ter plaatse heb.
Retie geleek  het afgelopen weekend op één grote rommelmarkt. Nu moeten ze daar in Retie  niet veel voor doen, maar dat is eventjes terzijde.
86 huishoudens voelden zich geroepen om schaamteloos hun oude potten, bedpannen en overjaars tuinmeubilair te kijk te stellen. Op sommige plaatsen leek het wel op de "Hoge Maai". Alles sierlijk gedrapeerd op oude bedspreien, vergeelde lakens en in chiquita-bananendozen. Mooi omkaderd door veelkleurige ballonnen van dubieuse afkomst en zelfgeborduurde partijvlaggen. Een vriend van mij spande de kroon: Over zijn etablissement had hij een partytent gebouwd, daarin een tapinstallatie neergepoot en onder het zingen van oude heimatliederen en andere straffe strofen uit de "internationale" werd ook zijn  bedoening één groot succes. Onder het drinken van de 13de "gratis" Stella heeft het plaatselijk partijbestuur, aangevuld met enkele sympathisanten en andere dubieuse passanten, besloten om vanaf half november een kerstmarkt te organiseren. 

.....en toen kwamen Koos en Kaa binnen.  Koos en Kaa zijn buren van de organisator, deels van Nederlandse, deels van Hollandse origine.
Maar daarover de volgende keer meer......

18-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

16-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

16-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

16-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

...Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk.
(zie mijn berichtjes van 29/6: asielcentrum)

Jonathan is gearriveerd uit Kenia. Jonathan is 31 jaar, heeft gestudeerd aan de universiteit van  Nairobi en dankzij zijn vaders afkomst, een Kikuyu, behoort hij tot de upperclass in zijn land. Jonathan kan goed vertellen: hij is de jongste van 29 kinderen; 21 jongens en 8 meisjes. Zijn pa had vier vrouwen tegelijk en zag ze allemaal even graag zegt Jonathan.
Zijn eigen 4 broers zijn ook allemaal meer dan 1 keer getrouwd maar hijzelf ziet er het nut niet van in. Als een van Uw oudere broers sterft moet ge de zorg van de achtergebleven weduwen op U nemen… Alleen al daarom zou een mens gaan lopen lacht  Jonathan.
Na zijn studies was Jonathan op het ministerie van sport en cultuur gaan werken onder de regering van Arab Moi. Die was al aan de macht sinds 1978. ’t Was een en al corruptie verteld Jonathan. In 2002 kwam er een einde aan de regeerperiode van Arab Moi.
Kibaki wordt de nieuwe president en vormt een nieuwe regering. Jonathan vindt het onrecht te groot, ziet zijn kans schoon en verteld aan de rechtbank over de corruptie onder het bewind van zijn vorige minister. Maken ze zijn vorige baas toch niet opnieuw minister zeker!! Een ongeluk komt niet alleen; de voorzitter van de rechtbank verteld aan de minister de verhalen van Jonathan, zijn ambtenaar, en Jonathan vliegt de bak in.
Drie maanden heeft hij vastgezeten en veel klop gekregen, toen, met geld van zijn familie is hij vrijgekocht en met een direkte vlucht uit Nairobi in Brussel geland. Jonathan maakt in Belgie geen enkele kans…….en in Kenia ook niet meer!

15-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Een kennis van een vriend van mij heeft twee domicilies. Dat moet, want hij heeft ook twee vrouwen.
Dat komt zo...
De genoemde kennis droomde al van zijn jongste kinderjaren om missionaris te worden en heel verre vreemde landen te bezoeken. Het vak "Godgeleerheid" kreeg hij echter niet onder de knie en toen besloot hij om trucker te worden. Dan ziet ge ook stukken van de wereld.
Een paar jaar geleden begon het echter weer te kriebelen, hij ging aan de dop, wuifde naar zijn vrouw en via exotische landen in Azië belandde hij in Thailand. Daar op de zonnige naaktstranden van Pukhet vond hij zijn ware roeping. Hij ging krekels bakken en de liefde bedrijven met een jonge mooie Thaise. Om de drie, vier maanden pakt hij een goedkope vlucht van Singapore Airlines en komt hij in België doppen, zijn eigen laten zien bij de vdab en nieuw papieren halen. En passant gaat hij bij zijn echte vrouw langs, blijft daar een paar dagen op haar kosten logeren, wuift opnieuw, en vertrekt dan terug naar zijn keversbakkerij in Thailand. Als de kevers in Phuket niet marcheren komt hij ook terug. Dan gaat hij hier een maand of twee truckeren of metserdiender spelen. Daarna brandt de liefde weer en vertrekt hij weer. Bij de vdab heeft een bediende een fulltime job aan het in- en uitschrijven, herberekenen, inhouden en uitbetalen van zijn dopgelden.
Eigenlijk is 't ne zwerver  ....maar hij is dan toch missionaris geworden !!! Ons Heer zal tevreden zijn.
  

14-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

...Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk.
(zie mijn berichtjes van 29/6: asielcentrum)

De Kovacs zijn Roma-zigeuners uit Kosovo. Ze zijn met z’n negenen. Vader,moeder en zeven deugnieten met gitzwarte haren. De oudste misschien 15 jaar, de jongste een jaar of 4. En vader lijkt nog niet aan het einde van zijn latijn. Samen met miljoenen anderen zitten de Kovacs sinds mensenheugnis verspreid over Europa. Albanie, Slovakije, Tsjechie, Kosovo, ook in Duitsland, Oostenrijk, …overal komt men ze tegen en nergens hebben ze een goeie naam.
Maar in Kosovo krijgen ze slaag, veel slaag. Zolang Joegoslavië onder Tito één en onverdeelbaar was werden de Roma’s enigszins getolereerd. Men moest ook: Roma’s stonden bekend als vrienden van het regime en in Kosovo hielpen ze de grote vrienden uit Servië meer dan eens in hun strijd tegen de Kosovaren en Albanezen. Joegoslavië is echter uiteen gevallen en het is nu ieder voor zich. Elke zigeuner wordt nu beschouwd als een verrader en een collaborateur. De familie Kovacs zal waarschijnlijk nooit gebriefd hebben aan Tito, Milosevic, of welke politieker dan ook, maar ze krijgen wel de butsen. Dus zijn ze gaan lopen, wat toch al in hun al aard  zit. Via omzwervingen zijn ze in Brussel terecht gekomen. Vandaar naar Arendonk, naar het open asielcentrum en weet ge; daar worden ze nu uitgescholden voor vuile zigeuner en gipsy door Slovaken, Roemenen, Tsjechenen en zelfs door Afrikanen. Ja ja men leert rap.
In Arendonk hebben ze nu gezelschap en hulp gekregen van de familie Turtakov, ook Roma’s uit Macedonië, ook met 5 kindjes: vader zit alleen in Duitsland, 2 kindjes zijn geboren in Macedonië, en de rest tijdens het vluchten: eentje in Servië, eentje in Noorwegen en eentje in Duitsland.  Jawel het leven gaat verder…  

      
 
               

13-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

Arendonk is voorzien  van een club die instaat voor de toeristische aspecten van het dorp. Vroeger heette dat de VVV, nu is dat Toerisme Arendonk. Naast het promoten van plaatselijke wandel- en veloroutes worden er ook contacten gezocht met andere gemeentes.
Door gelijklopende oorlogsomstandigheden zijn wij sinds meerdere jaren gejumeleerd met Mont-Saint-Eloi, een Frans dorpje in de Pas de Calais. Soldaten van het 4de regiment Dragons Portés Francais sneuvelden in beide plaatsen. Vandaar de verbondenheid.
Aan één lotsgebonden gemeente hadden we echter niet genoeg, dus moest er uitgekeken worden naar nog een dorpje waar we met gemeentegeld naar toe konden fietsen. Op het einde van de vorige eeuw werd dus door daartoe bevoegd personeel naarstig uitgekeken naar plaatsen op de wereldbol waar het goed toeven was. Oost-Europa viel direct af; daar moest alleen geld naartoe, Zuid-Amerika was te heet en in Azië aten ze alleen maar sprinkhanen en kevers. Er bleef dus niet veel meer over dan onze noorder- en oosterburen.
Subtiel werd geinformeerd welke hollandse gemeente er nog geen verbroedering was aangegaan. Bleek dat het Staphorst was. Dat is niet direct een plaats waar een mens in het weekend pinten gaat drinken, dus Staphorst viel af.
Bij onze oosterburen was de keus al niet veel groter: buiten een paar vervallen kolchozendorpkes in Voorpommeren hadden onze duitse vrienden alleen Kobern Gondorf in de aanbieding. Een tweelingdorpje aan de Moezel met veel wijnvelden. In het voordeel speelde wel dat er elk jaar in het weekend van 1 juli een groot "Weinfest" plaatsvond. Het werd dus Kobern Gondorf, en het sympathieke duitse stadje had er ineens een grote afnemer bij van hun Moeselwijn: de gemeente Arendonk kwam bovenaan hun klantenlijst te staan. En we staan daar prachtig!

12-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

11-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel