U denkt allicht, beste lezer, dat ik nu mijn dagen aftel tot 1 februari. In alle ledigheid. Mis dus. Nog nooit zo druk bezig geweest. Pa, wil je mij eens wegvoeren ? En komen halen. Nog snel eens naar de Lucas of naar iets anders. Gij kunt nog wel eens dit of gindse ? Nog nooit zo weinig tijd gehad. Ik weet niet wie de tijd verdeelt maar ik voel mij zwaar tekortgedaan.
Ondertussen is Leonard Danneels geworden. Zijn er drie moorden opgelost. Heeft Daerden de show gestolen in de senaat. Heeft Anderlecht Standard vernederd en Witsel zijn crapuligheid bevestigd. De Gucht onderlijnt zijn onbenul nu ook op Europees niveau. Haïti heeft gebeefd en bevestigd in de nasleep ervan alle vooroordelen die ik er omtrent had. Ten eerste als magneet voor miserie, ten tweede als grootste apenland ter wereld. Hulpverleners die zwaar bewapende soldaten nodig hebben om zich te beschermen ? Hoeveel verder mag het gaan voordat het nut van sturen van hulp in vraag mag worden gesteld ? Is het verantwoord, hoe groot de ramp ook, om mensen te sturen naar gebieden waar met machetes uitgeruste bendes door de straten zwerven. Waar ze deze lange messen voor nodig hadden blijft mij een raadsel, waarvoor ze ze wel zouden gebruiken behoefde geen tekening.
Het jaar dendert zijn tweede week in. Miserie alom. Er zijn echter ook kleine korte positieve flitsjes. Straffen Taf trap het af. Bij de roepgroeners. Hartverwarmend is de implosie van dit extreem linkse zweeppartijtje. De erfenis van de communisten. Net zo verheugend als de luide tramalant waarmee de rechts extremisten aan het imploderen zijn. Funadamentalistisch extremisme is een nagel aan de doodskist van de democratie. Dat de extreme politieke strekkingen aan het verdwijnen zijn, is alleen maar positief nieuws.
En de wereld draait maar verder. Ik ga nog een beetje genieten van mijn laatste weken waarin ik de luxe van de tijd aan mijn zijde heb. Ik ga mij verder nog wat ergeren aan het stakende onbenul dat niet alleen met vele jobs speelt maar bovendien nog onze lucht vervuilt met het opstoken van geïmpregneerde palletten. Nogal wel dat een zinnig denkende directie daar paal en perk wil aan stellen.
Ze hebben hem. De gebuur heeft het toch gedaan. Hij zei dat hij was gepest. Door het lint gegaan om op zijn gemak een busje naft te gaan halen en zijn schietgeweer. Dan vielen er twee doden. Wanstaltig afschuwelijke daad. Geen enkel zinnige reden, hoe zwaarwichtig ook kan zulke bestialiteiten verantwoorden. Maar de twijfel was gezaaid. Een serene kadering van deze daad was niet meer mogelijk. De pers, inderdaad maden, produceerden een hoeveelheid bagger die een weldenkend mens niet voor mogelijk houdt. Naam en toenaam, adres met fotos. Het kon niet op. Ik dacht aan de achterblijvenden van de slachtoffers. Ook zij hebben nood aan een serene verwerkingsperiode. Ze zullen het zo al kwaad genoeg hebben. Maar ook dacht ik aan vrienden en familie van de dader. Ook zij hebben nood aan kadering, plaatsing van de gruweldaden.
Toen kwam Annick. Of de onthulling van haar moordenaar. Het wordt beangstigend. Zonder aanleiding deze keer. Dus ook zonder reden op Nieuwjaar. Psychopaat. Hier bij ons. Een gewone man. Lachend op internetfilmpjes. Kan dit wel ? Kan ik onze buur nog betrouwen. Ben ik zelf betrouwbaar ? Komt er nog meer ? Zijn er nog van dat slag ?
Neen Willem wordt niet paranoïde. Maar net zoals iedereen probeer ik de moorden te duiden. Te plaatsen. Af te zonderen en een etiket op te plakken. Liefst zo eentje met daarop een reden voor de gruwelijke feiten. Dat geeft zekerheid en houvast. Mij zal dat niet overkomen, want ik ga niet dit of dat doen. En dat labeltje plakken lukt hoe langer hoe minder in dit geval. Zinloos geweld lijkt het. Geen greep op te krijgen. Geen oorzaak op te plakken. Net daarom zo intrigerend en beangstigend.
De wekker had een trage nacht. Sloom sleurde hij zich door de donkerte. Elke keer ik keek vorderde hij zo weinig mogelijk. Linkerzijde, rechterzijde, rug buik. Allemaal raakten ze de matras eenmaal per minuut. Ik mocht bellen. Mijn 2010 kon goedgemaakt worden. Of zijn start missen.
Negen uur rende voor mij uit. Wou ontsnappen, zich toch niet laten vangen. Trillende vingers had ik al. Niet nodig zei de pessimist in mijn linker oor. Niet bellen, 't wordt toch niets. Zo'n ouwe zof maakt geen schijntje kans. Nog even wachten en dan vlug eens horen fluisterde zijn optimistische antagonist in mijn rechter. Zo'n hoofdschotel als jij hebben ze nog nooit afgevogeld.
Eindeloos leek het wachten. Rond juli de komst van Sinterklaas uitzitten. Twee toetsen tegelijk indrukken. Terug afleggen en opnieuw. Drie pogingen. Mijn hartritme dreef zo hoog als de verwachting. Goede morgen, Willem, ik zou graag....Goede morgen en mijn beste wensen. Die hoefde ik niet. Zij moest mij niets wensen. Zij kon gewoon mijn jaar maken. Of nu reeds knakken. Ik wenste beleefd terug. Ik bewonderde mijn durf als ik mij hoorde zeggen dat ik eens wou informeren of ze mijn jaar nu al geslaagd zou maken. Ze kan geen spanning opbouwen op aanhouden. Ja zei ze. Ik zei dank u en vroeg En nu. Woensdag de details regelen.
Ik legde de telefoon af. En zakte in elkaar. Moppie vond mij slapend in de late namiddag. Ik had niets gedaan. Niet gekuist, niet gewassen, niet gestreken. Alleen geslapen. Voor het eerst in een jaar zorgeloos. Ik was blij. Ze zag het. Toch zei ik het nog. Nutteloze communicatie. We kusten. Lang en heftig.
Het is vanaf 1 februari een 4/5de geworden. Laat de rest van 2010 nu maar komen.
Min 10. Geen beursevolutie. Gewoon de temperatuur. Lang geleden zegt men dan. Want met die opwarming van de aarde . Dat het vorig jaar deze tijd net zo koud was is men al lang vergeten. Gemanipuleerd vergeten. De angstzaaierij doet zijn werk goed. Langzaam maar zeker dringen de ongefundeerde one-liners door tot het collectieve bijgeloof. Net zoals de dom extremistische non-argumenten van het Vlaams Blok/Belang de maatschappij hebben vergiftigd. De klima-dommigheid zit zover dat men de huidige koude winter ziet als een gevolg van de .euh opwarming ja toch wel van de aarde. De hogepriesters van de nieuwe religie hadden begin oktober wel een zeer zachte winter voorspeld. Diezelfde opwarming, je weet wel.
Het is gelukkig een hartverwarmende goede oude koude winter. Zo eentje die het een beetje belachelijk maakt om over opwarming van de aarde te zeveren. Trouwens die vermeende opwarming krijgt de laatste tijd nogal wat kletsen tegen de oren. Begonnen met Climategate, de openbaring van het klima-gesjoemel, de ontmaskering van de AGW-maffia. Zo was er ook net op het nippertje nog de belangrijkste gebeurtenis van de jaren nul begin december 2009. Het mislukken van het concilie van Kopenhagen. Het meest uitdrukkelijke en duidelijkste signaal dat die ganse opwarming een overroepen klucht is. Want als er echte bewijzen zijn, zoals in het geval van zure regen, of van ozonafbraak dan zijn de wereldleiders snel bereid echte noodzakelijke maatregelen te treffen. Trouwens mocht het echt opwarming is dat alleen positief voor onze stookkosten. Want ondanks het mooie van het winterweer, is zon koudeprik heel wat tonnen extra CO2 waard. En laat het nu net die energie-sparende opwarming zijn die de anti-CO2 kliek wil bestrijden !
Iedereen een gelukkig, succesvol maar vooral gezond 2010 gewenst. Eindelijk is de ramp 2009 voorbij. Moge het komende jaar weer zo'n kinderlijk zorgeloze periode worden voor iedereen. Geen afdankingen. Geen verkeersdoden, ... geen negatieve berichten. Niet omdat de pers eindelijk een positievere kijk ontwikkeld, maar gewoon omdat er geen zijn. Zo'n veilige tijd waar men zich gerust en in geborgen voelt. Niemand 's avonds bang om 's morgens weer wakker te moeten worden. Geen onoverkoombare bergen om het zorgeloze uitzicht op de rest van de dag te belemmeren. Een jaar lang geen cultivatie van de angst. Geen kleinmenselijke bangheid voor het vreemde. Geen apocalyptische angstindoctrinatie. Gewoon een jaartje blij zijn met het mooie (van het) leven. Verwonderd door het leven zelf. Eén jaartje terug de onbezonnen en onbekommerde kindertijd mogen beleven met de levenservaring van een volwassene...dat wens ik iedereen toe.
En toen zette ik het punt achter deze zinnen en keerde terug naar het uitzicht op de grauw-blauwe nieuwjaarsluchten. Enkele sneeuwvlokken dartelen in elk geval al onbekommerd voor het raam.
Weer door de lange glazen gang over de waterpartij. De vissen waren er ook terug. Enkelen hapte lucht aan het oppervlak. Ik kon er nu geen welkomstlied in herkennen. Ik was zenuwachtig. Een tweede gesprek. Stel je voor. De onnozelheid van zingende vissen ligt dan al enkele stappen achter je. Het was ernst nu. Ik had een half pilletje Alprazolam genomen. Het was te belangrijk om zenuwachtig te zijn. Niet alleen voor mij. Alweer straalde Moppie. De kinderen hoopten positief mee met mij, zeiden ze.
Meneer zus of zo, die mij verwachtte liet even op zich wachten. De grote hall leek in niets meer op een veilige baarmoeder. Het overdadig vasttapijt, leek samen gesmeten door een blinde en riep meer beeld op van het canvas van een boksring dan van gezellige babbelpartijen. Hij putte zich uit in excuses voor de wachttijd. Maar hij bleek toch gezellig. Het klikte. Gezamenlijke kennissen bleken een leuk aanknooppunt. Gelijke interesses een bron van een twee uur durend flitsend gesprek. Bezegeld met een handdruk ter afscheid. Met de boodschap dat "zij" alles zou afhandelen. Bel maar een keer....
De vissen zwaaiden mij uit. Het was reeds donker. Thuis kon ik de hoop brandend houden. Ik zou morgen bellen. Ik belde zelfs de volgende morgen. Nog niets beslist...dat vermoedde ik al. Een tijdschema, meer hoefde ik niet. Want wij waren toch met vakantie. Zelfs helemaal op reis. De eerst mogelijke dag eens terug telefoneren ? Tuurlijk kan dat. De woorden spelen door mijn hoofd. Dansen voor mijn ogen, nemen bezit van mij. Zeker nu de motor eentonig verder zoemt en de rest slaapt. Nog vierhonderd kilometer. Het zal een zenuwachtig verlof worden. Ik heb mijn kleine witte ovalen vriendjes mee. Dat zal helpen. Want het moet bovenal eerst een leuke vakantie worden.
Willem, het begint lang te duren. Zouden we niet eens stoppen ? Een tasje koffie en een broodje of iets anders ? Zeker Moppietje we zullen de volgende snelwegparking eventjes stoppen. Het rustige zoemen van de motor trekt zich niets aan van onze wens. Maar we hebben geluk ! Enkele tientallen minuten verder meldt een blauw verkeersbord de aanwezigheid van een parking. Luik voorbij, Verviers voorbij, net aan de aanvang van het eindeloos lijkende deeltje Duits België. Onooglijk genoemd, maar voor wie Prüm verwacht net na Luik ongeveer zo groot als de Sahara en zo interessant als de schapen die de wol voor de sokken van Pius XI hebben geleverd.
Dus even stoppen. Grote kranen voorspelden een opbouwen. De wegwijzer naar het restaurant bevestigde dit en verwees ons over de zeer nabije viaduct naar de andere kant van het gigantische complex. Dat leek zinvol. De kranen troepten samen aan deze kant. De overkant was kranenvrij. De overkantparking was echter wel in minder vergevorderde staat van afwerking. Met onze redelijk laagliggendesportieve gezinswagen baggerden wij door sneeuw, water en modder. Maar alweer hadden wij geluk. Een plaatsje op het verharde tarmac net voor de deur was vrijgekomen.
Met zijn vijven stormden wij op de deur af ? Vijven ? Toch wel de Iraanse vriendin van Willems zoon was mee. Onze eerste indruk, in het doorvoersas was er een van medelijden. De chique grijsmarmeren vloer was bedekt met een modderig doorweekt tapijt. De pijnscheuten van de parkingaanleg dachten wij. Na de tweede schuifdeur nam ongeloof en verontwaardiging het over. De zeer rijkelijk uitziende grote hall was kouder dan buiten. In tijden dat de opwarming van de aarde zich uitte door massale sneeuwval en ver beneden normale temperaturen is dat redelijk onaangenaam. In het toilet zagen wij de grijze sneeuwhemel door de grote gaten in het plafond.
Ook het geïmproviseerd verkoopsstandje van exclusief dure broodjes was niet echt een uiting van luxe. De bediening was echter echt hilarisch. Moest ik deze zomer Paradisio niet ondergaan hebben, ik zou het een marteling noemen. Eén echt Nederlands onkundig Waalse deed haar best. Met een roedel Nederlanders voor ons was dat ruimschoots tekort schieten, maar Willem en acolieten stelden hun kennis van de Franse apenklanken ter beschikking van de Fransonkundige Hollanders. Puur eigenbelang. Nu duurde het slecht 35 minuten om 5 mensen een broodje en een drankje te verkopen. Ik mag niet denken wat het zonder ons hulp zou geworden zijn.
Rillend van de doorkleumde kou mochten wij na meer dan een half uur vaststellen dat, net zoals in Paradisio, ook hier drie mensen aanwezig waren achter de toog. Eén deed iets wat met een positieve ingesteldheid werken zou kunne genoemd worden. Eéntje GSM-de (ja ook hier, echt waar !)en ééntje reed met een lege mandkar door de grote hall. Van de broodjesbarak naar de winkelimprovisatie en terug en terug en terug.... dan heb ik de observatie van de nutteloosheid opgegeven. Vlamingen zijn duidelijk minder veeleisende mensen dan Hollanders. Want wij, ons vijven, waren op 15 minuten bediend. Cinq baguette jambon et 5 Coca ! 15 minuten ! Door de afwezige opgewarmde aarde, hebben wij alles op 7 minuten verorberd en zijn in de auto gevlucht. Op weg naar de eerste parking in Duistland. Daar is het ten minste warm en proper. En efficiënt. Twee koffies en twee cola's en een fanta in minder dan 45 seconden !
Als ik ooit thuiskom, bel ik Bart De Wever. NVA moet gewoon excursies naar Wallonië organiseren. De werkelijkheid daar is veel overtuigender voor een onafhankelijk Vlaanderen dan enig welk woord van Bart himself !
Mocht het erg zijn...dan sprak men toch over iets anders ?
Stel heel even dat de menselijke CO2 inderdaad globale opwarming veroorzaakt. En dat men na 100 jaar vindt dat het 5 na 12 is om die opwarming te stoppen. De inzichtelijken waarschuwen pathetisch voor een nakende verdrinkingsdood in kokend smeltwater. Twaalf jaar na de eerste stappen om uitstoot verminderende acties globaal te coördineren, organiseert de mensheid een ultieme reddingstop voor het klimaat. De zieners hebben zich uitgesloofd om de verdrinkingsdood nog gruwelijker voor te stellen dan ze zal zijn. DAN verwacht een zinnig mens toch dat ze op die top praten over extra vermindering van CO2 uitstoot ? Niet dus op de klima-joke van Kopenhagen. Als we de berichten in de kwaliteitsmedia mogen geloven leuteren ze zich daar te pletter over extra geldtransfers naar corrupte regimes die zich reeds 50 jaar onverantwoord gedragen. Dat een mens dan concludeert dat het allemaal niet zo erg is, dat is toch normaal ? We moeten toch allemaal niet masochistisch smeken onszelf te verarmen en nog meer geld in nutteloze putten te vergooien ?
Chance zei ze. Moppie lachte. Zoals alle vijfendertig keer ervoor. Het was echt de zesendertigste sollicitatie die ik ging doen. Dat ik in crisistijd zoveel gesprekken mocht doen op mijn leeftijd was een hart onder de riem. Een hart dat evenveel keer gebroken is. Crisis meneer. Wij zitten in een luxepositie en hebben veel keuze. U bent goed, maar doppen kunt u nog beter. Niet alleen mijn hart brak. Hoe is het gegaan papa. Ach tja goed maar. De kinderen doen verder. Huiswerk maken, playstation, vooral mij gerust te laten. Het is niet het moment. Moppie zucht, maar we eten toch weer vlees vanavond.
Ik kwam via een glazen gang in een ruimte. De gang was op water gebouwd. Men zag de vissen. Links maar ook rechts. Sommigen kwamen kijken. Tuitten hun lippen boven het oppervlak. Hallo Willem leken ze te willen zeggen. Ofoh oh, dat is de nieuwe. Ze gaven mij vertrouwen. Toch om de grote baarmoeder binnen te stappen. Vol gelegd met design voltapijt. Hoogpolig. Laagpolig. Ik kan goed schaken, denk ik. De knusse zetels omarmen mij. Stellen mij gerust. Ssst zeggen ze in koor met de vissen. Het is geen kwaaie.
De baarmoeder gonsde van activiteiten. Een heerlijke zwoele vrouwenstem beheerde de telefoon. Oudere gezette mannetjes liepen op en neer. Smurfendorp in volle activiteit. Jonge frisse juffrouwen huppelden trap op trap af. Achter netjes geklede mannelijke leeftijdgenoten. Of ervoor. Een knus aankomststation. Een oranje vlek ving mijn aandacht. Ze kwam de trap af. Jeansbroek eronder. Donkerbruin haar. Heel gewoontjes. Vertrouwenwekkend elegant. Geruststellend gewoon. Het meisje van naast de deur. Ze was leuk. Alweer. Ze was positief. Alweer. Haar baas assisteerde.Grijs van baard en haar. Rond gezicht kwieke oogjes. Leiderschap had zich in zijn gezicht gevestigd. En in zijn stem. Willem kuiste zijn kan uit. Het onderste was niet diep genoeg. De baas was geïmponeerd. Zei hij. Wij lachten als ik wegging. Neen dit was niet de eerste keer. Er wordt niet elke keer gelachen als ik wegga. Maar toch veel. Nu lachten wij samen. Alle drie.
Hoe is het geweest papa ? Goed. Goed genoeg ? Ze laten iets weten voor volgende maandag. Ik denk dat ik kans maak moppie. Echt ik heb echt een goed gevoel nu. Hetzelfde als in die 25 andere gevallen ? Neen een ander. Ze gaan bellen zeker ? Ja, maar de telefoon ging. Twee dagen later. Een tweede beurt. Ik lachte. Alleen nu. Wie laatst lacht best lacht. Maar de laatste doet meestal het licht uit. Er zal wel eten zijn vanavond. En misschien enkele bellen cava. Het is een overwinning. Ik weet het de derde sinds 10 maand. Maar schuimende wijn komt voor het gebroken hart. Alcohol helpt het ademen vergemakkelijken. Ademen tot donderdag.
De Waalse partijen, uitgezonderd CDH, willen de kruisbeelden afschaffen. Verwijderen die zooi, ook van de kerkhoven ?! En de dommekloten van de Oud-Liberalen die steunen zulke onnozelheden ! Ik vraag mij af of de idioten van deze partijen misschien vampieren zijn die een branderig gevoel krijgen als ze een kruisteken zien. Symbool van rechtvaardigheid. Vampieren die ons leegzuigen. Voor de walen hoeft daar geen tekeningetje bij. Open-VLD zuigt ons leeg door de vele belastingsverlagingen die ons tot de meest belaste burgers van het universum maken. Doe zo voort, dan hoop ik echt dat de oud-liberalen bij de volgende verkiezingen de kiesdrempel niet meer halen.
7 decembet 2009 is een historische dag. U zult hem nog lang heugen. En uw kinderen...misschien zelfs uw kleinkinderen. Tuurlijk zegt u, vandaag wordt het klimaat gered. In de stad waar sprookjes zo gemakkelijk hun weg vinden, Kopenhagen, is de redding van de wereld begonnen. Of dat denken ze daar toch zelf, alle 15000 aanwezigen.
Eigenlijk zijn ze daar gewoon een massa-sprookje aan het bevechten. Nieuwe brandschattingen aan het voorbereiden. Want daar zal het allemaal om draaien, de burger zal moeten betalen. Wij kennen de inspiratie van de dolgedraaide groenen op het vlak van maatregelen. Ecotaksen, ecobelastingen en ecoheffingen. U hebt toch ook in de aanloop van de klimamop het gezever gehoord hoeveel extra geld van de ontwikkelde hardwerkende landen naar de onderontwikkelde barbarij zal moeten vloeien. Maakt elkaar daar liever af dan iets nuttigs te doen en het Westen zal dat nog moeten betalen ook.
Ondertussen is de leugendijk beetje bij beetje aan het breken. Het is nu ongeveer 10 jaar dat de globale temperatuur niet meer stijgt. Wie de echte temperatuurswaarnemingen wil bekijken in plaats van het geklets lijk een blinde naar een ei van het IPCC ziet dat onmiddellijk. (http://www.yaleclimatemediaforum.org/pics/0408_gtr.jpg). Wie ter plekke naar de Alpengletsjers gaat kijken komt tot de verbijsterende conclusie die het VTM journaal gisteren liet zien : hier geen spoor van afsmelten. Wie de ijsgegevens van de echte reële volgstations in overweging neemt merkt dat het globaal gesproken eigenlijk normaal gaat met het wereld-zee-ijs. (http://arctic.atmos.uiuc.edu/cryosphere/IMAGES/ global.daily.ice.area.withtrend.jpg). De voorspelde verhoging van de stormfrequentie is er ook al niet ! De ijsberen floreren als nooit tervoren. 5000 in de jaren '50 van vorige eeuw, nu ongeveer 25000 en groeiend (http://www.polarbearsinternational.org/ask-the-experts/population/)....enz enz.
Ook beginnen de reguliere massamedia de kritische stemmen aan bod te laten. Zo ook de VRT deze morgen. Op het onchristelijk vroege uur van 6u15 kwam een KMI wetenschapper vertellen dat de klimahype zwaar overdreven was ! Misschien nuttig voor een maatschappelijke bewustwording maar helemaal niet ondersteund door de realiteit en de echte wetenschap. Lap die zat ! Wij hebben dus helemaal de scheet in een fles van Climategate niet nodig om te zien dat het IPCC en zijn angstzaaiers ons serieus aan het oplichten zijn. De mensen die de moeite nemen de echte, gemeten gegevens er op na te slaan, zien in de gehackte mails alleen maar een bevestiging van de afwijking tussen wat men ons wil wijsmaken en wat er echt aan het gebeuren is.
Anderzijds bevat elke wolk CO2 die door menselijke activiteiten wordt uitgestoten ook echt gevaarlijke stoffen. En daar is het wel de morele en ethische plicht van de mensheid om deze bedreiging van onze gezondheid weg te nemen. Want als we dat niet doen zal de gemiddelde maximumleefttijd sneller dalen dan dat wij doodgaan in kokend smeltwater van de Noordpool.
Willem heeft lang zitten denken. Die minaretten in Zwitserland. Neen eigenlijk dat goedgekeurd verbod op nieuwe minaretten aldaar, is een dieptepunt in de verbruining van Europa. Niet alleen de Zwitsers hebben zich pijnlijk ontbloot. Ook de jubelreacties van de zichzelf toch zo tolerant vindende goegemeente hier zijn van een beangstigend droef niveau.
Ooit waren we inderdaad tolerant. Toen er niets was om intolerant tegen te zijn. De grootste vrees die we koesterde was hoeveel korter die minirok nog ging krimpen ? Of hoeveel langer dat vies beetelhaar kon worden. Maar ach het was het eigen volk en dan nog op TV. Tot zolang ze maar niet van "over 't woater" naar hier kwamen wonen was alles goed. Nu we echt tolerantie nodig hebben...nu blijkt onze voorraad zo klein geweest te zijn dat hij op is. Typisch menselijk natuurlijk. "Wij" hebben geen grammetje tolerantie meer dan "Zij".
Toch is het beangstigend dat ondanks onze welvaart en ons welzijn wij doodgewoon mensen gebleven zijn. Mensen zonder moreel ethische evolutie ondanks de geschiedenis. De onverdraagzaamheid van de inquisitie hebben wij, naar eigen zeggen, achter ons gelaten. Heksenverbrandingen hoeven niet meer. Alleen minaretten en hoofddoeken moeten verboden worden. Sommigen zouden ze liever verbranden. Maar wij zijn toch tolerant meneer ! Ondanks ons onszelf gegeven smetloos tolerant blazoen struinen wij rustig achter de haatzaaiers en papegaaien hen vrolijk na. Onze gemeenschappelijke zondebok heeft ons pensioen in zijn pocket ?!.
Ondertussen is het diepe crisis. Even erg of erger dan in de beginjaren 30 van vorige eeuw. Algemeen aanvaarde zondebokken en economische puinhopen waren een vruchtbare voedingsbodem voor gele sterren en andere donkerbruine vieze dingen. De niet evoluerende mens leert niet uit zijn fouten. Het kwaad kwam democratisch aan de macht. Nu roepen de tolerantiekampioenen dat de islamverboden ook democratisch tot stand gekomen zijn. Stapje per stapje gaat onze rechterarm gevaarlijk de hoogte in. En wij maar juichen !
Ach het is een democratische recht op de uiting van een mening, beste Willem ! Recht op vrije meningsuiting. Daar kunt u toch niet tegen zijn ? Tuurlijk is Willem daar niet tegen. Integendeel. Maar de ridders van de vrije meningsuiting zijn hypocriet. Zij bedoelen met hun loos geschreeuw dat zij hun bruine mening moeten kunnen uiten. Maar zodra zij in een machtspositie komen, dan is het gedaan met die vrije uiting van meningen ! Voorbeelden genoeg. Wie herinnert zich niet de dwaas-moedige BUBers die op een VB bijeenkomst hun mening vrijelijk zijn gaan verkondigen. Tot op het podium, onder het toeziend oog van de ganse VB-top. Gans Vlaanderen kon zien dat de Bloktoppers rustig toekeken hoe de vrije meningsuiting in de kliniek werd geslagen. Ook op kleinere schaal is de bruine hypocrisie duidelijk merkbaar. Al eens een vrije mening geuit op extreem rechtse discussiefora ? Ik wel. Ik doe het nu niet meer. Niet omdat ik niet meer durf maar omdat ik niet meer kan. Gebannen ! De Muurkrant bijvoorbeeld. Maar ook hier op de blogs van seniorennet. Angeltjes de meest populaire blog ! Graag ook uw gedacht. Niet doen beste mensen als uw gedacht niet overeenkomt met de inhoud van de blog ! Leuk om weten beangstigend toekomstbeeld.
