Humboldts nalatenschap. Gift. Het ligt terug in de boekhandel. Het leek mij wel iets. Nog niets van Saul Bellow gelezen. Het leek een mooie gelegenheid. Zeker omdat het boek in enkele internnetlijsten voorkomt in de top 100 van de beste boeken.

Met veel goede moed begonnen. Het leek moeilijk en chaotisch. Maar ach “goede” boeken lezen niet vlot. Soms dan toch niet. En misschien was ik niet in vorm. Stressmomenten op het werk, doodmoe,… morgen zou het wel beteren. Eventjes doorbijten.

En ik beet door. En door. Het moeilijke bleef en het choatische ook. Ik begreep het verhaal amper nog. Kon de personages niet meer volgen…snapte er niets meer van. En legde het boek opzij. Morgen beter ? Maar het bleef. Ik beet door. Misschien schoot het verhaal nog wel los. Maar tot halfweg beterde er niets. In een top 100 ? Nou, het moet aan mij liggen waarschijnlijk. Maar het lukte niet. Ik gaf ontmoedigd op. Dit was een nederlaag. Voor mij. Maar boeken zijn als wijn voor mij. Als ik ze niet lust mag men ervan zeggen wat men wil, specialisten mogen orgastisch euforisch doen, maar dan is het voor mij een slechte wijn of een slecht boek. Humbol dts gift ? Een kleine 1/10….zonde van het papier.

28-05-2011 om 10:30 geschreven door De Rode Willem

We kunnen eindelijk kennis maken met de "grote" Dalrymple. Het idool van BDW. De Standaard geeft die man een wekelijkse column.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=LE3A4NQL

Rock is voor de westerse wereld wat politieke propaganda voor de Geliefde Leider voor Noord-Korea is....Rock wordt als gifgas in de atmosfeer gepompt....Rockmuziek is natuurlijk een van de oorzaken van misdaad....Is het niet vreemd hoe weinig aandacht de milieubeweging heeft voor deze plaag van overbodig en schadelijk lawaai...en soort Nürenberg-bijeenkomst van bandelozen

Enkele citaten uit de overweldigende binnenkomst van de "grote" Dalrymple.
Wat een triestig mannetje moet dat zijn om zulke dingen schrijven.
Als dit de grote inspirator van BDW is, begin ik te begrijpen waarom Bartje moet springen om aan het nulniveau te raken.
Dalrymple lijkt mij een zielige ouwe zof ! Een azijnpisser van het zuurste jaar, een vooral zichzelf interessant vindend persoon. Niets om je te laten door inspireren.
Zijn eerste bijdrage zegt genoeg.  Stuff Yourself, and you would look much more modern !

17-05-2011 om 15:40 geschreven door De Rode Willem

Gij kunt zagen, zei ze. Ik vond dat ik er recht op had. Ze hadden het mij trouwens beloofd. Een regenachtige dag. Buien en bewolking. Geen zon ! Eindelijk geen zon. Dat vies ding eens één dagje niet zien. Ik zou er mijn ziel voor verkopen. Maar ze kwamen hun beloften niet na. En dus was er alweer veel te veel zon. Het was gelukkig ideaal van temperatuur. 15 graden en geen graad meer.

Van ’s morgens af begint de miserie. Al enkele weken. De rolluiken omhoog en daar straalt dat afstotelijk scherpe licht in onze living. Elk vlekje op de ruit, elk stofje op de kast, elk haartje op de grond. Het is alsof dat vies zonlicht er ons ongenadig wil op wijzen dat ondanks een dagelijks gesloof wij nog niet genoeg doen aan properheid en hygiëne in huis. Stomme zon. Dus wij leven al weken met de rolluiken nauwelijks enkele centimeter om hoog. Een aangenaam gedempt licht in ons huis.

Buiten kan men geen kant uit. Ongenadig maar vooral geheel ongevraagd beschijnt dat afstotelijke licht alles en iedereen overal. Het verblind, het irriteert en het brand. Geen schuilen aan. En het lokt een hoop lawaai aan. De kutkoters van de wijk beginnen rond 7 uur met de paasmegafoon een eigen wekdienst. ’s Avonds klitten de buren samen. Bakken bier worden aangesleurd en het lawaai neemt toe naarmate de avond vordert. Tot 2 – 3 uur ’s nacht. Anapiler en Jupibel zwijselen naar huis. Wild brakend, roepend en vallend. De schuld van de genadeloze zon en het domme “goede” weer.

Is er nu iets gezelliger dan met een goed boek in de zetel mogen rusten. Soms even op kijkend en geruststellend mogen vaststellen dat het nog steeds regent. Het gras wordt niet bruin, de rotkinderen maken geen lawaai en geen enkele wijkmongool moet buiten lawaai maken. De rolluiken mogen omhoog en men kan buiten komen zonder zich te irriteren. I hate sunshine so much !

15-05-2011 om 07:33 geschreven door De Rode Willem

Het is altijd een shock als jonge mensen uit het leven worden gerukt. Vol leven, levenslust. Ze wisten het nog niet zeker maar het klonk dramatisch. Ik zat net in de wagen, op weg naar één van mijn hobbyporjecten. Bijles Frans. Doe het eigenlijk niet meer, maar oude kennissen help ik nog graag eens uit de brand. God ja…een wielrenner, afdaling, gevallen. Beroepsrisico denkt men dan gouw. En geef toe een schaker zal niet snel in een afdaling vallen tijdens het beoefenen van zijn sport.

De radio, maar vooral de commentator ervan kreeg er niet genoeg van. Er was nog geen nieuws maar mij idee was gevormd op het eindje naar de Franse bijles. Ik belde aan. En wachtte. Een mens gaat dan al snel enkele voorstellingen maken. Of vragen stellen. Hoe zou Michiel veranderd zijn. Het is een jaar geleden en op 16 veranderen mensen snel. Of de pronte dame, de mama,  van ongeveer mijn leeftijd die de deur open doet. Ze klonk zoals ik mij herinnerde aan de telefoon. Opgewekt, spontaan.

De deur ging open. Een voorhamer die door de deur zou gesmeten worden kon mij niet harder treffen. Ze leek tachtig, dertig, veertig jaar veroudert op dat jaar tijd. Het groene doek op haar hoofd kon de kaalheid nauwelijks verbergen. Toch lachte ze. Ik hoop dat ik de dreun heb kunnen verbergen. Ik wou  niet echt meer binnen. God man…wat nu. Hoe gedraagt men zich ? Vraag ik iets ? Neen, ik doe gewoon. Kan ik gewoon doen. Wat nu, wat verder ? De vragen borrelden gewoon verder tijdens het Frans. Wat met Michiel ? Wat met zijn zus Veerle ? 14 ! Dit moet tekenen, diepe lijnen die doorgekerfd worden. In de ziel, onuitwisbaar. Frans…gow wat is een slechte toets ? Een minder rapport. Zij vond het nog steeds erg. Michiel moest verder doen.

Of ik kon blijven komen. Regelmatig ? Elke week ? Kan dat nu al afgesproken ? Ze wil het, nu ze er nog is. Ja, ook als ze er straks niet meer is, moet ik komen zegt ze. Ik moest buiten. Weg. Zonder opvallend te doen. In de auto raken als man. Man over mijn emoties. De deur sloeg toe…en ik weende. Achter de hoek heb ik gestopt. Geparkeerd. En 10 minuten gehuild. Het leven is niet eerlijk en echt wel wreed. Wouter was ondertussen overleden.

10-05-2011 om 16:20 geschreven door De Rode Willem

Hypocresie in de overtreffende trap heeft een nieuw synoniem gevonden : Tuybens. Bruno Tuybens. De man die zich uitsloofde tegen de extravagant hoge bonussen in de bankwereld. De man die de schijn ophield de kleine man een beetje rechtvaardigheid te gunnen. Een witte raaf die zich tot de socialistische partij bekende. De man die, nu blijkt, ook 10 miljoen oude frankskens heeft meeggegraaid als bonus. Als gewone arbeider voel ik mij wel geroepen om een waardeoordeel uit te spreken over Tuybens en zijn bonus-obsessie. HYPOCRIETST ! Een beter passend woord kan ik voor zo’n vent niet vinden.

Tuybens blijkt het prototype van de moderne Vlaamse sos.  Een kliekje extreem rijken (wie 10miljoen bonus krijgt is in mijn ogen extreem rijk) die zich de luxe van het (s)'links' zijn kunnen veroorloven om hun geweten te sussen. Welke 1200 euro per maand arbeider voelt zich nog aangesproken zich te laten vertegenwoordigen door zo'n hypocriete poenpakker ? Wie kan zich nog vinden in het clubje professoren, sjiekée trutten met overdure pakjkes en andere rijkeluizen ? Welke eenvoudige arbeider voelt zich nog aangesproken door zo’n loft en/of kaviaarsocialisten ? Ik niet....zulke mensen verdien geen enkele stem van een echte kleine man-arbeider. En zeker de mijne niet !

05-05-2011 om 18:22 geschreven door De Rode Willem

Het is zover. We leven in het post-Bin Laden tijdperk. Te zien aan de opgewondenheid van het journaille blijkbaar iets heel speciaals. Nochtans kwam de zon op deze morgen. En de hond moest pissen. En de wereld raasde door. De NVA zag alweer iets niet zitten, de dood van Bin Laden heeft ook daar niets veranderd. En het is nu definitief België heeft de democratische rechtstaat achter zich gelaten en nu riskeert iedereen zomaar opgepakt en zonder bewijs veroordeeld te worden. Met een beetje een showvent-manipulator als advocaat tegen is niets meer verwonderlijk. Zelf zonder bewijzen.

Maar hij is dus dood. Op bevel van de vredes-nobelprijswinnaar. A mission to kill…zeiden ze op CNN in de vroeg ochtend. Een paar keer aldaar herhaald. Zedig vervormd door de Vlaamse media? Wat deden deze de special forces in Pakistan ? Een onafhankelijk en soeverein land waarvan de regering zelf luid beweert niet te hebben mee gedaan ! Hoe kon de grootste smeerlap van de wereld zich zeven jaar in een militaire stad schuil houden zonder dat iemand iets wist ? Zijn zwaarbewaakte, met prikkeldraad omsperde huizen daar zo normaal in die stad ?

Gohw seh…hij is dood en dat is het belangrijkste. Symbolisch een sterk signaal ! You can run, but you cannot hide ! 10 jaar lopen als het moet. Maar Boontje krijgt zijn loontje. Als was het hier een kogel. Twee zelfs, naar het schijnt. De lafaard heeft zich nog verdedigd met vrouwen als menselijk schild. Kunt u zo’n waanzin begrijpen ? Ik niet. Gelukkig leven we nu in de wereld na Bin Laden. Een beetje enthousiasme over het verdwijnen van dat stuk vuil mag wel. Tenzij men een ouder wordende voorzitter is van het Olympisch Commitée. Oud en vastgeroest. Wereldvreemd verworden in de schijnwereld van de afstompende sport. Als men in die positie zit, dan moet men de zuurpruim uithangen. En de grootste terrorist op aarde de aanspreektitel “meneer” meegeven. En niet zeggen dat opgeruimd netjes staat. Neen dan moet men zoiets als “dat is politiek” zeveren. Alsof de Olympische Spelen aan China geven geen politiek was. Ach ja…ouw mannekes worden normaal gezien op hun 65^ste beschermd tegen zichzelf en moeten op pensioen. U ziet waarom.

03-05-2011 om 16:23 geschreven door De Rode Willem

Men gaat een zwemverbod voor amokmakers uitvaardigen. Dit natuurlijk naar aanleiding van het warme weer en een grote groep “jongeren” die meenden hier een aanleiding te moeten zien om hun mooiste kant te tonen. Het zou spijtig zijn, want zwemmen is een pak interessanter geworden. Vroeger toen ik klein was en slechts de eerste zaadjes van de multikul hier werden gezaaid konden wij naar 'De Ster' of Hofstade zonder dat wij opwinding voelden over mogelijke avonturen met agressie en geweld. Het waren saaien namiddagen waar wij zo zorgeloos mogelijk kijkend een beetje door het water sloften en wat doelloos in het zand baggerden. Nu met alle geneugten van de multikul beschikbaar voor iedereen kennen wij terug een adrenalinestoot als wij met de kinderen naar zo'n openluchtzwemstrand trekken. De angst is terug in ons leven, de spanning. Gaat dit goed aflopen of gaan we slaag krijgen ? Blijft het bij schelden en intimidatie ? Of gaan ze nu wel verder ? Eens terug thuis hebben wij nog heel wat stof om alles eens na te bespreken. Het geluk dat we hadden dat ze ons niet hebben zien kijken, dat wij nooit toevallig op de verkeerde plaats liepen, dat onze dochter maar 5 keer 'hoer' naar haar hoofd is geslingerd....neen het is heel wat interessanter dan vroeger !

27-04-2011 om 10:42 geschreven door De Rode Willem

Saai en meeslepend…en ik kan instemmen. Nochtans had Obama en klein Pierken dit boek reeds tot nieuwe icoonhoogten opgeklopt. Het was de hemel ingeschreven. Franzen was een schrijvende nieuwe God en zijn “Vrijheid” was de nieuwe ultieme Great American Novel. De hype zou gebaseerd zijn op het eerder boek van Franzen, de correcties. Nu ik dat niet gelezen heb, was ik redelijk onbevooroordeeld om “vrijheid” aan te pakken

Ik ben tot op de bodem gegaan, er helemaal door. Begonnen met de weinig interessante uitwijdingen van een basketvernauwde en zelfingenomen wereldvreemde trut. Geeuw. Een wondermooi beschreven soap met een verschrikkelijk flauwe en oninteressante verhaallijn. Door het al even saaie leven van een nerdige hoorndrager gebaggerd, het leven van hun opmerkelijke zoon doorgemaakt, uitwijdingen over alle nevenpersonage geslikt en gepikt…en toch tot het redelijk afknappende einde geraakt. De uitzwermingen, het politiek correcte gepreek, de overbodige dubbele en meervoudige herhalingen,... wegen soms zwaar, maar nooit zo zwaar dat opgeven een alternatief is. Het is echt als een soap. Wie begint, kan niet meer stoppen.

De vertaling is erbarmelijk Nederlands. Neen, Ollands. Storend, doch de schrijver Jonathan Franzen is nooit neergehaald hoe abominabel die vertaling ook moge zijn. Ook de zwaar op de handse delen die zogenaamd door “de autobiografe” zijn geschreven, komen storend over. Het is weinig overtuigend dat deze delen door iemand anders dan de auteur van de rest van het boek zouden geschreven zijn. Een truckje om het verhaal zijn beloop te kunnen laten gaan blijkt achteraf. Maar toch,  minder overtuigend geschreven.

Of het anno 2011 nog politiek correct is Khadafi te zien in een goede vriend, laat ik in het midden. Maar de rest van het boek is wel één grote poging om de politiek correcte topics er met de drammachine in te dreunen. Opwarming van de aarde, ja! Franzen blijkt een onkritische gelovige, overbevolking, ja Franzen voelt zich geroepen om daarover te preken, milieubescherming, economie is slecht, Bush was een ramp, de neocons zijn smerige wolven…ja Franzen spaart zijn progressieve waanideeën niet ! Er moet echt wel een kritische filter worden weggehaald om u niet te storen aan de progressieve prietpraat. Gelukkig neemt die alleen maar de vorm van decorum aan in het boek en wordt nooit echt een hoofdpersonage op zichzelf. Gelukkig maar. Maar toch het onkritische progressivisme van Franzen doet een voor zichzelf denkend mens met enige kritische ingesteldheid soms wel eens wenkbrauwen fronsen.

Freedom is een gigantisch opgevatte roman over het menselijk gedoe. Daar twijfelt geen mens aan. De snoeiharde kritiek op alle uitwassen en ontsporingen in de Amerikaanse maatschappij van de afgelopen twintig jaar neigt mijn inziens een beetje te veel naar de progressieve mantras. Het is een sombere, bittere maar vooral oersaaie symfonie over menselijke verhoudingen gelardeerd met een niet minder bittere, doch zwaar vooringenomen lamentatio over Amerika en een hoop niet relevant geëmmer over muziek.

Dit lijkt eerder op zelfkastijding beste Willem ? Ja en neen. Ook dat meeslepende is waar. Franzen kan zeer mooi schrijven. Elk woord is een uitnodiging om het volgende te lezen. En ondanks de saaiheid van de personages creëert hij wel iets van nieuwsgierigheid hoe alles nu gaat aflopen. Dus neen, een boek van 600 pagina’s dat er in slaagt Willem vanaf de eerste letter tot de laatste door te lezen kan ik niet als “slecht” boek beschouwen. Integendeel. Maar de “great american novel” is het niet geworden. Wie ooit Sinclair Lewis heeft gelezen, of William Faulkner, John Steinbeck, Saul Bellow,… weet dat Franzen nog veel boterhammetjes zal moeten eten en nog sterk groeien wil hij ooit nog maar in de schaduw kunnen staan van zulke Amerikaanse literaire grootheden. Vrijheid krijgt een welverdiende 5 op 10. Maar met alle heisa er rond had ik meer verwacht.

18-04-2011 om 16:45 geschreven door De Rode Willem