Gij kunt zagen, zei ze. Ik vond dat ik er recht op had. Ze hadden het mij trouwens beloofd. Een regenachtige dag. Buien en bewolking. Geen zon ! Eindelijk geen zon. Dat vies ding eens één dagje niet zien. Ik zou er mijn ziel voor verkopen. Maar ze kwamen hun beloften niet na. En dus was er alweer veel te veel zon. Het was gelukkig ideaal van temperatuur. 15 graden en geen graad meer.

Van ’s morgens af begint de miserie. Al enkele weken. De rolluiken omhoog en daar straalt dat afstotelijk scherpe licht in onze living. Elk vlekje op de ruit, elk stofje op de kast, elk haartje op de grond. Het is alsof dat vies zonlicht er ons ongenadig wil op wijzen dat ondanks een dagelijks gesloof wij nog niet genoeg doen aan properheid en hygiëne in huis. Stomme zon. Dus wij leven al weken met de rolluiken nauwelijks enkele centimeter om hoog. Een aangenaam gedempt licht in ons huis.

Buiten kan men geen kant uit. Ongenadig maar vooral geheel ongevraagd beschijnt dat afstotelijke licht alles en iedereen overal. Het verblind, het irriteert en het brand. Geen schuilen aan. En het lokt een hoop lawaai aan. De kutkoters van de wijk beginnen rond 7 uur met de paasmegafoon een eigen wekdienst. ’s Avonds klitten de buren samen. Bakken bier worden aangesleurd en het lawaai neemt toe naarmate de avond vordert. Tot 2 – 3 uur ’s nacht. Anapiler en Jupibel zwijselen naar huis. Wild brakend, roepend en vallend. De schuld van de genadeloze zon en het domme “goede” weer.

Is er nu iets gezelliger dan met een goed boek in de zetel mogen rusten. Soms even op kijkend en geruststellend mogen vaststellen dat het nog steeds regent. Het gras wordt niet bruin, de rotkinderen maken geen lawaai en geen enkele wijkmongool moet buiten lawaai maken. De rolluiken mogen omhoog en men kan buiten komen zonder zich te irriteren. I hate sunshine so much !

15-05-2011 om 07:33 geschreven door De Rode Willem

Het is altijd een shock als jonge mensen uit het leven worden gerukt. Vol leven, levenslust. Ze wisten het nog niet zeker maar het klonk dramatisch. Ik zat net in de wagen, op weg naar één van mijn hobbyporjecten. Bijles Frans. Doe het eigenlijk niet meer, maar oude kennissen help ik nog graag eens uit de brand. God ja…een wielrenner, afdaling, gevallen. Beroepsrisico denkt men dan gouw. En geef toe een schaker zal niet snel in een afdaling vallen tijdens het beoefenen van zijn sport.

De radio, maar vooral de commentator ervan kreeg er niet genoeg van. Er was nog geen nieuws maar mij idee was gevormd op het eindje naar de Franse bijles. Ik belde aan. En wachtte. Een mens gaat dan al snel enkele voorstellingen maken. Of vragen stellen. Hoe zou Michiel veranderd zijn. Het is een jaar geleden en op 16 veranderen mensen snel. Of de pronte dame, de mama,  van ongeveer mijn leeftijd die de deur open doet. Ze klonk zoals ik mij herinnerde aan de telefoon. Opgewekt, spontaan.

De deur ging open. Een voorhamer die door de deur zou gesmeten worden kon mij niet harder treffen. Ze leek tachtig, dertig, veertig jaar veroudert op dat jaar tijd. Het groene doek op haar hoofd kon de kaalheid nauwelijks verbergen. Toch lachte ze. Ik hoop dat ik de dreun heb kunnen verbergen. Ik wou  niet echt meer binnen. God man…wat nu. Hoe gedraagt men zich ? Vraag ik iets ? Neen, ik doe gewoon. Kan ik gewoon doen. Wat nu, wat verder ? De vragen borrelden gewoon verder tijdens het Frans. Wat met Michiel ? Wat met zijn zus Veerle ? 14 ! Dit moet tekenen, diepe lijnen die doorgekerfd worden. In de ziel, onuitwisbaar. Frans…gow wat is een slechte toets ? Een minder rapport. Zij vond het nog steeds erg. Michiel moest verder doen.

Of ik kon blijven komen. Regelmatig ? Elke week ? Kan dat nu al afgesproken ? Ze wil het, nu ze er nog is. Ja, ook als ze er straks niet meer is, moet ik komen zegt ze. Ik moest buiten. Weg. Zonder opvallend te doen. In de auto raken als man. Man over mijn emoties. De deur sloeg toe…en ik weende. Achter de hoek heb ik gestopt. Geparkeerd. En 10 minuten gehuild. Het leven is niet eerlijk en echt wel wreed. Wouter was ondertussen overleden.

10-05-2011 om 16:20 geschreven door De Rode Willem

Hypocresie in de overtreffende trap heeft een nieuw synoniem gevonden : Tuybens. Bruno Tuybens. De man die zich uitsloofde tegen de extravagant hoge bonussen in de bankwereld. De man die de schijn ophield de kleine man een beetje rechtvaardigheid te gunnen. Een witte raaf die zich tot de socialistische partij bekende. De man die, nu blijkt, ook 10 miljoen oude frankskens heeft meeggegraaid als bonus. Als gewone arbeider voel ik mij wel geroepen om een waardeoordeel uit te spreken over Tuybens en zijn bonus-obsessie. HYPOCRIETST ! Een beter passend woord kan ik voor zo’n vent niet vinden.

Tuybens blijkt het prototype van de moderne Vlaamse sos.  Een kliekje extreem rijken (wie 10miljoen bonus krijgt is in mijn ogen extreem rijk) die zich de luxe van het (s)'links' zijn kunnen veroorloven om hun geweten te sussen. Welke 1200 euro per maand arbeider voelt zich nog aangesproken zich te laten vertegenwoordigen door zo'n hypocriete poenpakker ? Wie kan zich nog vinden in het clubje professoren, sjiekée trutten met overdure pakjkes en andere rijkeluizen ? Welke eenvoudige arbeider voelt zich nog aangesproken door zo’n loft en/of kaviaarsocialisten ? Ik niet....zulke mensen verdien geen enkele stem van een echte kleine man-arbeider. En zeker de mijne niet !

05-05-2011 om 18:22 geschreven door De Rode Willem

Het is zover. We leven in het post-Bin Laden tijdperk. Te zien aan de opgewondenheid van het journaille blijkbaar iets heel speciaals. Nochtans kwam de zon op deze morgen. En de hond moest pissen. En de wereld raasde door. De NVA zag alweer iets niet zitten, de dood van Bin Laden heeft ook daar niets veranderd. En het is nu definitief België heeft de democratische rechtstaat achter zich gelaten en nu riskeert iedereen zomaar opgepakt en zonder bewijs veroordeeld te worden. Met een beetje een showvent-manipulator als advocaat tegen is niets meer verwonderlijk. Zelf zonder bewijzen.

Maar hij is dus dood. Op bevel van de vredes-nobelprijswinnaar. A mission to kill…zeiden ze op CNN in de vroeg ochtend. Een paar keer aldaar herhaald. Zedig vervormd door de Vlaamse media? Wat deden deze de special forces in Pakistan ? Een onafhankelijk en soeverein land waarvan de regering zelf luid beweert niet te hebben mee gedaan ! Hoe kon de grootste smeerlap van de wereld zich zeven jaar in een militaire stad schuil houden zonder dat iemand iets wist ? Zijn zwaarbewaakte, met prikkeldraad omsperde huizen daar zo normaal in die stad ?

Gohw seh…hij is dood en dat is het belangrijkste. Symbolisch een sterk signaal ! You can run, but you cannot hide ! 10 jaar lopen als het moet. Maar Boontje krijgt zijn loontje. Als was het hier een kogel. Twee zelfs, naar het schijnt. De lafaard heeft zich nog verdedigd met vrouwen als menselijk schild. Kunt u zo’n waanzin begrijpen ? Ik niet. Gelukkig leven we nu in de wereld na Bin Laden. Een beetje enthousiasme over het verdwijnen van dat stuk vuil mag wel. Tenzij men een ouder wordende voorzitter is van het Olympisch Commitée. Oud en vastgeroest. Wereldvreemd verworden in de schijnwereld van de afstompende sport. Als men in die positie zit, dan moet men de zuurpruim uithangen. En de grootste terrorist op aarde de aanspreektitel “meneer” meegeven. En niet zeggen dat opgeruimd netjes staat. Neen dan moet men zoiets als “dat is politiek” zeveren. Alsof de Olympische Spelen aan China geven geen politiek was. Ach ja…ouw mannekes worden normaal gezien op hun 65^ste beschermd tegen zichzelf en moeten op pensioen. U ziet waarom.

03-05-2011 om 16:23 geschreven door De Rode Willem

Men gaat een zwemverbod voor amokmakers uitvaardigen. Dit natuurlijk naar aanleiding van het warme weer en een grote groep “jongeren” die meenden hier een aanleiding te moeten zien om hun mooiste kant te tonen. Het zou spijtig zijn, want zwemmen is een pak interessanter geworden. Vroeger toen ik klein was en slechts de eerste zaadjes van de multikul hier werden gezaaid konden wij naar 'De Ster' of Hofstade zonder dat wij opwinding voelden over mogelijke avonturen met agressie en geweld. Het waren saaien namiddagen waar wij zo zorgeloos mogelijk kijkend een beetje door het water sloften en wat doelloos in het zand baggerden. Nu met alle geneugten van de multikul beschikbaar voor iedereen kennen wij terug een adrenalinestoot als wij met de kinderen naar zo'n openluchtzwemstrand trekken. De angst is terug in ons leven, de spanning. Gaat dit goed aflopen of gaan we slaag krijgen ? Blijft het bij schelden en intimidatie ? Of gaan ze nu wel verder ? Eens terug thuis hebben wij nog heel wat stof om alles eens na te bespreken. Het geluk dat we hadden dat ze ons niet hebben zien kijken, dat wij nooit toevallig op de verkeerde plaats liepen, dat onze dochter maar 5 keer 'hoer' naar haar hoofd is geslingerd....neen het is heel wat interessanter dan vroeger !

27-04-2011 om 10:42 geschreven door De Rode Willem

Saai en meeslepend…en ik kan instemmen. Nochtans had Obama en klein Pierken dit boek reeds tot nieuwe icoonhoogten opgeklopt. Het was de hemel ingeschreven. Franzen was een schrijvende nieuwe God en zijn “Vrijheid” was de nieuwe ultieme Great American Novel. De hype zou gebaseerd zijn op het eerder boek van Franzen, de correcties. Nu ik dat niet gelezen heb, was ik redelijk onbevooroordeeld om “vrijheid” aan te pakken

Ik ben tot op de bodem gegaan, er helemaal door. Begonnen met de weinig interessante uitwijdingen van een basketvernauwde en zelfingenomen wereldvreemde trut. Geeuw. Een wondermooi beschreven soap met een verschrikkelijk flauwe en oninteressante verhaallijn. Door het al even saaie leven van een nerdige hoorndrager gebaggerd, het leven van hun opmerkelijke zoon doorgemaakt, uitwijdingen over alle nevenpersonage geslikt en gepikt…en toch tot het redelijk afknappende einde geraakt. De uitzwermingen, het politiek correcte gepreek, de overbodige dubbele en meervoudige herhalingen,... wegen soms zwaar, maar nooit zo zwaar dat opgeven een alternatief is. Het is echt als een soap. Wie begint, kan niet meer stoppen.

De vertaling is erbarmelijk Nederlands. Neen, Ollands. Storend, doch de schrijver Jonathan Franzen is nooit neergehaald hoe abominabel die vertaling ook moge zijn. Ook de zwaar op de handse delen die zogenaamd door “de autobiografe” zijn geschreven, komen storend over. Het is weinig overtuigend dat deze delen door iemand anders dan de auteur van de rest van het boek zouden geschreven zijn. Een truckje om het verhaal zijn beloop te kunnen laten gaan blijkt achteraf. Maar toch,  minder overtuigend geschreven.

Of het anno 2011 nog politiek correct is Khadafi te zien in een goede vriend, laat ik in het midden. Maar de rest van het boek is wel één grote poging om de politiek correcte topics er met de drammachine in te dreunen. Opwarming van de aarde, ja! Franzen blijkt een onkritische gelovige, overbevolking, ja Franzen voelt zich geroepen om daarover te preken, milieubescherming, economie is slecht, Bush was een ramp, de neocons zijn smerige wolven…ja Franzen spaart zijn progressieve waanideeën niet ! Er moet echt wel een kritische filter worden weggehaald om u niet te storen aan de progressieve prietpraat. Gelukkig neemt die alleen maar de vorm van decorum aan in het boek en wordt nooit echt een hoofdpersonage op zichzelf. Gelukkig maar. Maar toch het onkritische progressivisme van Franzen doet een voor zichzelf denkend mens met enige kritische ingesteldheid soms wel eens wenkbrauwen fronsen.

Freedom is een gigantisch opgevatte roman over het menselijk gedoe. Daar twijfelt geen mens aan. De snoeiharde kritiek op alle uitwassen en ontsporingen in de Amerikaanse maatschappij van de afgelopen twintig jaar neigt mijn inziens een beetje te veel naar de progressieve mantras. Het is een sombere, bittere maar vooral oersaaie symfonie over menselijke verhoudingen gelardeerd met een niet minder bittere, doch zwaar vooringenomen lamentatio over Amerika en een hoop niet relevant geëmmer over muziek.

Dit lijkt eerder op zelfkastijding beste Willem ? Ja en neen. Ook dat meeslepende is waar. Franzen kan zeer mooi schrijven. Elk woord is een uitnodiging om het volgende te lezen. En ondanks de saaiheid van de personages creëert hij wel iets van nieuwsgierigheid hoe alles nu gaat aflopen. Dus neen, een boek van 600 pagina’s dat er in slaagt Willem vanaf de eerste letter tot de laatste door te lezen kan ik niet als “slecht” boek beschouwen. Integendeel. Maar de “great american novel” is het niet geworden. Wie ooit Sinclair Lewis heeft gelezen, of William Faulkner, John Steinbeck, Saul Bellow,… weet dat Franzen nog veel boterhammetjes zal moeten eten en nog sterk groeien wil hij ooit nog maar in de schaduw kunnen staan van zulke Amerikaanse literaire grootheden. Vrijheid krijgt een welverdiende 5 op 10. Maar met alle heisa er rond had ik meer verwacht.

18-04-2011 om 16:45 geschreven door De Rode Willem

De NVA heeft weer een aanwinst gedaan.
De hoofdschotel afgevogeld zou ik zo zeggen.
Vic Van Aelst.
Sinds die man zijn verschijning in "de zevende dag" was het al duidelijk dat zijn inhoud duidelijk ondergeschikt is aan zijn lawijt.
Sinds vandaag weten wij dat dat kleine beetje inhoud ook niets voorstelt.
Frans bannen uit de Vlaamse scholen...
De man heeft zijn visitekaartje afgegeven.
Yep. MORON staat erop in grote letters.
Mocht de NVA dit onnozel standpunt steunen zou ze Vlaanderen gewoon in de eigen voet laten schieten.
De taalrijkdom (die toch al tanende is) en taalflexibiliteit opgeven.
En de reden ?
Een revanchistische rancune.
Fantastisch toch dat meneerke lawijt, wil de schoolorganisatie baseren op wat persoonlijke frustratie en het boertige gevoel te moeten natrappen voor een vermeend onrecht.
Ik hoop dat dat onbenulletje op pensioen is...U zult maar een advocaat tegen u krijgen die revanchisme en frustratie laat meespelen in zijn pleidooien. Het zou hier rap nog meer vervallen naar veroordelingen zonder bewijs !
Gelukkig heeft de NVA de idiotie van hun nieuwe aanverlies(winst in deze kontext is wel een heel ongepast woord) ingezien. Ze hebben "begrip" voor mister lawijt zijn domme woorden.
Maar meertaligheid is een belangrijke troef.....
Gelukkig maar...er zit toch nog één werkende hersencel bij de pest van Vlaanderen.

07-04-2011 om 10:46 geschreven door De Rode Willem

Prins Laurent. Hij is naar Congo geweest en dat zullen we geweten hebben. Iedereen mept op hem. Het ganse establishment, wild briesend. De pathologische, meestal Vlaams nationalistische anti-royals kliek aan het huilen en het schreeuwen. Prins Lorre kan voor niemand meer goed doen. 

Maar is er een gegronde argumentatie voor zoveel verontwaardiging ? De prins, zijnde wie hij is, is er toch maar in geslaagd om tot bij Kabila te raken. Herinnert u zich nog Leterme ? In 2008 ? Heeft bloed zweet en tranen gekost om zover te komen. En onze zwaar overroepen ex-minister en zelfgekroond blauw genie, de meester ruziemaker is nooit zover gekomen. Is de ganse heisa niet gewoon een rondje gratuit en ongeargumeteerd prinsje meppen ? Waarom zou Laurent niet naar Congo mogen ? Ministers doen dat toch ook ? Benijden ze zijn succes ? Is papa Royal boos omdat hij niet mocht praten met de hoogste gezagsdrager in Congo ?

Bovendien heeft de prins daar zelf voor het betalen van zijn rekeningen gezorgd. Toch iets waar de ganse irrationele anti-koningskliek om staat te schreeuwen ? Weer niet goed dus. 

Ontmoetingen zoals Laurent blijkbaar moeiteloos kan versieren zouden moeten aangegrepen worden om de betrekkingen tussen Congo en België te ontspannen en te verbeteren. Neen dus...de Vlaamse neuter kapt liever het hoofd af van de persoon die even boven het gras komt uitpiepen. Ik snap hoe langer hoe minder van de commotie rond het Congobezoek van Laurent.

04-04-2011 om 14:02 geschreven door De Rode Willem

Is’t nu oorlog pa ? Ja meisje, nu is’t oorlog. En wij doen mee pa ? Ja meisje wij doen mee. Gaan de Belgen weer de oorlog winnen pa ? Weer meisje ? Awel pa zoals de laatste keer hier in België ? Dan hebben wij toch ook gewonnen. Zeker meisje. Toegeven is altijd gemakkelijker dan de ganse wereldgeschiedenis uitleggen. Maar eerlijkheid is een schone deugd en ik wees dus op de rol van de Amerikanen in die overwinning. Awel pa, die Amerikaanders doen toch terug mee ? We zullen dus wel weer winnen hé ?

Ondertussen blèrt de TV rustig verder. De commentator in gelukzalige extase. Eindelijk grijpt het Westen in. De smerige moordende dictator moet een lesje geleerd. Het schuimbekkende, schietgrage krapuul, bij de progressieven beter bekend als opstandelingen, moet meer en meer inbinden. Kijk pa ze hebben een vliegtuig kapot geschoten. Een silhouet stort branden naar beneden en land in een explosie van zwarte rook en vuur. We zijn al aan het winnen zie, pa !

Bush spookt door mijn hoofd. Ook zo’n dictator-mepper. Succesvol, Sadam was rap weg. Maar in het moeras vastgereden. Een typisch kenmerk van rechts. Zichzelf vastrijden. Bush was een gevaar voor de mensheid. Kadhafi verwijderen wordt een zege voor diezelfde mensheid. Ik vraag mij af of het journaille Sarkozy niet verwart met de gehele mensheid. Ach onze zuiderburen zijn zo slecht nog niet…en begin daar eens op te bashen. Dan kennen we het begin, maar het einde is dan zoek. Geen Beaujolais primeur meer ? Of geen stinkkaas ? Ach ja de VN dekt de driftig dwergpresident.

In tegenstelling tot de Bush oorlog zullen kruisraketten zich nu omvormen, zoals de vuurpijlen van Gandalf tot de vredesduif. De bommen zullen uitbarsten in een ontploffing van welruikende bloemetjes en vlindertjes. Colateral damage zal nu minder erg zijn, de doden minder dood want de VN dekt de missie. Welke missie…wat is het einddoel ? Kadhafi ? Laat mij niet lachen. Olie ? Dat zal al dichter bij de waarheid zijn. De ongehinderde invoer in Frankrijk van Libische olie en gas. Een campagne om de Fransen de grootheid van hun natie te laten voelen en Sarkozy te laten herverkiezen ? Ook niet gek als verklaring.

Ondertussen dreigen wij meermaals te betalen voor die Arabische lente. Als de schuimbekkende leeglopers merken dat het verdrijven van hun dictator president geen gouden mannah uit de hemel doet vallen, als ze merken dat hun levensomstandigheden niet verbeteren, dan vluchten ze wel. Lampeduza – Europa. En wij maar betalen ! Het doldraaiend crapuul zou ginder beter gaan werken, ondernemingen starten, de economie op gang brengen…want dat is de enige manier om hun lot te verbeteren. Kijk maar naar China. Op straat leeglopen met kalashnikov’s, schuimbekkend dictatorjes verdrijven heeft nog niemand een beter leven bezorgd ! 

21-03-2011 om 15:11 geschreven door De Rode Willem

t’ Is paniek. Na Tsjernobyl is er nu Japan. Fukushima. Verder van ons bed. Niet minder gevaarlijk. ’t Is erg hé Willem daar in Japan. Al die doden, dat water. En met die kerndinges is her ook al prijs. Ge ziet ze daar al met hun maskers moeten lopen. Hoe dat brengt niet op ? Gelukkig zijn er die pillen ?! Hoe dat brengt ook al niet veel op ? Allé Willem zwanst na niet hé, de overheid zal toch weten wat ze moeten doen.

T’ Is paniek. In Japan, maar ook in België. In onze straat. De media orakelt, de mensen consumeren de angst. Nemen ze over. Lopen rond met radio1 aan hun oor. Dan hoort ge het rapper hé als er iets scheelt. Gelukkig is het daar ver weg in Japan. Hoe, dat kan naar hier komen ? Met de wind ? Zo ver. Dan is dat toch al uitgewerkt. Kan ik hier om pillen. Alleen tegen Jodium ? Is er dan ander gevaar ? Ik heb buikloop en hoofdpijn, kan dat daar van komen. Nog niet…maar het kan ? Neen…allé gelukkig ik zal dan eens naar de dokter gaan. De pers draait dol. Hoogdagen voor de paniekzaaierij. Geen enkel relativering. Moet dat dan over zoiets ernstigs ? Ja…informatie geven kan altijd. Mensen juist inlichten. Maar paniek verkoopt beter natuurlijk. De strijd der kijk-, luister- en leescijfers pikt de lijken van mega-aardbeving.

Is het dan alleen hype ? Moeten wij niet nadenken over kernenergie. De lijst met grote accidenten met relevante impact wordt langer. De rechtstreekse doden blijven beperkt. Maar wat op langere termijn ? Kanker draagt geen naam. Was Tsjernobyl verantwoordelijk voor de dood van ons moeder ? Ons Vader ? De vaagheid, de mogelijkheid, de onzekerheid. Mag dat doorwegen in de evaluatie ? Neen wij mogen onszelf niet terug naar het stenen tijdperk panikeren. Zonder elektriciteit komen te zitten is ook geen optie. Onze economie, onze dagelijkse zingeving dus draait op energie !

Anderzijds verdwijnen er per jaar  een aantal mensen vergelijkbaar met de inwoners van een stad als Brussel rechtstreeks als slachtoffer van het verkeer. Het verkeer slingert zijn afvalstoffen (fijn stof, aromatische koolwaterstoffen, NOx, SOx, CO2) zomaar de lucht in. Deze stoffen blijven daar honderden jaren. Het antropogene CO2 wordt (door sommigen dan toch) nu reeds als de zwaarste uitdaging van de volgende generaties gezien.

We mogen het gevaar van kernenergie niet weg relativeren. We moeten het wel in het juiste perspectief plaatsen. Wat is uiteindelijk het meest maatschappelijk gevaarlijk. Miljoenen kleine effectieve incidentjes (verkeersongelukken) met elk een zeer beperkt aantal slachtoffers en een onzichtbare nasleep met duizenden kankerdoden per jaar. Of een potentieel groot incident (dan nog niet eens elk jaar) met de mogelijkheid tot zeer vele slachtoffers en ook een lange nasleep met ontelbare kankerdoden. De vragen moeten gesteld, waakzaamheid moet verscherpt worden. Maar hysterie mag het juiste perspectief niet vervormen.

16-03-2011 om 11:21 geschreven door De Rode Willem

De Steppenwolf.  Van Hesse. Hermann. Met dubbele “n” achteraan. Waarom dat boek genomen ? Zonder eigenlijke positieve motivatie. Zomaar. Het was lang geleden. Zowel voor een Duitser als voor Hesse meer in het bijzonder. En achteraan stond de bewering van Thomas Mann, dat andere Duits literair monument, dat dit boek een nieuwe dimensie aan lezen gaf. Het beloofde dus.

Het begon allemaal een beetje naast de kwestie. De huisbaas vertelt. Een rare had enkele maanden bij hem gehuurd. En die had een manuscript nagelaten. Harry Haller heette hij. Eigenlijk een groot deel van Hesse zelf. Autobiografisch ? Misschien, men krijgt er weinig aanduidingen over. Haller ziet wat rare dingen, vindt zichzelf uit twee persoonlijkheden te bestaan, namelijk de echte serieuze Haller zelf en De Steppewolf die alle schuld krijgt van wat misgaat. Haller krijgt een klein boekje, ontmoet twee hoeren en krijgt een fenomenale trip aan het einde van het boek. Hij groeit van een saaie boekenververslaafde met Goethe en Mozart dwepende nerd tot een levendige dansende balschuimer en vrouwenversierder. De Steppewolf wordt naar de achtergrond gedreven, en uiteindelijk symbolisch vermoord. Een verhaal dus van persoonlijke groei of evolutie. 

Hoewel, afstandelijk bekeken een beetje overdreven en onwerkelijk. Eerder een leuk verhaal. Goed leesbaar geschreven in een taal die uitnodigt de volgende woorden zeker te lezen. Een verhaal waaraan enkele filosofische denkpistes aan opgehangen zijn. Over de burgerman, zelfmoord, muziek, kunst. De stokpaardjes van Hesse die ook in zijn boek “Het Kralenspel” weerkeren. Ook afrekeningen met Goethe en Mozart. Zit daar nu nog iemand op te wachten ? Of mogen wij het meer als een algemene vereffening met idolatrische kinderachtigheden zien. Het achter zich laten van de “go bartje go” tijd. Een pleidooi om kritisch maar vooral voor zichzelf te denken.

Hesse neemt in dit boek van 1927 een duidelijk afkerende houding aan tegenover de politici die volgens hem een nieuwe oorlog voorbereiden. Ook schrijft hij, en passant, het verdorven, bekrompen nationalisme even op zijn plaats. En neen, dat wist ik niet op voorhand. Daarom heb ik het boek niet gekozen. Maar toch…ook nu weer wordt nationalisme als een volksplaag erger dan de pest beschouwd.

Uiteindelijk is het een goed boek geworden. Men raast er niet doorheen. Daarvoor zijn de filosofische gedeelten soms net iets te zwaar. Het leest wel heel vlot, geeft nooit de eindruk ongeveer 70 jaar oud te zijn. Dit boek is een 7/10 waard.

15-03-2011 om 07:05 geschreven door De Rode Willem

Ze hadden gewonnen. Ok niet met een meerderheid. Nauwelijks iets meer dan de helft van zo’n meerderheid. Maar ze hadden gewonnen. En ze lieten er zich ook zo op voorstaan. De eerste reactie was positief. Er was een momentum dat gebruikt moest worden. Alles moest niet te lang duren. Enkele maanden. Drie of vier max. Vrij snel werd duidelijk dat ze zich eigenlijk het incontournable van de winnaar aanmaten. Ach ja, waarom niet de kiezer had volgens het verzamelde journaille een duidelijk signaal gegeven. 17% van die Belgische kiezer dan toch. De grote winnaar had de vrijheid zijn strategie te kiezen.

Maar ze lieten het momentum schieten. De tijd liep en hun jour de gloire lag op 13 juni en evolueerde niet mee. Het incontrounable van de winnaar werd de verkramptheid van het stijve been. De vrijheid van strategiekeuze evolueerde langzaam naar het lot van het zelfgekozen contra-construktivisme. De onweerlegbaarheid van de winnaar werd een lange ode aan de onwil, onkunde en ongeschiktheid. Hun vrijheid werd hun lot !

De anderen gingen een eindje mee in de roes van de grote, maar vooral zelf uitgeroepen, Vlaamse winnaar. In de hoop dat het aureool van de overwinning zou afstralen. Maar de zelf gekozen resultaatloosheid en complete onwil tot samenwerken evolueerde van een vrije keuze naar hun lot. Onomkombaar.  Ze hebben voor onwil en onkunde gekozen en nu zijn ze synoniem voor deze contra-productieve eigenschappen geworden. De anderen lopen hen minder en minder na….zoeken een weg om het lot van die ene fundamentalistische partij uit de weg te gaan.

En die NVA voelt de greep verslappen. Ze glijden van de realiteit weg. Ondanks hun roepen en tieren over randen van afgronden; ja zelfs over te pletter slaan, draait het land gewoon door zonder hen. Het moet wel. Hun zelf gekozen buitenspel is weinig behulpzaam om de realiteit te bekampen. De bakker heeft geen NVA nodig om brood te bakken, de bedrijven geen NVA nodig om terug uit de crisis te kruipen, het land geen NVA om het bankgeheim te wijzigen.

En ze zien dat ! Met lede ogen en groeiende frustratie. Boycotten, in de wielen rijden…waren de typische reacties van mensen die beseffen dat hun zelfgekozen lot tot isolement leidt. De anderen zijn niet meer enthousiast in hun afwijzing. Of in hun omarming. Neen die anderen doen gewoon wat ze moeten doen. Het land goed draaiende houden zonder NVA. Maar dat is hun eigen keuze. Ach het werd een ultimatum. Een tijdsgrens voor een bepaald objectief of anders trekken de resultaatlozen er vanonder. U noemt het zoals u wil, Jamboniaanse humor desnoods een sterk signaal. Maar het blijft wel een simpel ultimatum. Ze worden zenuwachtig de NVA-ongeschikten. Ze blijven achter met lege handen, koortsachtig op zoek naar de dode mus om fier mee staan te pronken. Nu blijft het bij bot vangen. Een eigen keuze…en dat frustreert. Het moet langzaam (9 maand is echt wel langzaam) maar zeker een nachtmerrie aan het worden zijn ooit voor die zelf gekozen contra-productieve Vlaams extremisten gestemd te hebben. Mocht het echt te zwaar worden zulke misstap….lig er niet te lang wakker van. Er zijn pilletjes voor om dat trauma achter zich te laten

06-03-2011 om 18:36 geschreven door De Rode Willem

Een dunnetje dit keer. Na de moeilijke kost van Milosz. Op zoek naar een vlot lezertje op niveau. Martin du Gard ? Een heel dunnetje, het werd “Afrikaans Geheim”. Roger Martin du Gard  ? Euh ? Is een literaire grootheid. Een echte grootheid, zo’n zeldzame verteller waarvan elk continent er maar een paar kan voortbrengen. Martin du Gard mag gerust naast William Faulkner, Thomas Mann, Saramago of Gabriel Garcia Marquez worden geplaatst. Juist ja Vargas Llosa is ook zo’n klepper.

04-03-2011 om 09:18 geschreven door De Rode Willem

Czeslaw Milosz, nog nooit iets van gelezen. De prijs gekregen in 1980. Het werd “Het Dal van de Issa”. Geboortegrond zal nog een hele tijd kunnen wachten. Want ik ben niet zo laaiend enthousiast over “het dal van de Issa”.

Het verhaal is redelijk eenvoudig. Een jongetje, Tomasz,  groeit op, wachtend op zijn moeder die ooit eens komen zal. Ergens in Polen, het plaatsje Ginie, zeer dicht bij de Litouwse grens. Het verhaal wordt opgebouwd door het brengen van een aantal los van elkaar staande gebeurtenissen die het reconstrueren van het verhaal van Tomasz mogelijk maken. Prachtige beschrijvingen van het toenmalige plattelandsleven en van de natuur. Ook wordt op een subtiele manier de achterdocht en wantrouwen tussen verschillende bevolkingsgroepen (Polen – Litouwers maar ook Joden) in beeld gebracht. Nationalisme lijkt een vreselijk ding dat de geesten van mensen zodanig vergiftigd rationeel denken niet meer mogelijk is. Tiens, waar maken we dat nog mee. Nationalisme is zelfs zodanig slecht dat het zelfs aanzet tot poging tot kindermoord. Mochten wij de pest van de NVA niet kennen het zou een leerzaam boek zijn.

De karakters zijn echter minder uitgewerkt. Behalve van Tomasz krijgt men van de andere belangrijke personages geen diepgaand beeld. Dit wordt mede in de hand gewerkt door de zeer vele nevenpersonages die opgevoerd worden, en de verschillende namen die voor één personage worden gebruikt. Deze laatste opmerkingen maken het boek eigenlijk niet gemakkelijk om volgen.

Wat mij echter verschrikkelijk tegen de borst stootte in “het dal van de Issa” is de verheerlijking van de jacht. De opgroeiende Tomasz vindt zichzelf een geboren jager en wordt in deze debiele activiteit gesteund en gepromoot door een rokkenjagende nietsnut. De beschrijvingen van het doden van zeldzame en minder zeldzame dieren is degoutant. Het genot dat de personages in dit doden vinden is pervers. Ook al heeft Tomasz op een bepaald moment enkele twijfels over dat jagen, het ganse boek is een ode aan het zinloos doden van dieren. Gewoon uit tijdverdrijf. Omdat men niets anders te doen blijkt te hebben. Weerzinwekkend.

Czeslaw Milosz komt met zijn “Dal van de Issa” dus niet verder dan een 5 op tien. 

01-03-2011 om 06:55 geschreven door De Rode Willem

22-02-2011 om 17:15 geschreven door De Rode Willem

Het klonk mooi achteraan. Hypnose, gezinsmoord en een hoop verwijzingen naar Stieg Larsson. Nu moet het gezegd, ik ben geen liefhebber van het gerne maar “Mannen die vrouwen haten” van Larsson was best te pruimen. Tussen twee echte boeken door mag er zo’n doorstomer worden tussen genomen.  Dus “Hypnose” gekocht.

Lars Kepler blijkt uit twee personen te bestaan. Een eerste aanwijzing ? Het beste van twee werelden ? Neen dus. Hypnose blijkt zowat het slechtste boek dat ik ooit in handen heb gehad. Ik heb het uitgelezen. Misschien heb ik wel sado-massochistische trekjes want het was niet te pruimen. Ongeloofwaardigheid is het belangrijkste kenmerk van dit onding. Het verhaal getuigt de eerste 150 pagina’s van een soort dwangmatige dadendrang. Elk hoofdstuk, en dat zijn er velen, moet er iets spectaculairs gebeuren. Zelfs met twee goede schrijvers zou dat snel uitgewerkt zijn. Met twee slechte schrijvers zoals Lars Keppler is dat na enkele hoofdstukken gewoonweg geforceerd en wordt uiteindelijk belachelijk.

Maar ze houden deze dadenplicht niet vol. In het midden verzevert het verhaaltje zich vast in oeverloos geëmmer over therapeutische details en andere oervervelende dingen. De geloofwaardigheid zakt rustig verder weg naar ongekende diepten. En het boek sleept zich naar het einde. Spanning ? Geeuw !

Ik ben dus zwaar ontgoocheld in dit boek. En het ergste is dat ik het nog gekocht heb ook. De waarde van het papier is sterk gedaald door er deze kompleet mislukte roman op te drukken. Lars Keppler krijgt dus een welverdiende 1 op tien. Een afrader; Laat liggen, loop er met een grote boog omheen.

21-02-2011 om 00:00 geschreven door De Rode Willem

Het socialisme is dood. De historische achterban heeft nu geen boodschap meer aan het herverdelingsverhaaltje. Er is niets meer om te herverdelen. Behalve misschien wat dagen te veel op het einde van de maand. Deze mensen hebben hun handen vol met de eindjes te rekken. De socialisten hebben hen laten vallen. Die hebben hun ziel verkocht aan de macht en het grootkapitaal. De kopstukken zijn Wereldvreemde doctors, gepromoveerd aan elite-universiteiten, Oververdienende professoren, stinkend rijke loftbewoners, dynastie burgemeester of tennisende hooggeleerde tuttebelletjes in dure kleren. Mensen die zich de luxe van het links zijn kunnen veroorloven. Rijke gewetensbezwaarden die excuus-allochtonen pamperen vanuit een perverse electoraal geïnspireerde compensatiedrang. Door zulke loft- of kaviaarsocialisten kan de sukkelaar-arbeider zich niet laten vertegenwoordigen ! Met zulke figuren kan de 1200 euro per maand mens zich niet meer vereenzelvigen. Ook hun politieke daden stoten de historische achterban af. Fiscale amnestie ? Notionele intrestaftrek ? En maar vriendjes benoemen. Het verhaal van den Brack is al degoutant genoeg, dat de gebombardeerde lege doos van een Lieten daar nog een veel erger vervolg aan moet breien. En na zoveel jaar socialisme mee aan de macht de laagste pensioenen en uitkeringen van Europa ? Neen, Wie gelooft deze mensen nog ?

19-02-2011 om 07:10 geschreven door De Rode Willem

We zijn er ! Wereldrecord regeringsvorming gebroken. En we zullen het zo scherp stellen dat alleen de allerlaatste Belgische regeringsformatie nog in de buurt zal komen. Dus dank u politiekertjes dat u zo meegeholpen hebt ons land in de belangstelling te brengen. Alle internationale pers van enige betekenis weet ons nu te vinden. Wij hijsen ons naast die andere politieke grootheid Irak. Voorwaar een eer. Waarvoor nog eens mijn dank, politiekertjes van mijn kloten.

Het failliet van onze politici kan toch niet duidelijker aan de wereld worden verkondigd. Geen enkele van die dames en heren derdeprovincialertjes kan nog uitstijgen boven zijn bekrompen partijbelangen. De ene krijst in het belang van het land, de andere beweert dan weer alleen aan een deelland te denken. Allemaal draaien ze rond hun navel in een inwaarts spiraliserende baan die eindigt in het onbenul van hun Grote Gelijk.

Is er dan eentje niet meer verantwoordelijk voor deze belachelijke kladeradatch dan anderen ? Ja dus. En zonder twijfel. Den Dikke Roerganger. De profiteur van het Vlaams parlement. De afwezigste mens ter wereld. Zijn dwangmatige waanidee alles te moeten opsplitsen en kapot maken, maakt dat de buren van de andere kant van de taalgrens hun nekhaar overeind komt als ze nog maar iemand aan den dikken zien denken. De stijve poten strategie maakt het politieke leven in België onmogelijk. De man van de vette vis die daar blijft staan met lege handen. Niet eens een dode mus. Den Brack zal al meermaals gevloekt hebben dat zijn nationalistische pensioenverzekering zo lang nodig heeft om te renderen met een ministerstoel onder zijn gat. Neen ook dit wit konijn van Troye slaagt er niet in de club van de bekrompen mensen te laten uitstijgen boven de kleinzielige partijbelangskens. Trouwens dien Brack heeft eigenlijk politiek nog niets laten zien. Ja, zeveren over een vestimentair detail van een nu reeds ex-partijgenote. En neen Kim Geybels had niet eens gelogen. En zeggen dat hij terecht gekomen is in de vereniging Nooit Genoeg. In 2007 zouden ze al blij feest gevierd hebben met zoveel toegevingen van de Franstaligen. Nu…is het nooit genoeg.

Maar voor mijn part mag den dikken zijn poten stijf blijven houden. België draait. Kijk maar rondom u. Alles loopt. Niets blokkeert. België heeft net nog felicitaties gehad voor het EU voorzitterschap. Onze werkgelegenheid herstelt beter van de crisis dan die van de buurlanden. Ons budgetsituatie is ook al beter dan rondom ons.  Het enige dat de zeverende weverkever bereikt is dat de nieuw vlaams vernauwden uit de federale regering worden gehouden. Goed zo ! Houden die situatie. Dat nulresultaat is bemoedigend. Ook voor zijn fans. Vlaanderen moet zowat de enige regio zijn waar menselijke varianten leven die actief kiezen voor politici die veel beloven en niets doen, en achteraf nog blij zijn ook dat er niets is gebeurd ! Zoveel domheid….

Als Leterme er nu nog in slaagt de EU tevreden te stellen met het budget voor 2011 is het algemene failliet van die Vlaams nationalistische visie helemaal bewezen. Hun geloofwaardigheid hebben die Vlaams extremisten al verloren. Wij kunnen met gerust gemoed de verkiezingen tegemoet zien. Het enige dat mij wat doet vrezen is de onverbeterlijke domheid van een veel te groot deel van de Vlaamse inwoners. Een regio met 1/3 dommekloten maakt het moeilijk om zonder blozen van onder de kerktoren of uit de parochiezaal te komen zonder blozen. En hoe voelt het meneer in het wereldrecordland te leven ?

17-02-2011 om 17:49 geschreven door De Rode Willem

Ik ben een beetje verbaasd dat BDW vandaag geen nieuwe draad waard was. Nochtans is het voor hem en zijn partij een belangrijke dag. Namelijk op 16 februari 2011 heeft NVA haar laatste restje moreel gezag kwijtgespeeld. Hoe zult u zich afvragen ?

Wel laat mij beginnen met dhr Bourgeois en dhr Muyters in herinnering te brengen. De mannen van de Vlaamse regering die een tweede mandaat er boven op moesten hebben. Hoeveel keer is dhr Bourgeois al in de Kamer geweest om er debatten bij te wonen. En dhr Muyters in de Senaat ? Het loon verbonden aan die functies strijken ze natuurlijk zonder verpinken op. Of wat dacht u ? Een overheidsuitkering zonder al te veel in de plaats te geven ? U zou zot zijn om te weigeren.

Ik zou ook graag dhr Bracke nog even onder de aandacht brengen. Het witte konijn van Troye. De omroepsocialist die pensioennationalist werd. Wij mochten lezen dat deze goede man rustig op de loonlijst van de VRT blijft staan ? Een mooi vangnet voor mocht de nationalistische pensioenbelegging toch niet renderen met een ministerstoeltje.

Om zo aan te komen bij vandaag. Dhr De Wever stuurt zijn kat naar het Vlaams parlement. 0 (nul) keer opgedaagt in een commissie. Alsof die man het Vlaams parlement misprijst ? Hij strijkt natuurlijk ook het loon op van een Vlaams volksvertegenwoordiger. En geeft niets terug !

Mocht ik namen hebben weggelaten u had allicht gedacht dat het over Franstalige socialistische profiterende Walen ging ! Want dat verwijt die NVA aan de Franstalige Belgen. Namelijk hangmatprofitariaat en valnetverslaving. Na vandaag mag niemand meer twijfelen dat de NVA elk moreel gezag kwijt is om zulke beschuldigingen te uiten. De top van de partij van de noeste hardwerkende Vlaming die kritisch moet zijn dat zijn geld niet naar hangmatprofitariaat of valnetverlsaafde wordt versast, die partijtop dus zijn voorbeelden uit de leerboeken over hangmatprofiteren en valnetmisbruik. Het moet nu zelfs voor de meest kwaadwillige Vlaming duidelijk zijn dat die NVA partij alleen vanuit hun eigen zwartheid de anderen beschuldigt een beetje grijs te zijn !

16-02-2011 om 14:41 geschreven door De Rode Willem

We leven in interessante tijden. Of toch de mensen uit de zuidelijke landen rond de Middellandse Zee. Revolutie maken ze daar. Dictator Ben Ali van Tunesië is de laan uitgestuurd. Stapte vrij snel op. Onder druk van massale mannenbetogingen. Woest kijkende baardmannen die niets beter te doen hadden terwijl hun vrouwen toch maar probeerden het gezin draaiende te houden. Of nu in Egypte. Alweer een mannenrevolutie. Zijn daar wel vrouwen vraag ik mij af als ij de beelden bekijk. Maar dat doet er eigenlijk niets toe.

Schuimbekkende mannen, dagenlang de leegganger uithangend op een plein. Eventjes de meest fanatieke verwilderde blik in de ogen als de camera langskomt. En camera’s zijn ze genoeg. Elke macho journalist zoekt zijn minuten van glorie in Caïro op het Tahrirplein. Pathetisch supporterend voor “iets” dat moet gebeuren. Subjectief de kant kiezend van de razende mannentroep. Hun tweede kans om de Franse revolutie eens mee te maken.  Maar wie de Franse Revolutie kent, die weet ook dat er na de korte periode van euforie over het verjagen van de koning niets veranderde voor het gewone volk. Nog geen volle 2 jaar later bleek de miserie even uitzichtloos als voor die befaamde revolutie en is het volk tegen die Franse revolutie in opstand gekomen. Het terechtstellen van Lodewijk en zijn Marie-Antoinette had geen brood op de planken gebracht. Net als in de Iraanse revolutie hebben de radicalen (de Montagnards) het in Frankrijk overgenomen. Gematigden en andersdenkenden werden op de guillotine gebracht. En uiteindelijk waren het de adel en de overlevenden bourgeoisie die er rijker uitgekomen zijn. Het gewone volk heeft nog 150 jaar moeten wachten tot de economische boom hun situatie verbeterde. Al die revoluties (kijk bvb ook naar de Russische) veranderen eigenlijk niets aan de belabberde situatie van de kleine mensen. It's economy, stupid ! die alleen iets kan veranderen. De socio-economische draagkracht van het land verhogen. Van al de rest kan men morgen niet eten !

Ik snap de sympathie niet voor de woeste schoenenzwaaiende mannelijke Egyptenaren die hun tijd aan het verdoen zijn op dat plein in Cairo. Waarschijnlijk zijn die schoenen hun schrale bezit, en kunnen hun onderdrukte vrouwen weer 14 dagen gaan werken als ze ze kwijtspelen.  De mannen zouden beter al die moeite kanaliseren in het op gang brengen van de economie. Want dat is de enige basis waarop een verbetering van het lot van het volk duurzaam kan groeien. Dat ondertussen de parasiterende Moebarakken verdwijnen kan ook de politieke vrijheden helpen uitbouwen. Maar ik denk dat China het perfecte voorbeeld is dat vooral economie en de groei ervan mensen gelukkiger maakt. Niet dat schaamlapje van vrije meningsuiting of om de zoveel jaar een andere politieke profiteur te verkiezen.

11-02-2011 om 09:15 geschreven door De Rode Willem