Hypocresie
in de overtreffende trap heeft een nieuw synoniem gevonden : Tuybens. Bruno
Tuybens. De man die zich uitsloofde tegen de extravagant hoge bonussen in de
bankwereld. De man die de schijn ophield de kleine man een beetje
rechtvaardigheid te gunnen. Een witte raaf die zich tot de socialistische
partij bekende. De man die, nu blijkt, ook 10 miljoen oude frankskens heeft
meeggegraaid als bonus. Als gewone arbeider voel ik mij wel geroepen om een
waardeoordeel uit te spreken over Tuybens en zijn bonus-obsessie. HYPOCRIETST !
Een beter passend woord kan ik voor zon vent niet vinden.
Tuybens
blijkt het prototype van de moderne Vlaamse sos.Een kliekje extreem rijken (wie 10miljoen
bonus krijgt is in mijn ogen extreem rijk) die zich de luxe van het (s)'links'
zijn kunnen veroorloven om hun geweten te sussen. Welke 1200 euro per maand
arbeider voelt zich nog aangesproken zich te laten vertegenwoordigen door zo'n
hypocriete poenpakker ? Wie kan zich nog vinden in het clubje professoren,
sjiekée trutten met overdure pakjkes en andere rijkeluizen ? Welke eenvoudige
arbeider voelt zich nog aangesproken door zon loft en/of kaviaarsocialisten ?
Ik niet....zulke mensen verdien geen enkele stem van een echte kleine
man-arbeider. En zeker de mijne niet !
Na Bin Laden....alsof een nieuwe tijdsrekening is ontstaan
Het is
zover. We leven in het post-Bin Laden tijdperk. Te zien aan de opgewondenheid
van het journaille blijkbaar iets heel speciaals. Nochtans kwam de zon op deze
morgen. En de hond moest pissen. En de wereld raasde door. De NVA zag alweer
iets niet zitten, de dood van Bin Laden heeft ook daar niets veranderd. En het
is nu definitief België heeft de democratische rechtstaat achter zich gelaten
en nu riskeert iedereen zomaar opgepakt en zonder bewijs veroordeeld te worden.
Met een beetje een showvent-manipulator als advocaat tegen is niets meer
verwonderlijk. Zelf zonder bewijzen.
Maar hij is
dus dood. Op bevel van de vredes-nobelprijswinnaar. A mission to kill zeiden ze
op CNN in de vroeg ochtend. Een paar keer aldaar herhaald. Zedig vervormd door
de Vlaamse media? Wat deden deze de special forces in Pakistan ? Een onafhankelijk en
soeverein land waarvan de regering zelf luid beweert niet te hebben mee gedaan
! Hoe kon de grootste smeerlap van de wereld zich zeven jaar in een militaire
stad schuil houden zonder dat iemand iets wist ? Zijn zwaarbewaakte, met prikkeldraad
omsperde huizen daar zo normaal in die stad ?
Gohw seh hij
is dood en dat is het belangrijkste. Symbolisch een sterk signaal !
You can run, but you cannot hide ! 10 jaar lopen als het moet. Maar Boontje krijgt zijn loontje.
Als was het hier een kogel. Twee zelfs, naar het schijnt. De lafaard heeft zich
nog verdedigd met vrouwen als menselijk schild. Kunt u zon waanzin begrijpen ?
Ik niet. Gelukkig leven we nu in de wereld na Bin Laden. Een beetje
enthousiasme over het verdwijnen van dat stuk vuil mag wel. Tenzij men een
ouder wordende voorzitter is van het Olympisch Commitée. Oud en vastgeroest.
Wereldvreemd verworden in de schijnwereld van de afstompende sport. Als men in
die positie zit, dan moet men de zuurpruim uithangen. En de grootste terrorist
op aarde de aanspreektitel meneer meegeven. En niet zeggen dat opgeruimd
netjes staat. Neen dan moet men zoiets als dat is politiek zeveren. Alsof de
Olympische Spelen aan China geven geen politiek was. Ach ja ouw mannekes worden
normaal gezien op hun 65ste beschermd tegen zichzelf en moeten op
pensioen. U ziet waarom.
Men gaat een
zwemverbod voor amokmakers uitvaardigen. Dit natuurlijk naar aanleiding van het
warme weer en een grote groep jongeren die meenden hier een aanleiding te
moeten zien om hun mooiste kant te tonen. Het zou spijtig zijn, want zwemmen is
een pak interessanter geworden. Vroeger toen ik klein was en slechts de eerste
zaadjes van de multikul hier werden gezaaid konden wij naar 'De Ster' of
Hofstade zonder dat wij opwinding voelden over mogelijke avonturen met agressie
en geweld. Het waren saaien namiddagen waar wij zo zorgeloos mogelijk kijkend
een beetje door het water sloften en wat doelloos in het zand baggerden. Nu met
alle geneugten van de multikul beschikbaar voor iedereen kennen wij terug een
adrenalinestoot als wij met de kinderen naar zo'n openluchtzwemstrand trekken.
De angst is terug in ons leven, de spanning. Gaat dit goed aflopen of gaan we
slaag krijgen ? Blijft het bij schelden en intimidatie ? Of gaan ze nu wel
verder ? Eens terug thuis hebben wij nog heel wat stof om alles eens na te
bespreken. Het geluk dat we hadden dat ze ons niet hebben zien kijken, dat wij
nooit toevallig op de verkeerde plaats liepen, dat onze dochter maar 5 keer
'hoer' naar haar hoofd is geslingerd....neen het is heel wat interessanter dan
vroeger !
Saai en
meeslepend en ik kan instemmen. Nochtans had Obama en klein Pierken dit boek
reeds tot nieuwe icoonhoogten opgeklopt. Het was de hemel ingeschreven. Franzen
was een schrijvende nieuwe God en zijn Vrijheid was de nieuwe ultieme Great American
Novel. De hype zou gebaseerd zijn op het eerder boek van Franzen, de
correcties. Nu ik dat niet gelezen heb, was ik redelijk onbevooroordeeld om vrijheid
aan te pakken
Ik ben tot
op de bodem gegaan, er helemaal door. Begonnen met de weinig interessante
uitwijdingen van een basketvernauwde en zelfingenomen wereldvreemde trut.
Geeuw. Een wondermooi beschreven soap met een verschrikkelijk flauwe en
oninteressante verhaallijn. Door het al even saaie leven van een nerdige
hoorndrager gebaggerd, het leven van hun opmerkelijke zoon doorgemaakt,
uitwijdingen over alle nevenpersonage geslikt en gepikt en toch tot het
redelijk afknappende einde geraakt. De uitzwermingen, het politiek correcte gepreek, de overbodige dubbele en meervoudige herhalingen,... wegen soms zwaar, maar nooit zo
zwaar dat opgeven een alternatief is. Het is echt als een soap. Wie begint, kan
niet meer stoppen.
De vertaling
is erbarmelijk Nederlands. Neen, Ollands. Storend, doch de schrijver Jonathan
Franzen is nooit neergehaald hoe abominabel die vertaling ook moge zijn. Ook de
zwaar op de handse delen die zogenaamd door de autobiografe zijn geschreven,
komen storend over. Het is weinig overtuigend dat deze delen door iemand anders
dan de auteur van de rest van het boek zouden geschreven zijn. Een truckje om
het verhaal zijn beloop te kunnen laten gaan blijkt achteraf. Maar toch, minder overtuigend geschreven.
Of het anno
2011 nog politiek correct is Khadafi te zien in een goede vriend, laat ik in
het midden. Maar de rest van het boek is wel één grote poging om de politiek
correcte topics er met de drammachine in te dreunen. Opwarming van de aarde,
ja! Franzen blijkt een onkritische gelovige, overbevolking, ja Franzen voelt
zich geroepen om daarover te preken, milieubescherming, economie is slecht,
Bush was een ramp, de neocons zijn smerige wolven ja Franzen spaart zijn
progressieve waanideeën niet ! Er moet echt wel een kritische filter worden
weggehaald om u niet te storen aan de progressieve prietpraat. Gelukkig neemt
die alleen maar de vorm van decorum aan in het boek en wordt nooit echt een
hoofdpersonage op zichzelf. Gelukkig maar. Maar toch het onkritische
progressivisme van Franzen doet een voor zichzelf denkend mens met enige
kritische ingesteldheid soms wel eens wenkbrauwen fronsen.
Freedom is
een gigantisch opgevatte roman over het menselijk gedoe. Daar twijfelt geen
mens aan. De snoeiharde kritiek op alle uitwassen en ontsporingen in de
Amerikaanse maatschappij van de afgelopen twintig jaar neigt mijn inziens een
beetje te veel naar de progressieve mantras. Het is een sombere, bittere maar
vooral oersaaie symfonie over menselijke verhoudingen gelardeerd met een niet
minder bittere, doch zwaar vooringenomen lamentatio over Amerika en een hoop
niet relevant geëmmer over muziek.
Dit lijkt
eerder op zelfkastijding beste Willem ? Ja en neen. Ook dat meeslepende is waar.
Franzen kan zeer mooi schrijven. Elk woord is een uitnodiging om het volgende
te lezen. En ondanks de saaiheid van de personages creëert hij wel iets van
nieuwsgierigheid hoe alles nu gaat aflopen. Dus neen, een boek van 600 paginas
dat er in slaagt Willem vanaf de eerste letter tot de laatste door te lezen kan
ik niet als slecht boek beschouwen. Integendeel. Maar de great american
novel is het niet geworden. Wie ooit Sinclair Lewis heeft gelezen, of William
Faulkner, John Steinbeck, Saul Bellow, weet dat Franzen nog veel
boterhammetjes zal moeten eten en nog sterk groeien wil hij ooit nog maar in de
schaduw kunnen staan van zulke Amerikaanse literaire grootheden. Vrijheid
krijgt een welverdiende 5 op 10. Maar met alle heisa er rond had ik meer
verwacht.
De NVA heeft
weer een aanwinst gedaan.
De hoofdschotel afgevogeld zou ik zo zeggen.
Vic Van Aelst.
Sinds die man zijn verschijning in "de zevende dag" was het al
duidelijk dat zijn inhoud duidelijk ondergeschikt is aan zijn lawijt.
Sinds vandaag weten wij dat dat kleine beetje inhoud ook niets voorstelt.
Frans bannen uit de Vlaamse scholen...
De man heeft zijn visitekaartje afgegeven.
Yep. MORON staat erop in grote letters.
Mocht de NVA dit onnozel standpunt steunen zou ze Vlaanderen gewoon in de eigen
voet laten schieten.
De taalrijkdom (die toch al tanende is) en taalflexibiliteit opgeven.
En de reden ?
Een revanchistische rancune.
Fantastisch toch dat meneerke lawijt, wil de schoolorganisatie baseren op wat
persoonlijke frustratie en het boertige gevoel te moeten natrappen voor een
vermeend onrecht.
Ik hoop dat dat onbenulletje op pensioen is...U zult maar een advocaat tegen u
krijgen die revanchisme en frustratie laat meespelen in zijn pleidooien. Het
zou hier rap nog meer vervallen naar veroordelingen zonder bewijs !
Gelukkig heeft de NVA de idiotie van hun nieuwe aanverlies(winst in deze
kontext is wel een heel ongepast woord) ingezien. Ze hebben "begrip"
voor mister lawijt zijn domme woorden.
Maar meertaligheid is een belangrijke troef.....
Gelukkig maar...er zit toch nog één werkende hersencel bij de pest van
Vlaanderen.
Prins Laurent. Hij is naar Congo geweest en dat zullen we
geweten hebben. Iedereen mept op hem. Het ganse establishment, wild briesend. De
pathologische, meestal Vlaams nationalistische anti-royals kliek aan het huilen
en het schreeuwen. Prins Lorre kan voor niemand meer goed doen.
Maar is er een gegronde argumentatie voor zoveel
verontwaardiging ? De prins, zijnde wie hij is, is er toch maar in geslaagd om
tot bij Kabila te raken. Herinnert u zich nog
Leterme ? In 2008 ? Heeft bloed zweet en tranen gekost om zover te komen. En onze
zwaar overroepen ex-minister en zelfgekroond blauw genie, de meester ruziemaker
is nooit zover gekomen. Is de ganse heisa niet gewoon een rondje gratuit en
ongeargumeteerd prinsje meppen ? Waarom zou Laurent niet naar Congo mogen ?
Ministers doen dat toch ook ? Benijden ze zijn succes ? Is papa Royal boos
omdat hij niet mocht praten met de hoogste gezagsdrager in Congo ?
Bovendien heeft de prins daar zelf voor het betalen van zijn
rekeningen gezorgd. Toch iets waar de ganse irrationele anti-koningskliek om
staat te schreeuwen ? Weer niet goed dus.
Ontmoetingen zoals Laurent blijkbaar
moeiteloos kan versieren zouden moeten aangegrepen worden om de betrekkingen
tussen Congo en België te ontspannen en te verbeteren. Neen dus...de Vlaamse
neuter kapt liever het hoofd af van de persoon die even boven het gras komt
uitpiepen. Ik snap hoe langer hoe minder van de commotie rond het Congobezoek
van Laurent.
Ist nu oorlog
pa ? Ja meisje, nu ist oorlog. En wij doen mee pa ? Ja meisje wij doen mee.
Gaan de Belgen weer de oorlog winnen pa ? Weer meisje ? Awel pa zoals de
laatste keer hier in België ? Dan hebben wij toch ook gewonnen. Zeker meisje.
Toegeven is altijd gemakkelijker dan de ganse wereldgeschiedenis uitleggen.
Maar eerlijkheid is een schone deugd en ik wees dus op de rol van de Amerikanen
in die overwinning. Awel pa, die Amerikaanders doen toch terug mee ? We zullen
dus wel weer winnen hé ?
Ondertussen
blèrt de TV rustig verder. De commentator in gelukzalige extase. Eindelijk
grijpt het Westen in. De smerige moordende dictator moet een lesje geleerd. Het
schuimbekkende, schietgrage krapuul, bij de progressieven beter bekend als
opstandelingen, moet meer en meer inbinden. Kijk pa ze hebben een vliegtuig
kapot geschoten. Een silhouet stort branden naar beneden en land in een
explosie van zwarte rook en vuur. We zijn al aan het winnen zie, pa !
Bush spookt
door mijn hoofd. Ook zon dictator-mepper. Succesvol, Sadam was rap weg. Maar
in het moeras vastgereden. Een typisch kenmerk van rechts. Zichzelf vastrijden.
Bush was een gevaar voor de mensheid. Kadhafi verwijderen wordt een zege voor
diezelfde mensheid. Ik vraag mij af of het journaille Sarkozy niet verwart met
de gehele mensheid. Ach onze zuiderburen zijn zo slecht nog niet en begin daar
eens op te bashen. Dan kennen we het begin, maar het einde is dan zoek. Geen
Beaujolais primeur meer ? Of geen stinkkaas ? Ach ja de VN dekt de driftig
dwergpresident.
In
tegenstelling tot de Bush oorlog zullen kruisraketten zich nu omvormen, zoals
de vuurpijlen van Gandalf tot de vredesduif. De bommen zullen uitbarsten in een
ontploffing van welruikende bloemetjes en vlindertjes. Colateral damage zal nu
minder erg zijn, de doden minder dood want de VN dekt de missie. Welke missie wat
is het einddoel ? Kadhafi ? Laat mij niet lachen. Olie ? Dat zal al dichter bij
de waarheid zijn. De ongehinderde invoer in Frankrijk van Libische olie en gas.
Een campagne om de Fransen de grootheid van hun natie te laten voelen en
Sarkozy te laten herverkiezen ? Ook niet gek als verklaring.
Ondertussen
dreigen wij meermaals te betalen voor die Arabische lente. Als de
schuimbekkende leeglopers merken dat het verdrijven van hun dictator president
geen gouden mannah uit de hemel doet vallen, als ze merken dat hun
levensomstandigheden niet verbeteren, dan vluchten ze wel. Lampeduza Europa.
En wij maar betalen ! Het doldraaiend crapuul zou ginder beter gaan werken,
ondernemingen starten, de economie op gang brengen want dat is de enige manier
om hun lot te verbeteren. Kijk maar naar China. Op straat leeglopen met
kalashnikovs, schuimbekkend dictatorjes verdrijven heeft nog niemand een beter
leven bezorgd !
Blijf het juiste perspectief voor ogen houden aub ?!
t Is paniek. Na Tsjernobyl is er nu Japan. Fukushima.
Verder van ons bed. Niet minder gevaarlijk. t Is erg hé Willem daar in Japan.
Al die doden, dat water. En met die kerndinges is her ook al prijs. Ge ziet ze
daar al met hun maskers moeten lopen. Hoe dat brengt niet op ? Gelukkig zijn er
die pillen ?! Hoe dat brengt ook al niet veel op ? Allé Willem zwanst na niet
hé, de overheid zal toch weten wat ze moeten doen.
T Is paniek. In Japan, maar ook in België. In onze straat.
De media orakelt, de mensen consumeren de angst. Nemen ze over. Lopen rond met
radio1 aan hun oor. Dan hoort ge het rapper hé als er iets scheelt. Gelukkig is
het daar ver weg in Japan. Hoe, dat kan naar hier komen ? Met de wind ? Zo ver.
Dan is dat toch al uitgewerkt. Kan ik hier om pillen. Alleen tegen Jodium ? Is
er dan ander gevaar ? Ik heb buikloop en hoofdpijn, kan dat daar van komen. Nog
niet maar het kan ? Neen allé gelukkig ik zal dan eens naar de dokter gaan. De
pers draait dol. Hoogdagen voor de paniekzaaierij. Geen enkel relativering.
Moet dat dan over zoiets ernstigs ? Ja informatie geven kan altijd. Mensen
juist inlichten. Maar paniek verkoopt beter natuurlijk. De strijd der kijk-,
luister- en leescijfers pikt de lijken van mega-aardbeving.
Is het dan alleen hype ? Moeten wij niet nadenken over
kernenergie. De lijst met grote accidenten met relevante impact wordt langer. De
rechtstreekse doden blijven beperkt. Maar wat op langere termijn ? Kanker
draagt geen naam. Was Tsjernobyl verantwoordelijk voor de dood van ons moeder ?
Ons Vader ? De vaagheid, de mogelijkheid, de onzekerheid. Mag dat doorwegen in
de evaluatie ? Neen wij mogen onszelf niet terug naar het stenen tijdperk panikeren.
Zonder elektriciteit komen te zitten is ook geen optie. Onze economie, onze
dagelijkse zingeving dus draait op energie !
Anderzijds verdwijnen er per jaar een aantal mensen vergelijkbaar met de
inwoners van een stad als Brussel rechtstreeks als slachtoffer van het verkeer.
Het verkeer slingert zijn afvalstoffen (fijn stof, aromatische
koolwaterstoffen, NOx, SOx, CO2) zomaar de lucht in. Deze stoffen blijven daar
honderden jaren. Het antropogene CO2 wordt (door sommigen dan toch) nu reeds
als de zwaarste uitdaging van de volgende generaties gezien.
We mogen het gevaar van kernenergie niet weg relativeren. We
moeten het wel in het juiste perspectief plaatsen. Wat is uiteindelijk het
meest maatschappelijk gevaarlijk. Miljoenen kleine effectieve incidentjes
(verkeersongelukken) met elk een zeer beperkt aantal slachtoffers en een
onzichtbare nasleep met duizenden kankerdoden per jaar. Of een potentieel groot
incident (dan nog niet eens elk jaar) met de mogelijkheid tot zeer vele
slachtoffers en ook een lange nasleep met ontelbare kankerdoden. De vragen
moeten gesteld, waakzaamheid moet verscherpt worden. Maar hysterie mag het
juiste perspectief niet vervormen.
De
Steppenwolf.Van Hesse. Hermann. Met
dubbele n achteraan. Waarom dat boek genomen ? Zonder eigenlijke positieve
motivatie. Zomaar. Het was lang geleden. Zowel voor een Duitser als voor Hesse
meer in het bijzonder. En achteraan stond de bewering van Thomas Mann, dat
andere Duits literair monument, dat dit boek een nieuwe dimensie aan lezen gaf.
Het beloofde dus.
Het begon
allemaal een beetje naast de kwestie. De huisbaas vertelt. Een rare had enkele
maanden bij hem gehuurd. En die had een manuscript nagelaten. Harry Haller
heette hij. Eigenlijk een groot deel van Hesse zelf. Autobiografisch ?
Misschien, men krijgt er weinig aanduidingen over. Haller ziet wat rare dingen, vindt zichzelf uit twee persoonlijkheden te bestaan, namelijk de echte serieuze Haller zelf en De Steppewolf die alle schuld krijgt van wat misgaat. Haller krijgt een klein boekje, ontmoet twee hoeren en krijgt een fenomenale trip aan
het einde van het boek. Hij groeit van een saaie boekenververslaafde met Goethe
en Mozart dwepende nerd tot een levendige dansende balschuimer en
vrouwenversierder. De Steppewolf wordt naar de achtergrond gedreven, en uiteindelijk symbolisch vermoord. Een verhaal
dus van persoonlijke groei of evolutie.
Hoewel, afstandelijk bekeken een beetje
overdreven en onwerkelijk. Eerder een leuk verhaal. Goed leesbaar geschreven in
een taal die uitnodigt de volgende woorden zeker te lezen. Een verhaal waaraan
enkele filosofische denkpistes aan opgehangen zijn. Over de burgerman,
zelfmoord, muziek, kunst. De stokpaardjes van Hesse die ook in zijn boek Het
Kralenspel weerkeren. Ook afrekeningen met Goethe en Mozart. Zit daar nu nog
iemand op te wachten ? Of mogen wij het meer als een algemene vereffening met
idolatrische kinderachtigheden zien. Het achter zich laten van de go bartje go
tijd. Een pleidooi om kritisch maar vooral voor zichzelf te denken.
Hesse neemt
in dit boek van 1927 een duidelijk afkerende houding aan tegenover de politici
die volgens hem een nieuwe oorlog voorbereiden. Ook schrijft hij, en passant,
het verdorven, bekrompen nationalisme even op zijn plaats. En neen, dat wist ik
niet op voorhand. Daarom heb ik het boek niet gekozen. Maar toch ook nu weer
wordt nationalisme als een volksplaag erger dan de pest beschouwd.
Uiteindelijk
is het een goed boek geworden. Men raast er niet doorheen. Daarvoor zijn de
filosofische gedeelten soms net iets te zwaar. Het leest wel heel vlot, geeft
nooit de eindruk ongeveer 70 jaar oud te zijn. Dit boek is een 7/10 waard.
Ze hadden
gewonnen. Ok niet met een meerderheid. Nauwelijks iets meer dan de helft van zon
meerderheid. Maar ze hadden gewonnen. En ze lieten er zich ook zo op voorstaan.
De eerste reactie was positief. Er was een momentum dat gebruikt moest worden.
Alles moest niet te lang duren. Enkele maanden. Drie of vier max. Vrij snel
werd duidelijk dat ze zich eigenlijk het incontournable van de winnaar
aanmaten. Ach ja, waarom niet de kiezer had volgens het verzamelde journaille
een duidelijk signaal gegeven. 17% van die Belgische kiezer dan toch. De grote
winnaar had de vrijheid zijn strategie te kiezen.
Maar ze
lieten het momentum schieten. De tijd liep en hun jour de gloire lag op 13 juni
en evolueerde niet mee. Het incontrounable van de winnaar werd de verkramptheid
van het stijve been. De vrijheid van strategiekeuze evolueerde langzaam naar
het lot van het zelfgekozen contra-construktivisme. De onweerlegbaarheid van de
winnaar werd een lange ode aan de onwil, onkunde en ongeschiktheid. Hun
vrijheid werd hun lot !
De anderen
gingen een eindje mee in de roes van de grote, maar vooral zelf uitgeroepen,
Vlaamse winnaar. In de hoop dat het aureool van de overwinning zou afstralen.
Maar de zelf gekozen resultaatloosheid en complete onwil tot samenwerken
evolueerde van een vrije keuze naar hun lot. Onomkombaar.Ze hebben voor onwil en onkunde gekozen en nu
zijn ze synoniem voor deze contra-productieve eigenschappen geworden. De
anderen lopen hen minder en minder na .zoeken een weg om het lot van die ene
fundamentalistische partij uit de weg te gaan.
En die NVA
voelt de greep verslappen. Ze glijden van de realiteit weg. Ondanks hun roepen
en tieren over randen van afgronden; ja zelfs over te pletter slaan, draait het
land gewoon door zonder hen. Het moet wel. Hun zelf gekozen buitenspel is
weinig behulpzaam om de realiteit te bekampen. De bakker heeft geen NVA nodig
om brood te bakken, de bedrijven geen NVA nodig om terug uit de crisis te
kruipen, het land geen NVA om het bankgeheim te wijzigen.
En ze zien
dat ! Met lede ogen en groeiende frustratie. Boycotten, in de wielen rijden waren
de typische reacties van mensen die beseffen dat hun zelfgekozen lot tot
isolement leidt. De anderen zijn niet meer enthousiast in hun afwijzing. Of in
hun omarming. Neen die anderen doen gewoon wat ze moeten doen. Het land goed draaiende
houden zonder NVA. Maar dat is hun eigen keuze. Ach het werd een ultimatum. Een
tijdsgrens voor een bepaald objectief of anders trekken de resultaatlozen er
vanonder. U noemt het zoals u wil, Jamboniaanse humor desnoods een sterk
signaal. Maar het blijft wel een simpel ultimatum. Ze worden zenuwachtig de
NVA-ongeschikten. Ze blijven achter met lege handen, koortsachtig op zoek naar
de dode mus om fier mee staan te pronken. Nu blijft het bij bot vangen. Een
eigen keuze en dat frustreert. Het moet langzaam (9 maand is echt wel langzaam)
maar zeker een nachtmerrie aan het worden zijn ooit voor die zelf gekozen
contra-productieve Vlaams extremisten gestemd te hebben. Mocht het echt te
zwaar worden zulke misstap .lig er niet te lang wakker van. Er zijn pilletjes
voor om dat trauma achter zich te laten
Martin du Gard's Afrikaans geheim ofte immanente gerechtigheid
Een dunnetje
dit keer. Na de moeilijke kost van Milosz. Op zoek naar een vlot lezertje op
niveau. Martin du Gard ? Een heel dunnetje, het werd Afrikaans Geheim. Roger
Martin du Gard ? Euh ? Is een literaire
grootheid. Een echte grootheid, zon zeldzame verteller waarvan elk continent
er maar een paar kan voortbrengen. Martin du Gard mag gerust naast William Faulkner,
Thomas Mann, Saramago of Gabriel Garcia Marquez worden geplaatst. Juist ja
Vargas Llosa is ook zon klepper.
Afrikaans
geheim dus, van Roger Martin du Gard. 40 paginas slechts. Gebracht als een
relaas dat een reiziger vertelde aan de schrijver. Ergens op een veerboot
tussen Afrika en Europa. Een incestueuze relatie tussen broer en zus. Er komt
een kind van. Gewild zelfs. Verwacht geen gemoraliseer tegen incest. Ook geen
goedkeurende linksigheid. Neen gewoon een relaas. Tenzij u in de zwakke
gezondheid van het kind een soort afwijzende immanente of wrekende
gerechtigheid ziet.
Dit alles verteld in een aantrekkelijke taal.
Elk woord nodigt uit voor het volgende. Een razende leesbeurt van enkele uren
en het is verorbert. En van genoten. Rake typeringen, levende personages. Echte
gewone mensen. Gewoon steengoed. Zeker een 9 op 10 waard !
Czeslaw
Milosz, nog nooit iets van gelezen. De prijs gekregen in 1980. Het werd Het
Dal van de Issa. Geboortegrond zal nog een hele tijd kunnen wachten. Want ik
ben niet zo laaiend enthousiast over het dal van de Issa.
Het verhaal
is redelijk eenvoudig. Een jongetje, Tomasz, groeit op, wachtend op zijn moeder die ooit
eens komen zal. Ergens in Polen, het plaatsje Ginie, zeer dicht bij de Litouwse
grens. Het verhaal wordt opgebouwd door het brengen van een aantal los van
elkaar staande gebeurtenissen die het reconstrueren van het verhaal van Tomasz
mogelijk maken. Prachtige beschrijvingen van het toenmalige plattelandsleven en
van de natuur. Ook wordt op een subtiele manier de achterdocht en wantrouwen
tussen verschillende bevolkingsgroepen (Polen Litouwers maar ook Joden) in
beeld gebracht. Nationalisme lijkt een vreselijk ding dat de geesten van mensen
zodanig vergiftigd rationeel denken niet meer mogelijk is. Tiens, waar maken we
dat nog mee. Nationalisme is zelfs zodanig slecht dat het zelfs aanzet tot
poging tot kindermoord. Mochten wij de pest van de NVA niet kennen het zou een
leerzaam boek zijn.
De karakters
zijn echter minder uitgewerkt. Behalve van Tomasz krijgt men van de andere
belangrijke personages geen diepgaand beeld. Dit wordt mede in de hand gewerkt
door de zeer vele nevenpersonages die opgevoerd worden, en de verschillende
namen die voor één personage worden gebruikt. Deze laatste opmerkingen maken
het boek eigenlijk niet gemakkelijk om volgen.
Wat mij
echter verschrikkelijk tegen de borst stootte in het dal van de Issa is de
verheerlijking van de jacht. De opgroeiende Tomasz vindt zichzelf een geboren
jager en wordt in deze debiele activiteit gesteund en gepromoot door een rokkenjagende
nietsnut. De beschrijvingen van het doden van zeldzame en minder zeldzame
dieren is degoutant. Het genot dat de personages in dit doden vinden is
pervers. Ook al heeft Tomasz op een bepaald moment enkele twijfels over dat
jagen, het ganse boek is een ode aan het zinloos doden van dieren. Gewoon uit
tijdverdrijf. Omdat men niets anders te doen blijkt te hebben. Weerzinwekkend.
Czeslaw Milosz
komt met zijn Dal van de Issa dus niet verder dan een 5 op tien.
Nationalisme
als vermenselijkte term voor basaal verdedigingsgedrag. Territorium. Gevechten.
Dierlijke driften die het laagje menselijkheid niet kan onderdrukken.
Ooit gekanaliseerd
om de schuimbekkende krijgers een alom aanwezige vijand te geven. Een vijand
die dient om de kleine mensen bang te houden en in hun angst te verenigen. De
angstigen scherp te houden, maar vooral af te leiden van de stam-interne
problemen.
Nu opgepikt
door populistische oplichters die de basale angsten electoraal uitbuiten. Ze
geven u een vijandspinata en beloven u gouden eieren en gratis mannah als u er
maar hard genoeg op mept. Ondertussen roepen de veelbelovers: Pas op of ze pakken uw job af, ze nemen ons
over, ze bezetten ons, ze nemen ons geld af.
En de
dierenverstanden in het mensdom laten zich opdraaien...schuimbekken zoals
verwacht naar de vijand. Ganse haatdraden tegen de allochtonen, sorry nu zijn
het de Walen.
Iemand die
vragen stelt...moet verdwijnen, liefst letterlijk volgens de achterban. En dikke
roerganger laat zich niet onbetuigd. Kritische kunstenaars worden net nog niet
entartet genoemd, maar wel verzuurd, kleinburgerlijk, zelfbevredigend......ach
ja want ze leiden de aandacht af van het verplichte vijandbashen en openen de
mogelijkheid tot kritische zelfbeschouwing.
Weverke, den
dikke roerganger heeft zich dus geuit als een gevaarlijk rancuneus kleutertje
dat critici tegemoet treedt met een "alles wat ge zegt zijt ge zelf"
strategie. Hiermee zichzelf op het juiste niveau tillend zal hij nog heel veel
op zijn tenen moeten staan om boven zijn naveltje uit te kunnen kijken. Ik zou
het niet erg vinden mocht die man zich niet de allures van de Onderkoning van
Vlaanderen aanmatigen. In zijn zielig natrappen naar zijn critici heeft Weverke
het grote gelijk van Tuymans bevestigd. Hij zelf, den Bart dus, is veel
gevaarlijker dan het Vlaams Blok ooit geweest is.
Het klonk mooi achteraan. Hypnose, gezinsmoord en een hoop verwijzingen naar Stieg Larsson. Nu moet het gezegd, ik ben geen liefhebber van het gerne maar Mannen die vrouwen haten van Larsson was best te pruimen. Tussen twee echte boeken door mag er zon doorstomer worden tussen genomen. Dus Hypnose gekocht.
Lars Kepler blijkt uit twee personen te bestaan. Een eerste aanwijzing ? Het beste van twee werelden ? Neen dus. Hypnose blijkt zowat het slechtste boek dat ik ooit in handen heb gehad. Ik heb het uitgelezen. Misschien heb ik wel sado-massochistische trekjes want het was niet te pruimen. Ongeloofwaardigheid is het belangrijkste kenmerk van dit onding. Het verhaal getuigt de eerste 150 paginas van een soort dwangmatige dadendrang. Elk hoofdstuk, en dat zijn er velen, moet er iets spectaculairs gebeuren. Zelfs met twee goede schrijvers zou dat snel uitgewerkt zijn. Met twee slechte schrijvers zoals Lars Keppler is dat na enkele hoofdstukken gewoonweg geforceerd en wordt uiteindelijk belachelijk.
Maar ze houden deze dadenplicht niet vol. In het midden verzevert het verhaaltje zich vast in oeverloos geëmmer over therapeutische details en andere oervervelende dingen. De geloofwaardigheid zakt rustig verder weg naar ongekende diepten. En het boek sleept zich naar het einde. Spanning ? Geeuw !
Ik ben dus zwaar ontgoocheld in dit boek. En het ergste is dat ik het nog gekocht heb ook. De waarde van het papier is sterk gedaald door er deze kompleet mislukte roman op te drukken. Lars Keppler krijgt dus een welverdiende 1 op tien. Een afrader; Laat liggen, loop er met een grote boog omheen.
Het socialisme is dood. De historische achterban heeft nu
geen boodschap meer aan het herverdelingsverhaaltje. Er is niets meer om te
herverdelen. Behalve misschien wat dagen te veel op het einde van de maand.
Deze mensen hebben hun handen vol met de eindjes te rekken. De socialisten
hebben hen laten vallen. Die hebben hun ziel verkocht aan de macht en het
grootkapitaal. De kopstukken zijn Wereldvreemde doctors, gepromoveerd aan elite-universiteiten,
Oververdienende professoren, stinkend rijke loftbewoners, dynastie burgemeester
of tennisende hooggeleerde tuttebelletjes in dure kleren. Mensen die zich de
luxe van het links zijn kunnen veroorloven. Rijke gewetensbezwaarden die
excuus-allochtonen pamperen vanuit een perverse electoraal geïnspireerde compensatiedrang.
Door zulke loft- of kaviaarsocialisten kan de sukkelaar-arbeider zich niet laten
vertegenwoordigen ! Met zulke figuren kan de 1200 euro per maand mens zich niet
meer vereenzelvigen. Ook hun politieke daden stoten de historische achterban
af. Fiscale amnestie ? Notionele intrestaftrek ? En maar vriendjes benoemen.
Het verhaal van den Brack is al degoutant genoeg, dat de gebombardeerde lege
doos van een Lieten daar nog een veel erger vervolg aan moet breien. En na
zoveel jaar socialisme mee aan de macht de laagste pensioenen en uitkeringen van
Europa ? Neen, Wie gelooft deze mensen nog ?
En hoe voelt het, meneer, in het wereldrecordland te leven
We zijn er !
Wereldrecord regeringsvorming gebroken. En we zullen het zo scherp stellen dat
alleen de allerlaatste Belgische regeringsformatie nog in de buurt zal komen.
Dus dank u politiekertjes dat u zo meegeholpen hebt ons land in de
belangstelling te brengen. Alle internationale pers van enige betekenis weet
ons nu te vinden. Wij hijsen ons naast die andere politieke grootheid Irak.
Voorwaar een eer. Waarvoor nog eens mijn dank, politiekertjes van mijn kloten.
Het failliet
van onze politici kan toch niet duidelijker aan de wereld worden verkondigd.
Geen enkele van die dames en heren derdeprovincialertjes kan nog uitstijgen
boven zijn bekrompen partijbelangen. De ene krijst in het belang van het land,
de andere beweert dan weer alleen aan een deelland te denken. Allemaal draaien
ze rond hun navel in een inwaarts spiraliserende baan die eindigt in het
onbenul van hun Grote Gelijk.
Is er dan
eentje niet meer verantwoordelijk voor deze belachelijke kladeradatch dan anderen
? Ja dus. En zonder twijfel. Den Dikke Roerganger. De profiteur van het Vlaams
parlement. De afwezigste mens ter wereld. Zijn dwangmatige waanidee alles te
moeten opsplitsen en kapot maken, maakt dat de buren van de andere kant van de
taalgrens hun nekhaar overeind komt als ze nog maar iemand aan den dikken zien
denken. De stijve poten strategie maakt het politieke leven in België
onmogelijk. De man van de vette vis die daar blijft staan met lege handen. Niet
eens een dode mus. Den Brack zal al meermaals gevloekt hebben dat zijn
nationalistische pensioenverzekering zo lang nodig heeft om te renderen met een
ministerstoel onder zijn gat. Neen ook dit wit konijn van Troye slaagt er niet
in de club van de bekrompen mensen te laten uitstijgen boven de kleinzielige
partijbelangskens. Trouwens dien Brack heeft eigenlijk politiek nog niets laten
zien. Ja, zeveren over een vestimentair detail van een nu reeds
ex-partijgenote. En neen Kim Geybels had niet eens gelogen. En zeggen dat hij
terecht gekomen is in de vereniging Nooit Genoeg. In 2007 zouden ze al blij
feest gevierd hebben met zoveel toegevingen van de Franstaligen. Nu is het nooit
genoeg.
Maar voor
mijn part mag den dikken zijn poten stijf blijven houden. België draait. Kijk
maar rondom u. Alles loopt. Niets blokkeert. België heeft net nog felicitaties
gehad voor het EU voorzitterschap. Onze werkgelegenheid herstelt beter van de
crisis dan die van de buurlanden. Ons budgetsituatie is ook al beter dan rondom
ons.Het enige dat de zeverende
weverkever bereikt is dat de nieuw vlaams vernauwden uit de federale regering
worden gehouden. Goed zo ! Houden die situatie. Dat nulresultaat is
bemoedigend. Ook voor zijn fans. Vlaanderen moet zowat de enige regio zijn waar
menselijke varianten leven die actief kiezen voor politici die veel beloven en
niets doen, en achteraf nog blij zijn ook dat er niets is gebeurd ! Zoveel domheid .
Als Leterme
er nu nog in slaagt de EU tevreden te stellen met het budget voor 2011 is het
algemene failliet van die Vlaams nationalistische visie helemaal bewezen. Hun
geloofwaardigheid hebben die Vlaams extremisten al verloren. Wij kunnen met gerust
gemoed de verkiezingen tegemoet zien. Het enige dat mij wat doet vrezen is de
onverbeterlijke domheid van een veel te groot deel van de Vlaamse inwoners. Een
regio met 1/3 dommekloten maakt het moeilijk om zonder blozen van onder de
kerktoren of uit de parochiezaal te komen zonder blozen. En hoe voelt het
meneer in het wereldrecordland te leven ?
Ik ben een
beetje verbaasd dat BDW vandaag geen nieuwe draad waard was. Nochtans is het
voor hem en zijn partij een belangrijke dag. Namelijk op 16 februari 2011 heeft
NVA haar laatste restje moreel gezag kwijtgespeeld. Hoe zult u zich afvragen ?
Wel laat mij
beginnen met dhr Bourgeois en dhr Muyters in herinnering te brengen. De mannen
van de Vlaamse regering die een tweede mandaat er boven op moesten hebben.
Hoeveel keer is dhr Bourgeois al in de Kamer geweest om er debatten bij te
wonen. En dhr Muyters in de Senaat ? Het loon verbonden aan die functies
strijken ze natuurlijk zonder verpinken op. Of wat dacht u ? Een
overheidsuitkering zonder al te veel in de plaats te geven ? U zou zot zijn om
te weigeren.
Ik zou ook
graag dhr Bracke nog even onder de aandacht brengen. Het witte konijn van
Troye. De omroepsocialist die pensioennationalist werd. Wij mochten lezen dat
deze goede man rustig op de loonlijst van de VRT blijft staan ? Een mooi
vangnet voor mocht de nationalistische pensioenbelegging toch niet renderen met
een ministerstoeltje.
Om zo aan te
komen bij vandaag. Dhr De Wever stuurt zijn kat naar het Vlaams parlement. 0
(nul) keer opgedaagt in een commissie. Alsof die man het Vlaams parlement
misprijst ? Hij strijkt natuurlijk ook het loon op van een Vlaams
volksvertegenwoordiger. En geeft niets terug !
Mocht ik
namen hebben weggelaten u had allicht gedacht dat het over Franstalige
socialistische profiterende Walen ging ! Want dat verwijt die NVA aan de
Franstalige Belgen. Namelijk hangmatprofitariaat en valnetverslaving. Na
vandaag mag niemand meer twijfelen dat de NVA elk moreel gezag kwijt is om
zulke beschuldigingen te uiten. De top van de partij van de noeste hardwerkende
Vlaming die kritisch moet zijn dat zijn geld niet naar hangmatprofitariaat of
valnetverlsaafde wordt versast, die partijtop dus zijn voorbeelden uit de
leerboeken over hangmatprofiteren en valnetmisbruik. Het moet nu zelfs voor de
meest kwaadwillige Vlaming duidelijk zijn dat die NVA partij alleen vanuit hun
eigen zwartheid de anderen beschuldigt een beetje grijs te zijn !
We leven in interessante tijden. Of toch de mensen uit de zuidelijke landen rond de Middellandse Zee. Revolutie maken ze daar. Dictator Ben Ali van Tunesië is de laan uitgestuurd. Stapte vrij snel op. Onder druk van massale mannenbetogingen. Woest kijkende baardmannen die niets beter te doen hadden terwijl hun vrouwen toch maar probeerden het gezin draaiende te houden. Of nu in Egypte. Alweer een mannenrevolutie. Zijn daar wel vrouwen vraag ik mij af als ij de beelden bekijk. Maar dat doet er eigenlijk niets toe.
Schuimbekkende mannen, dagenlang de leegganger uithangend op een plein. Eventjes de meest fanatieke verwilderde blik in de ogen als de camera langskomt. En cameras zijn ze genoeg. Elke macho journalist zoekt zijn minuten van glorie in Caïro op het Tahrirplein. Pathetisch supporterend voor iets dat moet gebeuren. Subjectief de kant kiezend van de razende mannentroep. Hun tweede kans om de Franse revolutie eens mee te maken. Maar wie de Franse Revolutie kent, die weet ook dat er na de korte periode van euforie over het verjagen van de koning niets veranderde voor het gewone volk. Nog geen volle 2 jaar later bleek de miserie even uitzichtloos als voor die befaamde revolutie en is het volk tegen die Franse revolutie in opstand gekomen. Het terechtstellen van Lodewijk en zijn Marie-Antoinette had geen brood op de planken gebracht. Net als in de Iraanse revolutie hebben de radicalen (de Montagnards) het in Frankrijk overgenomen. Gematigden en andersdenkenden werden op de guillotine gebracht. En uiteindelijk waren het de adel en de overlevenden bourgeoisie die er rijker uitgekomen zijn. Het gewone volk heeft nog 150 jaar moeten wachten tot de economische boom hun situatie verbeterde. Al die revoluties (kijk bvb ook naar de Russische) veranderen eigenlijk niets aan de belabberde situatie van de kleine mensen. It's economy, stupid ! die alleen iets kan veranderen. De socio-economische draagkracht van het land verhogen. Van al de rest kan men morgen niet eten !
Ik snap de sympathie niet voor de woeste schoenenzwaaiende mannelijke Egyptenaren die hun tijd aan het verdoen zijn op dat plein in Cairo. Waarschijnlijk zijn die schoenen hun schrale bezit, en kunnen hun onderdrukte vrouwen weer 14 dagen gaan werken als ze ze kwijtspelen. De mannen zouden beter al die moeite kanaliseren in het op gang brengen van de economie. Want dat is de enige basis waarop een verbetering van het lot van het volk duurzaam kan groeien. Dat ondertussen de parasiterende Moebarakken verdwijnen kan ook de politieke vrijheden helpen uitbouwen. Maar ik denk dat China het perfecte voorbeeld is dat vooral economie en de groei ervan mensen gelukkiger maakt. Niet dat schaamlapje van vrije meningsuiting of om de zoveel jaar een andere politieke profiteur te verkiezen.
Groot spel in de zichzelf tot kwaliteit verheven krant. De Crem zou aan networking gedaan hebben om meer geld voor zijn dienst of departement binnen te halen. Wie uit een normale industriële omgeving komt zou al staan applaudisseren voor zoveel goed management. Job@t staat wekelijk vol met lofbetuigingen op grote industriëlen die hun wijd vertakte lijst aan vrienden en kennissen gebruiken om vooruit te komen. Mensen die dat kunnen worden als voorbeeld uitgebreid in de bloemetjes geplaatst.
Nu doet De Crem dat voor Belgische defensie, en lap de zelf gekroonde kwaliteitsgazet wil er een schandaal van maken ? De managementskatern van de weekendkrant staat waarschijnlijk bol van het aanprijzen van networking, maar de minder intellectuele katern van die krant wil het goede managen van een dienst onderdompelen in schandalitis omfloerst met een geurtje van kraaiachtige klipspanerij. En dat lang en breeduit op de eerste pagina van de gedrukte krant ! Wij hebben eindelijk een minister van defensie die wil gaan voor zijn departement. Goed zo Pieter ! Mochten alle ministers een dergelijke blijk van good management geven ik zou mij heel wat geruster voelen over mijn pensioen.
Een nonbericht over een nonfeit. Bekomen door de sneppige roddelende raaf uit te hangen en te neuzen in dingen waar ze geen zaken mee hebben.Nonjournalistiek om uit te knippen en boven het bed van elke leerling gazettenschrijvelaar te verplichten.
Sommigen
vragen zich af of het dom was op de NVA te stemmen. Ik kan daar in hun plaats
moeilijk op antwoorden. Hun perceptie van de waarheid is geheel anders dan de
mijne. Zeker in een politiek emotionele periode waar de gesubsidieerde kiesclubjes
heftig bezig zijn de burger te overtuigen van hun eigen grote Waarheid.
Voor mij lag
het scenario zoals wij nu zien reeds vast voor 13 juni 2010. Leterme had
gefaald. Mede omdat hij in de aanloop van de verkiezingen van 2007 zo nodig de Vlaams
nationalistische extremen moest gaan opzoeken. Wie dan de reactie van de
Franstaligen heeft gezien, wist dat ze met de echt extreme Vlaams nationalisten
van de NVA zeker geen overeenkomst gingen sluiten. Alleen al het feit dat BDW
ademde stootte tegen de borst van onze overkanters. Is dat Franstalige onwil ?
Of eerder Vlaamse scherpslijperij ? Zoals altijd een beetje van beiden vermoed
ik.
Bovendien
bleek reeds voor 13 juni 2010 het programma van de NVA wel gefundeerd te zijn
in een redelijke analyse van de Belgische situatie. Maar daaruit geen
praktische en haalbare oplossingen aan te reiken. Zoiets als Das Kapital van
Marx, theoretisch misschien wel in orde maar in de praktijk niet haalbaar. In
de aanloop vaan 13 juni heeft BDW meermaals blijk gegeven dat hij nooit langer
dan enkele seconden had nagedacht over de implementatie van zijn programma.
Verder dan het simplisme het been stijf houden kwam de strategie voor na 13 juni niet ! Dus
iedereen met een beetje Belgisch politieke mensenkennis wist dat men demandeurs
de rien op het gebied van staatshervorming zeker geen systemische revolutie
zou doen slikken door koppig het been stijf te houden. Als dan in december 2010
nog professoren moesten aanrukken om de gevolgen van de NVA veranderingsdrang
te berekenen, werd het ultieme bewijs geleverd van de ondoordachtheid van dat
programma. Te laat veel te laat.
Was het dus
dom om op de NVA te stemmen Ik zou volmondig ja zeggen. Het nulresultaat van
de verkiezingsuitslag was in de sterren geschreven. Dat zo'n uitslag
uiteindelijk zou resulteren in het verder polariseren van de standpunten ook.
Het enige dat ik niet had voorzien was dat de ongeschikte dwergkiekens zeven en
een halve maand naar de kloten gingen helpen. Ik had gehoopt dat ze het fatsoen
zouden gehad hebben hun steriele show op te geven na een redelijke periode. Begin
september bijvoorbeeld. Nu hebben de Belgische politici zichzelfs de schaamte
voorbij te kakken gezet.