Deze parel werd geschreven door Mike d'Abo toen hij nog zanger was bij Manfred Mann. Chris Farlowe nam de originele versie op en zijn single kwam al in december 1967 uit. Op deze versie van Rod the Mod speelde d'Abo piano en zorgde hij ook voor het arrangement. Stewart begon met deze single stilaan bekend te raken in West-Europa. In de VS zou het tot 1972 duren eer het plaatje in de hitparade geraakte, dankzij een heruitgave. d'Abo omschrijft zijn compositie als volgt: "Saying to a teenage girl that the way to happiness is not through being trendy. There are deeper values.".
 


Deze mooie slow werd in december 1968 in Canada uitgebracht en bereikte daar de eerste plaats in de charts. In april 1969 volgden de VS en rest van de wereld. De groep (afkomstig uit Winnipeg, Manitoba) bevatte twee sterke karakters en op en top vakmannen: Burton Cummings (vocals, toetsen) en Randy Bachman (vocals, gitaar, viool). Ze zouden allebei apart doorbreken in de jaren '70.
 


Een van de beste songs van The King uit zijn repertoire van de sixties. Geschreven door Mark James, de componist van o.a. "Hooked On A Feeling" en "Always On My Mind". De geest van Elvis dwaalde afgelopen dinsdag nog rond in mijn gemeente (On the road met Elvis dankzij Kris Clerckx) en vandaag op mijn Fb-muur. "We're caught in a trap, I can't walk out...". En wie zat daar in de studio te prutsen met die fade out-knoppen?
 


Ook dit is 1969. Mark James schreef de song in 1968 en B.J. Thomas bracht het origineel uit. In 1972 had Jonathan King een hit met zijn versie (hij voegde de indianenkreten toe) en in 1974 maakte de Zweedse groep 'Blue Swede' er een hilarische versie van (dankzij de steeds weerkerende 'ooga chaka'-kreten). De elektrische sitar is kenmerkend voor de sound van B.J. Thomas zijn single.

 



"Maggie May" (1971) zou de grote doorbraak betekenen voor de Schotse zanger.


Met deze single uit januari 1970 werden ze pas heel bekend.

27-10-2012 om 12:50 geschreven door François van den Broek