Het jongste broertje van het gezin Sarstedt putte nog maar eens uit de oude doos en deze cover van een lied van Hoagy Carmichael mag er beslist zijn! In sommige landen is dit een one-hit wonder maar bij ons scoorde Robin Sarstedt met 'Let's Fall In Love' en niet met 'My Resistance Is Low' alhoewel het eind 1976 redelijk veel aandacht kreeg op onze radiostations.
 


Hier is Hoagy Carmichael met zijn versie uit 1951 (een zeer goed jaar!):

 

In 1967 maakte Boz Scaggs nog deel uit van de Steve Miller Band (voor slechts twee elpees) maar vanaf 1974 legde de Amerikaanse muzikant zich toe op dansbare soulmuziek. Zijn elpee 'Silk Degrees' uit 1976 bevatte pareltjes zoals o.m. deze fijne 'Lowdown'. Hij gebruikte daarvoor het kruim van de beschikbare studiomuzikanten onder wie sommigen later de groep Toto zouden vormen. In 1977 zouden we in West-Europa nog meer parels van hem ontdekken.
 


In 1976 deden de Canadese zusjes McGarrigle mij met hun leuk liedje altijd denken aan het Sint-Katelijneplein in Brussel (waar ik dagelijks voorbijkwam) en hoe konden zij toen weten dat de metro daar een halte had? Het oosten van Canada bezocht ik in 2009 en toen leerde ik dat een mug (moustique in het Frans) een "maringouin" is in hun lokaal dialect: 'Complainte pour Sainte Catherine'.
 


André Bialek werd net als ik geboren in Etterbeek en zijn vader was een Poolse immigrant. In 1976 neemt hij de LP 'Rue de l'arbre bénit' op met Jean Blaute als producer. Daarop stond 'La belle gigue', een lied dat oproept tot eenheid onder alle Belgen. De song kreeg de afgelopen jaren terug aandacht n.a.v. de lange regeringsonderhandelingen. Wist ik toen veel dat ik met de zanger tussen 1985 en 1993 zou samenwerken want in die periode was hij creatief directeur bij het reclameagentschap dat voor mijn nationale beroepsfederatie werkte. André is een zeer minzaam persoon.
 


Op de LP 'Songs In The Key Of Life' uit 1976 stond de parel 'Isn't She Lovely' die Stevie Wonder schreef voor zijn pasgeboren dochtertje Aisha en om een onverklaarbare reden bracht hij de song niet zelf uit op single. Hij schonk hem aan David Parton die er in 1977 een grote hit mee had.
 


Bij het horen van deze lange intro zullen de meesten onder ons spontaan "Wat zullen we drinken?" zingen maar het lied heet eigenlijk 'Zeven dagen lang' en de Nederlandse formatie Bots had hiermee in 1976 een geweldige radiohit. De producer was Peter Koelewijn en de leadzanger van Bots was Hans Sanders, van wie het stemgeluid mij enigszins doet denken aan dat van Hans de Booij. En tussen haakjes, die ellendige dikke darm slingerde nog altijd rond in de Nederlandse TV-studio.
 












In deze straat woonde niet alleen Charles Decoster maar ook André Bialek.

Een zeer minzaam persoon waarmee ik negen jaren lang zeer goed mee samenwerkte.



Een prachtige ode aan zijn dochtertje.



De LP 'Voor God en vaderland' staat ook in mijn collectie.