Top 5 Aller Tijden

Tijd om mijn eigenzinnige Top 5 Aller Tijden te draaien.

Op nummer 5: CCR met hun machtige cover van 'I Put A Spell On You' (1968) van Screamin' Jay Hawkins. Ik zag en hoorde vooral de liveversie in het Antwerps Sportpaleis in september 1971, net toen Tom Fogerty de groep had verlaten. Maar als trio gaven John Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook nog altijd van jetje.

Op nummer 4: The Beach Boys met het prachtige 'Good Vibrations' uit 1966. De wonderlijke klanken die uit de keel van die Amerikaanse familieleden kwamen zullen mij altijd bijblijven. In de zomer van 2002 zag ik ze live tijdens een onverwacht optreden in Disneyworld, Los Angeles. Jammer genoeg was Brian Wilson er toen niet meer bij maar de rest van de band gaf daar een merkwaardige cover ten beste van hun geliefde muzikale collega's The Beatles: 'Back In The USSR'...

Op nummer 3: The Jimi Hendrix Experience met hun fantastische cover van 'All Along The Watchtower' (1968) geschreven door de geniale Bob Dylan. Let vooral op de intro met Dave Mason uit de groep Traffic op akoestische gitaar! Het Amerikaans gitaarwonder heb ik nooit live kunnen zien maar zijn optreden in het Zoniënwoud toen hij 'Hey Joe' bracht en dat op de BRT-Tv werd uitgezonden zal ik ook nooit vergeten. Daarenboven is Jimi Hendrix, net als ik geboren op 27 november maar dan 9 jaar vóór mij, en dat schept een band.

Op nummer 2: The Beatles met 'Strawberry Fields Forever' uit 1967. The Fab Four zijn altijd mijn favoriete groep geweest en zullen dat altijd blijven. Jammer genoeg heb ik The Beatles nooit live zien optreden want hun laatste optreden dateert van januari 1969 op het dak van de Apple building, vijf maanden te vroeg voor mij want ik woonde in Londen in een Engels gezin gedurende de hele maand juli 1969 waar ik, raar maar waar, een optreden van The Rolling Stones, hun grootste concurrenten, bijwoonde in het Hyde Park. Deze b-kant van 'Penny Lane' werd hoofdzakelijk gecomponeerd door John Lennon in Spanje tijdens de opnames van de film 'How I Won The War' waarin hij meespeelde en de song klonk toen helemaal anders.

Op nummer 1: The Beatles met 'I Am The Walrus' uit 1967. Toen ik dit nummer voor het eerst hoorde was ik net 16 geworden en ik kon mijn oren niet geloven. Zowel qua tekst als qua muziek was deze compositie zijn tijd vèr vooruit. John Lennon schreef het knotsgekke nummer want hij zou de criticasters wel eens een lesje leren. Wat dachten ze wel, zijn teksten analyseren! Het achtergrondkoortje was toen al bekend want het waren de Mike Sammes Singers die het jaar voordien een hit hadden gehad met 'Lara's Theme' uit Dr. Zhivago. Tussen de violen, cello's, klarinetten en hoorns door hoor je het dramatisch voorlezen van een stuk uit Shakespeare's King Lear. Uiteindelijk werd het slechts de b-kant van 'Hello, Goodbye', ook al uit die wonderlijke E.P. 'Magical Mystery Tour'. Om al die redenen is dit al jàren mijn favoriete nummer 1 in mijn persoonlijke Top 3800 Aller Tijden, "goo goo g'joob" nog aan toe!

De beste songs staan blijkbaar vaak op een b-kant...

Maxi single uit 1972.













Gitaarwonder!













The Fab Four Forever.