Hits 13 december 1986

Op zaterdag 13 december 1986 kwam Paul McCartney eventjes piepen in de BRT Top 30 met zijn tweede single uit de langspeelplaat 'Press To Play'. Net als zijn voorganger 'Press' werd dit geen echt grote hit alhoewel Macca zich op de LP liet omringen door het kruim van eigentijdse artiesten zoals o.m. Eric Stewart (10cc), Pete Townshend, Carlos Alomar en Phil Collins. De sound van 'Pretty Little Head' was zijn tijd toen misschien ver vooruit?

Debbie Harry, de flamboyante frontzangeres van de groep Blondie, had de nieuwe tijdsgeest daarentegen goed te pakken. Haar solosingle 'French Kissin' (In The USA)' sloeg goed aan bij de jeugd. Voor tongzoenen in het openbaar kon je in die dagen een GAS-boete oplopen in de VS. Haar single was ook een van de zes nieuwkomers uit de BRT Top 30 van zaterdag 13 december 1986.

Duetten komen meestal in de hitlijsten terecht om en bij het jaareinde. Dat was niet anders toen Elton John de hulp inriep van Cliff Richard om 'Slow Rivers' in te zingen. Die single kwam hoog binnen in onze hitparade van 13 december 1986.

De Britse soulzanger Paul Young had op zaterdag 13 december 1986 nog eens een hit te pakken toen zijn single 'Some People' een hoge nieuwkomer was in de BRT Top 30. Niet te verwarren met de gelijknamige song van Cliff Richard, want dat is totaal een ander liedje. Wie goed luistert merkt toch enige gelijkenis met 'The Way You Make Me Feel' uit 1987 van Michael Jackson.

Nog twaalf dagen en het was Kerstmis 1986. Goed gezien van Chris Rea want met de snelheid van een winterslee kwam hij op 13 december binnengegleden in onze hitlijsten en zowat ieder jaar zou zijn song terugkomen via de ether. 'Driving Home For Christmas' heette zijn melancholische kerstsingle.

De hoogste nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 13 december 1986 was een liveversie van de song 'War', geschreven door Norman Whitfield en Barrett Strong voor het Motownlabel in 1969. The Temptations zetten het anti-oorlogslied op hun elpee 'Psychedelic Shack' van 1970 maar de platenbonzen weigerden het uit te brengen op single. Whitfield en Strong remixten het nummer tot een krachtiger geheel en vroegen aan Edwin Starr het lied te zingen zoals James Brown het zou gedaan hebben. En dankzij de versie van Starr groeide het besef dat die oorlog in Vietnam nutteloos was en had hij met zijn cover een dikke nummer één hit te pakken. Maar in 1986 was het de versie van Bruce Springsteen & The E Street Band die hoog scoorde dankzij een concerttournee uit 1985. Op 16 december 1986 gaf de voormalige Amerikaanse regeringswoordvoerder Larry Speakes (what's in a name?) toe dat de VS niet alleen Iran van wapens hadden voorzien in de vernietigende Golfoorlog maar tegelijk aan Iran, de andere partij, informatie hadden verschaft die van vitaal belang was voor de oorlogsvoering. "War... what is it good for? Absolutely nothing!"...

Het origineel uit 1970:

De krachtige coverversie die haast iedereen kent en een terechte wereldhit in 1970:

Deze single zou bijna ieder jaar terugkomen via de radiogolven!