Liedjes 1990 (4)

In 1990 ging Jan De Wilde heftig tekeer tegen de commerciële televisiezender VTM en zijn kijkers. Het toeval wil toch wel dat hij met de elpee 'Hè Hè' en de gelijknamige titelsong vaak op de radio werd gedraaid. Uiteindelijk moest hij zelf opdraven in Blankenberge om zijn hit te spelen op het podium van 'Tien Om Te Zien'. De gezichten van sommige aanwezigen toen ze hem zijn tirade hoorden afsteken was geld waard...

'Gek zijn is gezond' staat ook op de elpee 'Is dit nu later' van Stef Bos en die leuke song werd in 1990 vaak op de radio gedraaid. Je moet de tekst natuurlijk met een korreltje zout nemen want mensen uitlachen mag niet! De Nederlandse zanger/acteur verloor toen zijn hart aan Vlaanderen en ondertussen ook aan Zuid-Afrika.

Del Amitri is een Schotse rockgroep uit Glasgow die met 'Nothing Ever Happens' even in de aandacht kwam. In Nederland bleven de Schotten steken in de Tipparade en bij ons kwamen ze niet terecht in de BRT Top 30. Maar de knappe single, die ook op hun debuutelpee uit 1989 stond, werd in 1990 heel vaak op de radio gedraaid.

In mijn jeugdjaren kwamen de erwtjes en de worteltjes uit conserven van de welbekende Belgische fabriek Marie Thumas. In 1980 werd ze overgenomen door de Franse conservenfabrikant Bonduelle. Deze verkocht de fabriek te Geer voort aan het Waals Gewest maar hier werden de activiteiten spoedig stopgezet. In 1985 werd een nieuwe start genomen onder de naam HesbayeFrost, een fabriek voor diepgevroren groenten. In Mechelen werd nog voort geproduceerd tot in 1991. De afbraak van de fabriek volgde in 1994. De merknaam Marie Thumas verdween geleidelijk, en werd bij het begin van 21ste eeuw vervangen door de naam Bonduelle. In 1990 zong Arno een lied waarvan de titel 'Marie tu m'as' gebaseerd is op die fabriek. Mijn gevoel bij het verdwijnen van dit merk was "Marie, tu m'as eu"... De erwtjes en de worteltjes komen nu uit een glazen pot van het merk Boni.

Vandaag sluit ik het jaar 1990 af met 'Daar gaat ze' van Clouseau want met die single viel Nederland ook voor de charmes van de Belgische groep. Zoals Alex Callier van Hooverphonic ooit zei zingt Koen Wauters het lied met een "grain" in de stem. Hij gebruikte toen zijn stembanden verkeerd of was dit de tol van de veelvuldige optredens? In de tekst werd voor de tweede maal gezongen over de Belgische premier. De eerste maal was het Raymond van het Groenewoud in 'Je veux de l'amour' (1980). En raad eens, het was telkenmale Wilfried Martens, want die was van april 1979 tot maart 1992 (met een korte onderbreking) eerste minister van België.