Hits 28 november 1992

Op vrijdag 27 november 1992 mocht ik 41 kaarsjes uitblazen; hierdoor werden de verjaardagstaarten elk jaar groter.

's Anderendaags werd ik verblijd door "smooth jazz"-klanken van de Britse groep Sade (spreek uit: "shah-day"). De Nigeriaanse zangeres Helen Folasade Adu, kortweg Sade Adu is sinds 1982 het fraaie boegbeeld van de band en haar 'No Ordinary Love' kan ik nog altijd smaken. Geweldige nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 28 november 1992.

Alsof dat niet genoeg was stond de Engelse zangeres Tasmin Archer iets hoger dan Sade genoteerd in onze hitparade van zaterdag 28 november 1992. Haar debuutsingle 'Sleeping Satellite' sloeg bij mij in als een bom en blijkbaar was ik niet alleen want dit onehitwonder verbleef niet minder dan 10 weken in onze hitlijsten met een mooie 9de plaats als hoogste notering. Het filosofisch lied gaat over de maanlandingen.

Op zaterdag 28 november 1992 beïnvloedde de film 'The Bodyguard' en de daarbij horende soundtrack onze hitlijsten. Toen kwam Whitney Houston inderdaad heel hoog binnengesprongen in de BRT Top 30 met haar versie van 'I Will Always Love You', een geslaagde cover van de bekende compositie van Dolly Parton. Het countrynummer werd uitgebracht op 6 juni 1974 als de tweede single van Parton's dertiende solo lp 'Jolene', die in onze hitlijsten pas scoorde in het voorjaar van 1983. Ze schreef het nummer voor Porter Wagoner met wie ze veel duetten zong. Haar single verbleef toen 8 weken in onze hitparade en behaalde een 4de plaats als hoogste notering. Ik voelde aan mijn theewater dat deze versie het veel beter zou doen in onze hitlijsten dan het origineel...

Het machtige origineel uit 1974 dat bij ons pas scoorde in 1983:

De volgende cover in de BRT Top 30 van zaterdag 28 november 1992 was de single 'Don't Cry For Me Argentina', een lied waarvan de tekst is geschreven door Tim Rice en de muziek door Andrew Lloyd Webber. Het maakt deel uit van de musical 'Evita', die vertelt over het leven van de tweede echtgenote van president Juan Perón. De originele studioversie werd gezongen door Julie Covington, de musicalversie door Elaine Paige. In de versie van Covington werd het nummer een wereldhit in 1977. Sinéad O'Connor had minder geluk met haar versie want na één week was ze al van haar 22ste plaats verjaagd.

Het geweldig origineel uit 1977:

De musicalversie met Elaine Paige in de rol van Eva Perón:

Maar al dat vrouwelijk "geweld" in de BRT Top 30 van zaterdag 28 november 1992 moest toch de duimen leggen tegen enkele "boys" zoals deze eerste zingende jongen. Lionel Richie is zijn naam en 'Love, Oh Love' was zijn nieuwste single die toen heel hoog binnenkwam in onze hitparade. Hij kreeg bijstand van een kinderkoortje en dat werkt haast altijd om sympathie op te wekken en de platenverkoop op te krikken...

De volgende jongens kwamen uit het duo 2 Boys, een danceproject tussen producers Pascal Blach en Samy Deep, vermoedelijk uit Duitsland. Met hun uptempoversie van 'I Won't Let You Down' van Ph.D uit 1982 scoorden ze vanaf zaterdag 28 november 1992 een dikke hit. Alleen jammer van dat repetitieve geluid "paw paw" in de single.

Maar niets gaat boven die geweldige stem van Jim Diamond. Let vooral ook op de grappige videoclip:

Die dag hadden we recht op een nieuwe nummer één: Inner Circle slaagde er na 8 weken in om van 2 naar 1 te wippen met 'Sweat (A La La La La Long)', een zeer late zomerhit.