Hits 6-13 augustus 1994

Mijn meeste landgenoten hadden zomerse muziekjes uit verre zonnige landen meegebracht maar ik had uit Zwitserland geen geluiden van Alpenhoorns of gejodel uit de bergen in mijn koffer gestopt. Ik had in Disentis enkel een verzamelcd gekocht waarop 'Jeans On' van David Dundas staat. Die ontbrak namelijk nog in mijn verzameling. En zo gebeurde het dat, op zaterdag 6 augustus 1994, de single 'Jambo Jambo Jambo' van Ragga 2 Sunshine als eerste nieuwkomer terechtkwam in de Radio 2 Top 30. Deze eendagsvlieg wist het 10 weken uit te houden in onze hitlijsten met een mooie 5de plaats als hoogste notering!

En nog iets hoger in de hitparade van zaterdag 6 augustus 1994 was de single 'Shine' van de groep Aswad. Even dacht ik dat Bob Marley terug was maar al gauw bleek het om een Britse reggaegroep te gaan, opgericht door immigranten uit het Caraïbisch gebied. De naam Aswad komt uit het Arabisch en betekent Zwart. Deze single overtrof het succes van hun vorige single 'Don't Turn Around' uit 1988. Dit nummer werd later gecoverd door onder meer Ace of Base uit Zweden. Hoogste notering voor 'Shine' was op nummer 7 en na 6 weken was Aswad alweer voorgoed verdwenen.

Op zaterdag 6 augustus 1994 stond de single 'Find Me' van Jam & Spoon featuring Plavka ook hoog genoteerd in de Radio 2 Top 30. Deze single deed het iets minder goed dan zijn voorganger 'Right In The Night' en na 8 weken was dit plaatje ook alweer verdwenen en nadien heb ik niets meer vernomen over deze groep waarvan Plavka de zangeres was.

De Amerikaanse liedjesschrijver Joe South heeft een mooi palmares op zijn naam staan: 'Down in the Boondocks', '(I Never Promised You A) Rose Garden', 'Hush', 'Walk A Mile In My Shoes', 'Birds of A Feather' en natuurlijk 'Games People Play'. De meeste composities werden hits voor andere artiesten en vanaf zaterdag 6 augustus 1994 had de reggaegroep Inner Circle uit Jamaica ook een hit te pakken in onze contreien met hun versie van 'Games People Play'.

Maar niets gaat boven het prachtig origineel:

The Prodigy is een Britse dance-act en een van de succesrijkste acts die de dansmuziek van de jaren '90 van de 20ste eeuw hebben voortgebracht. De grote man achter The Prodigy is Liam Howlett (°1971). Muzikaal gezien is hij het brein en de leider van de groep. Op het podium wordt hij vergezeld door MC Maxim Reality (°1967) en zanger/danser Keith Flint (°1969). Een van de sterkste punten van The Prodigy is dat ze vanwege hun performance opvallen en door hun punkattitude ook een rockpubliek bereiken. De eerste nieuwkomer in onze hitparade van zaterdag 13 augustus 1994 was de single 'No Good (Start The Dance)', hetgeen dan ook spontaan gebeurde...

Het origineel en tevens inspiratiebron:

Arnold Rypens schrijft hier het volgende over: "YOU'RE NO GOOD FOR ME": (James Bratton/Kelly Charles).
(o): Kelly Charles (1987) label: London (c): Hithouse (1989) [in Move Your Feet To The Rhythm Of The Beat], Prodigy (1994) [zelfde sample in No Good (Start To Dance), hit UK], Bruce Wayne (1998) [als No Good For Me].

De Belgische producer/liedjesschrijver Alain Vande Putte onder de artiestennaam Poppa Doq kwam voor de tweede maal terecht in de Radio 2 Top 30. De eerste keer met een cover van 'Having My Baby' van Paul Anka eind 1993 en een tweede keer op zaterdag 13 augustus 1994 met zijn eigen compositie 'Don't Go Breaking My Heart', dus geen cover van de bekende hit van Elton John en Kiki Dee. Op deze single was de rapper K-Swing te gast. Producers waren Peter Gillis en Ronald Vanhuffel. Geen klank gevonden op het internet, wel dit originele hoesje.

De muziek uit de discotheken kreeg op zaterdag 13 augustus 1994 weer de bovenhand in onze hitlijsten want de single 'Don't U Feel The Beat' van Timeshift scoorde toen heel hoog. Timeshift was een Belgisch project van Peter Neefs waarbij een solozanger optrad onder de naam Indy Lee Rogers, een countryzanger en Elvis Presley imitator. Zijn echte naam was Patrick De Brouwer en hij trad ook op onder de naam Ricky Travers. Een onehitwonder dat wist op te klimmen tot nummer 4 en zelfs 13 weken in onze hitparade bleef rondvliegen.

De eigenaardigheden waren de wereld nog niet uit want een liedje dat 27 jaar oud was kwam terecht in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 13 augustus 1994. 'You Don't Love Me' werd door Dawn Penn in 1967 geschreven op basis van een song die Willie Cobbs in 1961 vorm had gegeven. Maar het liedje was gebaseerd op 'She's Fine, She's Mine' van Bo Diddley uit 1955 zodat diens naam ook gecrediteerd moest worden. Het was een van de eerste hitjes van de rocksteady, de voorloper van reggae. In 1994 nam Dawn Penn een nieuwe versie op die ze 'You Don't Love Me (No, No, No) noemde en het werd een wereldwijde hit. Ditmaal was het een dancehall versie.

Rocksteady uit 1967:

De inspiratiebron uit 1955:

Nog een mooie "missing link" die door Arnold Rypens niet vermeld wordt:

Morgen komen de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30 van 20 en 27 augustus 1994 aan de beurt en dan is die zomermaand ook weer achter de rug. Want het moet vooruit gaan op deze muzikale blog. Altijd welkom, bedankt voor jullie reacties en tot later!