Anthony "Tony" Burrows (°14 april 1942 in Exeter, Devon, Engeland) is een Brits sessiezanger. Hij zong lead op meer hitsingles en voor meer groepen dan elke andere artiest, zowel in de "UK Singles Charts" als in de "US Billboard Hot 100".xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In de vroege jaren '60 was hij lid van The Kestrels, waarin ook Roger Greenaway en Roger Cook zaten (later zouden zij een bekend componistenduo worden). Vervolgens werd hij lid van The Ivy League (jammer genoeg na hun hitperiode). Hij was er nog altijd bij wanneer de groep zich omtoverde tot The Flower Pot Men. Deze ééndagsvlieg kende succes met "Let's Go to San Francisco", wat toch goed was voor een nummer vier in de UK Singles Charts in de herfst van 1967. Twee stichtende leden van Deep Purple, Jon Lord en Nick Simper, maakten ook deel uit van de band.

Later zong Burrows lead vocals op verscheidene hits onder verschillende groepsnamen zoals Edison Lighthouse en hun nr. 1 "Love Grows (Where My Rosemary Goes)" (april 1970); White Plains "My Baby Loves Lovin'" (juli 1970); The Pipkins "Gimme Dat Ding" (juli 1970); en The First Class "Beach Baby" (oktober 1974). Met deze vier hits, was hij de meest vruchtbare ééndagsvlieg ("one-hit wonder"). Hij zong ook lead vocals op "United We Stand" van Brotherhood of Man dat niet in de UK charts geraakte maar toch nummer 13 bereikte in de Amerikaanse hitparade.

In februari 1970, werd hij de eerste (en nog altijd enige) die verscheen op de BBC (Top Of The Pops) met drie verschillende acts in één programma: Edison Lighthouse (die nummer één stonden die week), White Plains en Brotherhood of Man. Naderhand werd hem verteld dat hij onofficieel op de zwarte lijst van het programma zou worden gezet omdat luisteraars en kijkers zouden denken dat er met de hitparade was geknoeid omdat hij zo vaak optrad. Niettemin keerde hij een paar weken later terug als lid van The Pipkins, een duo (het ander lid was zijn ex-compaan bij The Kestrels Roger Greenaway).

Het succes keerde zich evenwel tegen hem, want hij nam verscheidene singles op onder zijn eigen naam die werden verbannen van de radio, o.m. "Melanie Makes Me Smile", "The Humming Song", en "Hand Me Down Man".

Hij was eveneens sessiezanger bij Elton John, Cliff Richard en James Last.