Trends (23)
BLUES REVIVALxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
|
|
|
|
|
|
|
I wonder who
|
Alexis Korner
|
1960
|
voorloper British blues
|
Dimples
|
John Lee Hooker
|
Stateside 1964
|
|
Blues Breakers (LP)
|
John Mayall & Eric Clapton
|
LondonÂ’65
|
Blues Breakers = kweekvijver jong talent !
|
Boom Boom
|
The Yardbirds
|
Columbia 1966
|
met Eric Clapton
|
The Paul Butterfield Blues Band (LP)
|
The Paul Butterfield Blues Band
|
Elektra 1966
|
met Elvin Bishop en Mike Bloomfield
|
Tramp
|
Lowell Fulson
|
Kent 1966
|
Goede cover van Julie Driscoll + Brian Auger & The Trinity
|
Baby Scratch My Back
|
Slim Harpo
|
Excello 1966
|
Antwoordplaat: My Back Scratcher (Frank Frost).
|
Live At Café A Go Go (LP)
|
The Blues Project
|
Verve 1966
|
Steve Katz en Al Kooper richten later Blood Sweat & Tears op.
|
Ten Years After (LP)
|
Ten Years After
|
Deram 1967
|
Met Alvin Lee, vingervlugge gitarist
|
On the Road again
|
Canned Heat
|
Liberty 1968
|
Bob Hite (The Bear) en Al Wilson
|
Need your love so bad
|
Fleetwood Mac
|
Blue Horizon 1968
|
+ Albatross (één van de zeldzame instrumentale blues 1969)
|
The Thrill is gone
|
B.B. King
|
Bluesway 1969
|
|
Texas Flood
|
Stevie Ray Vaughn
|
Epic 1983
|
Lanceert een nieuwe bluesrevival halverwege jaren 80.
|
Right Next Door (Because Of Me)
|
Robert Cray
|
Mercury 1986
|
LP Strong Persuader
+ DonÂ’t be afraid of the dark (Mercruy 1988)
|
Still got the blues (for you)
|
Gary Moore
|
Virgin 1990
|
|
Alexis Korner, de peetvader van de Britse blues.
John Lee Hooker in zijn jonge dagen.
Nog een peetvader van de Britse blues: John Mayall. Zijn Blues Breakers waren een kweekvijver voor jong Brits talent: Eric Clapton, John McVie, Peter Green, Mick Taylor, Hughie Flint, e.v.a.
Eric Clapton in zijn periode met The Yardbirds. Hij zou spoedig ontevreden de groep verlaten wegens te commercieel. Zijn plaats werd ingenomen door Jeff Beck die wat later zijn compaan Jimmy Page meebracht.
The Paul Butterfield Blues Band met o.a. Mike Bloomfield en Elvin Bishop.
Lowell Fulson was de componist van "Tramp" dat in 1968 gecoverd werd door Julie Driscoll with Brian Auger & The Trinity.
Slim Harpo componeerde in 1964 "Little Queen Bee". Een andere populaire song van zijn hand is "I'm A King Bee" dat door The Pink Floyd Sound in zijn begindagen werd gecoverd. Later evolueerde die groep in Pink Floyd. Die naam verwijst trouwens naar twee bluesmuzikanten: Pink Anderson & Floyd Council.
The Blues Project bestond uit o.a. Steve Katz en Al Kooper. Zij zouden in 1968 Blood, Sweat & Tears oprichten. Al Kooper werkte samen met Bob Dylan en The Rolling Stones.
Ten Years After heb ik zien optreden in Vorst Nationaal in 1970 met als voorprogramma de Nederlandse groep Focus (Jan Akkerman & Thijs van Leer). Mijn oren tuiten nog altijd ! Eerlijkheidshalve moet ik er bijvoegen dat ik te dicht bij het podium zat.
Canned Heat was voor mij een ware revelatie in 1968 toen ik de eerste tonen hoorde van "On The Road Again".
Fleetwood Mac zoals de line-up bestond in 1969. Gesticht door Mick Fleetwood en John McVie vond ik toch Peter Green de belangrijkste figuur. Jammer genoeg verliet hij de groep eind 1969 en evolueerde Fleetwood Mac in een popgroep uit Californië met Stevie Nicks en Christine McVie (Perfect) als zangeressen. Een totaal andere groep en ze hadden volgens mij een andere groepsnaam moeten kiezen.
B.B. King zag er in zijn jeugdjaren nog niet zo imposant uit.
Stevie Ray Vaughan behoorde tot de nieuwe lichting bluesgitaristen en werd enorm bewonderd door Eric Clapton. Jammer genoeg kwam hij om het leven in een helicoptercrash.
Robert Cray behoort tot dezelfde lichting nieuwkomers.
Net als Gary Moore. Still got the blues !
|