"BRUSSEL - Ongeveer 15.000 Belgen hebben woensdagavond op het Vossenplein in de Brusselse Marollen de dreigende weergoden getrotseerd om een danspasje te wagen op het negende Bal National. Dat meldt de organisatie van het dans- en muziekfeest aan de vooravond van de nationale feestdag.

Tot zover het verslag van De Standaard online.

De weergoden waren ons gunstig gestemd. Inderdaad, er was regen aangekondigd vanaf 11 uur 20 en toen we omstreeks 8 uur aankwamen op het Vossenplein regende het lichtjes. We hebben onze plu een twintig minuutjes nodig gehad en toen trokken de wolken weg!

We pikten nog een halfuurtje mee van het blues- en jazzcombo Duo de Choc.

Toen Laura Lynn op het podium kwam en met haar schlagers begon, kwam er spontaan een polonaise in beweging. De Vlaamse zangeres is niet meteen “mijn kopje thee” maar ze mag er beslist zijn! Bij haar song “Je hebt me duizendmaal belogen” moest ik spontaan denken aan de parodie die Geert Hoste ooit van dat nummer bracht, met gebarentaal! Hilarisch...

De tweede act waren de Compagnons de la Chanson. Die bestonden uit twee acteurs van F.C. De Kampioenen, m.n. Marijn Devalck en Johny Voners en Freddy Birset. Ofwel lag het aan de mistige lucht ofwel waren ze niet genoeg getraind, maar deze act vond ik niet goed. Af en toe gingen de drie zelfs volledig de mist in. Er werd niet altijd toonvast gezongen!

Echt leuk begon het met Lou Deprijck die we bij onze aankomst al hadden ontmoet in de Vossenstraat toen hij aan het ruziën was met zijn Hollywood Banana. Inderdaad, er was er maar één komen opdagen. Lou bracht, relaxed als altijd, een medley van al zijn hits en ook die van Two Man Sound. Toen hij plots “Ca plane pour moi” inzette, stond het plein op zijn kop. Inderdaad, hier hoorde je meteen dat niet Plastic Bertrand dat nummer in 1978 had ingezongen maar wel Lou zelf. En 15.000 aanwezigen brulden luidkeels mee. Ik stond zelf verbaasd over het feit dat ik de tekst nog uit mijn hoofd kende. Toen gaf Lou de microfoon door aan Lange Jojo, die niet op de affiche stond maar door hemzelf was uitgenodigd. De Brusselaar zong en/of playbackte enkele hits, o.m. “Jef, un p'tit verre on a soif” en “We Are The Champions”, en toen ging iedereen uit de bol.

Toen werd het allemaal te veel voor Deprijck en zelfs een bisnummer kon er niet meer van af.

DJ Sus Florent warmde het publiek verder op en toen was het de beurt aan The Planes.

Zij zetten hun optreden in met een stomende versie van “Sympathy For The Devil” van de Stones en na een hele resem bekende hits eindigden ze met “Miss You” van dezelfde Rolling Stones. Het bisnummer was er eentje van Jacques Brel: “Au suivant”.

Moe maar tevreden (vooral omdat we niet nat waren geworden) keerden we huiswaarts om 1 uur 15. Jammer dat de lift tussen de Blaesstraat en het Paleis van Justitie gesloten was. Te voet dan maar om het enorme hoogteverschil weg te werken.

Omstreeks 2 uur 15 lagen we in bed te recupereren van de vermoeiende avond.


Laura Lynn bracht meteen ambiance. Zowel Frans- als Nederlandstalige Brusselaars en ook de toeristen begonnen zowaar de polonaise te dansen.


Onverwacht bezoek van Prins Laurent, want hij was niet welkom op de Nationale Feestdag, 's anderendaags. Van de Prins geen kwaad...


Compagnons de la Chanson: een minpunt, want ze gingen volledig de mist in.


Prins Laurent en Claire konden de optredens anders wel smaken.


Lou Deprijck was in vorm, zoals altijd. Het was geleden van 1972 dat ik hem nog in levende lijve had gezien. Zijn snor was iets langer. Hij begon zowaar op Boma te gelijken!


Een schaarsgeklede Banana is altijd in de buurt van Lou Deprijck te vinden...


Toen gaf Lou de microfoon door aan een ongenode gast. Het bleek zijn boezemvriend Lange Jojo te zijn.


Als slotact kwamen The Planes het beste van zichzelf geven.


Hier zong de gitarist "La camisa negra", wat door de Spaanse gemeenschap uit de Marollen ten zeerste op prijs werd gesteld.