“MacArthur Park” is zo'n legendarisch nummer dat ik er de Wikipedialink maar bijvoeg. Noteer alvast dat het Jimmy Webb-lied volledig tot zijn recht komt bij de uitvoering van Richard Harris (1968) en dat ik de discoversie van Donna Summer niet kan appreciëren.
Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/MacArthur_Park_(song)
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=GHS8hj4TdT8 (Richard Harris)

“Mama Told Me (Not To Come)” is een meesterwerkje van Randy Newman uit 1966 dat ik leerde kennen in de versie van Three Dog Night. Een hallucinant verhaal over een party waar drugs in drankjes worden gesmokkeld met de nodige desastreuze gevolgen vandien. Newman schonk de song aan Eric Burdon die hem opnam in 1967 voor zijn solo album “Eric Is Here”. Toch is de song ook te vinden op een album van The Animals (met Burdon). Deze laatste herinnert zich niet meer of het een solo opname was of zijn makkers hem backten op de plaat. Feit is dat enkele maanden later Burdon een nieuwe groep oprichtte, m.n. Eric Burdon & The Animals.
http://www.youtube.com/watch?v=rKaQzQAlNn4 (Three Dog Night – 1970)
http://www.youtube.com/watch?v=tH47sJIFK0U (Eric Burdon – 1967)
http://www.youtube.com/watch?v=HIjkfSnwl00 (Randy Newman – 1971 versie)
Op de auteursversie uit 1970 speelt Ry Cooder slidegitaar.

“Memo From Turner” is een soloplaat van Mick Jagger met Ry Cooder op slidegitaar. Het thema werd gebruikt voor de film “Performance” uit 1968 die pas in 1970 werd uitgebracht. Het was de bedoeling dat The Rolling Stones voor de soundtrack zouden zorgen maar de verhouding tussen Jagger en Richards bekoelde toen Mick de liefdesscènes met Anita Pallenberg (het toenmalige liefje van Keith) al te letterlijk nam. Hetzelfde gebeurde ongeveer bij de opnames van de film “Ned Kelly” uit 1970 waarin Jagger de hoofdrol speelde. Er waren hevige protesten in Australië omdat Jagger de hoofdrol had en men liep vertraging op omdat Marianne Faithfull, het toenmalige liefje van Mick, een zelfmoordpoging had ondernomen vanwege de afgesprongen relatie. Zij werd door een onbekende Australische actrice vervangen. Tenslotte werd er op Jagger geschoten, niet met losse flodders maar met echte kogels. Hij overleefde de aanslag of het ongeluk.
http://www.youtube.com/watch?v=tAPgDs30eq8&feature=related (Mick Jagger – 1970)
Op de LP “Metamorphosis” van The Rolling Stones (1975) staat een andere versie. Op die van Jagger speelt alweer Ry Cooder slidegitaar.

“Morning Dew” is ook zo'n legendarische song dat ik de hulp inroep van Wikipedia. Bonnie Dobson, een jonge Canadese singer-songwriter schreef hem in 1962 en weer was Tim Rose (zie ook “Hey Joe”) er als de kippen bij om er zijn naam onder te zetten. Episode Six, een Britse band waarin Ian Gillan en Roger Glover zaten (later bij Deep Purple) maakte ook een cover.
Long John Baldry had er in 1980 zelfs een grote hit mee.
Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Morning_Dew.
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=aawu-kPl5p8 (Bonnie Dobson – 1962)
http://www.youtube.com/watch?v=MSGYEwgeCFs (Episode Six – 1967 – Featuring Ian Gillan & Roger Glover, later Deep Purple)
http://www.youtube.com/watch?v=xn4KfJS1nZQ (Tim Rose – 1967)
http://www.youtube.com/watch?v=9eYvY4TqBks (Long John Baldry - 1980)

“River Deep, Mountain High” is zogezegd een single van Ike & Tina Turner maar niets is minder waar. Toen de plaat werd opgenomen stuurde Phil Spector Ike Turner naar huis. Het is dus alleen Tina met het orkest die op de plaat te horen zijn. Toch staat Ike op elke plaat gecrediteerd. Die eerste versie uit 1966 was alleen een hit in Groot-Brittannië en flopte jammerlijk in de Verenigde Staten. In 1969 werd de plaat opnieuw uitgebracht met meer succes over de hele wereld. In de Jaren '70 verscheen nog een discoversie die we zo vlug mogelijk moeten vergeten.
http://www.youtube.com/watch?v=uzI5Ghrtmx4 (The Wall Of Sound met Phil Spector)
http://www.youtube.com/watch?v=VN_Aq2W2Yi0&ob=av2e (niet zo'n goede versie)

“Roll Over Beethoven” werd door Chuck Berry uit zijn mouw geschud omdat zijn oudere zus piano speelde en veel klassieke muziek door het huis liet klinken. Berry had er genoeg van en zei dus letterlijk “Opzij Beethoven en vertel Tsjaikovski het nieuws”... Mede door de cover van The Beatles verwierf het nummer een dergelijke cultstatus.
http://www.youtube.com/watch?v=32C703sNwyw (Chuck Berry - 1956)
http://www.youtube.com/watch?v=e4-16zxVMw0&feature=related (The Beatles – 1963)
http://www.youtube.com/watch?v=CxXl4oS9wss (Electric Light Orchestra met de Vijfde van Beethoven als intro - 1973)

“She's Not There” uit 1964 was de eerste hit voor The Zombies, de Britse band met o.a. Rod Argent en Colin Blunstone. Argent speelde op een elektrische piano, wat voor die tijd heel ongewoon was. Toch kies ik voor de versie die in 1969 uitkwam op naam van Neil McArthur, een schuilnaam voor Colin Blunstone. Door het uitblijven van succes en het floppen van hun LP “Odessey And Oracle” uit 1967 was de groep ondertussen gesplit. Let op de foutieve schrijfwijze van “odyssey”. Toch werd in die zomer van 1969 “Time Of The Season” een grote hit in de USA. In 1977 kwam er nog een knappe versie uit van “She's Not There” door Santana.
http://www.youtube.com/watch?v=Vqa69i2pkBw (Neil McArthur – 1969)
http://www.youtube.com/watch?v=jMKkCBOM7_4 (The Zombies – 1964)
http://www.youtube.com/watch?v=xoz8iXjfH4Y (Santana - 1977)

“Shout” werd geschreven en opgenomen door The Isley Brothers in 1959. Het aanstekelijke dansnummer was zo lang dat het in twee delen werd geknipt zoals dat toen jammer genoeg gebruikelijk was. Part 1 op de a-kant en Part 2 op de b-kant. In 1964 namen Lulu & The Luvvers ook een machtige versie op. In 1996 verscheen zelfs een cover van The Beatles op de Anthology cd-reeks.
http://www.youtube.com/watch?v=4Bt0Yw__46M (The Isley Brothers - Part 1 & 2)
http://www.youtube.com/watch?v=C-Seq990SCU (Lulu & The Luvvers - 1964)

“Smoke On The Water” is een song waarvan bijna iedereen de riff kan naspelen of tenminste neuriën. Tijdens een concert in het Zwitserse Montreux van Frank Zappa en zijn Mothers Of Invention schiet een enthousiaste fan een vuurpijl af waardoor het concertgebouw afbrandt. Ineens hangt er boven het meer van Genève een dikke wolk. De ene zijn dood is de andere zijn brood.
Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Smoke_on_the_Water.
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=9f7LwuVF8Oo&feature=related (Deep Purple - 1972)

“Space Oddity”: ditmaal schreef David Bowie geen fout maar de titel verwees naar “Space Odyssey” en “oddity”, het Engels woord voor rariteit, zeldzaamheid of bizar feit. In 1969 nam Bowie een akoestische versie op die hij niet zo best vond. Toen hij hoorde dat de Amerikanen op de maan zouden landen haastte hij zich terug in de studio, voegde hij er gitaren en een moog synthesizer bij met wat handgeklap en klaar was kees. Op 11 juli 1969, een tiental dagen vóór de echte maanlanding, lag de single in de rekken. De BBC gebruikte de song tijdens die landing en een legendarisch nummer was geboren. Bowie bracht zelfs een Italiaanse versie uit! In 1975 werd het nummer opnieuw een hit.
http://www.youtube.com/watch?v=cYMCLz5PQVw&ob=av2n (Engelse versie)
http://www.youtube.com/watch?v=q_sPFjgEkto (Italiaanse versie)

“Stairway To Heaven” is een nummer van Led Zeppelin dat nooit op single is verschenen. Waarschijnlijk om de verkoop van hun album (Led Zeppelin IV) niet te verstoren. Het nummer is deels gebaseerd op “Taurus” van de Amerikaanse groep Spirit waar Jimmy Page fan van was. Het nummer duurt meer dan 8 minuten.
Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Stairway_to_Heaven_(nummer).
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=lKg4g9zMeHI (Led Zeppelin – 1971)
en naar http://www.youtube.com/watch?v=JhKUfiohxEY (Spirit - Taurus - 1968)

“Strawberry Fields Forever”. Toen John Lennon in Spanje vertoefde voor de opnames van de film “How I Won The War” van Dick Lester begon hij aan de song te schrijven. Het was november 1966, een hectische periode voor de Fab Four die net hun laatste concert hadden gegeven in San Francisco. Lennon had tegen de journalisten gezegd dat The Beatles populairder waren dan Jezus en de jongens uit Liverpool waren bedreigd geworden in de Filippijnen omdat ze geweigerd hadden op te treden voor Imelda Marcos. Er werden dan ook massaal platen van The Beatles openlijk verbrand. Met zijn song keerde Lennon terug naar zijn jeugd zoals Paul McCartney dat deed met “Penny Lane”. De twee songs werden zij aan zij op een single geplakt en vlug-vlug uitgebracht omdat Brian Epstein ongeduldig werd en eiste dat er een single moest uitkomen. George Martin had die twee songs liever op de LP “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” willen zetten. De single met de dubbele A-kant zou de eerste worden die in Groot-Brittannië niet op de hoogste plaats van de hitparade zou komen. Hij werd daarvan afgehouden door “Release Me” van Engelbert Humperdinck. De tweede single die hetzelfde lot zou ondergaan was “Let It Be” (1970). Toen was het Lee Marvin die wekenlang op nr. 1 stond met “Wandrin' Star”.
Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Strawberry_Fields_Forever.
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=yYHrjg5rJyQ (The Beatles - 1967)

“Summertime” werd natuurlijk geschreven door George Gershwin (uit Porgy And Bess). Er bestaan enorm veel coverversies van. Ik had kunnen kiezen voor de versie van Janis Joplin of die van The Zombies. Toch werd het de versie van Brainbox met de geweldige gitarist Jan Akkerman. Ik zag de Nederlander aan het werk in Vorst-Nationaal in 1971 toen hij hoge toppen scheerde met zijn band Focus.
Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Summertime (inclusief een lijst met meer dan 4000 coverversies).
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=3sDO7rFXJiY (Brainbox – 1969)
http://www.youtube.com/watch?v=RKu2P8zT_F4 (The Zombies – 1965)
http://www.youtube.com/watch?v=rawsYQitKik (Big Brother & The Holding Company featuring Janis Joplin – 1968)
http://www.youtube.com/watch?v=O7-Qa92Rzbk (“Porgy And Bess” - 1935)

“Sympathy For The Devil” van The Rolling Stones uit 1968 is niet alleen legendarisch maar ook controversieel. Sommigen zien in de song een verheerlijking van Satan, anderen dan weer een aanklacht tegen de oorlog in Vietnam. Opmerkelijk feit is dat Keith Richards bas speelt in plaats van Bill Wyman. De Whoo Whoo backing vocals worden gezongen door Keith Richards, Brian Jones, Bill Wyman, Marianne Faithfull, Anita Pallenberg en Jimmy Miller. De lyrics moesten herschreven en opnieuw worden ingezongen door Jagger toen de tweede Kennedy werd vermoord. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Sympathy_for_the_Devil_(nummer).
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=Je8MXiwmNIk (The Rolling Stones - 1968)

“The First Cut Is The Deepest” werd gecomponeerd door Cat Stevens in 1967. De original is voor P.P. Arnold, een voormalige Ikette (achtergrondzangeres voor Ike & Tina Turner) die van Amerika was komen overwaaien naar Groot-Brittannië. Enkele maanden later bracht Stevens de auteursversie op de markt, die dan technisch gezien een cover is. De song werd later herhaalde malen gecoverd, o.a. door Rod Stewart.
http://www.youtube.com/watch?v=zra0pjwlgEA (P.P. Arnold)
http://www.youtube.com/watch?v=aBccr-aLu4I (Cat Stevens)

“The House Of The Rising Sun” is eigenlijk een traditional. Iedereen denkt automatisch aan The Animals maar ook Texas Alexander, Woody Guthrie, Lead Belly, Joan Baez, Nina Simone en Bob Dylan brachten hun versie. De mooiste versie van allemaal is voor mij nog altijd die van The Animals (1964). Ook Bob Dylan had er bewondering voor. Vooral het orgelspel van Alan Price boeide hem zodanig dat hij een tijd later aan Al Kooper vroeg om te spelen op het album “Highway 61 Revisited”. Deze wending in zijn carrière legde hem geen windeieren... Ook de versies van Frijid Pink uit 1970 en die van Geordie uit 1974 zijn magistraal te noemen.
The Animals: http://www.youtube.com/watch?v=mmdPQp6Jcdk (Alan Price speelt de pannen van het dak en Eric Burdon zingt de longen uit zijn lijf!)
Frijid Pink: http://www.youtube.com/watch?v=4mj8xrrcxYQ (wat een gitarenspel)
Geordie: http://www.youtube.com/watch?v=rPab0qMd-V4 (diepe brommende stemmen)

“The Sounds Of Silence” van Simon & Garfunkel spreekt altijd tot mijn verbeelding. Een eerste mix werd opgenomen in maart 1964 en uitgebracht zonder succes. Het duo ging uit elkaar en Paul Simon reisde naar Engeland. Ondertussen werd een tweede mix opgenomen met elektrische gitaren in juni 1965. In januari 1966 bereikte het herwerkte nummer de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Paul Simon haastte zich terug naar Amerika en zocht zijn makker Art Garfunkel terug op. Vanaf 1967 en vooral door de film “The Graduate” bereikte de song ook de West-Europese hitlijsten. Af en toe wordt de song gespeld als “The Sound Of Silence”.
Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Sound_of_Silence.
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=eZGWQauQOAQ&feature=results_main&playnext=1&list=PL62CA9AA457EA2340 (Simon & Garfunkel – akoestische versie)
http://www.youtube.com/watch?v=6YSh1-XuUKE (Simon & Garfunkel – elektrische versie)

“The Times They Are A-Changin'” komt van de hand van Bob Dylan. Een schoolvoorbeeld van een protestsong. Het nummer kwam op zijn LP met dezelfde titel (oktober 1964) en in 1965 op single. De aanhef is gebaseerd op oude Ierse en Schotse ballades. De covers zijn legio. Kijk maar op http://en.wikipedia.org/wiki/The_Times_They_Are_a-Changin'_(song).
Luister vooral naar: http://www.youtube.com/watch?v=1oU7M4OeSRM (Peter, Paul & Mary – live 1966) Platenfirma SONY verwijdert alle videoclips van Bob Dylan, vandaar deze cover.

“Time Of The Season” van The Zombies stond op hun LP “Odessey And Miracle” uit 1967, doch de plaat ging onopgemerkt voorbij. De groep viel uit elkaar en Colin Blunstone en Rod Argent gingen elk hun weg. Tot de single plots twee jaar later een dikke hit werd in de Verenigde Staten. De groep was toen al lang gesplit. Colin Blunstone had succes als Neil McArthur en Rod Argent had de groep Argent uit de grond gestampt.
http://www.youtube.com/watch?v=oc7b62El_fk (The Zombies - 1967)

“Twist And Shout” is een song geschreven door Phil Medley & Bert Russell. In tegenstelling tot wat de meesten denken zijn het niet The Isley Brothers (1962) die het lied oorspronkelijk uitbrachten maar wel een obscure groep genaamd The Top Notes als “Shake It Up, Baby”. Toch zijn het The Beatles die met de pluimen gingen lopen. John Lennon zet hier een prestatie neer die niemand hem ooit nadeed. Die versie uit 1963 is fenomenaal want Lennon was toen verkouden. George Martin wist dit en hield deze song over tot op het laatst, want ze hadden nog welgeteld een kwartier vóór sluitingstijd om de song op te nemen. Ook de liveversie tijdens The Royal Variety Show in november 1963 is memorabel (John zei tijdens de intro dat de gewone mensen in hun handen moesten klappen en de rest van de aanwezigen moesten maar met hun juwelen rammelen). http://www.youtube.com/watch?v=XpzggAVxLME (Studioversie uit 1963)
http://www.youtube.com/watch?v=rvBCmY7wAAU (The Royal Variety Show – 1963)
http://www.youtube.com/watch?v=LsDpc-8iR8g (The Top Notes – 1961 – produced by Phil Spector)
http://www.youtube.com/watch?v=NhN-GhH5oxU (The Isley Brothers - 1962)

“What'd I Say” is weer zo'n lied dat in twee stukken werd geknipt (Part 1 & 2) omdat 6:30 voor die tijd te lang was. In december 1958 improviseerde Ray Charles tijdens een van zijn optredens deze mix van soul, blues en rock & roll. In juli 1959 kwam de single uit en Jerry Wexler van Atlantic Records verzorgde de muzikale productie. Het blad Rolling Stone plaatste deze song op nummer 10 van de 500 beste songs aller tijden!
http://www.youtube.com/watch?v=xTIP_FOdq24 (de volledige versie)

“Whole Lotta Love” is gebaseerd op een song van Willie Dixon genaamd “You Need Love”. In 1966 brachten de Small Faces op hun gelijknamig album een versie uit die "You Need Loving" heette en die werd gecrediteerd als Lane, Marriott. In 1966 baseerde Led Zeppelin zich op deze versie om “Whole Lotta Love” onder hun naam uit te brengen. Een aantal jaren later worden Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham voor de rechter gedaagd wegens plagiaat. Willie Dixon krijgt een deel van de koek en vreemd genoeg worden de Small Faces ongemoeid gelaten. De latere persingen van de Led Zeppelin song vermelden Dixon als co-auteur. Ook op de versie van CCS staat nog altijd Page/Plant/Jones/Bonham zonder Dixon. Begrijpe wie begrijpe kan... Zelfs Tina Turner bracht een versie uit in 1974 op haar album “The Acid Queen”.
http://www.youtube.com/watch?v=pM8_HuQ0b34 (Muddy Waters - 1963)
http://www.youtube.com/watch?v=3_pYjcoXG5c (Small Faces – 1966)
http://www.youtube.com/watch?v=Mln0RciE2o0 (Led Zeppelin – 1969)
http://www.youtube.com/watch?v=WNxPY0h7JLU (CCS – 1970 – gedurende jaren het thema van Top Of The Pops op de BBC TV)

“Wild Thing” werd gecomponeerd in 1966 door Chip Taylor, de broer van Jon Voight en dus de oom van Angelina Jolie. Taylor was al verantwoordelijk voor “Angel Of The Morning”. De beginriff inspireerde menige knaap om aan luchtgitaar te doen. Ook Jimi Hendrix was onder de indruk en nam al vrij vlug een versie op. Toch is de originele versie niet van The Troggs maar van The Wild Ones (1965).
Zie http://en.wikipedia.org/wiki/Wild_Thing_(Chip_Taylor_song)
Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=9rxDOncgSrY (The Wild Ones – 1965)http://www.youtube.com/watch?v=4qHX493bB3U&feature=related (The Troggs - 1966)

“With A Little Help From My Friends” werd door Lennon/McCartney geschreven en komt als tweede net na “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” op de gelijknamige LP. Ik hoor hem dus het liefst als medley. Maar toch heb ik gekozen voor de vertraagde versie van Joe Cocker waar Jimmy Page gitaar op speelt. Die versie uit 1968 vind ik legendarisch en vooral de liveversie op Woodstock (1969).
http://www.youtube.com/watch?v=x_OMSE8Szmo (The Beatles – Medley 1967)
http://www.youtube.com/watch?v=cSxzEy-m9KY (Joe Cocker w/Jimmy Page – 1968)
http://www.youtube.com/watch?v=ZBR0T3f7tUw (Joe Cocker - live on Woodstock 1969)

“You Can't Always Get What You Want” van Jagger/Richards stond op het album “Let It Bleed” uit 1969 en ook op de b-kant van de single “Sad Day”. Wie kent dit nummer nog, behalve een grote Stones fan? De opnames begonnen op 16 november 1968 en werden 's anderendaags afgerond. Jimmy Miller bespeelt de drums in plaats van Charlie Watts. Een opmerkelijke intro van het London Bach Choir. Al Kooper bespeelt de Franse hoorn bij de intro en later piano en orgel. Rocky Dijon speelt conga's en maracas en Nanette Workman is backing vocaliste maar ze staat geboekstaafd als Nanette Newman. Jagger zei dat The Rolling Stones in staat waren elke innovatie van The Beatles enkele maanden later na te spelen. Deze song werd dus het antwoord op “Hey Jude”. Zo werd “Let It Bleed” het antwoord op “Let It Be”.
Een “oorgasme” van 7:33 minuten: http://www.youtube.com/watch?v=XIX0ZDqDljA.