60 albums die mijn leven veranderden (foto's 26-45)

Hieronder volgen de hoezen van de LP's nr. 26 t.e.m. 45.


Geweldige muziek maar ook een geweldige hoes!


Een van de weinige live-albums die ik wist te appreciëren. "Room To Move" zit daar natuurlijk voor iets tussen.


Dit album van de non met de albatros is natuurlijk een soort "best of" van Fleetwood Mac.


De allereerste rockopera geschreven door Pete Townshend.


Nog zo'n legendarisch album van een van mijn favoriete groepen.


Een prachtig cadeau van de stille Beatle: op 27 november 1970, m.a.w. op mijn 19de verjaardag, werd deze box met 3 LP's uitgegeven. Ik heb wel enkele jaren moeten wachten want mijn studentenbeurs kon deze uitgave toen niet aan.


Volgens mij een van de mooiste platenhoezen van de Jaren '70. Maar ook de Latijns-Amerikaanse klanken konden mij ten zeerste bekoren!


En toen kwam daar die Britse band die heavy rock of heavy metal leek uitgevonden te hebben met een hoes die mij altijd doet denken aan "Nacht en Ontij" van Boudewijn de Groot.


Nog zo'n legendarisch album van een duo dat mij na aan het hart lag: Simon & Garfunkel. Deze laatste leek toen zodanig op mij dat enkele hippies zich bijna vergisten toen ik het Free Hyde Park Festival (met o.a. de Stones) bijwoonde in 1969...


Dit album uit 1970 was pas in 1972 een geweldige hit in Italië, toen ik daar met vakantie was. Het werd elke avond in de discotheek grijsgedraaid en de absolute top was het meer dan 11 minuten durende "I Heard It Through The Grapevine", een hommage van John Fogerty aan Motown.


De eerste en enige landgenoot in deze Top-60. Het album sloeg toen ook in als een donderslag bij heldere hemel.


Een parodie op Mount Rushmore met de vijf hoofden van de tweede formatie van Deep Purple met Ian Gillan als frontzanger. Het nummer dat de LP droeg was natuurlijk "Child In Time", een aanklacht op de oorlog in Vietnam.


Dallas Taylor en Greg Reeves worden vaak over het hoofd gezien maar zij speelden toen ook mee met David Crosby, Stephen Stills, Graham Nash en Neil Young.


Het gelijknamig tweede album van Reginald Dwight waarmee de Britse excentrieke zanger als Elton John doorbrak mag er zeker zijn. Mijn favorieten daarop zijn "Your Song" en "Sixty Years On".


In 1970 werden mijn oren gespitst door nieuwe klanken. Het was rock vermengd met jazz. The Jazz Crusaders waren al een 10-tal jaren bezig maar zij braken met dit album door in de discotheken. Hoogtepunt was een cover van Sly Stone's "Thank You".


Deze LP heb ik letterlijk grijsgedraaid. Niet zozeer voor "Born To Be Wild" maar ook voor "The Pusher" en "Sookie Sookie".


Een drievoudige LP met daarop de hoogtepunten van het Woodstock Festival uit augustus 1969. Jammer dat er van het optreden van CCR niets opstond.


Rod Stewart was al sinds 1964 bezig maar brak toch pas echt door dankzij dit album. "Maggie May" en "Reason To Believe" waren toen de hits waarop deze LP steunde.


Een LP uit 1971 die ik in 1973 kocht toen ik in de Belgische Strijdkrachten in Duitsland gelegerd was. De platen waren daar spotgoedkoop en dat is wel te merken aan het aantal gekochte LP's in 1973.


Prachtige hoes met een geel cellofaan waarop de foto van de vier jongens was afgedrukt. "Riders On The Storm" kent natuurlijk iedereen maar de rest van het album is ook de moeite waard.