60 albums die mijn leven veranderden (foto's 46-60)

En hier volgen dan tenslotte de hoezen van platen nummer 46 t.e.m. 60.


Deze plaat werd postuum uitgebracht. In 1970 had zij al het tijdelijke voor het eeuwige gewisseld, net als Jimi Hendrix trouwens.


De songschrijfster Carole King die in de Jaren '60 menige hit had geschreven samen met Gerry Goffin trad nu op het voorplan.


Nu zou je daarvoor  in Brussel een boete krijgen van € 75. In 1971 was dat nog allemaal vrij onschuldig. Maar toch goed gevonden!


Dit is één van mijn allergrootste favoriete albums. Het betreft een compilatieplaat met pareltjes uit de periode 1965-1968. Om duimen en vingers af te likken!


Dit album kocht ik trouwens in Krefeld, West-Duitsland toen ik in de buurt gelegerd was.


Een van de vele hoogtepunten van Paul McCartney na zijn periode bij The Beatles. Ook de hoes, waar de bandleden van Wings omgeven zijn door bekende acteurs, is zeer goed gevonden. 


Op de cover van deze LP staan geen groepsnaam noch titel en toch kent iedereen deze plaat. Ze stond maar liefst 5 jaar onafgebroken in de hitparades. Het gaat natuurlijk om "Dark Side Of The Moon" van Pink Floyd.


Stevie Wonder mag dan blind zijn, hij was een visionair op muzikaal gebied. Na zijn periode als Little Stevie Wonder schudde hij het ene knap album na het andere uit zijn mouw. Dit is één van die prachtige elpees.


Golden Earring was toen een van de weinige Nederlandse bands die doorbraken in de USA. Ook Shocking Blue, Tee Set en de George Baker Selection deden hen dit voor. Naar verluidt is "Radar Love" de lievelingssong van Mick Jagger.


Producer was David Bowie en Lou Reed kenden we nog uit The Velvet Underground. "Walk On The Wild Side" en "Vicious" zijn natuurlijk onvergetelijk.


Een dubbelelpee uit 1967 die pas uitkomt in 1975. Het waren natuurlijk de bootlegs die de platenfirma ertoe bewogen om dit eindelijk te doen. Bijna elk artiest die fan was van Dylan had daaruit al een nummer gepikt en gecoverd.


Een zeer verdienstelijk compilatie-album van John Lennon solo maar ook van zijn werk als onderdeel van de Plastic Ono Band. Zoals de titel zegt: zeer "collectable"...


Fleetwood Mac was in 1977 niet meer de Britse bluesformatie. De band was uitgeweken naar Californië en aangevuld met Lindsay Buckingham en Stevie Nicks. En Peter Green was er jammer genoeg niet meer bij. Toch een dijk van een plaat! En let vooral op de castagnetten die goed op hun plaats hangen!


Ik ben ook een fan van Michael Jackson. Vooral van zijn jonge periode als onderdeel van de Jackson 5. Maar uit dit album (het best verkochte aller tijden, nota bene) kwamen oneindig veel singles te voorschijn, die allemaal, stuk voor stuk, de Top-10 haalden.


Een nieuw decennium en een nieuwe rage dankzij MTV: de artiesten traden "unplugged" op. Zo sober mogelijk en zonder de stekker van de elektrische gitaar in het stopcontact te steken. Clapton verbaasde mij met een akoestische versie van "Layla" dat hij in 1970 had uitgebracht onder de mantel van "Derek & The Dominos".