Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
26-09-2009
Allez ....manneke...
Mo, de geweldige hond van de familie, die ik voor Rea schilderde.
Allez manneke... kom maar op met de fritekes! Rick is al aan het oefenen voor morgen als we Belgie binnen gaan. Hij zit achter me in de auto en schiet telkens in de lach. We hebben net afscheid genomen van neef Wim, Marjan en Rea in hun knusse houten huis. Wat een ontspannen bezoek was dat. Ze konden het niet laten om het schilderij van Mo alvast aan Rea te geven. Het stond midden in de kamer te pronken. En... Rea vond het prachtig. Het is een bijzondere plek daar in en om dat houten huis. Je waant je midden in een natuurlijke omgeving met kabbelende watervalletjes, kwakende kikkers, de Quest van Wim en de ligfiets van Marjan èn de oude hen in het kippenhok. Rea vertelt over haar belevenissen samen met Jes bij de familie in Indonesie en Australie, over de Fiji eilanden en het woofen in Nw Zeeland. Wat is je volgende wens, vraag ik haar. O... ik zou nog graag eens naar Zuid Amerika willen, maar... dan wil ik eerst Spaans leren.
Allez little boy come on with your fritekes! Rick is already practising for tomorrow when we will enter Belgium. He is on the backseat and several times he give a laugh. We just said good bye to nephow Wim and Marjan and their daughter Rea in their cosy wooden house. What a relaxing visit. The painting I made for them for Reas birthday stood in the middle of the sitting room. And Rea loved it. Its a special place that wooden house and garden. Wim build it himself ( Finn House). You are imaging that you are in the middle of nature with that bubbling little waterfall and those quacking frogs, Wims Quest, a recumbent ( kind of bicycle) and that old chicken in the henhouse. Rea tells us about her travelling around the world with her sister Jes, visiting the family in Indonesia and Australia and working in Nw Zealand, the Woofing. What will be your next wish, I asked her. Ooo .. I would like to go to South America but before I want to learn Spanish.
De hippe camper van Wim en Marjan
De knusse keuken in hun houten huis
De tuin
Mo, de hond speelt een grote rol in hun leven
Rick krijgt adviezen èn een Magazine over fotograferen
Jij kwam vaak zondags aanlopen met de hond... hier bij de Boomgaard, Wim". Meestal was het met Mag, de hond van tante Hermien en oom Sjoerd. Nu liep neef Wim met Marjan en Mo opnieuw door de bossen van de Kieftskamp en geniet er nog net zo van. Hij kreeg het voor elkaar om het jonge steenuiltje in de noteboom hier te fotograferen. Terwijl Hennie de dag ervoor bij ons zat , was het nu Diny die met open armen door Wim en Marjan begroet werd. En... de verhalen over de deerns van de Haar: Rika, Coba en Hermien kwamen natuurlijk aan bod Het was net een familiereunie hier op de Boomgaard. Rick was in de wolken met z'n statief voor z'n fototoestel. Die is helemaal in de mood, fotografeert alles wat los en vast zit. Neef Wim geeft hem wat tips over de compositie. Rick vindt het prachtig zo. Hij gooit ons telkens een tip om de oren van een blog met oma's 1001 weetjes: als je je haren met koud water na spoelt blijft het glanzen. even later: Als je de asbak met deo spray behandelt koekt de as niet aan en even later een tip voor pa: een spons met spiritus in de kamer en de rooklucht verdwijnt er in. Joanne komt thuis en als ze ook bij ons zit spert ze haar ogen open en zegt: "Wat is dat dan voor hippe camper"? "Ja.. van ons", meldt Marjan. "Als je een pen hebt...Wil je er ook wat op zetten?" Nu zit hij hier tegenover me en wacht op zijn beurt op de laptop.Hij meldt nog even: "Jos is fan van Mannenkoor Karrespoor." "Hè"? "Ja daar kwamen ze met "Lekker op de trekker" mee in de top 40 in 1999". Wim doet een wasje, z'n favoriete broek zat onder de vlekken. En ik..... maak me klaar voor de volgende etappe en ben heel blij dat Mark voor huis en haard zorgt.
Gisteravond zaten we gezellig als Acherhoekers- met aanhang - bij elkaar. De familie verhalen deden de ronde. Leuk om te horen dat tante Riek, net als haar zussen Hermien en Coba mooi kon vertellen. Samen met neef Wim en Marjan, nichtje Hennie èn Johan en Joke èn Rick zaten we lang- heel lang- bij elkaar gewoon buiten. Tot het koud werd. Het is uiteindelijk al september....
Oj een varken slaot of aait, schreeuwen dut e altied. -Bij sommige mensen doe je het nooit goed-
Wee in de helle geboren is, Wet neet dat r n hemel besteet -Wie onder ellendige omstandigheden is grootgebracht weet niet dat het ook anders kan-
Arme leu hebt neet völle familie. - De familie houdt zich afzijdig van familieleden waar weinig te halen is-
Niks wat zich zo opheupt as schulden en smerige wasse -Niets wat zo snel meer wordt als schulden en vuile was-
t Kump te peerd, maor t geet te voet. -Gezegd van ziekte: Je bent sneller ziek dan je weer beter bent-
n Ander de plaggen uut de hegge maaien - Een ander te kort doen-
Hoe hoger aj in de boom zitt, Hoo better aj biej de appel könt.
Aj gien stoet hebt, moj de körstn ettn
Dr is gien kikvos zo glad of hee is wa dikköpken ewes.
Wee eier wil hemmen, Mot tegen hoondergekakel können.
Het grijze duifgehalte ligt hoog, zei Niesje vanmiddag toen ze rondkeek in het klooster van Ter Apel. De mannen van Valerius zongen de sterren van de hemel. Het is net of ze steeds beter gaan zingen, vol emotie. Dat herkende ik ook in Poznan in de Kathedraal. Daniel was goed op streek en zweepte ze op tot grote hoogte! Hij praatte de stukken met verve aan elkaar. En de pianist Jan Lenferink liet horen dat hij een toppianist is. Jan Vayne is geweldig , maar deze Jan doet niet voor hem onder. We gaan niet zo vaak naar het noorden, maar ach de Tom tom instellen voor zon klein stukje was toch niet nodig. Al pratend achterin ging de tijd vlug en toen Niesje vertelde over de man die bij haar moeders huwelijk met oom Paul buiten de kerk had staan huilen kwamen de verhalen pas goed los. En ineens waren we al bijna bij Veendam, wel 30 km te ver. Weer terug redden we het nog net op tijd. Eén van de zangers van Valerius liet zien hoe mooi hij 12 kg was afgevallen. Wat is je geheim, wilden we natuurlijk weten? Gewoon alleen eten waarvoor je gebeden hebt en niets daar tussen in! Dat raadde ik ook iemand anders al aan en later bestelde hij een badkamer bij me . Van het geld dat hij overhield!! Het was de man die ook in mei in de bus naar Poznan aan één stuk zo door ratelde, heel gezellig. De middag werd besloten in hotel Het Boschhuis met wat drankjes. Nee koken deden we niet. De Chinees in Noordbarge brengt altijd uitkomst met zn heerlijke loempias!
Grey pigeons everywhere here, Niesje said this afternoon at the Monastery of Ter Apel when she was looking around. Most of us were older people. The men of Valerius gave a superb performance. Its just if they are singing increasingly better, full of emotion. I recognized it in the Kathedral in Poznan too. Daniel, the choirmaster, did a good job and incite the men into great heights. He told about the different songs and pianist Jan Lenferink showed that hes, just as Jan Vayne last year, a great musician. We dont go north very often and ach to use the tom tom for just a small drive isnt useful, we thought. But talking about the past about the marriage of Niesjes dad and mum there was a man, crying outside the church after they had married. Mum never wanted to talk about it. And then more stories came along. And suddenly it seemed we already were near Veendam, 30km too far.. Back again we were just in time at the Monastery. One of the man of Valerius showed us he had lost weight. What is your secret, we asked him. Oo, nothing special you have only to eat when you pray for it and nothing between. I advised it some one and later on he ordered me to built his new bathroom from the money he had saved. The afternoon ended with a few drinks in hotel The Boschhuis. No we didnt cook today. The Chinese in Noordbarge helped us with his delicious loempias!
Wat kan een mens toch wennen aan schijnbaar onbelangrijke zaken. Zo geniet ik door de week elke avond een uurtje van een oude aflevering van James Herriot, je weet wel die veeartsenserie uit de Yorkshire Dales. Ik ben er gek op. We hebben de Dales al vaak doorkruist en het dorpje Askrigg waar de serie speelde bezocht. Ook het Visitors Centre in de North York Moors waar de echte James Herriot in de buurt woonde besteed veel aandacht aan hun dierbare favoriet. We hebben zelfs in Thirsk het huis van de veearts opgezocht. Dat is nu een Museum. Alles is zoveel mogelijk intact gelaten en aangevuld met een oude auto, kinderwagen uit die tijd. Zelfs wanneer je de hal passeert gaat de telefoon en als je die oppakt hoor je een boer in onvervalst Dales dialect vertellen dat er een kalf ziek is en of de dokter gauw wil komen. Ach zo tussen half 6 en half 7 droom ik er helemaal bij weg. Er spreekt zoveel liefde uit voor dieren in deze serie en al heb ik ze ooit al eens gezien . Ik ga er voor zitten en geniet. Dan een half uur later begint Van jongeleu en aolde groond, de Twentse soap. En het blijft een soap, maar wel de moeite waard, alleen al door die mooie Twentse taal. En nu ? Inspector Morse. Daar kijken we allebei graag naar. Verder hebben we vandaag Rick zn koffer gebracht en helpen pakken. Hij is er klaar voor. Nu wij nog. Wim gaat morgen nog zingen in t Klooster in Ter Apel, een promotieconcert van ons Mannenkoor Valerius. Ben en Niesje komen ook meeluisteren. Wordt vast een mooie middag!
What is it a human being can getting used to unimportant matter of detail. So Im enjoying the English series of the James Herriot, as you know the famous vet from the Yorkshire Dales who wrote several books about his life. Im very fond of it. We often drove through The Dales during our holidays and visited that little village of Askrigg which they used in the film. Weve also visited the Visiters Centre in the North York Moors where you find a lot of information about this famous inhabitant. We even were in Thisk where he lived. His house became a beautiful Museum worth to go there. Most of the house stayed like it was before. When you are passing the hall the telephone starts ringing and when you pick it up a Yorkshire farmer is telling you about his sick calf. Ach . Between half past 5 and half past 6 Im dreaming about that lovely place and vets. Its about all that creatures great and smaal and their love for them. Ive already seen it years ago when the boys were still at home .. And now Im sitting there and enjoy . Half an hour later the Twentse soap Van Jongeleu and oalde ground starts ( youngsters and old places) However it is a soap its worth to listen and look at because of that nice Twentse language ( a region north of the Achterhoek) And now ? Inspector Morse, an English detective We both love it. Today we helped Rick packing his suitcase. He is ready for the holiday. Now just the two of us. But at first Wim has to sing with his Mens choir Valerius in the Monastery of Ter Apel : a Promotion Concert. Ben and Niesje are coming too and will go there and listen with me. It will be a beautiful afternoon, Im sure.
Ooit vierden we zo onze vakantie- 1982-. Hier zijn we in Oostenrijk mèt de van der Deens èn de Wagenvoorts. Rick vond het prachtig! Op de foto mis ik Mark en Berend. Wie van de twee zou de foto hebben genomen?
In Austria 1982 with friends and the Wagenvoorts. Rick enjoyed it very much.! On this picture Mark and Berend are missing. Who of the two of them made this picture?
En..? Ik kijk Wim vragend aan.Wàt zei- d-ie? Ik heb een vrouwenkwaal nou ja.... een kwaal die meer bij vrouwen dan bij mannen voorkomt. Dat was even weer schrikken gisteravond. Wim werd ineens heel duizelig en misselijk. En zweten meneertje Zijn overhemd en hemd waren al snel kletsnat. Ik had al een bak klaargezet vanwege de misselijkheid. Ik heb steeds op het punt gestaan om de Huisartsenpost te bellen. Maar nee dat hoefde nog niet. Twee jaar geleden op een zondagavond heeft Wim hetzelfde gehad alleen erger. Toen tolde alles om hem heen, de huisarts van de Huisartsenpost kwam, de Ambulance kwam, hartfilmpjes enz enz. Omdat hij een pacemaker heeft hebben ze hem een nacht in het ziekenhuis gehouden. Maar er was verder geen bijzonders en kon hij de volgende morgen weer naar huis. Volgens onze huisarts toen had het iets te maken met het evenwichtsorgaan. Vanmiddag ging hij toch maar opnieuw naar de huisarts. Helemaal happy was hij nog niet. Opnieuw de diagnose dat wat hij heeft gehad B.P.P.D. heet (moeilijk woord met de D van Duizeligheid) en op internet moest hij de oefeningen opzoeken die zouden helpen. Dat doet hij voorlopig 3 x per dag. Vanmiddag heeft Rick zn eigen persoonlijke slaapzak uitgezocht bij de Kampeerhal, een héle grote met lakenzak. Hij kocht er meteen maar een set jeu de boule ballen bij. We gaan immers richting Frankrijk. Tenminste . Misschien heb ik die slaapzak wel voor niks gekocht, zei Rick. Nou ja, bij Johan op de camping kun je ook jeu de boulen..... Maar Wim voelt zich weer helemaal fit. Dus we gaan gewoon en passen onze bezigheden gewoon aan de omstandigheden aan.
Voor diegene die denkt: waarvoor dat engels en dan ook nog niet perfect? M'n Amerikaanse familie is blij met deze poging.
And ? Whàt did he say?I looked at Wim and he answered: I have a womens disease an illness- or handicap- that is more of regular occurrence at women That was frightening yesterday evening. Wim became very dizzy and felt sick. Several times I asked him if I would phone the docter, but not yet. Two years ago on a Sunday evening- he was just waiting for the sport on tv- it happened the same, but worse. Than the docter came then the ambulance. Because of his pacemaker they took him to the hospital and kept him there for one night. But next morning he was alright and could go home again. Our family docter said it could be something with his balance organ. This afternoon Wim went again to our family docter and he got the same message .. his balance organ. Well see. The diagnose will probably be a B.P.P.D a difficult word with the D of dizziness- On the internet he could find some exercises which should help him. So he had to do that 3 x a day. This afternoon I went with Rick to a Campingshop to buy a sleeping bag for his holiday with us to Normandie. If indeed we are going.. Perhaps I have bought my sleeping bag for nothing, Rick said. But Wim is totally fit again. So we shall go. Just not in a hurry but with moments of rest. Well see.
Natuurlijk een foto van de nieuwste telg in de familie: Olaf Hendrik Wagenvoort. Berend en José zijn er maar wat blij mee. Voor Sascha was het blijkbaar even slikken. Al die mensen die vooral naar de baby gingen kijken en pakjes meebrachten voor dat kleine ding. Nee dat is even wennen. Vandaag was ze een dagje bij opa Ben en oma Diny en had ze even alle aandacht. Toen bij ons indertijd lang geleden . Rick geboren werd in Aalten, was Gerhard 21 maanden en ik zie hem nog zo de trap op kruipen voor Wim uit. Eerst leek er nog niet veel aan de hand, maar toen de kraamhulp weg was werd het anders. Als baby Rick in badje ging, wilde Gerhard ook. Dat deden we er maar achteraan. Wanneer ik in bed Rick lag te voeden kroop hij tussen ons in en duwde venijnig net zo lang tot hij in het midden lag. Het heeft een week geduurd en toen was hij er aan gewend dat hij niet de enige was. Ik moet zeggen dat toen Mark geboren werd dit helemaal niet speelde. De jongens vonden het prachtig om een nieuw broertje te hebben. Wat dàt betreft: gewoon doorgaan
This picture shows the newest baby boy in our family: Olaf Hendrik Wagenvoort. Berend and José are very happy with him. For little sister Sascha its different. All those people visiting and looking at that new baby, bringing surprises for little Olaf. No that takes some getting used to it. Today it was opa and omas day. Diny went to keep her and spend the day with her. There are grandparents for, isnt it?
Long time ago when Rick was born in Aalten, Gerhard was just 21 month old. When I close my eyes I see him coming upstairs with Wim to have a look at his little brother. He was not impressed. As long as the maternity nurse was there nothing happened, but afterwards he became very jalous. When I put little Rick into his bath he wanted too. When I was feeding Rick he climbed on bed or on my lap he wriggled himself between the two of us. It took about a week before he was used to that new situation. I have to say that when Mark was born a few years later no problems at all. The boys did like it very much to have a new little brother. So you see . just go on
Een half uur later thuis dan gepland. t Zweit steet mien nog op de rugge. Ik was bij Rick om kennis te maken met zn begeleidster van De Leite. Samen met Rick hebben we overlegd wat voor begeleiding het best bij hem past. Voor Rick is begeleidster Inge een goede uitlaatklep. Hij vertrouwt haar helemaal. En dat voorkomt al veel stress. Na de vakantie gaat hij bv iedere week een keer uit zn werk naar het eetcafé waar er met 12 anderen en een stuk of vier begeleiders gegeten wordt. Het was goed haar even te ontmoeten. Als ik naar huis ga staat mn auto zowat klem. Iemand heeft zn auto er achter geparkeerd en wel zo dat ik met mn gebrekkig gevoel voor techniek er met geen mogelijkheid uit kan komen. Ik ben wel 10 keer naar voor en weer naar achter gereden, maar als ik door zou gaan raak ik of de éne of de àndere auto. Weer terug naar Rick. Die komt de trap al af. Op dat moment komt er een jongeman aanrijden die me heel handig lijkt. Zo te zien heeft hij zijn moeder bij zich die een stapel gebak met zich mee torst. Ik kijk hem maar eens smekend aan en vraag of hij dit waagstuk aandurft. Hij neemt de toestand in ogenschouw, glimlacht even ondeugend - zie hem denken... vrouwen achter het stuur..- en stapt achter het stuur. Na een paar keer heen en weer is de auto er uit. Bedankt buurman van Rick! Lang leve de jeugd!
Im half an hour later than I expected, when Im coming home from Rick. My back is wet of sweatening. I was at Ricks home to meet his attendant. She comes every week to talk and advise. He is trusting her entirely. That prevents Rick getting stressed. She is trying to improve his socializing. When hes back after his holiday he will go to an eetcafé to eat there with 12 others and 4 attendants and to have a good time together. It was good to meet her. She is very professional. When I go home I cannot drive my car out of the parking place. An car has been parked very close behind mine. And with my lack of technical feeling!! I tried it ten times at least to get out but when I would have gone further I would have damaged one or another car. Back to Rick again But than there is a young man coming with his car. He seemed very handy to me with his own car. I give him a pleading look and ask for help. He looked at the situation, smiled a bit naughty (women...driving cars...) and jumped at the wheel. A few times forwards and backwards and . . ready. Thank you very much! Long live the youth!
Enten we wel of enten we niet? Thats the question! Jarenlang hebben we de ponys laten enten tegen influenza en tetanus. Zo ook buurman Jans. Het is een kostbaar gebeuren, vooral bij meerdere ponys en honden. Dokter Harry is er toch en daarom laten we Tessa dan maar gelijk de jaarlijkse inenting geven. Ja je wilt goed voor je beesten zorgen. Jans had al eens geïnformeerd bij andere ponyeigenaren:Laten jullie je ponys ook enten? De meeste dus niet. We vroegen dit vanmorgen aan onze dokter Harry. Inderdaad is de kans dat ze ziek worden klein, maar wanneer je een ziek paard hebt gezien wil je dat toch bij je eigen paarden voorkomen. Maar niets moet. De kans dat je paard of pony ziek wordt is kleiner dan de kans op brand, zegt hij eerlijkheidshalve. We laten nu in elk geval enten en volgend jaar zien we nog wel. Voorlopig zijn ze weerbaar tegen de griep èn tetanus. We krijgen ook de injectiespuitjes met Ivomec voor de schapen. De schapen en ponys worden meteen aan een inspectie onderworpen. Harry pakt Bram eens stevig in de rug. Hij is tevreden. Dan zijn wij het ook. Hè daarna lekker een uurtje bramen geplukt met Susan. Altijd gezellig om dat met zn tweeën te doen. Het werkt lekker ontspannen voor je geest en inspannend voor je body, als je tenminste net als ik de braambossen induik met de wandelstok. De dikste bramen zitten altijd het verste weg.
Do we vaccinate or not? Thats the question. Every year until now the vet came to vaccinate the ponys against influenza and tetanus. And also neighbour Jans did. Its rather expensive, especially when you have more ponys and dogs. Docter Harry is here and we decide to ask him about the necessity of that vaccination. You want to take care of your animals, isnt it? Jans already had asked other pony owners about that vaccination. Most of them did not. Indeed, doctor Harry said, The chance the horses to get sick is small but when you have seen those very sick horses you want to prevent it. But its not an obligation. This year we decide to vaccinate and think about it for next year. Now they are prepared. Weve got Ivomec for the sheep too, its against all kind of worms. The sheep and ponys are also inspected by our vet. He is content about their condition. So we are. Hè then we go out for a nice hour of blackberrying, Susan and I. Its fun to go along the blackberry bushes with the two of us.. Its relaxing for your mind and rather a strain for your body, if you go like I did jumping into the bushes with the walking stick . The largest ones always are on the highest spots, you know .
De bronzen scheepsbel bij het hek klingelt. Meestal is dat iemand die hier vreemd is of die bang voor onze enthousiaste honden is. Dit keer is het een man die namens de gemeente komt kijken naar de sloten die om ons grondstuk liggen. Toen we laatst op het Gemeentehuis waren hebben we gelijk ook maar gevraagd naar het onderhoud van de sloten. Een groot deel is nu helemaal overwoekerd met braamstruiken. Deze weken is dat wel aardig want er zitten hele lekkere bramen aan. Maar Wim zit al maanden zo niet langer er tegen aan te hikken hoe hij ze schoon zou moeten krijgen zodat er weer een goede afwatering komt. Deze meneer heeft een plattegrond bij zich van ons perceel en vertelt tot grote opluchting van Wim dat de sloten bij de gemeente horen en dus ook het onderhoud er van. Voor kerst gaat het nog gebeuren. Ineens ziet Wim het weer helemaal zitten. Vanmiddag kwam ook onze timmerhulp even naar een verrot kozijn kijken. Hij kreeg meteen een rondleiding over ons erf, de schapen, de ponys , de kippen en de Finse Kota. Als ik jullie was ging ik hier nooit meer weg. Alleen straks regelrecht naar het bejaardencentrum! Wie weet!? Maar morgen ga ik eerst met Susan nog op bramenjacht. Het is een goed bramenjaar. Terwijl er anders meer bramenplukkers langskomen heb ik nu nog niemand met een emmertje en een wandelstok gezien. Fijn voor ons. Vadertje Haan heeft toch pech gehad. Toen Jans hem uit de bench en in het kippenhok wilde doen, vloog hij hem aan en Jans heeft nu een paar lelijke krabben op de hand. Dat had vadertje nu net niet moeten doen. Hee hef t koppie dr al af, zei Jans vanmorgen.
The bronze ship bell next to the gate is ringing. Its often somebody strange or who is afraid of the enthusiastic dogs. But now its a man from the town hall who will have a look at our ditches along our parcel. A large part of them are totally overgrown with blackberry bushes. This time of the year I like it, because of the delicious blackberries. Its only that Wim is anxious about the problem how to clean those ditches so there will be a good drainage of our meadows. A few weeks ago we were at the town haal to ask about those ditches. This man shows us a plan of our parcel and tells us to Wims relief that the ditches have to be cleaned by the local authority. Before Chrismas it will happen. So Wim is happy again. This afternoon a carpenter came along to look at a window frame that has rotten. Heve got a walk around our yard, the sheep, the ponys, the hens with chickens and we showed him our Finnish kota. He said: If I were you I never would move somewhere else, only to the retirement home! Who knows? Also tomorrow Im going blackberrying with friend Susan. Weve a good blackberry year. Its a pity for him, but father cockie was unlucky after all. When neighbour Jans would let him out of the bench into the henhouse he attacked Jans. Jans has got a few ugly scratches on his hand. Thats what father cock never had to do. So hes got the worst of it.
Tessa en Queeny bij het hek
Vadertje kijkt toe hoe de kloek met haar kleintjes zich te goed doet aan het voer in de bench.
De eerste kleinzoon voor Ben en Diny is geboren, een stamhouder zoals dat vroeger gezegd werd. Berend en José hebben een zoon en Sascha dus een broertje. Gisteravond belde een opgetogen en opgeluchte oma Diny. Alles goed met moeder en zoon. En met de vader niet te vergeten. Olaf Wagenvoort heet de nieuwste telg in onze familie. We wensen Berend en José alle geluk van de wereld met dit nieuwe wereldwonder. Ik zit nog wel op een foto te wachten dat snappen jullie wel hè? In Hattem wordt er ook een baby verwacht. Gerard en Jetske hopen in november de vierde baby te krijgen. Of dat weer een meisje wordt? Op de echo was nog niets te zien wat op het tegendeel wees, maar je weet het niet ..
Ben and Dinys first grandson is born, their first son and heir as they called it in former days. Berend and José have a little boy and Sascha a little brother. Yesterday evening oma Diny phoned in a rapture of delight and relief. Mother and son are well. And also the father, dont forget him! Olaf Wagenvoort, thats the newest descendant in our family. We all wish Berend and José all kinds of happiness with this new little son. Im just waiting for a picture . you see?
In Hattem they also are waiting for a baby. Gerard and Jetske van der Kolk are expecting their fourth child in November. Will it again be a girl? On an echo nothing was to be seen that proved to the contrary, but you never know .
De beide kerken van Emmen Oost. Links De Voorhof met de enorme klokketoren.
Zaterdagmiddag- instructiemiddag. Robin gaat Rick uitleggen hoe de tent opgezet moet worden. Rick zn vakantie komt in zicht en hij mag de tent van Robin mee. Wij gaan ook even kijken. Het regent dat het giet maar onder de carport is het droog en wordt de instructie luid en duidelijk door Robin gegeven. Handig tentje. Als je de drie bogen gespannen hebt staat hij al en hoeft de rest alleen maar vastgezet te worden. Judith verwent ons met soep en brood en we hebben een heel gezellige middag. Tot kwart voor 7. Dan schiet Wim ineens overeind:De kerk de kerk . kosteren . Hij schrikt zich een ongeluk. Hij had om half 6 in de Voorhof moeten zijn om de voorbereidingen voor de kerkdienst van morgen te doen. De klok wordt altijd geluid van 6 tot 10 over 6. De bloemen worden gebracht. O o, wat heeft hij er een hekel aan. Wanneer we thuis zijn gaat hij toch maar even kijken en de andere werkzaamheden doen. Och morgen staat de kerk er nog wel en kunnen de bloemen vast wel op tijd voor in de kerk staan. Misschien zijn de buren van de kerk zelfs wel blij, want eerlijk gezegd is het een vreselijk geluid... die klokken. Wim zit nu in de sauna zoals bijna elke zaterdagavond en kan weer ontspannen. De volgende keer dat hij dienst heeft is 5 december en dat staat alvast genoteerd in de agenda!
Saturday afternoon- instruction day. Robin is going to give the instruction about setting up the tent. Ricks holiday is coming and he may use Robins tent. We also go there and have a look too. Its raining cats and dogs, but its dry beneath the carport. Robins instruction is loud and clear. Handy little tent it is.. When you have tightened the three bends, hes standing up and you only need to tighten the cloth of the tent with hooks. Judith cooked a very tasty soup and we had a nice afternoon together. The cycling of the Vuelta in our own Drente was on tv and the boys are excited about it. Until a quarter to 7. Then Wim jumped up shocked :The church the church Im the verger this afternoon. He should have been at the Voorhof at half past 5 to do some arrangements before the service tomorrow. And always the bell ringing from 6 o'olock to 10 minutes past 6. The flowers will be brought in. o..o.. what a frightening. When we are back at home he goes to have a look and do some arrangements. Och the church will be there tomorrow and the flowers can be brought in then too. Perhaps the people nearby the church will be glad missing that bell ringing because strictly speaking it is a terrible noise. Now hes sitting in his sauna sweating and relaxing like most of the Saturday evenings. Next time when its his turn to be verger again is on December the 5th and thats already written down in his agenda.
photo: both churches in Emmen-East On the left de Voorhof with its huge bell-tower.
Hè dat is een pak van mn hart. Vader Haan wilde maar niet in de hondenbench. Hij hield de wacht terwijl de hennetjes en de kuikens zich tegoed deden aan het voer dat ik drie keer per dag in die bench strooide. Soms joeg hij een jong hennetje er weer uit. Tja verschil moet er wezen, ook in de dierenwereld. Vanmiddag gingen we even naar Emmen om boeken te ruilen, even naar de ANWB enz. Ik had weer voer gestrooid. Ik denk dat vadertje toch even in de bench is geweest in die tijd, want toen we goed en wel thuis waren steeg er een gejuich op vanaf het terras. Vader haan was in de bench en Wim had gauw aan het touwtje getrokken en nu zat hij gevangen met twee hennetjes. De ene hen redde zich nog door uit de smalle opening, waar de bodem in moest worden geschoven, te ontsnappen, maar de haan plus één hen hadden we! De aanhanger werd achter de auto geknupt en daar ging het richting buurman Jans. Wim had hem al gevraagd of hij morgen met de buks wilde komen omdat wij die grote haan niet te pakken konden krijgen. Ik vond het maar niks. Ie-j heb ok helemaole gien geduld, hee kump vanzelf wel een keer, a-j em wieter maor neet voert, vond ik. Nu hoefde dat tenminste niet meer. Even later komt Wim terug en meldt, volgens mij ook opgelucht: De hane hef geluk. Hee zit al met zien hennegien bi-j Jans in het hok. Jans von et zon mooie jonge hane dat hee noe zien eigen olde hanen geet slachten."
Father Cock is lucky.
Hè, thats a load of my mind. Father Cock didnt want to go into the dog bench. He was looking after his hens and chickens while they were eating in the bench in which I put the feed three times a day. Sometimes a youngster was chased off the bench. O yes he is the boss. This afternoon we went by bicycle to the village of Emmen to go to the library etc. Before that I had sprinkled seed in the bench. I think the cock went in and out a few times. When we came home and packed out I heard Wim shouting :Ive got him. Father Cock was caught. Within the bench Wim brought him with one of the hens to neighbour Jans. Otherwise tomorrow Jans would have come to us to shoot that cock. We have too many chickens, about 20 and they all are sitting everywhere in the trees and on the roof of the henhouse and also like this on our table. Always one of the hens is hiding and breeding somewhere and suddenly they are back in the ren with a couple of chicks. I enjoyed it, but it's too much, you see. So that has to come to an end. After a while Wim came back, he seemed happy, and said: Our father cock is very lucky. Jans found out he's such a young and beautiful cock that he has put him ànd the hen already in his henhouse. Tomorrow Jans will slaughter their own cock, an older one. Also I'm feeling happy too. But this morning I missed his crowing.
foto: de grote pan met de originele van der Kolknassi mèt pindasaus.
Hoewel ik er dit jaar niet zo tegen op zag om jarig te zijn, blijft het een spannende bezigheid. Ik heb wel eens een verjaardag overgeslagen wanneer we op vakantie zijn, maar ja . je blijft wel jarig. Ik vier het nu in kleine kring en ik heb het geweldig naar de zin gehad. Overdag een vriendin, een buurvrouw, Ben en Niesje en de kleinkinderen. Het was immers woensdagmiddag. En tegen de avond had Wim de pan met de echte van der Kolknassi klaar. Vanaf het moment dat de jongens met aanhang vanuit hun werk ook arriveerden moest ik verplicht blijven zitten. Heerlijk! De blender die ik wel graag wilde hebben om allerlei lekkere smoothies en shakes te kunnen maken hadden we samen al gekocht. Ik heb een zee van bloemen, lekkere bodylotion en bonnen om te besteden. Ik had van Mark en Jennifer een speciale bon gekregen van een Artistshop om verf of een doek te kopen. Vreemd bedrag stond er op 39,95. Ik vroeg Mark of hij daar een bedoeling mee had gehad. "Stond er soms een mooi doek voor dat bedrag in die shop van onze Kapitein Nemo"? -Zo wordt hij nl ,door zijn stoere uiterlijk en het feit dat de winkel voor kunstenaarsbenodigdheden in de Kapitein Nemostraat gevestigd is, liefkozend genoemd door onze schildersgroep.- Nee hoor, zei Mark. Maar die man moest het bedrag voluit op de bon schrijven en dit wilde ik hem wel even zien doen. Veertig was een makkie geweest". Tot slot kwam ook zus Diny met Ben vanuit de Achterhoek. Met hen hebben we de avond uitgezeten en plannen gemaakt voor ons tripje in oktober naar Schotland en wie weet .? Als we gezond mogen blijven nog eens samen op familiebezoek naar de USA? Nee door al deze bezoekjes en kaarten en telefoontjes ben ik steeds weer blij verrast. Voor ik het bed indook keek ik nog even de mail na en tot mijn verrassing zag ik dat er een speciale mail van Curtis en Berdena was uit Minneapolis. Al met al .. ik heb ervan genoten! Dank jullie wel allemaal!
Eindelijk heb ik mijn gezin eens helemaal bij elkaar en ik wil graag met z'n allen op de foto. Ben offerde zich op en daar begon het spektakel. Nou dit is het geworden! De boys links: Rick, Gerhard en Mark, daarnaast Jennifer en Judith met Eva en Robin op de voorgrond, En daaraast Wim en ik.
My entire family all together on my birthday. And I would like to have a picture with all of us. So Ben van der Kolk offered himself to take them. The boys from l. to r.: Rick, Gerhard and Mark, Jennifer with Eva, Judith with Robin and the two of us on the right. And Queeny in front.
Mijn hele gezin. Van l naar r Rick, Gerhard, Mark, Jennifer met Eva, Judith met Robin en wij tweeën. Op de voorgrond Queeny
Dat haar van mij dat is wat! Ik ga regelmatig naar de kapper om het bij te laten knippen, maar toch. Mijn haar is supersteil èn eigenwijs. Aan de linkerkant valt het naar achteren en rechts naar voren. Dan zitten er aan de achterkant een paar kruinen. Ik wilde het maar wat langer laten groeien, maar begon volgens Wim op een gegeven moment op ma Flodder te lijken. Dat zal je gezegd worden door je liefste. Ik hield het haar al wat weg uit mn gezicht met zon beugel, minder Flodder zal ik maar zeggen . Vanmorgen volgde weer overleg met mn kapster. Nu zijn de zijkanten korter gehouden. Wim vond het meteen vééél beter. Benieuwd wat Diny er morgen van zegt. Die heeft zulk gemakkelijk haar. Die knipt het zelf en dat van Ben ook. Vorig jaar is ze één keer naar de kapper geweest voor de bruiloft van Jaap en Mirjam. Nou dat mag in de krant. Laat het toch af en toe eens in model knippen adviseerde ik haar, want dan staat het nog mooier. Ach dat gepruts an de kop, daor heb ik toch zon hekkel an! Tja daar kan ik niks tegen in brengen. Dat is persoonlijk. Ikzelf vind dat gepruts wel aangenaam.
Deze kleine Laska ging mee, wel niet erg afschrikwekkend zo te zien. Maar ze kon hééél hard blaffen.
Het is bramentijd. Ik heb er een paar jaar niet veel op uit gedaan. Dan ben je net terug van vakantie of nog net niet en dan komt er niet zo van. Ik ben gek op bramen, bramensap, bramengelei. Het moet bovendien heel bloedzuiverend zijn. Ik heb zelf een recept bedacht, wie weet bestond die al wel, van een soort jam, gemaakt van bramensap met vlierbessen en kleine stukjes appel. Als de vlierbessen nog niet helemaal rijp zijn vries ik alvast het bramensap in tot het vlierbessentijd is. Ooit heb ik er een goede beurt mee gemaakt toen ik een afspraak bij de tandarts vergeten was. Toen ik voor de nieuwe afspraak kwam bracht ik een potje bramen-vlier-appelgelei voor hem mee. Hij is het nooit vergeten. In de tijd dat we in Hengelo woonden, o zóóó lang geleden de kinderen gingen nog naar school, ging ik er vaak op uit om in de houtwallen richting Boekelo bramen te plukken, soms met Marijke of Betsy. Maar ook wel alleen. Gewapend met emmertjes en een wandelstok ging ik op pad. Wanneer ik alleen ging nam ik kleine Laska vaak mee. Een hond schrikt mannen met slechte bedoelingen af toch? En . het broodmes dat ooit van mama was in de fietstas. Ha! Niet dat ik er ooit mee zou steken, maar gewoon voor mn eigen, en meer nog Wim zn rust. Toen ik het pas nog aan Gerhard vertelde kwam die niet weer bij:"Je denkt toch niet dat je de kans kreeg daar iets mee te doen". Weinig dunk van z'n moeder in de kracht van haar leven.... Ik kom net terug van een rondje bramenpluk hier vlakbij samen met Tessa en Queeny, maar tegenwoordig zonder broodmes. Die doet nu dienst in de caravan, gewoon waarvoor het bedoeld is.
Over het algemeen slaap ik goed, maar soms is het zo druk in mn hoofd dat ik die niet op tijd leeg kan maken en dan blijven de gedachten rondtollen. Ik probeer dan zoals ik geleerd heb op de yoga om alle gedachten te laten komen en rustig weer te laten gaan.. Vannacht lukte dat niet en ondanks een beker warme melk om half twee was ik om half vier nog wakker. Gek is dat! Maar nu, midden op de dag, tol ik bijna om van de slaap. Heb ik straks wat in te halen. Je gaat dan zitten denken wat je zo uit de slaap kan houden. --In de eerste plaats koffie s avonds. Daar word ik wel erg helder van. Drink ik dus niet meer na half 8. --Ten tweede niet meer dan één glas wijn s avonds. In de meeste wijn zit sulfiet en daar ben ik allergisch voor. Dan begint me alles te jeuken. Misschien is er wel meer waar ik zo onrustig van word. Ik moet maar eens onthouden wat ik eet of drink s avonds. --Dan verder : vergaderingen en drukke visites. Zijn ook bij de top 3 om wakker van te liggen. Heb ik dus ook niet vaak meer. Je kunt beter iets bedenken om juist ìn slaap te komen. Eigenlijk ben ik een avondmens. Ik kan gerust om 11 uur s avonds de wc staan schoonmaken, tot grote ergernis van Wim. Die kan zich dat na 46 jaar nog steeds niet voorstellen. Maar . een beetje lichamelijk werk helpt ook. De beste tip is: Lekker een ontspannende film kijken. Laatst heb ik samen met Susan bij haar thuis op de bank Mama Mia gekeken. Daarna op de fiets naar huis beetje frisse lucht snuiven en even de hond aaien. Dat moeten we vaker doen.
Zaterdag 22- 8. Natuurlijk had ik deze week meer willen doen, vooral meer fietsen. Maar als de hitte zo toeslaat als woensdag en donderdag ben ik nergens meer. Het was mooi om op de terugweg toen we nog even bij Ben en Diny langs gingen te zien hoe Josca helemaal op de plek is bij hen. Ook met teckel Jippe is het koek en ei. Toen we aankwamen lag Josca bij de wei op paard Vera te passen. Ik verbeeld me steeds dat ze me herkent, maar volgens Ben net als zn vroegere bazin Jannie al zei . is het een allemansvriend. Toch denk ik .. Mark had alles hier aan het Schoolpad perfect verzorgd, de dieren, de plantenbakken en zelfs de tuin was gesproeid. De laatste dag was het niet nodig, maar met het onweer was de stroom er wel afgeslagen. Dan is het toch goed dat er een oppas is. Alles is weer bij het oude. Tessa is er weer, het terras is schoongeblazen, schrikdraad vrij gemaakt van takken, boodschappen gedaan, voor Rick een hele gezond diner gemaakt met veel groente. Nu zit Wim op tijd in de sauna want vanavond komt er weer een James Bond op tv . En dat mag je niet missen vindt hij.
De landingsplaats... over de brug en aan de rechterkant.
Op die héééle warme dag, 20 augustus 2009, de mussen vallen bij wijze van spreken dood van het dak, rijden Wim en ik rustig in Vorden en omgeving. De stop is bij Super de Boer waar een goede airco voor een tussentijdse verkoeling zorgt. Op de terugweg rijden we via de Schuttestraat weer richting Linde en zien dat de VVV hier niet stilzit. Een lekkere zitplek is er gecreëerd aan de Hissinkbeek vlakbij 't Hissink en de Leopoldhoeve. Daar in de schaduw en met een zoel windje in de rug zitten we even. Als we 20 jaar geleden onze eerste Swalbennest (van Knaus) hebben kamperen we ook al bij Johan en Joke achter het -toen nog- kippenhok en stoppen we hier met de auto. Dan is er nog geen picknickplaats of iets van die orde, maar wel een mooie platgetreden plek, precies goed om lekker te zitten lezen. We slepen een paar klapstoeltjes en boeken mee naar de kant van de beek. We zitten er amper 10 minuten of een prachtig schouwspel ontvouwt zich. Familie Zwaan komt aan zwemmen met 10 prachtige jongen. We willen het fototoestel al in aanslag brengen wanneer vader zwaan zich regelrecht naar ons toe beweegt, zo te zien met een kwaaie kop. Ik ben al heel snel in de benen en sta al in het bos. "Wim kom op.. die beeste bunt geveurlijk as ze oe niet mot". Wim was nog nooit voor een eend of zwaan uitgeweken en is dat ook nu niet van plan. Tot vader zwaan met vleugelgeklapper de wal op komt. Ik kan je vertellen dat Wim snel naast me staat met z'n klapstoeltje en met blote bene in de brandnettels. We begrijpen dat dit de vaste landingsplaats van de familie is en hebben ze maar gauw met rust gelaten.
Valerius hier voor de Kathedraal van Poznan.
