Er zijn hondenmensen en er zijn kattenmensen. Ik hoor zeker tot de eerste soort. Ik hou van honden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik poezen haat of zo. Het vrouwke is trouwens een soort poezenmama voor twee wilde katten die in onze tuin een bijna vaste verblijfplaats hebben gevonden. Ze zijn niet streelbaar of benaderbaar maar ze worden wel van hapjes voorzien. In onze familie zijn er nog wel meer poezenliefhebbers. In het gezin van dochter Ilse lopen er wel een stuk of vier rond en de wijsheid dat een hond een baas heeft en poezen alleen maar dienaars lijkt daar zeer bewaarheid te worden. Zo zag ik er eentje die de onder constructie zijnde 1500-stuks puzzle als relax-plek had uitgekozen en de werkzaamheden aan de puzzle waren niet alleen on hold gezet maar ook gedeeltelijk gesloopt... Neen, geef mij maar een woef.
Gisteren had onze dochter tijdens ons bezoek in Loenhout al verteld dat er vandaag in het naburige Wuustwezel een kerst-winterwandeling zou worden georganiseerd door Marc Herremans, de ex-triathleet die na een ongeval gedeeltelijk verlamd is en die nu de bezieler is van "to walk again". Na enkele telefoontjes was een groot deel van de familie bereid om daarin mee te stappen. Het was een erg goed georganiseerde tocht, goed aangegeven en met op z'n tijd interessante tussenstops. Op de vaak landelijke nauwelijks verlichte wegen was het moeilijk fotograferen zonder flits of statief. De ISO-waarde ging dan ook extreem naar omhoog om toch een aanvaardbare sluitertijd en voldoende scherpte over te houden. Toen we langs deze tent wandelden waar een plaatselijk zangkoor kerstliedjes ten gehore bracht zijn we ook even gestopt en ik heb van die gelegenheid gebruik gemaakt om enkele beelden te scoren.Deze past perfect in de sfeer. Voor de aardigheid geef ik nog eens een keer de Exif-waardes mee: ISO 6400 - F 3,2 - 1/400sec. - 16 mm.
Onze dochter, Ilse, is een kerstkindje, geboren op 25 december dus. Vandaag zijn we naar Loenhout gereden om haar te feliciteren en samen aan de Kerstdis te zitten. Toen het tijd werd om weer naar huis te keren begon de avond al te vallen en het licht was weer erg mooi. Ik besliste dan ook om even te stoppen bij het kasteel de Renesse in Oostmalle. Er is een grote, makkelijk toegankelijke parking en de korte wandeling van de wagen naar het kasteel was zeer welkom om alsnog een klein beetje lichaamsbeweging te scoren. Ik had sowieso de Canon en een statief bij en ik heb daar gebruik van gemaakt om enkele beelden mee naar huis te brengen.
We zijn vandaag naar Diest gereden om naar de middagvoorstelling van de kerstmusical te gaan zien. Na 10 jaar Kerstman geweest te zijn was het best vreemd om eens in het publiek te zitten. Het moet gezegd: het was weer helemaal af, we hebben er van genoten. Ik had alleen mijn Sonytje bij en van op een van de achterste rijen was het niet makkelijk om aanvaardbare beelden te scoren. Na afloop kon ik de ganse groep acteurs, actrices en de kids in een beeld te pakken krijgen terwijl ze het dik verdiende eindapplaus in ontvangst namen.
Ik kon eigenlijk altijd al goed tegen de kou. Ik denk dat mijn speklaag extra isolerende kwaliteiten heeft. Hoewel het vandaag, zoals voorspeld, veel frisser was en ik met een best pittige gure oostenwind rekening moest houden ben ik toch weer gaan fietsen. Weinig kleur in het landschap in deze tijd van het jaar en dat bracht me op het idee mijn foto-oogst van de dag eens integraal om te zetten in pittig zwart-wit. Als je dat op voorhand beslist kijk je anders naar de mogelijke onderwerpen en denk je ook iets meer aan de compositie. In de Rooblokken, langs de spoorweg Turnhout-Herentals, kon ik dit beeld te pakken krijgen.
We waren al veel te lang niet meer op bezoek geweest bij nonkel Louis die in zorgtehuis Het Kapittelhof verblijft. Vandaag vonden we eindelijk de tijd om nog eens naar Lommel te rijden en gezellig wat bij te praten en in de kantine een en ander te nuttigen terwijl we met een half oog de veldrit in Hofstade op TV volgden. Toen het tijd werd voor Louis om naar het avondeten te gaan zijn we nog eens de stad in getrokken om te zien hoe de eindejaarsversiering er in Lommel uitziet. Het werd al redelijk duister en ik had geen statief meegenomen, alle foto’s maakte ik dus uit de losse hand met - hoe kun je het raden - met een erg hoge ISO waarde en een relatief lange sluitertijd. Het moet zijn dat ik toch nog een redelijk stabiele hand heb want er waren best wat leuke shots bij. Dit is het Raadhuis, centraal op het dorpsplein, tot 1958 was dit het gemeentehuis. Met de vele lichtjes alom, en bij het begin van het blauwe uurtje, ziet het er feestelijk uit.
Er wordt beweerd dat de Hel van Kasterlee waarschijnlijk de zwaarste duathlon ter wereld is en dat zou wel een waar kunnen zijn. Dit jaar waren de weersomstandigheden alleszins veel beter dan tijdens de vorige edities. Vijftien km lopen, dan 125 km mountainbiken en daarna nog eens 30 km lopen, het is niet niks. Ik was zoals ieder jaar weer op post om wat foto’s te sprokkelen van de atleten die het aan durfden. Uit de grote oogst was het moeilijk kiezen, er waren meerdere opnames die hier hadden kunnen staan. Morgen zet ik er nog wel een aantal op Facebook en in mijn jaaralbum komen er ook enkele meer.
Ik had gelezen dat dit weekend tijdens Geel Wintert er op de grote markt een evenement zou georganiseerd worden ten voordele van de Warmste Week. De bezoekers zouden na betaling van 10 € een tijdje in een ijsbad mogen gaan zitten, een unieke actie en de opbrengst is volledig voor het goede doel. De dapperen die het aandurfden kregen een certificaat: “Ik trotseerde het koudste bad in de warmste week!”. Tja, de nieuwsgierigheid gewekt zijnde ben ik vandaag daar eens naar toe gefietst. Het was er druk, en ik bedoel niet alleen op de markt in het algemeen, maar ook specifiek bij dat dompelbad. Ze stonden er warempel aan te schuiven om er in te mogen. Uiteraard heb ik er de nodige foto’s gemaakt en ik wil er op deze blog graag eentje tonen. In mijn jaaralbum voeg ik er nog wel enkele extra aan toe.
Ook vandaag heb ik weer redelijk laat de fiets even uit de garage gehaald. Rust roest, en dat geldt zowel voor mijn tweewieler als voor mezelf. De dagelijkse lichaamsbeweging plukken is voor mij een quasi dwanggedachte geworden... niet dat ik het erg vind. Ik was onderweg terug naar huis van uit Herentals, voor de kenners van de streek: met de neus naar het oosten. Het duurde daarom even voor ik het door had dat er achter mij prachtig avondrood te zien was. Tussen de bomen kon ik er helaas weinig mee qua fotograferen en ik moest wachten tot ik in het dorp was, bijna thuis, om een geschikt standpunt te vinden. Ik heb dan bij de kerk het Sonytje uit mijn zak gehaald en enkele shots gescoord. De grootste pracht was jammer genoeg al voorbij, maar dit vind ik toch ook nog de moeite waard om als foto van de dag te figureren.
Ook vandaag was ik weer druk bezig. Mijn jaaralbum is bijna af, er rest me alleen nog maar elke nieuwe dag een foto toe te voegen met de omschrijving en het hele zootje op 31 december naar de afdrukcentrale te sturen. Ik laat mijn fotoboeken trouwens al sedert eeuwen printen bij MyPhotofun, dik aanbevolen... Vandaag had ik de tijd wel in de gaten gehouden en in de loop van de vooravond vond ik het welletjes. Ik heb de computer een tijdje op non-actief gezet en ik ben alsnog een flink rondje gaan fietsen. Avondlicht is vaak erg mooi en ook deze keer ben ik vaak gestopt om mijn fototoestel boven te halen. Dat het niet altijd moeilijke composities hoeven te zijn blijkt weer eens uit deze opname. Eenvoud siert.
