Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
06-11-2009
Willem-Alexander
Willem-Alexander blundert in Mexico: "Slapende garnaal gaat naar de kloten"
De Nederlandse kroonprins Willem-Alexander zal zijn bezoek aan Mexico niet snel vergeten. Hij haalde namelijk de woede van heel wat Mexicanen op zich toen hij een vertaalfout maakte.
De oudste zoon van koningin Beatrix kon er wel niet veel aan doen. Hij wilde de Mexicaanse uitdrukking "Een slapende garnaal wordt meegenomen door het getij" gebruiken. De Argentijn die hem hielp bij zijn speech vertaalde getij echter als "chingada" en niet als "corriente" zoals het had moeten zijn.
"Chingada" betekent letterlijk "naar de kloten gaan". In heel Latijns-Amerika is het woord goed ingeburgerd, maar in Mexico geldt het als grof taalgebruik. De Argentijn was daarvan niet op de hoogte.
Het ministerie van Economische Zaken, dat verantwoordelijk was voor de toespraak, heeft aan de prins zijn excuses aangeboden. De Mexicaanse ambassadeur in Nederland probeert Willem-Alexander wat te troosten door te beweren dat de Mexicanen het heel leuk vonden dat hij het geprobeerd heeft om zich in informele taal uit te drukken.
Bart Verbeeck (22) uit Mechelen heeft hooguit nog enkele maanden te leven.
Over zijn ongeneeslijke vorm van botkanker is hij samen met zijn broer Joris een blog gestart op de sociale netwerksite Facebook.
"Als ik er niet meer ben, hoop ik dat anderen moed putten uit mijn initiatief", zegt hij. "Ik wil andere mensen ook aanmoedigen om elke dag van het leven te genieten."
Mijn 65e verjaardag heeft me tot in het diepste van mijn hart geraakt.De karnavalgroep De Kabaskes uit Belsele ( St Niklaas ) verschenen met drie reuzenpoppen waarvan een de naam Jules Kabas draagt,met helse muziek van mezelf in de vroege voormiddag met mijn vrienden en kennissen voor mijn deur. Ik was in paniek omdat ik niet zovele mensen een kleinigheid kon aanbieden om hen te bedanken. Deze verrassing was gepland door mijn eigen vrouw Annie want op mum van tijd kwam alles tevoorschijn en had iedereen een hapje en drankje tot in de late avond. Oh wat een dag.
Acteur Manu Verreth is gisteravond overleden. Hij was al een tijdje zwaar ziek. Verreth is vooral bekend als de legendarische Guillaume 'Jomme' Dockx in de BRT-serie De Collega's, waarin ook zijn tweelingbroer René acteerde, als Philemon Persez. Verreth stond jarenlang aan het hoofd van het Mechels Miniatuur Teater (MMT), dat nu 't Arsenaal heet. Hij werd 69.
Tournee afgelast Half september raakte bekend dat Manu Verreth ernstig ziek was. Hij stond toen op de planken in het stuk Georges, dat over oudermishandeling ging. Zijn broer René had het bewerkt voor Theater Waverland. De hele tournee moest worden afgelast, omdat Manu te ziek was. Hij was diabeteslijder, maar dat zou niet de oorzaak geweest zijn van zijn overlijden.
De Collega's Verreth werd ontzettend populair als de ietwat naïeve classificeerder met peperkoeken hart in de alombejubelde tv-serie De Collega's, die liep tussen 1976 en 1981 en op het hoogtepunt bekeken werd door zo'n twee miljoen Belgen. Later verscheen Manu ook, alweer met zijn broer René en andere MMT-collega's, in Het Pleintje, dat echter nooit het succes van De Collega's kon evenaren.
Dieptepunt in de carrière van beide broers was ongetwijfeld de legendarische Pak-de-poen-show, waar in de eerste aflevereing alles misliep wat ook maar kon mislopen. Manu Verreth speelde op televisie (kleinere) rollen in onder meer Café Majestic, Wittekerke, Twee Straten Verder, Flikken en Aspe.
Voor de petite histoire: de tweelingbroers Verreth werden geboren op 29 februari 1940 in Mechelen. Dat was een schrikkeldag, waardoor ze maar om de vier jaar jarig zijn.
Afscheid in familiekring Manu Verreth heeft zelf het verloop van zijn uitvaart beschreven en heeft de uitdrukkelijke wens geuit om de crematie en de afscheidsplechtigheid in strikte familiekring te laten plaatsvinden. Er zal geen publieke plechtigheid worden gehouden en de familie verspreidt geen rouwberichten of gedachtenisprentjes.
In 1996 overleed Mandus De Vos, die het personage van Bonavontuur Verastenhoven speelde in De Collega's. Jo Crab - aka de koffiedame 'Madame Arabelle' en in het echte leven de moeder van Jan Decorte - stierf in 1981.
De Kollega's - met 'K' - was oorspronkelijk een theaterstuk van Jan Matterne uit 1976. 't Arsenaal bracht het vorig jaar opnieuw op de planken, in een moderne versie en met een cast van talentvolle dertigers. Het werd een succes. (belga/mvdb/jv/eb)
Allerzielen is een dag van gebed voor allen die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Daarbij hoort ook een bezoek aan het kerkhof, een traditie die tot op de dag van vandaag op vele plaatsen wordt voortgezet. Tijdens de eredienst (de Kerk heeft een eigen liturgie voor de overledenen) worden de namen van de overledenen van het afgelopen jaar genoemd.
Een van de opvallendste vogels in de winter in onze tuinen is de roodborst. Eigenlijk een gekke naam voor een vogel met een oranje gekleurde borst. Vermoedelijk hebben ze deze vogel zo genoemd omdat die naam veel mooier klinkt als oranjeborst!
De roodborst zien we alleen in onze tuinen in de periode van de herfst tot aan het voorjaar. Daarna zijn ze weer verdwenen. Dat komt omdat het trekvogels zijn die uit het noorden van Europa naar ons toe komen om te overwinteren. In onze tuinen is voor hen van alles te eten.
Vooral op insekten zijn ze dol. Dat kun je zien aan hun dunne snaveltje dat kenmerkend is voor insekteneters. Maar ook zaden en vruchten vinden ze wel lekker net als de etensresten of vogelvoer dat mensen uitstrooien voor de vogels in hun tuinen. Voor mensen zijn ze niet schuw. Als je in de tuin werkt, komen ze heel dicht bij om te kijken met hun kleine kraaloogjes of er lekkere insekten of wormen te halen zijn.
Meestal zien we maar één roodborst tegelijk en dat komt omdat ze ook in de winter een eigen territorium hebben dat ze heftig verdedigen tegen andere roodborsten. Door middel van zang laten ze weten dat het hun territorium is en omdat zowel mannetjes als vrouwtjes dat doen en ze sprekend op elkaar lijken, kunnen we ze niet van elkaar onderscheiden. Ze hebben dus het hele jaar door een territorium en daarom is het een van de weinige vogels die je bijna het hele jaar door kunt horen zingen.
De in ons land broedende roodborsten zijn meestal standvogels, dat wil zeggen dat ze het hele jaar door in hun eigen gebied (territorium) blijven. Alleen in strenge winters willen ze wel wegtrekken naar het zuiden. De roodborsten broeden in ons land vooral in een beboste omgeving. Gebieden met grote open vlaktes en bebouwing mijden ze en daarom broeden er maar weinig in de Hoeksche Waard.
Nesten maken ze altijd op of laag bij de grond en soms op de gekste plaatsen. In boomholten, gaten, struiken, tussen planten, takkenbossen, lege blikken en nestkasten. Er worden meestal 5 tot 6 kleine witte eitjes met roodachtige vlekjes gelegd die in twee weken door het vrouwtje uitgebroed worden. Het mannetje zorgt in die tijd voor haar door voedsel te brengen.
De jongen worden door beide ouders grootgebracht. In hun jeugd missen ze de mooie oranje borst waardoor ze minder opvallen voor rovers zoals katten en roofvogels. Ook roepen ze dan niet de agressie op van de andere roodborstburen.
Als de roodborst uit onze tuinen verdwenen is, dan weten we dat de winter weer voorbij is. Andere vogels die in zuidelijke landen overwinterd hebben, nemen dan hun plaats in totdat het weer herfst wordt. En dan is de cirkel weer rond.
merel een levendige vogel in de tuinen Tegenwoordig is de merel samen met de huismus de meest voorkomende en meest gekende broedvogel van ons land. Deze zangvogel is dan ook in elke tuin te zien. Al vroeg in het voorjaar zijn de mannetjes hun wijsjes aan het fluiten om hun territorium te vormen.
Algemene kenmerken:
wetenschappelijke benaming: Turdus merula
merel mannetje
merel vrouwtje
familie: lijsterachtigen of Turdidae voorkomen: oorspronkelijk een schuwe bosvogel maar tegenwoordig evenzeer een tuin- en stadsvogel. lengte: ± 25 cm gewicht: 80 tot 100 gram uitzicht mannetje:
zwarte veren
oranje snavel en oogring
uitzicht vrouwtje:
bruinere veren en lichte onderbuik
donkere snavel en gele oogring
In het voorjaar zijn de merels al zeer actief, de mannetjes jagen dan vaak vrij agressief achter elkaar aan. Het merelwijfje begint reeds vrij vroeg in het voorjaar met het bouwen van het eerste nest. Het nest van een merel is zeer goed te herkennen. Het is een nest die is opgebouwd met grassen, mos, pluimpjes, bladeren, takjes en allerlei andere materialen die in de tuin te vinden zijn. Deze worden door elkaar geweven en met modderbrij verstevigd tot een komvormig bouwsel. De bouw van een nest neemt ongeveer vijf dagen in beslag. De nesten worden meestal gemaakt in hagen, struiken, bomen,... op een hoogte van ± 2 meter waardoor de katten er vrij gemakkelijk bij kunnen. Hierdoor worden vele nesten leeggeplunderd vooraleer de jongen kunnen uitvliegen. De merels compenseren dit door per seizoen meerdere nesten uit te broeden. In een merelnest treft men meestal 3 tot 6 blauwgroene eieren aan met roodbruine vlekjes. Het broeden start meestal nog in maart en de jongen komen na twee weken uitgebroed. Daarna worden de jongen nog twee weken door de ouders gevoederd vooraleer ze het nest kunnen verlaten. Als ze het nest verlaten blijven de ouders nog twee weken in de buurt van de jongen om hen nog te kunnen bijvoederen. Na het eerste legsel volgen dan meestal nog een tweede en een derde broedsel. Het einde van de broedtijd is meestal rond begin juli.
Voor de zon opkomt en voor de zon terug onder gaat kun je het prachtige gezang van de merel beluisteren. Daarbij kiest het mannetje een hoog plaatsje boven in een boom of op de nokken van het dag.
Bekend is de alarmroep waardoor de andere merels merken dat er iets aan de hand is. Dan kan zowel voor een kat, een roofvogel als voor een mens zijn die te dicht in de buurt komt.
Overdag zijn de merels actief met het zoeken achter eten. Ze leven vooral van (regen)wormen, slakjes, spinnetjes, zaden, bessen, vruchten,... In de winter genieten ze uiteraard ook mee van het brood en de zaden die op de voedertafels te vinden is. Tuineigenaars die de merels kale plekken in het gazon zien krabben kunnen deze plekken best eens van dichterbij onderzoeken. De kans is namelijk groot dat de merel zich op die plaatsen vrij gemakkelijk kon tegoed doen aan de larven van de junikever of de rozenkever. De larven van deze kevers vreten de wortels van uw gazonzode af waardoor het los komt te liggen. Als de merels daar dan op zoek gaan naar die dikke keverlarven dan scharrelen ze uiteraard het los liggende gras al snel in het rond. Net na een flinke regenbui zijn er meestal verschillende merels op het gazon waar te nemen. Door de regen moeten de regenwormen hun zuurstof boven de grond komen halen... Om de wormen extra snel bovengronds te verkrijgen hebben de merels trouwens een goede methode. Ze trippelen hevig in het gras zodat de wormen veel trillingen waarnemen. Deze laatste vermoeden dat de trillingen afkomstig zijn van een naderende mol en zullen daarom spoedig bovengronds kruipen waar voor de regenwormen echter het echte gevaar schuilt. De hobby-visser gebruikt trouwens hetzelfde trilsysteem om de regenwormen bovengronds te krijgen, maar deze maken trillingen mbv een riek of dergelijke.
. De huismus heeft zich volledig aan het stedelijke milieu aangepast. In die mate zelfs dat de vogel de bijnaam stadsmus kreeg, een benaming die ook nu nog geldt voor mensen die zich goed voelen in de stedelijke omgeving. Mannetje en vrouwtje huismus verschillen sterk van elkaar. De mannetjes zijn makkelijk herkenbaar aan hun zwarte bef en grijze kruin, de vrouwtjes daarentegen zijn minder opvallend grijsbruin getekend.
Huismussen zijn echte opportunisten en komen in de hele wereld voor. Zo werden ze door kolonisten ingevoerd in Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Hawaï, Cuba, Jamaica, de Bermuda- en de Falklandeilanden. De verspreiding van de huismus begon vermoedelijk zon 9.000 jaar voor Christus. De ringmus daarentegen is het meer bezadigde broertje en heeft een grotere voorkeur voor landelijke gebieden. De mannetjes en vrouwtjes van de ringmus verschillen onderling zeer weinig. Beide zijn herkenbaar aan de roodbruine kruin en de zwarte wangv voor mensen die zich goed voelen in de stedelijke omgeving. Mannetje en vrouwtje huismus verschillen sterk van elkaar. De mannetjes zijn makkelijk herkenbaar aan hun zwarte bef en grijze kruin, de vrouwtjes daarentegen zijn minder opvallend grijsbruin getekend.
Een holte onder de dakgoot of klimop op de gevel vormt een goede schuilgelegenheid voor mussen.
De pimpelmees is één van onze meest gekende tuinvogels. Hij staat in de top tien bij Voeren & Beloeren en komt voor in 90% van de tuinen. Daarnaast hebben veel mensen een nestkastje in de tuin hangen voor deze kleurrijke verschijning. Maar kennen we dit vogeltje wel? Zijn de vogels die in de winter aan de vetbollen hangen wel dezelfde als degene die in de zomer in je nestkastje hebben gebroed?
De pimpelmees is in de winter verzot op pindanoten. - .
Trektellen
Dankzij de continue inspanning van vele vrijwilligers op trektelposten in het hele land is er dit jaar een opvallend fenomeen waargenomen bij de pimpelmezen. Er is vastgesteld dat vanaf begin oktober het aantal oktober het aantal overtrekkende pimpelmezen plots sterk de hoogte in schiet. De aantallen zijn blijven stijgen tot absolute hoogtepunten. Alle eerdere telrecords zijn professioneel van de kaart geveegd en vervangen door verbluffende aantallen. Op sommige dagen zijn meer dan 500 overvliegende pimpelmezen gezien met een absoluut record van maar liefst 2.200 overvliegende individuen.
Herkomst
Het is dus duidelijk dat er een blauwe vloedgolf over ons landje uitgespoeld is. Maar het vaststellen hiervan is één zaak, de herkomst van deze beestjes achterhalen is een ander paar mouwen. Pimpelmezen komen ongeveer overal in Europa voor met uitzondering van IJsland en het uiterste noorden van Scandinavië. Door de aanwezigheid van enkele kruisingen in de groepen pimpelmezen kunnen we al een vermoeden krijgen vanwaar de pimpelmezen afkomstig zijn. Hiervoor moeten we je wel eerst voorstellen aan het Aziatische broertje van de pimpelmees, namelijk de azuurmees. De azuurmees lijkt oppervlakkig gezien wat op een pimpelmees alleen moet je in gedachten het geel van de pimpelmees vervangen door wit en het blauwe petje van de pimpelmees afzetten. Blijkbaar denken sommige pimpelmezen er hetzelfde over en ontstaan er kruisingen tussen beide soorten, pleskesmezen genoemd. De azuurmees komt enkel voor in Rusland en Centraal-Azië, waar dus ook de kruisingen moeten geboren zijn. Maar zijn alle pimpelmezen dan van Oost-Europa afkomstig omdat er enkele kruisingen tussenvliegen?
Op deze vraag kunnen de ringers antwoorden. In heel Europa worden vogels gevangen en voorzien van een ringetje om trekpatronen te ontrafelen. Wanneer deze vogels op een andere plaats worden gevangen, kan de reis aan de hand van het ringnummer gereconstrueerd worden. Het is dan ook geen verrassing dat er tussen de vele pimpelmezen ook enkele vogels zaten die in Oost-Europese landen zoals Estland, Litouwen en Rusland reeds geringd werden.
Op de voederplank
Maar zijn nu alle pimpelmezen die in jouw tuin zitten afkomstig uit Oost-Europa? Zeer waarschijnlijk niet. Onze lokale vogels vliegen niet ver en zijn dan ook wat men noemt standvogels. Dit in tegenstelling tot trekvogels die in de zomer naar de broedgebieden trekken en in de winter terug zuidelijker vliegen om te kunnen overwinteren. De groepen pimpelmezen die in jouw tuin zitten, zijn een mengeling van lokale vogels met daartussen pimpelmezen die afzakken vanuit de bossen naar je voedertafel en waarschijnlijk ook enkele die van een heel eind verder komen
Na precies 35 jaar verlaat de redactie van Gazet van Antwerpen het gebouw op de Katwilgweg 2 om te verhuizen naar Katwilgweg 2, het nieuwe gebouw naast het oude, op de hoek met de Blancefloerlaan.
In een lichte ruimte met veel glas en zonder grenzen en hokjes maken wij vanaf zondag de krant voor u.
Een kopje koffie dat je niet enkel wakker en alert houdt maar eveneens je rimpels bestrijdt. Dat is wat de nieuwste uitvinding van Nescafé belooft.
Een kopje koffie dat je 's ochtends niet enkel wakker maakt maar je huid ook elastischer laat lijken. Het is een mooie belofte van Nescafé. Om hun reclamecampagne waar te maken vermengen ze ieder zakje koffie met een 200 gram collageen.
Toch stellen critici zich vragen bij dit nieuwe product. Zo is het nooit bewezen dat collageen via de voeding de huid ook effectief strakker maakt. Daarenboven staat koffie bekend als een uiterst dehydraterend drankje, dat net rimpels in de hand werkt.
Glaasje wijn is tikkende tijdbom voor gezondheid vrouwen
Steeds meer jonge vrouwen houden van een glaasje wijn bij het eten. Ze doen dat niet enkel uit culinair standpunt, maar ook om zich te ontspannen na een stresserende werkdag of om even aan de druk van het gezin te ontkomen. Volgens Britse experts is dat dagelijkse glaasje wijn echter een tikkende tijdbom voor veel vrouwen.
"Vouwen hebben het moeilijk om hun carrière te combineren met een gezin, daardoor stijgt de consumptie van alcohol bij hen. Ze gebruiken het om hun vermoeidheid, stress en isolatiegevoel te lijf te gaan. Jonge vrouwen verhogen er ook hun zelfvertrouwen mee en ze willen zo meer opvallen op de werkvloer. Er bestaat een link tussen alcoholconsumptie, de emancipatie van vrouwen en hun groeiende belang op de werkvloer. Ze voelen meer druk om te concurreren met mannen, zeker zij die in een mannenindustrie werken zoals die financiële wereld", vertelt professor Ian Gilmore.
Volgens Gilmore beseffen veel vrouwen de negatieve gevolgen van een dagelijks glaasje wijn te weinig. Het zou slechts vijf tot tien jaar duren vooraleer je een leverziekte ontwikkelt.
Toots Thielemans: "Ik ben een halve Sinjoor" (video)
Op de vooravond van de 25ste editie van de Night of the Proms trok onze vliegende reporter naar het Sportpaleis. Hij sprak er met Toots Thielemans (87), die intussen Michael Jackson overleefde.
In het jaar dat bekende mensen vallen als vliegen, wacht Thielemans een lange concertreeks. Toots legt uit dat muziek zijn wapen is, en geeft ons een voorsmaakje van wat de Promsgangers te wachten staat.
De restauratie van het Atomium is slordig gebeurd. Een van de negen bollen is zijn wiskundige perfectie kwijt. Dat brengt wiskundige Dirk Huylebrouck aan het licht in Eos.
"Als je vanuit het restaurant in de bovenste bol naar beneden kijkt, zie je een bol met schaamteloos foutief aangebrachte dekplaten. Het Atomium bestaat uit 48 driehoekige platen, afgelijnd door negen grote, cirkelvormige stroken. Waar die stroken elkaar kruisen, zien we vierkanten, zeshoeken of achthoeken", klinkt het.
"Voor de restauratie van 2004-2006 waren die veelvlakken keurig regelmatig en de grote cirkels waren netjes opgebouwd uit rechthoekige stroken. Maar nu is een van de zeshoeken onregelmatig geworden en de stroken die ernaartoe leiden zijn duidelijk scheef: het zijn trapezia geworden. De bol lijkt bovendien ook niet meer mooi in de as van de buis te liggen. Was deze foute bol de eerste die werd aangepakt, een soort restauratie-proefbol, of gaat het om een onderliggende structurele fout?"
"Maar er is meer. Het Atomium spiegelt niet meer zoals voorheen: de reflectie lijkt sinds de restauratie meer op die van een spiegelpaleis op de kermis. Oorzaak daarvoor is wellicht dat de speciale, maar peperdure, aluminum platen zijn vervangen door panelen uit gepolijst inox. Terwijl elk van de 48 grote driehoeken destijds bestond uit 15 kleinere panelen die als puzzelstukjes met de hand in elkaar werden gezet, werd bij de restauratie geopteerd voor 48 grote panelen, die in één stuk op het skelet konden worden aangebracht."
Spiegelen
"Om het geheel er hetzelfde te laten uitzien, is de oorsponkelijke onderverdeling in kleinere paneeltjes nagebootst. De platen werden ingedeukt volgens de lijnpatronen van de kleinere driehoeken, waarna een laag silicone op deze vouwen in het inox werd gespoten. Door de plaatsing en door de temperatuurverschillen ging het inox echter uitzetten en ontstonden allerlei glooiingen. Voordien vingen de voegen die uitzettingen op. Nu zijn de bollen spiegels geworden met bulten en builen langs de valse voegen."
Op JFK Airport in New York is een toestel niet kunnen opstijgen omdat er zich een muis aan boord bevond.
De piloot spotte de muis in de cockpit en nam het besluit niet op te stijgen vooraleer het knaagdier gevangen was. De piloot deed daarmee wat hij moest doen, want een muis kan potentieel gevaarlijk zijn indien het dier aan bedradingen begint te knabbelen.
Voor de 300 passagiers, die wilden vertrekken naar Londen, zat er niets anders op dan het toestel te verlaten. Ze konden drie uur laten een ander, muisloos, vliegtuig nemen.
Allerzielen is een dag van gebed voor allen die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Daarbij hoort ook een bezoek aan het kerkhof, een traditie die tot op de dag van vandaag op vele plaatsen wordt voortgezet. Tijdens de eredienst (de Kerk heeft een eigen liturgie voor de overledenen) worden de namen van de overledenen van het afgelopen jaar genoemd.
Vooral op insekten zijn ze dol. Dat kun je zien aan hun dunne snaveltje dat kenmerkend is voor insekteneters. Maar ook zaden en vruchten vinden ze wel lekker net als de etensresten of vogelvoer dat mensen uitstrooien voor de vogels in hun tuinen.
Nesten maken ze altijd op of laag bij de grond en soms op de gekste plaatsen. In boomholten, gaten, struiken, tussen planten, takkenbossen, lege blikken en nestkasten. Er worden meestal 5 tot 6 kleine witte eitjes met roodachtige vlekjes gelegd die in twee weken door het vrouwtje uitgebroed worden. Het mannetje zorgt in die tijd voor haar door voedsel te brengen.
vijf dagen in beslag.
Bekend is de alarmroep waardoor de andere merels merken dat er iets aan de hand is. Dan kan zowel voor een kat, een roofvogel als voor een mens zijn die te dicht in de buurt komt.
