De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
01-11-2008
Belastingen
Tis godgeklaagd waarop men overal belastingen int. Toen ik klein was en las dat de kasteelheren de mensen uitpersten, en dat die de helft van hun oogst moesten afgeven aan de Graven en de edelen, vond ik dat niet kunnen, die inhalige belastingmanieren. Nu, 300 jaar later, las ik, dat wanneer U juwelen hebt van je moeder of grootmoeder of tantes dat u die niet zomaar kunt aanpakken onder tafel. Hela mannetje! Een handgift in roerend goed zoals juwelen of een schilderij, of een postzegel verzameling van waarde, daar moet een notaris aan te pas komen of via de bank met een aangetekende brief.
Kunt U dat geloven? Armbanden, ringen met een diamant erin en de zware gouden kettingen die drie generaties aan de vingers en rond de hals van je grootmoeder en moeder hebben gehangen, daar moet U schenkingsgeld op betalen. Of die schilderij van tante Irène die U zo graag ziet, die moet ge haar vragen als ze nog leeft, anders mijn vriend, afdokken aan vadertje staat!
Hoe durft men, dat vraag ik mij af. Dat zijn toch dingen waar niemand zich mee moet bemoeien. Als u het juwelenkistje opent, ruikt u nog het parfum van tante Maria en de geur van snuiftabak. Dat moet dan geschat worden en betalen zult u! Die halsketting heeft de meeste tijd van haar bestaan doorgebracht tussen de weltierende wiebelende borsten van een van je favoriete tantes, en beken nu maar, U keek soms ook meer naar die buiten de lijnen gegroeide wiebelende tweelingen, dan naar die zware dure halsketting waarvan sprake, dit even terzijde.
Er zit nog een addertje onder het gras, als tantetje ze nu aan U geeft moet ze nog drie jaar leven. De wiebel is er nu wel af van die tweelingen, maar de ketting hangt altijd nog op dezelfde plaats, dan nog liever successierechten betalen dan tante lieve te missen, zeker weten. Zeg nu zelf: het is toch ver gekomen hé. Het is nu een andere vorm van afzetterij dan 300 jaar terug, maar het komt op hetzelfde neer. Het gaat tenslotte over dingen die toen met liefde werden gegeven en al die tijd werden gekoesterd door je tante, want ze had die gekregen van haren Albert.
Kent U nog een voorwerp of handeling waar u geen belastingen op moet betalen? Ik wel, op de LIEFDE en de vriendschap onder elkaar, en dat kunnen ze ons niet afpakken. Daar komt geen notaris, of bank, of staat, aan te pas, want de waarde ervan kan niet geschat worden. Toch niet in geld, zonder BTW en geen schenking belasting. Mooi meegenomen, vindt U niet?
Moeten ze voor U rechtstaan op de tram omdat u oud bent? Voor mij niet, want ik wil niet oud zijn, dan ben ik beledigd. Niet doen dus, U mag rechtstaan voor mij als u me kent, weet dat ik gans mijn leven heel veel gewerkt heb, het met alle mensen goed voor heb, ze veel geholpen heb uit vriendschap en niet voor geld. Sta uw plaats af aan mensen die moeilijk te been zijn en aan een zwangere vrouw.
U moet U moeder graag zien, niet alleen omdat het je moeder is maar omdat ze gedurende al die jaren altijd in de weer is geweest voor U en steeds het beste voor je wilt. Ze is ongerust als U wat lang wegblijft en hoopt dat U een goed mens wordt en er alles aan doet in het leven. Als ze vind dat haar stuk vlees uit de pan bij het avondeten groter is en het toch aan U geeft, die altijd voor je opkomt, ook als U ze ontgoocheld. Die U vriendje of vriendinnetje tolereert, ook al weet ze dat het een tuttebel is of een nietsnut en hoopt dat het niets wordt, want mijn kind, schoonkind. Die aanvaard dat U het ouderlijk huis aanziet als een HOTEL en ook niets zegt als U er een MOTEL van maakt.
Daarom moet U haar graag zien.
U moet U vader graag zien niet alleen omdat het je vader is maar omdat hij je beschermd en je alles kunt leren van hem. Hij die je een goed leven wil geven, die de centjes moet vergaren om aan al je grilletjes te kunnen voldoen. Die ervoor zorgt dat je fiets in orde is hoewel ge dat perfect zelf kunt, maar er te lui voor bent. Die zich al eens inhoudt en U juist geen draai om je oren geeft als je het ettertje uithangt als U vind dat op een ander alles beter en mooier is dan thuis. Die fier is op u als je goed werkt maar het niet zegt, die blij is als U blij bent.
Daarom moet U hem graag zien.
U moet U grootouders niet alleen graag zien omdat het de ouders zijn van je vader en moeder, je sponsors, maar ook omdat ze gezorgd hebben dat U ook goed wordt opgevoed, in weelde en liefde.
Ne vriend van mij zitten samen in het café en hebben steeds een goede babbel, hoor ik soms zeggen. Voor mij is dat een cafékennis, dat heeft niets met een vriend te maken. Als u met mensen samenwerkt, dán weet u pas hoe ze zijn. Aan den toog en op feesten zijn het allemaal supermannen. Ik was ooit mijn dak aan het leggen toen die zogezegde vrienden er voorbijreden zonder te stoppen, en dat noemt zich vrienden! Ga toch weg, schijnheiligaards! Ja, ik had al veel gedaan bij hun, ze hadden nu blijkbaar geen tijd, zelfs niet om even te stoppen, ik zou misschien gevraagd hebben om te helpen, ik dus bij hen ook niet meer.
Laten we nuanceren: het kan niet altijd in evenwicht zijn en ieder zijn stiel, en de ene is handiger dan de andere. Ik ben misschien wat scherp deze keer maar als die jonge kerels op de tram hun voeten op de stoel ertegen over leggen zodat er niemand op kan zitten, zoals men mij onlangs vertelde, en er toen niemand iets durfde zeggen uit vrees voor de gevolgen, denk ik: zijn die THUIS ook zo?
Een kennis van ons had een mooi kleedje zien hangen in een warenhuis en ze waren genodigd op een 50 jarig jubileum. Ze had toch niets meer om aan te doen, daarom vroeg ze aan haar man om eens mee te gaan om zijn gedacht eens te horen. Maar zoals de meeste mannen had hij geen tijd, en zei hij: Als ge het mooi vindt, dan ik ook, en hij was er vanaf. Achteraf had hij er lichtelijk spijt van, het was toch niet echt meegevallen, nog zacht uitgedrukt. Zijn vrouw ging dan maar alleen en kreeg 300 euro mee, voor een paar botten erbij en er moet nog wat van overschieten had hij nog gezegd, hij kreeg nog een dikke kus, haar gulle man.
Goddank, het kleedje hing er nog, ze graaide het mee en verdween ermee in het pashokje. Ze wurmde zich erin, hoe mooi, zag ze in de spiegel van het hokje, haar lichaamsvormen pasten er perfect in. Hoewel een maatje groter zou toch beter zijn, tis een beetje krap. Ik ben toch wat aangekomen, ik zal mijn trapistje moeten laten s avonds, maar tegenwoordig heb ik ook zon smaak van mijn eten, maar ja, u kunt niet alles hebben: én uw goesting eten én een mooi lijf hebben.
Vlug een maatje groter halen, en wat gebeurt: ze was maar één minuutje weggeweest, terug in het hokje was haar handtas verdwenen! Hoe kan dat nu? Een verkoopster erbijgehaald. Dat zal simpel zijn, zei die: We kijken op de monitor en we vatten de dader. Ja dag jan, terwijl ze weg was om haar groter maatje te halen, had de dader een rollend rek met klederen voor de camera geduwd, snel de handtas genomen, met haar 300 euro en al haar documenten erin.
Foetsji! Alles kwijt! Er kwamen tranen aan te pas. In plaats van een mooi kleed en botten, moest ze haar man bellen om haar op te halen, ze had zelfs geen geld meer om de bus te nemen. Zo zie je maar beste echtgenoten, dat men toch maar beter mee kan gaan, al was het maar om de tas te dragen en de boel wat in de gaten te houden. Onmensen die zonder werken iets willen hebben lopen altijd rond en zijn de eerlijke mens altijd een stapje voor, ge moet er maar opkomen om de camera af te dekken.
Echt waar, die mevrouw was er niet goed van, een mens zou voor minder
De tijd dat we het voor het zeggen hebben is voorbij. Wat zeg ik, als we niet oppassen staan we als mannen binnenkort allemaal op straat te praten met de buurman, terwijl we de glazen zemen, de brievenbus afwassen en over de hoge prijs van de groenten lullen in plaats van over de voetbal.
Ze lopen hun achterstand in, vrouwen aan de haard is wel prehistorie. Wat zie ik gebeuren? Mannen nemen het werk over in alle taken die vroeger specifiek voor de vrouw waren. Voor de boodschappen zorgen, de kinderen naar school doen, eten maken, kuisen, de was en de plas doen, met de kinderen naar de dokter en de tandarts, amaai deden die vrouwen dan zoveel? Die minas gaan ervoor, ze vechten zich een weg in de mannenwereld en het schoonste van al: ze doen het nog goed ook, dat is moeilijk voor ons om het toe te geven, maar het is zo.
Ze nemen hun vrijheid, een verschuiving is bezig. Als we niet oppassen, nemen zij de macht over de twee sexen. Ons bolwerk is aan het wankelen, waar is de tijd dat we de kostwinners waren en alle beslissingen konden nemen, zonder inspraak? We moeten toegeven, er zijn veel beroepen waarin ze fundamenteel beter zijn dan wij, maar er zijn grenzen hé, ze moeten niet lastig beginnen te doen.
Neem nu hoe ze zich kleden, botjes met hun broek erin gestoken, brede riem onder het lederen vestje, borstjes vooruit, en kort geknipt haar, nog een stok onder de arm en een paard onder hun poep, dan is hun gezag compleet. Ze dragen alles van kledij wat een man draagt, andersom zou voor ons een probleem zijn, maar ze bewegen zich nadrukkelijk en zelfzeker door het leven. Het is meer dan duidelijk: ze hebben geen last meer van menopauze, ze nemen het gewoon van ons over.
Gelijke kansen is maar normaal, ook in de scholen zijn ze heel goed bezig. We zijn niet meer de allesweters. Als we niet oppassen hebben we alleen nog ons lijf dat sterker is, en worden we verder in alles overklast. We hebben 2008 jaar de baas geweest, andere en betere nu, en ik zou bijna durven denken dat de wereld er beter uit zal zien. Ze hebben trouwens nog altijd hun geheim wapen achter de hand, dan verkrijgen ze alles als ze dat bovenhalen.
Wat zou U er van denken als ge aan het eten bezig bent als man s avonds en je een telefoon krijgt van je uithuizige vrouw die zegt: Ik zal wat later zijn schat, ik ga nog een pint pakken, moest het te laat worden ga maar al slapen, zet mijn eten maar in de microgolf, doeiiii.
Dikwijls op de baan zijn wil zeggen dat u af en toe eens een plaspauze moet nemen, soms tweemaal per dag. Wildplassen heet dat, hoe is dan gewoon plassen vraag ik me soms af? Dat kan niet meer, met alle respect voor die maatregel. Meestal langs de autobaan waar men u 30 cent tot een halve euro vraagt om je boodschap te doen, soms met een koffie bij, kost dat minstens 2,50 euro. Ik hoor U al komen: U werkt toch ook niet gratis? Oké, maar als u dan in de loop van de dag nog overal parkeergeld moet betalen dan loopt dat sommetje wel op hé.
Als u dat samentelt per maand is dat een aardig bedrag, waarmee men iets anders kan doen, zoals een kind helpen in de arme landen bijvoorbeeld. Geloof me, dat werkt heel erg op mijn gemoed als dat spotje op de televisie is. Het kind komt uit de woestijn en kijkt bijna in je bord. Een kind met een zwerm vliegen rond. Als er bij ons in de keuken amper één vlieg zit moet ze dood. Met lompen rond dat dunne lijfje staart het kind je aan met grote ogen, die smeken: geef me wat eten van het teveel wat op je bord ligt en dat u seffens in de GFT bak kiepert of aan de hond geeft. Oei, ik ben mis, etensresten, vet, olie, visresten, saus mag niet in de GFT bak. Met U afval van één dag kunnen wij een week leven, mijn familie en ik, anders gaan wij dood. Is het waar dat jullie soms bergen tomaten vernietigen of laten rotten? Ook varkens worden verbrand hoor ik zeggen, dat geloof ik niet. En dat terwijl wij creperen van honger.
Dát mensen, doet me denken aan dat plasgeld, soms met koffie. Een mens die niets te kort heeft staat daar niet bij stil, en daarbij: een volle buik denkt niet aan een lege. Voor 40 euro in de maand zegt het spotje, kan U veel doen voor die mensen. En dan begint de smerige uitleg van: ik zou wel geven, maar er blijft zoveel aan de vingers hangen. Naar mijn bescheiden mening: maak een hutsepot van al wat we teveel hebben aan varkensvlees, groenten en aardappelen boter en fruit, blik het in en bezorg dat aan die mensen in plaats van te vernietigen om de prijzen hoog te houden.
Waarom ik een egoïst ben is niet moeilijk: ik doe er ook geen kloten aan, goede intenties genoeg. Maar doen, dat is wat anders!
Wat verstaat U onder gelukkig zijn, of geluk hebben?
Het zal verschillen van mens tot mens, voor de ene is dat liefde, voor de andere geld en bezit. Voor mij horen kleine dingen er ook bij, zoals gaan wandelen met je kind. Plots voelt het zich onveilig en steekt het haar klein polletje in jouw grote handen. Dat gevoel mensen, is gelukkig zijn. Ook je kleinkind dat bij je op weekend is en s morgens bij je in bed komt en je zegt dat het de oma en U graag ziet, dat mensen
Ik bezoek soms mooie villas met een landingveld voor de helikopter, prachtige appartementen met alle comfort, een prachtig uitzicht. Maar ook rijwoningen, verbouwingen in het algemeen. Allemaal mensen die vooruit willen, met klein en groot budget, en dan even blij zijn als men s avonds naar huis kan in het zelfgebouwde stulpje, dat mensen Onlangs gingen we op een boot met rondvaart langs de haven, prachtige boot met drie dekken. Dan denkt U: waoe! Dat is pas geluk hebben! Toen ik vroeg aan de eigenaar hoeveel keren hij was uitgevaren dit jaar, bleek dit amper vijf keer. Toch niet wat het lijkt, alle goud blinkt dus niet.
Een vriend die zegt als U tegenslag hebt: Ik zal er zijn, dat hoort er wel bij
Thuis komen en op tafel een bord tomatensoep en nadien puree patatjes, gemengd met spinazie en een ringworst vinden met een pintje bier erbij, dat is geluk hebben.
Een transport vrachtwagen, geladen met nieuwe autos waarvan een wagen loskomt en die naast je terecht komt en je juist niet raakt, persoonlijk vond ik dat geluk hebben.
Naar de dokter gaan om de uitslag van je jaarlijkse bloedcontrole, en de dokter horen zeggen dat alles prima is, alleen je cholesterol een beetje te hoog. Als dat geen geluk is, want wat gaat boven gezond zijn, niets.
Tevreden zijn met wat je hebt, op niemand jaloers zijn, stapel al je kleine gelukjes op elkaar en ziedaar: je groot geluk is er.
Het gewoon houden en lachen dat is een deel van geluk hebben, men moet het afdwingen, maar soms hangt het aan een zijden draadje, er zijn mensen waar alles misgaat.
Ik geloof dat niet, dat is staminee praat, als dat waar is, dan wil ik mijnheer niemand heten, dan ben ik beschaamd, als dat niet meer kan Mijn overbuurmeisje is mooi, vriendelijk, beleefd, correct, ze heeft een vriend en wil gaan trouwen. Ze wil niet samen hokken maar trouwen op de ouderwetse manier, met alles erop en eraan, ieder zijn keuze natuurlijk. In het wit met lange sleep, met autos naar het stadhuis, vandaar naar de kerk. Een mooie kerkdienst, bij het buiten komen met rijst gooien, bloemetjes krijgen van tientallen kinderen die dan op hun beurt een crème-glace mogen nemen aan de bestelde ijskar. Het voorrijden met de autos aan de kerk, met applaus, de zon die meelacht, een ceremonie meester die de deuren openhoudt en er voor zorgt dat de sleep ook binnen de auto geraakt.
Een ongelooflijk gelukkig paar, schoon gekleed, even slikken voor de ouders. Dit is definitief: hun kind heeft gekozen en is getrouwd. Wij hebben er alle vertrouwen in. Vandaar op weg naar het kasteel park om fotos te maken, met de fotograaf die voortdurend zijn lenzen aanpast aan de lichtsterkte, want deze fotos moeten een generatie, en zelfs langer, kunnen meegaan. Dan naar de receptie waar iedereen al een beetje ontspannen is, om naar al die mooie kledij te kijken. Mannen in het zwart, vrouwen met diepe bruine inkijk-decolletés.
s Avonds een feestmaal en een bezoekje aan iedere tafel van het jonge paar om de mensen te danken voor hun aanwezigheid en hun geschenk, en dan hop naar het echte leven. U denkt nu, wat is daar mis mee, rocor?
Ons buurmeisje had dus gevraagd: U hebt een mooie wagen, dezelfde kleur als drie van onze vrienden, wilt U rijden als wij trouwen? Wij zitten in een old-timer, dat zou voor ons de max zijn. Allemaal autos van dezelfde kleur, ge moet maar zeggen hoeveel het kost! Allé zeg, vrienden ondereen, dan vraagt ge daar toch niets voor! Wij dus met witte lintjes aan onze spiegels, een voile achterin en ons beste pak aan. We waren precies echt.
Toen we stonden te wachten om het JAWOORD te horen, aan het stadhuis met de chauffeurs, zegt plots iemand: Weten jullie dat ge een boete kunt krijgen om dit te doen? U neemt het werk af van anderen!! Hela vriend, wij zijn vrienden die iemand een plezier doen! Als dat waar is wat die man zegt, dan denk ik, als we als grootvader in de toekomst ons kleinkind naar de school doen, dat we een geschreven document met foto erop moeten bijhebben en ook een bewijs van goed gedrag en zeden, om te tonen dat we geen slechte bedoelingen hebben en er niet voor betaald worden. Als ge uw kinderen helpt om te verbouwen moet ge de juiste papieren hebben of ge wordt beboet. Dan vraag ik mij af: Waar is Vriendschap? Waar is Liefde? Waar is Verdraagzaamheid?
Hou toch op, ik ga een partij oprichten voor de gepensioneerden: de VLV, die het verschil kan maken tussen de drie GGGs: Geld, Gat en God. Ik neem er ook nog Macht bij. Ons buurmeisje zag er tevreden uit, want toen ik in mijn herte keek voor het slapen gaan, zag ik dat ik niemand pijn had gedaan en zag haar samen met haar man diep gelukkig wezen. En ik ook, omdat ik daar een beetje aan meegeholpen had.
We waren thuis met vier kinderen, met zeer goede ouders. We waren soms heel ondeugend en verdienden soms wel eens een tik, maar dat gebeurde nooit. En als het toch eens te gortig werd, had ons moeder een manier om ons tot de orde te roepen, dan werd het geen tik maar een prik. Ze had op haar voorschoot een speld zitten en als we haar plaagden nam ze haar speld en prikte in je arm of in je poep en dan stoven we uiteen, ze kon ons toch niet inhalen.
Als ge U kinderen nu een draai om de oren geeft, nadat ze het bloed van onder je nagels hebben gehaald, moet ge voor de rechter verschijnen voor kindermishandeling. Dan bent u een onmens, hetzelfde bij een onderwijzer. Soms heeft die iemand in zijn klas die voordurend de les stoort, die dan ook nooit kan antwoorden als een vraag gesteld wordt, die met alles bezig is behalve met de lessen. Iemand waar U als onderwijzer zoveel tijd en voorbereiding in hebt gestoken. Als je geduld dan op raakt en ge zou een tik geven, dan staan de ouders op de koer en dreigen U af. Zelf kunnen ze geen kant op met hun onbeleefderik, maar raak hem niet aan dat doen ze zelf wel. Hem opvoeden kunnen ze niet, dat moet de school maar doen.
Ik weet het wel, hem een oorveeg geven dat mag niet en het lost niet veel op, maar soms zou dat toch eens nodig zijn en zeker nu de ouderdom om dingen te mogen als maar jonger word. Seks onder 16 jaar, alcohol drinken, roken, jointje proberen, gewoon hun zin doen, met grote praat zich overal mee bemoeien, hoe moet dat dan, welke straf moet ge dan geven? Huisarrest? Geen zakgeld? Niet meer naar televisie kijken? Gedaan met smsen? Dat zijn nog drukkingsmiddelen die kunnen gebruikt worden, maar of het veel helpt?
Vroeger moest iedereen een jaar legerdienst doen, een verloren jaar werd toen gezegd. Het zou nu voor velen een oplossing zijn al was het maar om volwassen te worden, want zonder werk wat doelloos ronddolen op straat is voor niks goed. Ervoor werken als u het beter wilt hebben, lijkt toch maar logisch. Gelukkig zijn er veel ouders die willen dat hun kinderen het beter doen dan zijzelf, en leven ervoor om dat te bereiken. Ze zijn dan heel fier, terecht natuurlijk, er is geen aangenamer gevoel. Als grootouder bent U dan dubbel zo fier over je kinderen en over je kleinkinderen, tenslotte hebt U daar ook aan meegeholpen.
Je mooie dochter van 18 jaar die thuis komt neemt je in vertrouwen en zegt: Papa, ik heb een nieuw vriendje. Je denkt dan, het zal een vriendje zijn zoals het altijd al was, iemand die ze leren kennen heeft op school, of op een fuif. Je weet hoe het zal beginnen en zeker hoe het zal aflopen, want na een tijdje is hij toch niet wat ze ervan verwacht had. "Het was wel een lieven en een knappe, maar een saaie knul die altijd maar ja zegt bij alles wat ik zeg. Hij wil eigenlijk maar één ding, dat is wat alle jonge mannen willen, en dat wil ik niet papa, daar heb ik nog tijd genoeg voor.
Je denkt dan: amaai wat een verstandige dochter heb ik toch. Je geeft haar een knuffel en zegt: schatje, ge kunt altijd terecht bij je papa in alle omstandigheden. Ik heb een foto bij van hem, wilt ge hem eens zien? Maar natuurlijk! Je wil dat knulletje zien op fotopapier, want je denkt al op voorhand: ik geef hem één maand of misschien wat langer. Je zult verschieten papa, hij is heel mooi bruin en pek zwart haar. Hij heeft heel witte tanden, ik ben er verliefd op, papa. Weer een verwend zoontje denkt U dan, breng hem maar eens mee naar huis, want ge wilt toch niet dat ze op de straat lopen. Mama zegt oké, want dan weet ze toch waarmee je dochter omgaat.
Men toont je de foto, en je bent nog nooit zo verschoten, wat een mooie jongen. Hij had mooie witte tanden, was heel bruin, zelfs zwart. Zijn haren in kepertjes gevlochten, dreadlocks heet zo een kapsel. Hij had geen werk maar daar zocht hij achter, maar omdat hij zwart is willen ze hem niet papa, is dat niet onrechtvaardig? En Nederlands leren lukte niet zo goed, het was te moeilijk, hij had het opgegeven. Wat nu? Pas op, er is niets mis met die jongen, daar niet van! Het zou gewoon wennen worden.
Om een lang verhaal kort te maken, hij is jammer genoeg nooit meegekomen. De dochter vertelde dat hij meer hield van een harem aan te leggen dan een hof. Ik denk, als zoiets je overkomt als ouder, het niet makkelijk is, maar er zijn voorbeelden genoeg dat het wel mogelijk is.
