De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
27-09-2008
Wat verstaat U onder gelukkig zijn, of geluk hebben?
Het zal verschillen van mens tot mens, voor de ene is dat liefde, voor de andere geld en bezit. Voor mij horen kleine dingen er ook bij, zoals gaan wandelen met je kind. Plots voelt het zich onveilig en steekt het haar klein polletje in jouw grote handen. Dat gevoel mensen, is gelukkig zijn. Ook je kleinkind dat bij je op weekend is en s morgens bij je in bed komt en je zegt dat het de oma en U graag ziet, dat mensen
Ik bezoek soms mooie villas met een landingveld voor de helikopter, prachtige appartementen met alle comfort, een prachtig uitzicht. Maar ook rijwoningen, verbouwingen in het algemeen. Allemaal mensen die vooruit willen, met klein en groot budget, en dan even blij zijn als men s avonds naar huis kan in het zelfgebouwde stulpje, dat mensen Onlangs gingen we op een boot met rondvaart langs de haven, prachtige boot met drie dekken. Dan denkt U: waoe! Dat is pas geluk hebben! Toen ik vroeg aan de eigenaar hoeveel keren hij was uitgevaren dit jaar, bleek dit amper vijf keer. Toch niet wat het lijkt, alle goud blinkt dus niet.
Een vriend die zegt als U tegenslag hebt: Ik zal er zijn, dat hoort er wel bij
Thuis komen en op tafel een bord tomatensoep en nadien puree patatjes, gemengd met spinazie en een ringworst vinden met een pintje bier erbij, dat is geluk hebben.
Een transport vrachtwagen, geladen met nieuwe autos waarvan een wagen loskomt en die naast je terecht komt en je juist niet raakt, persoonlijk vond ik dat geluk hebben.
Naar de dokter gaan om de uitslag van je jaarlijkse bloedcontrole, en de dokter horen zeggen dat alles prima is, alleen je cholesterol een beetje te hoog. Als dat geen geluk is, want wat gaat boven gezond zijn, niets.
Tevreden zijn met wat je hebt, op niemand jaloers zijn, stapel al je kleine gelukjes op elkaar en ziedaar: je groot geluk is er.
Het gewoon houden en lachen dat is een deel van geluk hebben, men moet het afdwingen, maar soms hangt het aan een zijden draadje, er zijn mensen waar alles misgaat.
Ik geloof dat niet, dat is staminee praat, als dat waar is, dan wil ik mijnheer niemand heten, dan ben ik beschaamd, als dat niet meer kan Mijn overbuurmeisje is mooi, vriendelijk, beleefd, correct, ze heeft een vriend en wil gaan trouwen. Ze wil niet samen hokken maar trouwen op de ouderwetse manier, met alles erop en eraan, ieder zijn keuze natuurlijk. In het wit met lange sleep, met autos naar het stadhuis, vandaar naar de kerk. Een mooie kerkdienst, bij het buiten komen met rijst gooien, bloemetjes krijgen van tientallen kinderen die dan op hun beurt een crème-glace mogen nemen aan de bestelde ijskar. Het voorrijden met de autos aan de kerk, met applaus, de zon die meelacht, een ceremonie meester die de deuren openhoudt en er voor zorgt dat de sleep ook binnen de auto geraakt.
Een ongelooflijk gelukkig paar, schoon gekleed, even slikken voor de ouders. Dit is definitief: hun kind heeft gekozen en is getrouwd. Wij hebben er alle vertrouwen in. Vandaar op weg naar het kasteel park om fotos te maken, met de fotograaf die voortdurend zijn lenzen aanpast aan de lichtsterkte, want deze fotos moeten een generatie, en zelfs langer, kunnen meegaan. Dan naar de receptie waar iedereen al een beetje ontspannen is, om naar al die mooie kledij te kijken. Mannen in het zwart, vrouwen met diepe bruine inkijk-decolletés.
s Avonds een feestmaal en een bezoekje aan iedere tafel van het jonge paar om de mensen te danken voor hun aanwezigheid en hun geschenk, en dan hop naar het echte leven. U denkt nu, wat is daar mis mee, rocor?
Ons buurmeisje had dus gevraagd: U hebt een mooie wagen, dezelfde kleur als drie van onze vrienden, wilt U rijden als wij trouwen? Wij zitten in een old-timer, dat zou voor ons de max zijn. Allemaal autos van dezelfde kleur, ge moet maar zeggen hoeveel het kost! Allé zeg, vrienden ondereen, dan vraagt ge daar toch niets voor! Wij dus met witte lintjes aan onze spiegels, een voile achterin en ons beste pak aan. We waren precies echt.
Toen we stonden te wachten om het JAWOORD te horen, aan het stadhuis met de chauffeurs, zegt plots iemand: Weten jullie dat ge een boete kunt krijgen om dit te doen? U neemt het werk af van anderen!! Hela vriend, wij zijn vrienden die iemand een plezier doen! Als dat waar is wat die man zegt, dan denk ik, als we als grootvader in de toekomst ons kleinkind naar de school doen, dat we een geschreven document met foto erop moeten bijhebben en ook een bewijs van goed gedrag en zeden, om te tonen dat we geen slechte bedoelingen hebben en er niet voor betaald worden. Als ge uw kinderen helpt om te verbouwen moet ge de juiste papieren hebben of ge wordt beboet. Dan vraag ik mij af: Waar is Vriendschap? Waar is Liefde? Waar is Verdraagzaamheid?
Hou toch op, ik ga een partij oprichten voor de gepensioneerden: de VLV, die het verschil kan maken tussen de drie GGGs: Geld, Gat en God. Ik neem er ook nog Macht bij. Ons buurmeisje zag er tevreden uit, want toen ik in mijn herte keek voor het slapen gaan, zag ik dat ik niemand pijn had gedaan en zag haar samen met haar man diep gelukkig wezen. En ik ook, omdat ik daar een beetje aan meegeholpen had.
We waren thuis met vier kinderen, met zeer goede ouders. We waren soms heel ondeugend en verdienden soms wel eens een tik, maar dat gebeurde nooit. En als het toch eens te gortig werd, had ons moeder een manier om ons tot de orde te roepen, dan werd het geen tik maar een prik. Ze had op haar voorschoot een speld zitten en als we haar plaagden nam ze haar speld en prikte in je arm of in je poep en dan stoven we uiteen, ze kon ons toch niet inhalen.
Als ge U kinderen nu een draai om de oren geeft, nadat ze het bloed van onder je nagels hebben gehaald, moet ge voor de rechter verschijnen voor kindermishandeling. Dan bent u een onmens, hetzelfde bij een onderwijzer. Soms heeft die iemand in zijn klas die voordurend de les stoort, die dan ook nooit kan antwoorden als een vraag gesteld wordt, die met alles bezig is behalve met de lessen. Iemand waar U als onderwijzer zoveel tijd en voorbereiding in hebt gestoken. Als je geduld dan op raakt en ge zou een tik geven, dan staan de ouders op de koer en dreigen U af. Zelf kunnen ze geen kant op met hun onbeleefderik, maar raak hem niet aan dat doen ze zelf wel. Hem opvoeden kunnen ze niet, dat moet de school maar doen.
Ik weet het wel, hem een oorveeg geven dat mag niet en het lost niet veel op, maar soms zou dat toch eens nodig zijn en zeker nu de ouderdom om dingen te mogen als maar jonger word. Seks onder 16 jaar, alcohol drinken, roken, jointje proberen, gewoon hun zin doen, met grote praat zich overal mee bemoeien, hoe moet dat dan, welke straf moet ge dan geven? Huisarrest? Geen zakgeld? Niet meer naar televisie kijken? Gedaan met smsen? Dat zijn nog drukkingsmiddelen die kunnen gebruikt worden, maar of het veel helpt?
Vroeger moest iedereen een jaar legerdienst doen, een verloren jaar werd toen gezegd. Het zou nu voor velen een oplossing zijn al was het maar om volwassen te worden, want zonder werk wat doelloos ronddolen op straat is voor niks goed. Ervoor werken als u het beter wilt hebben, lijkt toch maar logisch. Gelukkig zijn er veel ouders die willen dat hun kinderen het beter doen dan zijzelf, en leven ervoor om dat te bereiken. Ze zijn dan heel fier, terecht natuurlijk, er is geen aangenamer gevoel. Als grootouder bent U dan dubbel zo fier over je kinderen en over je kleinkinderen, tenslotte hebt U daar ook aan meegeholpen.
Je mooie dochter van 18 jaar die thuis komt neemt je in vertrouwen en zegt: Papa, ik heb een nieuw vriendje. Je denkt dan, het zal een vriendje zijn zoals het altijd al was, iemand die ze leren kennen heeft op school, of op een fuif. Je weet hoe het zal beginnen en zeker hoe het zal aflopen, want na een tijdje is hij toch niet wat ze ervan verwacht had. "Het was wel een lieven en een knappe, maar een saaie knul die altijd maar ja zegt bij alles wat ik zeg. Hij wil eigenlijk maar één ding, dat is wat alle jonge mannen willen, en dat wil ik niet papa, daar heb ik nog tijd genoeg voor.
Je denkt dan: amaai wat een verstandige dochter heb ik toch. Je geeft haar een knuffel en zegt: schatje, ge kunt altijd terecht bij je papa in alle omstandigheden. Ik heb een foto bij van hem, wilt ge hem eens zien? Maar natuurlijk! Je wil dat knulletje zien op fotopapier, want je denkt al op voorhand: ik geef hem één maand of misschien wat langer. Je zult verschieten papa, hij is heel mooi bruin en pek zwart haar. Hij heeft heel witte tanden, ik ben er verliefd op, papa. Weer een verwend zoontje denkt U dan, breng hem maar eens mee naar huis, want ge wilt toch niet dat ze op de straat lopen. Mama zegt oké, want dan weet ze toch waarmee je dochter omgaat.
Men toont je de foto, en je bent nog nooit zo verschoten, wat een mooie jongen. Hij had mooie witte tanden, was heel bruin, zelfs zwart. Zijn haren in kepertjes gevlochten, dreadlocks heet zo een kapsel. Hij had geen werk maar daar zocht hij achter, maar omdat hij zwart is willen ze hem niet papa, is dat niet onrechtvaardig? En Nederlands leren lukte niet zo goed, het was te moeilijk, hij had het opgegeven. Wat nu? Pas op, er is niets mis met die jongen, daar niet van! Het zou gewoon wennen worden.
Om een lang verhaal kort te maken, hij is jammer genoeg nooit meegekomen. De dochter vertelde dat hij meer hield van een harem aan te leggen dan een hof. Ik denk, als zoiets je overkomt als ouder, het niet makkelijk is, maar er zijn voorbeelden genoeg dat het wel mogelijk is.
