De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
27-04-2007
Hebt u ook last van overgewicht?
Tegen wie zegt ge
het, de meeste mensen liegen over hun gewicht. Ik zal eerlijk zijn, in mijn
blootje week ik 106,5 kilogram, veel te veel dus. Graag zou ik 95 kilo wegen en
heb al veel dieet gedaan, maar als ik dan gedurende 6 maanden alleen konijnen
nadoe, en enkel gras eet val ik 10 kilo af. Ik ben dan zeer ongelukkig, ik eet
graag.
Een trappist
drinken met een stukje brokkelkaas zou ik nu graag doen, maar dat mag niet, ben
weer eens op het afslankingspad. Niets kan er dan, alles wat ge ook maar graag
eet, is verboden. Wat heb ik misdaan, waar heb ik dit aan verdient? Neem nu een
pakje friet goed gebakken met een klodder mayonaise, dat zou ik graag eens
hebben en een pintje bier erbij; neen, neen, neen. Ik stel me dan gerust dat ik
zo gezond ben als een vis, kan goed slapen, heb nooit een kwaaltje, heb een
maag van beton. Wat hebt ge het liefst, nen dikke plezante, of ne magere
ambetanten?
Er zijn mensen die
alles mogen eten, daar zou ik eigenlijk jaloers op kunnen zijn. Maar die
zogezegde magere mannen, die hebben zenuwen, dat zaagt gans de dag over alles
en nog wat. Ik denk dan, laat me maar wat dikker zijn en blij door het leven
gaan. Ik ben er terug aan bezig en weeg nog slechts 91 kg, dus ik ben 15 kilo
afgevallen, flink hé? Ik zie terug mijn gereedschap hangen, men zegt toch dat
schoon gerief onder een afdak moet hangen of is het staan? Maar er zijn
grenzen, ik drink water als een koe, wat er dus toe leidt dat ik dan ook bijna
gans de dag met mijn gereedschap in mijn handen sta. Een lintworm binnen nemen
met wat yoghurt is misschien een oplossing en die het werk laten doen. Heb het
een paar jaar geleden voorgesteld in het radioprogramma Jongens en
wetenschappen op radio 1. Het is dan onderzocht, maar bleek niet verantwoord.
Beste medemens, het is een harde strijd, ik weet nu al wie gaat winnen,
langzaam maar zeker komt in mijn geest het beeld van 1 kilo gekookte mosselen
met friet, met een kwak zelfgemaakte mayonaise overgoten met een fles
Pinot-blanc. De frietjes goed gebakken.
Als het voor U
eender is, graag nadien nog een koffie met een Amaretto. Met de groeten van
magermans (nu toch nog).
Een dame had haar bestellingen gedaan en wat
me opviel wanneer ze vroeg om 150 gram gehakt, kreeg ze 190 gram. Vroeg ze een
steak, dan zei de beenhouwer, Mag het wat meer zijn?, en bij alles wat ze
bestelde was het steeds ook méér. In deze tijd mag en kan dit allemaal, het is
een rijke tijd, het was ooit anders. Maar tijden veranderen, maar goed ook, er
was een periode dat men er op sprak dat de beenhouder steeds het inpakpapier
meewoog, dat was minder vlees, ver gezocht vind ik dat.
De dame in kwestie nam haar mooi verpakte
vlees in ontvangst, was bezig te betalen toen er al rinkelend 10 cent op de
grond viel. Niemand bewoog, niet zinnens zich te bukken voor die armzalige 10
cent, vroeger 4 frank. Wat zullen de omstaanders niet denken, ik ga me niet
belachelijk maken. Ik heb me gebukt en het muntje van tussen de mensen hun
voeten genomen, men grinnikte hoorde ik. Heb het geld aan de dame willen geven,
die het weigerde en zei: Dat is bezem geld voor de eerlijke vinder, gelach
van iedereen.
Ik heb het in mijn zak gestoken en enkele
uren later met wat extra van mij erbij, aan een accordeon speler op de dijk
weggegeven. Ik vroeg of hij: Ik hou van U van Stijn Meuris wilde spelen, er
is nooit zo mooi neen tegen mij gezegd; hij begreep me niet. Maar daar gaat het
nu niet om, weelde veranderd de mensen, mijn ouders hadden me voorgehouden
nooit met eten of geld te morsen ook niet met kleine beetjes, en ik kan het nog
niet hebben, niet van mijn kinderen of kleinkinderen, beter reserve dan tekort,
vind ik. Maar wie ben ik om jullie te zeggen hoe het moet, ieder leeft zoals
hij wil, en volgens zijn geldbeugel, maar trop is teveel, en teveel is trop.
Ps: kan er iemand het ironie teken op mijn
coputer krijgen? Het is nieuw, het is een bliksem met een punt eronder...
Een mens heeft ironie nodig, vooral als je 69 jaar bent. Tot heel gauw.
Als hier een kindje
geboren wordt en zijn vleeshuisje moet verlaten, legt men het eventjes bij de
moeder wat ik altijd zeer teder vind, en wordt het in een bedje gestopt. Als het
door omstandigheden niet mee naar huis mag komt het terecht in een couveuse met
plastiek kapje erover. In het andere geval komt het thuis terecht in zijn of
haar schommelwiegje, met zo een doorkijkdoek erover waar iedereen gaat
overhangen. Na enkele tijd als het gevaar bestaat om uit het wiegjete vallen word de voiture in de kamer gezet
en kan het daar zijn tijd doorbrengen met naar die bengelende speeltjes te
kijken die men erboven hangt.
s Nachts slaapt
het in de kamer van de ouders in een bedje en mag af en toe in het grote bed
bij pa en ma, naar wat ik ervaren heb als de prachtigste momenten in het
vaderschap. Als het kind mee mag om boodschappen te doen zet men het in een
Maxi-Cosi of hoe noemt dat ding, wreed handig en wendbaar, neemt alle hindernissen
zonder moeite en ge moet het kind niet dragen. In de auto zelf hangt het in een
zitje wat erg veilig is maar u moet ervoor zorgen dat het kind met zijn rug
naar de rijrichting zit, hangt anders word ge vervolgd. Hét voordeel, het kind
moet niet op de schoot.
Die maxi-cosy is
een wreed handig ding met veel mogelijkheden u kunt het demonteren en men kan
het op de vloer in huis zetten en het schommelt een beetje. Zeker voor de baby
niet plezant, zo laag bij de grond, maar ja, ze kunnen u toch niet altijd
dragen hé. Aan tafel heeft men een hoge kinderstoel voorzien, wel handig, ge
hebt als baby een mooi overzicht en ge kunt met alles smijten, want je mag toch
niet op de schoot. Soms steekt men je in een ren zoals de kippen, is plezant
voor één uur maar als ge dan wat huilt, haalt men U eruit en kunt u
rondkruipen, altijd avontuurlijk.
Wat ik niet snap is
waar het woord draagmoeder vandaan komt, verschoning, ik heb het gezien toen ik
in de Kongo was als militair, daar werden kinderen gedragen maar dan ook echt
gedragen. Het is een andere cultuur akkoord, maar bij die moeders was het kind
altijd, dicht bij haar. Het werd over de schouders gelegd zonder vast te
houden, het werd in een doek op de rug gebonden, het verbleef vooraan tussen
haar vloeibaar voedsel. Ik zag een vrouw die een grote kom water op haar hoofd
had staan, het kind hing op haar buik, alles mooi in evenwicht door de
draaiende bewegingen van haar achterste, volkomen handsfree. Ongelooflijk toch,
de mooiste kinderzit vond ik als de moeder links of rechts ging overhellen en
het kind op haar heup plaatste en ermee uren rondliep. Dat vind ik
draagmoeders. Na 8 maanden zet men U op de grond en ge loopt rond. Jonge
moeders ik plaag jullie, maar, wat een verschil tussen culturen hé en de kinderen
weten niet beter maar wij hebben toch verwende boelekes geloof me vrij. Tot
gauw.
De gastronomie is de seksualiteit van de derde leeftijd
Het is waar, ge kunt geen restaurant binnengaan of ge ziet mensen die boven de 60 zijn, zelfs ouder, die een aperitief, een hoofdschotel, en een koffie nemen. Als ge dan vraagt of ze dat graag doen en waarom ze dat nu doen is hun antwoord: Het is het enige wat we nog hebben, mijnheer, de rest staat op een laag pitje, het staat zelfs niet meer, als ge begrijpt wat ze bedoelen.
Beste leeftijdsgenoten, ik ben ten zeerste ontgoocheld in jullie, kan eten en drinken onze oude gedachten vervangen van vroeger, het was langs daar dat we naar de hemel gingen gaan. Waar is onze vurigheid en ons verlangen gebleven? Mannen denken alle 7 seconden aan seks, alé, ik toch, de mannelijke lezers toch ook, mag ik hopen, of eet u liever? Natuurlijk er is een groot verschil tussen aan denken en doen, een torenhoog verschil, een uit de kluiten gewassen boerentoren wordt het nooit meer, bij wijze van spreken.
We zaten onlangs met vrienden in een eethuis een verwenmenu tot ons te nemen. Het was dik in orde, we waren meer dan voldaan, van het goede te veel. Er wordt dan veel over vroeger gepraat, hoe goed we alles deden, gewoon opschepperij. Over de prestatie in de ledikant werd angstvallig gezwegen. Want ik zei nog: Een wip in de morgen is een dag zonder zorgen, een wip kort na de noen is ook nog te doen. De dames in het gezelschap konden er om lachen, de heren daarentegen keken de andere kant uit. Ze beweerden dat wie er veel over praat en over opschept er niets van terecht brengt. Waarop ik zei: Er wordt veel over gepraat, maar ook nog veel gedaan zenne!! De vrouwen zeiden allemaal in koor: Beloven ja!: Toen ik over die blauwe pil begon was het hek volledig van de dam, het mannelijk gezelschap zei: Puur of niet! De vrouwen lieten het in t midden, dat het toch wel het proberen waard was, en dat die penispauze zeker lang genoeg had geduurd!
Al bij al geen stichtende praat voor al dat oud ijzer, maar we hebben zeer goed gegeten. We waren uitermate bevredigd, moe maar voldaan en hebben nog lang nagenoten. Tot gauw.
Een mens heeft ironie nodig, vooral als je 69 jaar bent. Tot heel gauw.
